سوالات کنجکاوانه و شرم والدین!

[zoh_reh]

سوالات کنجکاوانه و شرم والدین!

کودک در سنین پایین پرسش‌های زیادی درباره مسایل جنسی دارد که از والدین می‌پرسد و بیشتر والدین این سوالات را خیلی بسته جواب می‌دهند و در نتیجه کودک حس می‌کند که والدین، او را گیج کرده‌اند.

بسیاری از روان شناسان معتقدند که آموزش مسایل جنسی به کودک امری لازم و ضروری است و این آموزش‌ها باید مناسب با فیزیولوژی و ویژگی‌های فردی کودکان باشد.
کودک از 1.5 سالگی علایمی از هویت جنسی را نشان می‌دهد براساس ظاهر، دختر یا پسر بودن را تشخیص می‌دهد و ترجیح می‌دهد با هم‌جنس‌های خود بازی کند.

کودک از 3 سالگی فکر می‌کند که با تغییر لباس، جنسیت هم تغییر می‌کند. در 5 سالگی این تفکر پخته‌تر می‌شود. این‌ تصورات همچنان با گذر از مراحل رشد تغییر می‌کند که همگام با این مراحل لازم است همان‌طور که رفتارهای سالم به کودک آموزش داده می‌شود این مسایل را نیز به او یاد داد.
‌بهترین راهنمای مسایل جنسی برای کودکان در این دوره، ‌پدر و مادر هستند. کودک در سنین پایین پرسش‌های زیادی درباره مسایل جنسی دارد که از والدین می‌پرسد و بیشتر والدین این سوالات را خیلی بسته جواب می‌دهند و در نتیجه کودک حس می‌کند که والدین، او را گیج کرده‌اند.

برخی از پدر و مادران به دلیل عقاید و بینش های خود علاقه ای به صحبت درباره ی مسائل و آموزه های جنسی ندارند زیرا اعتقاد دارند که ارائه ی اطلاعات در این زمینه، موجب بیداری غریزه ی جنسی می شود. اگر کودک پاسخ مسایل جنسی را از پدر و مادر نگیرد برای جواب به افراد دیگری که شاید مطمئن هم نباشند، مراجعه کند. والدین برای توضیح مسایل جنسی به کودک باید از زبانی قابل فهم کودک استفاده کنند و ضمن آن نیز نیاز نیست خیلی این مسایل را باز کرد.

فرار کردن و ترسیدن از پاسخ به این سوالات، صحیح نیست. اگر والدین نمی‌توانند به سوال‌های جنسی کودک جواب دهند، بهتر است بلافاصله چیزی نگویند و پس از تحقیق، جواب درست را به او بدهند. برخورد خشن با کودک یا عصبانی شدن از سوالات جنسی او هیچ فایده‌ای ندارد و پدر و مادر باید بدانند که این سوال‌ها مقتضای سن او است.

آموزش های زود هنگام و ناشیانه مسائل جنسی به کودکان و نوجوانان، گاه آنان را چنان دچار دلهره و اضطراب می کند که اصول بهداشت روانی خانواده را خدشه دار می سازد از طرف دیگر، اگر این آموزش ها دیر هنگام، ناکافی و غیرواقعی باشند، نمی توانند مفید واقع گردند.

لذا، اگر پدر و مادر بتوانند به پرسش ها و کنجکاوی های جنسی فرزندان خود پاسخ های مناسب و سنجیده بدهند می توانند مانع انحراف فکری، سرکوب جنسی و منفی کاری آنان شوند.

برخی از پدر و مادران به دلیل عقاید و بینش های خود علاقه ای به صحبت درباره مسائل و آموزه های جنسی ندارند زیرا اعتقاد دارند که ارائه اطلاعات در این زمینه، موجب بیداری غریزه جنسی می شود، در حالی که هر چه اطلاعات در این زمینه، بیش تر و صحیح تر باشد فرزندان، رفتارهای جنسی آگاهانه تری از خود بروز می دهند

پدر و مادر و مراقبان نزدیک کودکان می توانند با برقراری رابطه ای دوستانه، همراه با اعتماد و احترام، درباره مسایل و موضوعات مختلف از جمله امور جنسی، اطلاعات و آگاهی لازم و صحیحی به آنان دهند.

توصیه هایی که والدین به فرزندان شان ( چه دختر و چه پسر ) می کنند، باید شامل اطلاعات و دانسته هایی درباره روابط انسانی، هویت جنسی، رعایت مسائل بهداشتی، مهارت های زندگی، ارزش ها و اخلاقیات انسانی، بیان احساسات و نیازها، تصمیم گیری های مسوولانه و حفظ و افزایش عزت نفس آنان باشد.

