سردار شهید سید محمد صنیع خانی

[خادم شهدا]

سال 1332در شهرستان قم در خانواده ای روحانی به دنیا آمد. هم پای پدر، دوران كودكی را در محافل قرآنی و اهل بیت (ع) گذراند و نوجوانیش را با ترغیب و تشویق پدر با مبارزات علیه رژیم پهلوی سپری كرد. تلاش بی وقفه او در راه افشای مفاسد حكومتی، باعث شد تا بارها به دست عوامل ساواك دستگیر ، شكنجه و زندانی گردد. آخرین بار در اوج گیری انقلاب اسلامی و طلیعة پیروزی همراه با دیگر زندانیان سیاسی از زندان آزاد شد. او تا پیروزی انقلاب اسلامی، در حركت های مردمی و راه پیمایی ها شركت جست و در استقبال از حضرت امام به عنوان عضو كمیتْ استقبال از امام عاشقانه تلاش كرد.
وی در حماسة 19 تا 22 بهمن 1357 در تسخیر مراكز مهم وپادگان ها، نقش ارزنده ای را ارائه نمود.
سید محمد پس از پیروزی انقلاب اسلامی در تشكیل كمیتة انقلاب اسلامی محله خود همت پی گیرانه ای داشت. در مبارزه با عوامل فساد و ایادی نفاق، به طور جدی در صحنه حضور یافت و بدین وسیله مسیر خدمات ارزنده اش را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ادامه داد و به عضویت آن در آمد. دیری نپایید كه ستاد مبارزه با مواد مخدر را راه اندازی كرد و شناسایی عوامل توزیع و دستگیری آن ها و متلاشی كردن باندها بزرگ و خطرناك به صورت برجسته ایفای وظیفه نمود.
او، پس از آغاز جنگ تحمیلی، مركز اعزام نیروی سپاه را تشكیل داد و در كار سازماندهی و اعزام نیرو در سپاه به طور خستگی ناپذیر و فعالانه كوشید.
سید محمد، كار بزرگی را در سپاه بنیان نهاد و منشاء تحولی در ترابری سپاه شد. خنثی سازی توطئه رژیم بعث عراق پس از انهدام پل ارتباطی كالاهایی كه از تركیه به كشور، هدایت می شد، سرعت چشم گیر در جابه جایی نیروها و تجهیزات رزمی در علمیات كربلای 8 در بند مهم فاو و ایجاد یك باند مراسلاتی از طریق قایق های عاشورا و تاسوعا در اروند اعزام لودرها و بلدوزرها در ساخت جاده های ارتباطی جبهه و سنگرهای رزمندگان ... همه و همه، دشمن را به انزوا كشاند.
برابر اسناد موجود، او در عملیات شلمچه به تنهایی در یك شب، دو هزار وسیلة سنگین را به خطوط مقدم جبهه رساند و شبانه در استقرار مواضع و سلاح های سنگین همت گمارد.
حضور مستمر سید محمد در صحنه های رویارویی با بعثیان و مدیریت پشتیبانی او در زیر انبوه بمب های شیمیایی .... زخم های عمیقی را بر پیكر او وارد ساخت تا آن جا كه سالها پس از جنگ این دردها را تحمل می كرد.
ستاد ترابری سید محمد نه فقط در دوران دفاع مقدس كه همزمان به عنوان بازوی خدمات كشور برای همه ارگان ها، شناخته شده بود. درسیل سیستان و بلوچستان در ساخت سیل بند آن منطقه فعالانه وارد عمل شد.
گروه او در زلزلة رودبار اولین گروهی بود كه به التیام زخم های مردم پرداخت و هم او بود كه در ساخت حرم و حسینیة حضرت امام خمینی نقش مهمی را ایفا نمود و در روزهایی كه ایران اسلامی در سوگ ارتحال رهبرشان به عزا نشسته بودند در طول دوماه به طور شبانه روزی زیارت گاه مشتاقان را بناكرد.
سيد محمد صنيع خاني پس از پايان جنگ علي رغم درد و رنج مجروحيتش، به كشور و مردم محروم خدمت كرد و آرام آرام همانند شمعي سوخت و به متن جامعه، نورانيت بخشيد. او كام بسياري از هموطنان محرومش را با ياري بي ريغ شيرين كرد و در نهايت در روز چهاردهم شهريور ماه سال 1374 به آرزوي ديرينه اش رسيد.
پيكر پاكش در تهران به طرز باشكوهي تشيع شد. چندين هزار نفر از مردم تهران و ياران و همرزمانش حضور داشتند و او كه عاشق امام (ره) بود، در حرم مراد و رهبرش آرام گرفت و همانطور كه خودش آرزو كرده بود در جايي دفن شد كه زير پاي زائران امام خميني (ره) باشد.
سردار شهيد، سيدمحمد صنيع خاني در زمان شهادت 42 سال داشت.دو فرزند پسر به نام هاي سيد وحيد و سيد رضا و يك فرزند دختر بنام خديجه السادات از ايشان به يادگار مانده است.
برادر كوچكش،سيد محمد حسن، در سال 1361 در جريان عمليات بيت المقدس در فاو به شهادت رسيد. وي در زمان شهادت 17 سال داشت و بر اثر اصابت گلوله دشمن بعثي به قلبش شهيد شد.
پيكر پاك شهيد پس از گذشت 8 روز از شهادتش در تهران بدست خانواده اش رسيد.


