یه مشکل دارم

[عرفان سلیم زاده]

با سلامی دوباره ممنون از لطف شما البته من در خصوص یک دانشمند نظرم این نبود که سواد اون رو داشته باشیم نظرم اینه که وقتی ما از روش تفکر یک دانشمند الگو میگیریم در صورتیکه الگوهای آموزشی اون دانشمند و محیط فراگیری اون با ما فاصله زیادی داره . شرایطی رو که اون دانشمند برای رسیدن به نظریه خودش بخوایم بررسی کنیم با مشکلات و شرایط ما یکی نیست پس به همین خاطر دیدگاه ما با یک محدودیت هایی مطالب رو بررسی میکنه... اتفاقا من هم با شما موافقم که سر منشا همه کشفیات از تحقیق و آزمایشات سر چشمه میگیره .... ولی معضل اصلی ما همین ابزارها و امکانات در این مسیره چرا که در کشور های دیگه یکی از عوامل رشدشون حمایت از محققینه ولی تو کشور ما بیشترین انرژی از این قشر گرفته میشه ... به قول شما ایجاد هنجاری بعنوان فضایی برای آزمایشات مستلزم فراهم سازی امکاناته قطعا شخص شما با پروژه ای که ارائه دادید جای یک محیط رو برای عملی کردن تحقیقاتتون نیاز دارید ممکنه شما زحمات زیادی هم متحمل شده باشید و مقاله هایی رو هم تدوین کردید ولی طبیعتا با این اصل موافقید که شرایط بایستی بصورت عملی برای هر محقق و پژوهشگر فراهم باشه.... اگر در خصوص محدود کردن گردش اطلاعات هم بخوایم فکر کنیم قطعا ریشه رو در نوع سبک آموزشمون از اول ابتدایی بایستی جستجو کنیم هر چند که اخیرا چند سالیه که روش آموزش به سبک مونته سوری که بایستی سالها پیش به سیستم آموزشی کشور ما اضافه میشد رو شاهد هستیم و متاسفانه هنوز واحدهای آموزشی دولتی مبادرت به ایجاد این امکان نکردند و فقط به صورت انگشت شمار در برخی مدارس قابل اجراست چون اجرای چنین سیاست های آموزشی مستلزم هزینه و از همه مهمتر آگاهی لازمه است... کشور ما بعداز سالیان سال به این نتیجه رسیده که کودکان بایستی محارتها و رشد خلاقیتها رو از پایه یاد بگیرند و این متد در کشور هایی مثل انگلستان . فرانسه . کانادا . .... اجرا میشه من اعتقادم اینه ما بایستی در آموزش از استاندارهای لازمه برخوردار باشیم و از اونها پیروی کنیم تا بتونیم در فرایند تحقیقات به نتایج مطلوب برسیم با تشکر

سلام ببخشید یکم دیر جواب میدم.خیلی طوب می کشه تا به حرفاتون فکر کنم. باور کنین الان بار چهارمه که نوشتم و پاک کردم عادتمه شایدم تقلب منه تا حرفای خودم به دلم نشینه منتشرش نمی کنم.من خیلی خوشحالم که شما به تمام موارد و ریزه کاری ها کاملا تسلط دارید امیدوارم بقیه هم مثل شما باشن. ولی یه چیزی میخوام بهتون بگم به عنوان یک داداش کوچیک تر.فکر نکنید من با آسانسور به طرز تفکری که الان دارم رسیدم. من 18 سالم بود که دیدم خیلی عقب تر از اونی ام که بخوام علم رو درک کنم چه به حال اینکه بخوام تولیدش هم بکنم. تا اون موقع مثل بقیه به دانشمندان اعتماد داشتم و کارهاشون زیر سوال نمی بردم. می دونستم اونقدر رسانه ها قوی هستند که اگر سوالی بین اهل علم باشه سریع به گوشم میرسه و می تونم 10 دقیقه در موردش فکر کنم. خودم هم هر چی که می گشتم، جز چیزای معمولی... واقعا موضوعی برای بحث نبود.موضوعات مهم تر هم اگه به بقیه راجع بهش حرف میزدی چپ چپ نگاهت میکرد و میزد پس گردنت. یادمه بهترین بحثی که بود درست کردن باتری برای هواپیمای رادیوکنترل بود که من باتری های آلومنیوم_هوا رو پیشنهاد دادم اما چون خطر ناک بود با لگد از سایت انداختنم بیرون حق هم داشتند کاربلد این ماجرا نبودم.میخوام بگم این چیزا گذراست و همین که شروع کنین و مفهوم اولین مبحث علمی زندگی تون رو درست درک کنین امید به زندگی تون برمی گرده. مثل دانشمند فکر کردن یه بهانه است من میخوام که شروع کنین و به جای ظاهر واقعا به درون بپردازید.امیدوارم منو به جای ادعام نبینن و راحت از این موضوع نگذرید.اولین معلم انسان یه کلاغ بود.قار قار قار قار!