کودکان، نیازمند شرایط و موقعیت هایی اند که بتوانند مهارت های اساسی زندگی را براساس اصل احترام گذاشتن به اخلاقیات و دیدگاه های خانوادگی بیاموزند و تجربه کنند. پایه ریزی ارزش های سالم اخلاقی در خانواده به بچه ها کمک می کنند در هنگام بلوغ و نوجوانی، بهتر تصمیم بگیرند و مسوولیت زندگی شان را بپذیرند.

فراگیری موضوعات جنسی مانند سایر درس ها، باید به تدریج و گام به گام باشد گفت وگو و پاسخ گویی به پرسش های جنسی فرزندان هم باید متناسب با سن، شیوه ی آموزش و درک آنان باشد.

پدر و مادر بهتر است هنگام صحبت در مورد مسائل جنسی، به رفتارهای خود توجه بیشتری داشته باشند با اخم کردن یا عصبانی شدن، موجب نشوند فرزندان شان دیگر رابطه صمیمانه ای با آنان نداشته باشند و برای آگاه شدن، از دیگران اطلاعات بگیرند یا در صدد سرکوب سوالات خود برآیند.


چگونه با سوالات جنسی فرزندان رو به روشویم؟

کودکان
_ درباره اعضای مختلف بدن و کارکرد هر یک، توضیحات ساده و قابل فهمی به کودک بدهید.

_ کودک را در آغوش بگیرید و اجازه دهید علاقه و محبت شما را از این طریق درک کند.

_ به تدریج به فرزندتان تفاوت و خصوصی بودن بعضی از اندام های بدنش را یاد بدهید.
_ سعی کنید وقتی درباره ی این اعضا صحبت می کنید، احساس گناه یا شرمساری نداشته باشید.
_ کودک را تشویق کنید اگر سوالی در این مورد دارد، از شما یا افراد قابل اطمینان خانواده بپرسد.


نوجوانان
_ در باره بلوغ و تغییراتی که نوجوانان در این سن دچار آن می شوند، اطلاعات کافی به فرزندان بدهید و بگویید که این تغییرات، عادی و طبیعی ست.

_ در این دوره دختران حالات خود را زودتر بروز می دهند اما پسران دچار عصبیت ها و پرخاش گری های شدید می شوند. حمایت، ایجاد امنیت روانی و حضور دائم در کنار نوجوانان می تواند مانع بروز بسیاری از انحرافات، کج روی ها، بزهکاری ها و آسیب های اجتماعی شود.

_ به حریم خصوصی فرزندتان، در حالی که سعی می کنید رابطه ی نزدیک و صمیمانه ای با او داشته باشید، احترام بگذارید.

_ تذکر این نکته به نوجوان ضروری ست که تغییرات جسمانی بدن او، همراه با تغییرات عاطفی، شناختی و رفتاری خواهد بود و تمام این حالات، هیجانات و احساسات او، کاملاً طبیعی ست.

بیان شفاف و واضح دیدگاه ها و نگرش های خانواده درباره ی اهمیت دادن به موازین و مقررات زندگی مشترک، از اهمیت زیادی برخوردار است. فرزندان باید بدانند تا زمانی که توانایی تصمیم گیری برای آینده شان را ندارند و قادر به پذیرش مسوولیت های سنگین خانه و خانواده نیستند، از ازدواج های تا به هنگام و برقراری روابط نزدیک تر با افراد غیر هم جنس خود بپرهیزند.

میگنا

[علي پارسا]

سلام،
شايد متن فوق ترجمه اي از يک متن خارجي باشد که البته از نظر من در مورد کودکان زياد با روال جامعه ما تطبيق ندارد، معمولا" در مورد کودکان همين برداشتي که مثلا" دخترها موهايشان بلندتر است يا فرضا" ناخنهايشان بلندتر است يا صدايشان فرق مي کند کفايت مي کند و سوالي بيشتر از اين در ذهنشان خطور نمي کند. در مورد بعضي اعضاي بدن نيز همان آموزشهاي ديني که معمولا" با زبانهاي مختلف به بچه ها ياد داده مي شود کافي است، مثلا" اينکه بگويند: اگر قبل از اينکه لباس بپوشي از حمام خارج شوي خدا خوشش نمياد و ..... (اصولا" همان برخوردهاي معمول والدين داشتن شرم و حيا را به کودکان آموزش مي دهد و مشکلي وجود ندارد).
از اين رو به عقيده من سوالاتي بيش از اين در کودکان بوجود نمي آيد مگر اينکه جامعه از لحاظ رفتار و پوشش ظاهري به نحوي زير استانداردهاي ....... (چي بگم؟) ..... زير استانداردهاي بشري! باشد و کودک چيزهايي خارج از عرف ببيند که برايش سوالاتي ايجاد گردد.