وصیت نامه
دوست داستم در كشور امام زمان دار فانی را وداع كنم....
با تایید دكترها و دستور فرماندهی محترم و مسوولین عزیز، پس از مشورت با خداوند متعال و استخارة حضرت آیت الله العظمی خامنه ای رهبر معظم انقلاب، مجبور به ترك دیار شدم و جهت ادامة درمان به لندن آمدم كه پس از تشخیص، قرار شد به مداوا مشغول شدم. دوست داشتم در كشور امام زمان(ع) و كشور خون و قیام انقلاب حضرت مهدی(ع) با خواست خداوند كه مقدر باشد دارفانی راوداع كنم، ولی مجدد تكلیف شد كه درمان را شروع كنم....
نیرهای مخلص انقلاب را فراموش نكنید
از مسوولین عزیز خواهش می كنم نگذارند، نیروهای مخلص انقلاب و بسیجی های عزیز و حانباران و خانواده معظم شهدا و زجر كشیده های انقلاب مورد كم لطفی زیردستان قرار گیرند. این ها بركت های انقلابند. خدای ناكرده ناراحتی آن ها باعث بی بركتی و ناخشنودی خداوند خواهد شد.
بنده، كوچك تر از این حرف ها هستم، ولی حالا كه به طرف بیمارستان در حركت هستم گفتم چند كلمه ای بنویسم. عذر و پوزش می خواهم.
از خدای منان درخواست می كنم من را با امام عزیز و شهدا محشور كند. از كلیة مسوولین، خانوادة معظم شهدا، جانبازان، بسیجیان عزیز و انقلابیون خواهش می كنم چنان چه از بندة حقیر و گنه كار كوتاهی در كار دیده اند، حلالم نمایند. از همة دوستان، اقوام و هم كاران درخواست عفو می كنم.
خانوادة عزیزم!
اما خانوادة عزیزم! بسیار شرمنده ام كه در طول مدت انقلاب به خاطر فشار كار نتوانستم خدمات درستی بدهم. معذرت می خواهم. و از همسر مظلومم كه فداكاری نموده و با هرگونه ناملایمات با من همراهی نمود. تشكر می كنم. ان شاءالله در روز قیامت شافعت بنده را بكنی و با خانم حضرت زینب محشور شوی.
... از پدر و مادرم كه زحمات زیادی را با فقر برای به ثمر رساندن بنده كشیده اند، ممنون و سپاس گزارم و طلب عفو و بخشش می نمایم. از این كه نتوانستم جبران زحمات یك شب شماها را بكنم معذرت می خواهم.
... فدای انقلاب كردم ،وضعیت زندگیم، همان طور كه خانواده و مسوولین عزیز اطلاع دارند، بنده اول انقلاب منزل شخصی و زندگی مناسب و ماشینی داشتم و یك هزار متر هم زمین كه مهر همسرم بود. همه را در طول پانزده سال فروختم و همه را خرج خود و انقلاب نمودم.
فرزندم خودت را آماده كن برای جنگ با آمریكا و اسراییل، انشاءالله جای پدرت را باید پركنی.
دخترم:
صبور باش، آنی خدا را فراموش نكن و با توكل به خدا راه حضرت زینب را پیشه كن و از درس و قرآن خواندن كناره گیری نكن.
سید محمد صنیع خانی