خب حالا که فهمیدیم بعضی مواد ناپایدارن و قابلیت پرتو زایی دارن میپردازیم به مواد رادیو اکتیو
همه ی مواد رادیو اکتیو نیستن مثل خیلی از موادی که روزانه باهاشون سروکار داریم و خیلی ها رادیو اکتیون بازم مثل خیلی موادی که ما روزانه باهاشون سروکار داریم!!!
اینم بدونید که یه ماده با توجه به ایزوتوپ هاشم پرتوزاییش تغییر میکنه
مثلا اکسیژن: اکسیژن 16 یه عنصر پایداره که تو طبیعت فراوونه و پرتو زا نیست. اما همین اکسیژن اگه یه نوترون بهش اضافه بشه ناپایدار میشه! (البته بدونید که تقریبا همه ی 100% اکسیژن توی طبیعت 16 هست و اکسیژن ناپایدار 17 و گاها 15 بطور طبیعی وجود ندارن)
یا نیتروژن: اگه یه نوترون به نیتروژن طبیعی اضافه بشه نیتروژن ناپایدار میشه
و خیلی مواد دیگه...
اتم هایی که تو یه مستطیل از بقیه ی مواد ( از جدول مندلیف) جدا شدن پرکاربرد ترین عناصر سنگین ( پرتوزا) هستن. که بازهم از بین همه ی اونا اورانیوم معروف ترین عنصر رادیواکتیو شناخته شده.
خود اورانیوم هم چند نوع داره:
اورانیوم 238 ( 238 تعداد ذرات هسته و بعبارتی تعداد نوکلئون های اورانیومه) عملا به هیچ دردی نمیخوره و تو واکنش ها شرکت نمیکنه. نیمه عمر بالایی داره ( بعدا نیمه عمر رو توضیح میدیم) و تقریبا میشه گفت هیچ خطری نداره!
اورانیوم 235 که بهترین نوع اورانیومه. در واکنش های هسته ای این نوع اورانیومه که شرکت میکنه و بسیار خطرناکه.
اورانیوم 236 که این هم پرتو زاست و میتونه خطرساز باشه
جالبه بدونید همه ی ما روزانه مقداری تشعشع رادیو اکتیو دریافت میکنیم واین موضوع صرفا مخصوص کسانی نیست که با این نوع مواد سروکار دارن!
خب فکر کنم برای امروز کافی باشه
کسانی که این مطالبو میخونن لطف کنن پست بزارن تا بدونم نوشته هام چقد مخاطب دارن
اگه سوالی هم دارین در خدمت هستم
تا مبحث بعدی
علاقه مندی ها (Bookmarks)