دشمن شناسي يكي از آموزه‌هاي اصلي قرآن كريم

[diamonds55]

به گزارش خبرنگار "سرويس فضاي مجازي" خبرگزاري فارس، خليل منصوري نويسنده وبلاگ "پرديس" مطلبي را با عنوان "دشمن شناسي" در يكي از پست‌هاي وبلاگ خود منتشر كرده است.
برپايه اين گزارش در بخشي از اين مطلب آمده است:

يكي از آموزه‌هاي قرآني دشمن شناسي است تا بتوان بر اساس شناخت كامل از وضعيت دشمن او را ترساند و به مقابله با او برخاست.
برخي از دشمنان را مي‌توان از راه رفتارها و كردارهايشان شناخت و برخي ديگر از چشم مخفي و نهان هستند كه اين از همه خطرناك‌تر است.
چابليس يكي از دشمنان مخفي از چشم انساني است؛ ولي غير از ابليس كساني هستند كه دشمن جان و دين مردم هستند، ولي از ديده‌ها مخفي و نهان مي‌باشند.
قرآن يكي از اين دشمنان را دوستان حسود مي‌شمارد. دوستان حسود كساني هستند كه به جهت شناخت به وضعيت و توان قدرت آدمي عمل مي‌كند و بسيار خطرناك هستند.
گاه دوستان حسود، حسادت و دشمني شان تنها در دل و درون خود آنان است و در حقيقت جز خودخوري و ضربه و زيان رساني به روح و روان خود آسيبي وارد نمي‌سازند؛ ولي دوستان حسودي هستند كه حسادت شان را از درون و دل شان پافراتر مي‌نهد و از باطن شان بيرون مي‌آيد و به شكل عملي خود را نشان مي‌دهد.
اين جاست كه براي آدمي، هيچ چاره‌اي جز به خدا پناه بردن و خواندن سوره فلق و استعاذه به خدا باقي نمي‌ماند و تنها خداست كه مي‌تواند به فريادشان رسد. از اين روست كه سوره استعاذه براي دفع ضرر و زيان چنين دشمنان دوست نما ضروري است و دست كم يك بار در روز آن را بايد خواند.
دشمنان ديگري نيز هستند كه شناخت آنان خوب و براي دفع شر و آزارشان ضروري و لازم است. از اين روست كه قرآن بر لزوم شناسايي دشمنان و آماده سازي براي مقابله با آن در آيه 6 سوره فاطر دستور مي‌دهد و در آيه 44 و 45 سوره نساء بيان مي كند كه براي تضمين مصونيت از انحراف و گمراه به دست دشمنان بهتر و لازم است كه آنان را بشناسيد.
بسياري از آسيب هايي كه انسان متحمل مي شود از دشمناني است كه نمي شناسد و آنان را به عنوان دوست پذيرفته و يا به شناخت آنان و راه هاي نفوذشان توجه نكرده است.
قرآن چند ملاك و معيار براي شناسي دوست از دشمن بيان كرده است كه مي توان به عنوان نمونه به مساله بدخواهي و آرزوي رنج قرار گرقتن (آل عمران آيه 118 و 120) و تخريب كشاورزي و محصولات به روش هاي مختلف (بقره آيه 204 و 205) تلاش براي واداشتن شخص به بدعت و رفتارهاي ضد‌هنجاري و ضد‌اخلاقي (بقره آيه 168 و 169) دعوت به زشتي‌ها و كارهاي ناروا (همان) دعوت به فساد و فحشا ( همان ) دعوت به تباهكاري و بزهكاري (بقره‏ آيه 204 و 205) و هم چنين گفتارهاي بغض آلود و كينه جويانه(آل عمران آيه 118) و اقدام به نسل كشي ( بقره آيه 204 و 205) و نفاق و دورويي(آل عمران آيه 118 و نيز نساء ايه 81 و 82) اشاره كرد.
بنابراين انسان عاقل كسي است كه دشمن خويش را خوب بشناسد و از راه رفتارهايش بداند كه او خواهان خير و مصلحت اوست و يا اين كه مي خواهد به اصطلاح سر تو تن او نباشد. با نگاهي به كشورها و مردمان و جوامع مختلف مي توان دوست و دشمن را از هم باز شناخت و در صورت ناتواني و اين كه دشمنان در جامه دوست به سراغ شما آمده اند هر روز يك معوذتين بخوانيد و به خودتان فوت كنيد شايد آثار اين كلمات همان تلقي كلماتي كه آدم از خداوند كرد و توبه اش پذيرفته شد در شما اثر گذارد و سدي ميان شما و دشمنان ايجاد كند تا نتوانند به شما زياني رسانند.
انتهاي پيام