بهار عاشقان آمد

[نسیم بهآر]

تهران- ˈربیع الاولˈ سومین ماه قمری است؛ ربیع در عربی به معنای بهار است و علت آنکه به این ماه ربیع گفته می‌شود این است که در فصل بهار گیاهان، تر و تازه‌اند و نامگذاری این ماه در فصل بهار رخ داده و حلاوت آن با پشت سر گذاشتن ماههای محرم و صفر و مصایب این ماهها دوچندان شده است.



به گزارش خبرنگار گروه شب ایرنا، اول ربیع الاول مصادف با هجرت پیامبر اکرم (ص) پس از واقعه ˈلیلة المبیتˈ است که سرآغاز تاریخ هجری قمری شد.

***شب لیلة المبیت

شب اوّل سال سیزدهم بعثت، مبداء هجرت حضرت رسول (ص) از مکه معظمه به مدینه منوره بود که در آن شب در غار ثور پناه گرفت.

حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) در جای حضرت محمد (ص) خوابیده؛ از شمشیرهای قبایل مشرکان پروا نکرد و جانفشانی و فداکاری و برادری خود را با حضرت رسول (ص) بر تمام عالمیان به اثبات رساند.

به گفته علمای اسلامی، مستحبّ است که در روز اول این ماه به شکرانه نعمت سلامتی رسول خدا و امیرالمؤمنین علیهم السلام روزه بدارند.

***روز هشتم

گفته می شود که در چنین روزی، مصادف با هشتم سنه دویست و شصت، وفات حضرت امام حسن عسکری علیه السلام واقع شده و حضرت صاحب الامر صلوات الله علیه به منصب امامت رسیده است.

***روز نهم

روز عید بزرگ و روز عید بَقْر است و روایتی نقل شده که هر که در این روز چیزی انفاق کند، گناهانش آمرزیده و در این روز، اطعام برادران مؤمن و خوشنود گردانیدن آنها و توسعه دادن در نفقه و پوشیدن جامه های نو و شکر و عبادت حق تعالی مستحب است.

در این روز، که به روز برطرف شدن غمها نامگذاری شده و روز بسیار شریفی به شمار می رود، روز اوّل امامت حضرت صاحب الزّمان عج است.

***روز دوازدهم:

این روز مطابق نظر مرحوم جناب ˈشیخ کلینیˈ و ˈمسعودیˈ و همچنین مشهور میان اهل سنت، روز ولادت با سعادت نبی مکرم اسلام حضرت محمد (ص) است.

همچنین در این روز، رسول خدا (ص) پس از 12 روز که مسیر راه میان مکه و مدینه را پیمودند، وارد مدینه شده و نیز روز انقراض دولت ˈبنی مروانˈ در سال 132 هجری قمری است.

***روز چهاردهم:

سال 64 هجری با مرگ ˈیزید بن معاویهˈ همراه بود؛ در اخبارالدّول است که یزید درحالی که سی و هفت سال از عمرش گذشته بود و خلافتش تنها سه سال و نه ماه طول کشید، به مرض ˈذات الجنبˈ در حوران از دنیا رفت؛ جنازه اش را به دمشق آوردند و در باب صغیر او را دفن کردند.

***ولادت حضرت رسول (ص)

شب هفدهم، شب ولادت حضرت خاتم الا نبیاء صلوات الله علیه و شب بسیار مبارکی است.

این روز مطابق نظر مشهور علمای امامیه، روز ولادت رسول خدا (ص) و همچنین میلاد امام صادق (ع) است و روزی است بسیار مبارک که دارای اعمالی است که از جمله آنها می توان به اعمال زیر اشاره کرد:

1) غسل؛ به نیت روز هفدهم ربیع الاول.

۲) روزه؛ که برای آن فضیلت بسیاری نقل شده است؛ از جمله در روایاتی از ائمه معصومین(علیهم السلام) آمده است: کسی که این روز را روزه بدارد، خداوند برای او ثواب روزه یکسال را مقرر می فرماید.

۳) دادن صدقه، احسان و خوشحال کردن مؤمنان و به زیارت اماکن زیارتی رفتن.

۴) زیارت رسول خدا (ص) از دور و نزدیک; در روایتی از آن حضرت آمده است: هر کس بعد از وفات من، قبرم را زیارت کند، مانند کسی است که به هنگام حیاتم به سوی من هجرت کرده باشد؛ اگر نمی توانید مرا از نزدیک زیارت کنید، از همان راه دور به سوی من سلام بفرستید (که به من می رسد).

۵) زیارت امیر مؤمنان، حضرت علی (ع) نیز در این روز مستحب است با همان زیارتی که امام صادق (ع) در چنین روزی کنار ضریح شریف آن حضرت (ع) ایشان را زیارت کردند.

6) تکریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست، مرحوم «سید بن طاووس»، در کتاب اقبال، در تکریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اول عالم امکان و سرور همه ممکنات حضرت نبی اکرم (ص) سفارش بسیار کرده است. بنابراین، سزاوار است مسلمانان با برپایی جشن ها و تشکیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیت نبی مکرم اسلام (ص)، سیره و تاریخ زندگی ایشان آشنا شوند و از آن، برای ساختن جامعه‌ای اسلامی و محمدی بهره کامل گیرند.

منابع:

ـ مفاتیح نوین

-مفاتیح الجنان

منبع