[نارون1]

سلام،
شايد متن فوق ترجمه اي از يک متن خارجي باشد که البته از نظر من در مورد کودکان زياد با روال جامعه ما تطبيق ندارد، معمولا" در مورد کودکان همين برداشتي که مثلا" دخترها موهايشان بلندتر است يا فرضا" ناخنهايشان بلندتر است يا صدايشان فرق مي کند کفايت مي کند و سوالي بيشتر از اين در ذهنشان خطور نمي کند. در مورد بعضي اعضاي بدن نيز همان آموزشهاي ديني که معمولا" با زبانهاي مختلف به بچه ها ياد داده مي شود کافي است، مثلا" اينکه بگويند: اگر قبل از اينکه لباس بپوشي از حمام خارج شوي خدا خوشش نمياد و ..... (اصولا" همان برخوردهاي معمول والدين داشتن شرم و حيا را به کودکان آموزش مي دهد و مشکلي وجود ندارد).
از اين رو به عقيده من سوالاتي بيش از اين در کودکان بوجود نمي آيد مگر اينکه جامعه از لحاظ رفتار و پوشش ظاهري به نحوي زير استانداردهاي ....... (چي بگم؟) ..... زير استانداردهاي بشري! باشد و کودک چيزهايي خارج از عرف ببيند که برايش سوالاتي ايجاد گردد.

سلام

بچه ها در سنین خاصی با توجه اینکه تفاوتهای جنسیتی را متوجه می شوند ، کنجکاوی و سسوالاتی برایشان ایجاد می شود .

به نظر شما چنانچه در موضوعات مختلف به کودکی که تازه با مسائل روبرو می شود بگوییم : خدا ناراحت میشه .... میری جهنم پیش آدم بدا و....

یک احساس بدی نسبت به خداوند برایش پیش میاد و خدا را به عنوان یک قدرتی که مهربان نیست و مجازاتگر هست درنظر بگیرند و بچه با احساس گناه بزرگ بشه ؟

[علي پارسا]

سلام

بچه ها در سنین خاصی با توجه اینکه تفاوتهای جنسیتی را متوجه می شوند ، کنجکاوی و سسوالاتی برایشان ایجاد می شود .

به نظر شما چنانچه در موضوعات مختلف به کودکی که تازه با مسائل روبرو می شود بگوییم : خدا ناراحت میشه .... میری جهنم پیش آدم بدا و....

یک احساس بدی نسبت به خداوند برایش پیش میاد و خدا را به عنوان یک قدرتی که مهربان نیست و مجازاتگر هست درنظر بگیرند و بچه با احساس گناه بزرگ بشه ؟

ممنون از توضیحی که دادید،
بله کاملا" حق با شما است.
در برخورد با کودک خیلی باید دقیق بود.
من منظورم را به صورت دقيق بيان نکردم، البته من عبارت "ميري جهنم و ...." را نگفتم، چون همانطور که شما توضيح داديد من هم با اينگونه رفتار بر مبناي ترساندن بچه به شدت مخالفم.
در اصل من پيش فرضم اين بوده که ما در ذهن کودک خداوند را به عنوان مهربانترين مهربانان (مانند مادر) بايد ترسيم کنيم. و بعد وقتي به بچه بگوييم خدا از اين کارت ناراحت مي شود، در آن صورت در اصل مانند آن است که به بچه گفته باشيم: يک نفر که با همه مهربون است از اين کارت ناراحت خواهد شد.
مانند مادر، ببينيد .... من ديده ام .... يک موقع هايي مادرها بدترين تنبيهي که به بچه ها مي کنند مي گويند: اگه اين کار را بکني دوست ندارم (بعضا" همان موقع که دارند اين جمله را به بچه مي گويند، کودکشان را هم مي بوسند) و دقيقا" هم اين طرز تربيت جواب مي دهد.
يعني اين طور به بچه القا نمي شود که از چيزي بترسد. بلکه اينطور القا مي شود که يک محبت فراواني وجود دارد و تو با اين کارت از آن فاصله مي گيري.
نمي دانم تونستم منظورم را برسانم يا نه!
به هر صورت قبول دارم که موضوع دقيقي است به همان خاطر در جمله ام اشاره کردم که اين آموزشها "

با زبانهاي مختلف به بچه ها ياد داده مي شود"

که خوب هر کدام جاي بحث دارند.
بله ....موافقم ..... شايد هم بهتر باشد که پايه و اساس جمله هم مثبت باشد مثلا" بگوييم: خدا بچه هايي که اول لباس مي پوشند و بعد از حمام مي روند بيرون را خيلي دوست دارد.
باز هم از نکته سنجي شما تشکر مي کنم.
موفق باشيد.