علی‌اکبر صالحی (۴ فروردین۱۳۲۸ در کربلا، عراق )،
مهندس مکانیک، سیاست‌مدار و وزیر امور خارجه ایران است.
او دانشیار دانشگاه صنعتی شریف است و دو دوره رییس این دانشگاه بوده‌است.
او از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۵ نماینده ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود.
وی بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹، معاونت دبیر کل سازمان کنفرانس اسلامی را بر عهده داشت.
سپس رییس سازمان انرژی اتمی ایران از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۸۹ شد.





زندگی و شغل


علی‌اکبر صالحی روز ۴ فروردین ۱۳۲۸ هـ. ش در شهر کربلا در عراق به دنیا آمد. پدرش سیداحمد، خواهرزادهٔ عمادالکتاب
(خوشنویسِ صاحب‌نام) و برادرش جواد صالحی است.
او در سن نه سالگی از زادگاهش کربلا، به ایران بازگشت.

پس از دیپلم متوسطه، در سال ۱۹۶۸ میلادی به دانشگاه آمریکایی بیروت رفت
و سه سال بعد لیسانس مهندسی مکانیک گرفت
و در سال ۱۹۷۷ از ام‌آی‌تی در آمریکا به اخذ درجهٔ دکتری در رشته مهندسی هسته‌ای نائل آمد.

سپس، در دانشگاه صنعتی اصفهان و سازمان انرژی اتمی ایران شروع به کار کرد.

پس از انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۵۸ قائم‌مقام معاون آموزشی دانشگاه صنعتی شریف شد.

در اواسط دههٔ شصت همراه هیئتی به امریکا رفت تا از میان ایرانیهای مقیم، برای دانشگاههای کشور هیئت علمی جذب کند.

مدتی معاون آموزشی وزیر علوم وقت (دکتر ایرج فاضل) شد.

دو سال بعد استعفا کرد و به بخش مهندسی هسته‌ای دانشکدهٔ مهندسی مکانیک دانشگاه شریف بازگشت.
در سال ۱۳۶۷ به عنوان اولین رئیس دانشگاه بین‌المللی امام خمینی قزوین انتخاب شد که به علت بیماریِ رئیس وقت دانشگاه صنعتی شریف نتوانست در این سمت بماند و برای ریاست دانشگاه صنعتی به تهران بازگشت.

وی بین سال‌های ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۳ و ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲ ریاست دانشگاه صنعتی شریف را بر عهده داشت.

او توانست رونق را به دانشگاه صنعتی شریف که از مهمترین دانشگاههای فنی و مهندسی کشور و خاورمیانه بود تا حدودی برگرداند و پس از دو دور ریاست بر این دانشگاه، به عنوان نمایندهٔ ایران در آژانس اتمی انتخاب شد که تا سال ۱۳۸۲ در این سمت مشغول کار بود.

هم‌اکنون،
علی‌اکبر صالحی با مرتبهٔ علمی دانشیار، عضو هیأت علمی دانشکده انرژی دانشگاه صنعتی شریف است.
او عضو فرهنگستان علوم ایران و مرکز بین‌المللی فیزیک نظری در ایتالیا است.