سفره‌های نوروزی

[باستان شناس]

سفره‌های نوروزی یکی از آیین‌های مشترک در مراسم نوروز
در بین مردمی است که نوروز را جشن می‌گیرند.


در بسیاری از نقاط ایران، جمهوری آذربایجان و برخی از نقاط افغانستان، سفره هفت سین پهن می‌شود.

در این سفره هفت چیز قرار می‌گیرد که با حرف سین آغاز شده باشد؛
مثل سیر، سنجد، سمنو، سیب و ... به هفت سینی که چیده می‌شود معانی خاصی نسبت داده‌اند.

مثلاً سیب را نماد زیبایی و تندرستی، سنجد را نماد عشق و محبت، و سکه را رزق و روزی گفته‌اند.

سفره نوروز از زمانهای کهن بوده اما به این صورت بوده است که سفره ای را پهن می کردند

و در بشقابهای سفالی و یا فلزی آنواع آجیلهای خشک شده مانند توت خشک - برگه خشک شده زردآلو و هلو و پختیک(پخته شده و خشک شده لبو)و عسل و سر شیر خشک شده،
کلوچه، گعگ (کیک) قطاب و نان سرموکی و ... می گذاشتند تخم مرغ رنگ شده حتما در سفره وجود داشت.


در این سفره بعضی چیزها فقط جنبه زیبایی داشت
مانند
تخم مرغ و آیینه ولی سایر چیزها برای خوردن و پذیرایی میهمانان بودو هر زمان که تمام می شد
بلافاصله صاحبخانه ظروف را مجدد برای میهمانان جدید پر می کرد.

اما اینکه هفت چیز با نام سین باشد پدیده جدیدی است
به نظر می‌رسد گذاشتن هفت جزء آغازشونده با حرف سین در سفرهٔ نوروزی پدیده‌ای است
که در اواخر دوره قاجار رایج شده و پیشینهٔ تاریخی ندارد،
بلکه توسط رسانه‌ها فراگیر شده است.


ادامه دارد....