دوبیتی های زیبا

[*FATIMA*]

دلم مبل گل باغ ته دیره
درون سینه ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم
وینم آلاله هم داغ ته دیره

[*FATIMA*]

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگرم دریا ته وینم
به هر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان از قامت رعنا ته وینم

[*WIZARD*]

بنــگر ز صبـا دامن گـل چاک شده
بـلبـل ز جمـال گل طربنـاک شـده

در سایه ی گل نشین که بسیار این گل
در خـــــاک فـــــرو ریــزد و ما خــاک شده

[*WIZARD*]

قـومـی مـتـفـکرانـد انــدر ره دیـن
قومی به گمان فتاده در راه یقین

مـی تـرسم از آنـکه بـانـگ آیـد روزی
کای بیخبران راه نا آن است و نه این

[*WIZARD*]

آنـانـکه مـحیط فضـل و آداب شـدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند

ره زیـن شـب تـاریـک نـبـردند برون
گفتند فسانه ای و در خواب شدند

[*WIZARD*]

افسوس که سرمایه ز کف بیرون شـد
وز دست اجل بسی جگرها خون شد

کس نامد از آن جهان که پرسم از وی
کــاحـوال مـسـافـران دنـیـا چـون شـد

[*WIZARD*]

گر می نخوری طعنه مزن مستان را
بـنـیـاد مـکن تـو حـیلـه و دسـتـان را

تـو غـره بـدان مشـو کـه می می نـخوری
صد لقمه خوری که می غلام است آن را

[*yas*]

روزگاری مردم دنیا دلشان درد نداشت

هر کسی غصه ی اینکه چه می کرد نداشت

چشمه ی سادگی از لطف زمین می جوشید

خودمانیم زمین این همه نامرد نداشت

[0014]

مرجان لب لعل تو مرجان مرا قوت
یاقوت بگویم لب شیرین تو یاقوت
قربان وفاتم گذری کن به وفاتم
تابوت بشنوم مگر از رخنه ی تابوت

[نارون1]

در عشق تو از بس که خروش آوردیم
دریای سپهر را به جوش آوردیم
چون با تو خروش و جوش ما درنگرفت
رفتیم و زبانهای خموش آوردیم