)تو مه جان ماره ته دا بمیرم / همش سبزه زاره ته دا بمیرم
اگه دنیا سوز و سرما بوو / همیشه بهاره ته دا بمیرم
نه نه ماه و نه روز تا که گت بووم / ته مِر بی قراره ته دا بمیرم
اته راحت خو تنه آرزو / تو شو زینّه داره ته دا بمیرم
اته دل به پش تو نخارده غذا / همش لقمه خواره ته دا بمیرم
ته دس مشت اوله ته دوش وچه / همش فکر کاره ته دا بمیرم
ته کار و ته زحمت چه بی منّته / خب پرستاره ته دا بمیرم
جان مارا ته کشه ی خوی دا / مه دلّ قراره ته دا بمیرم
خبی وینه بیه ته ور قرض گیرن / چونکه انّه خاره ته دا بمیرم
همه ی غم و غصه ره دارنه دل / کوی استواره ته دا بمیرم
تَ فرق نکنه و چه خار و بد / چنّه با وقاره ته دا بمیرم
تِ ارمون اینه جمع بوون وچیله / همه ی غمخواره ته دا بمیرم
اگه پر دنیّوو خنّه ی امید / تو هم پرو ماره ته دا بمیرم
ته شرمنده مِ چی بوام جان مار / تو چشم انتظاره ته دا بمیرم
بهشتم ته مزّ کچیک و کمه / تو پره براره ته دا بمیرم
جلالیِّ ارمون اینه نوینه / و چه ی بی ماره ته دا بمیرم
(فرهود جلالی کندلوسی)
علاقه مندی ها (Bookmarks)