[تيتانيوم (Ti)] تيتانيوم (از كلمه لاتين Titans كه پسر اول پادشاه Gaia بود، گرفته شده است) كه در انگلستان به وسيله William GregOr در سال 1791 كشف شد و او اين عنصر را به عنوان يك عنصر جديد در ايلمنيت شناسايي نمود. اين عنصر چندين سال بعد توسط شيميست آلماني Martin Heinrich KlaprOth در ذخاير روتيل مجدداً كشف شد. تيتانيوم فلزي خالص (9/99%) اولين بار در سال 1910 توسط Matthew A.Hunter به وسيله حرارت TiCl4 با سديم در يك بمب فلزي در 800-700 درجه سانتي گراد تهيه شد. اين يك پردازش گسترده و پيچيده است اما در فرآيند جديدتر، روش FFC_Cambridge‌ ممكن است جايگزين فرآيند قديمي شود. در موارد استفاده پودر اكسيد تيتانيوم (فرم پالايش يافته روتيل)، محصول نهايي در آبراهه پيوسته اي از مذاب مناسب تيتانيوم براي استفاده سريع در توليد آلياژهاي اقتصادي است. فلز تيتانيوم تا سال 1946 در خارج از آزمايشگاه استفاده نمي شد تا اين که William Justin krOll بررسي نمود كه تيتانيوم مي تواند از نظر اقتصادي بوسيله احياي TiCl4 (تتراكلرين تيتانيوم) با منيزيم بوجود آيد كه اين روش هنوز هم كاربرد دارد.


بررسی کانه آرایی نمونه ای آبرفتی و نیز بخش هایی از نمونه سنگی توسط شرکت های مختلفی صورت گرفته است که با توجه به نتایج حاصل شده ، فلوشیت ارائه شده توسط شرکت روسی بهترین نتیجه را به دست آورده است .
با توجه به نوع کانی های تشکیل دهنده کانسار و خواص فیزیکی آنها از قبیل وزن مخصوص ، خواص هدایت الکتریکی ، خواص مغناطیسی و همچنین درجه آزادی مورد نظر (5/0 میلیمتر ) فلو شیت های مختلفی برای کانه آرایی و تهیه کنسانتره های ایلمنیت و تیتانو منیتیت طراحی گردیده است که همگی بر اساس خواص فیزیکی کانی ها استوار بوده است . در آزمایش های صورت گرفته توسط مشاورین روسی عیار ایلمنیت درکنسانتره 6/91%و بازیابی آن 66/87% حاصل شد .
با توجه به مطالب فوق درطراحی مدار فرآوری ترکیبی از جدا کننده های ثقلی (اسپیرال – میزلرزان )، جدا کننده های مغناطیسی با شدت کم و جدا کننده های الکتریکی استفاده گردیده است .ظرفیت طراحی شده خوراک ورودی برای واحد نیمه صنعتی تولید کنسانتره ایلمنیت کهنوج بر اساس مطالعات اولیه فنی و اقتصادی مشاور روسی برابر 13 تن بر ساعت (91هزارتن در سال ) تعیین شده است .مقدار کنسانتره ایلمنیت برابر 4459 تن در سال و کنسانتره تیتانومنیتیت به میزان 3822 تن در سال تولید خواهد شد .
كاني هاي حاوي تيتانيوم (مانند روتيل و ايلمنيت) در ماسه هاي ساحلي وجود دارند . مواد سبك مانند كوارتز طي تمركز گرانشي جدا شده و كانيهاي سنگين طي فرايندهاي گراني‌سنجي، الكترواستاتيك ، جدايش الكتريكي (فشار قوي) يا مغناطيسي (به وسيله فلوتاسيون با يك مرحله جدايش مغناطيسي تر) جدا مي‌‌شوند.
نياز به انواع پرعيارتر با پرعياركردن ايلمنيت رفع مي‌‌شود در اين فرايند اكسيد آهن و ديگر ناخالصي‌ها از شبكه دانه پاك شده و درصد TiO2 بالا مي‌رود. فرايند رايج ذوب و توليد سربارة با تيتاناي بالا به همراه محصولات جانبي كم منگنز و آهن، پخت روتيل مصنوعي با فرايند پخت و شستشو با محلول اسيدي روتيل مصنوعي در فرايند تبليت است. كنسانترة ايلمنيت و ذغال در كورة الكتريكي ذوب شده و سربارة تيتانيوم مي‌دهد. در فرايند بچر ايلمنيت با 57-63% ‏‏TiO2، به روتيل مصنوعي با 91-95% TiO2تبديل مي‌‌شود.
در فرايند تبليت نيز ايلمنيت با 50-63% TiO2 به روتيل مصنوعي با 91-95% TiO2 تبديل مي‌شود. تصفية روتيل مصنوعي براي حذف اورانيوم و توريم از روتيل حاصل از فرايند بچر صورت مي‌گيرد. به علاوه براي حذف منيزيم و پرعياركردن سربارة سولفاته با 78% TiO2 به سربارة كلريناته 95% TiO2، تصفيه گرمايي و اسيدشويي بر روي سرباره انجام مي‌پذيرد.
ماسه هاي سواحل از ته دريا توسط بيلهاي شناور استخراج مي شوند و سپس به منظور صرفه جويي در هزينه حمل و نقل معمولاً آرايش ثقلي بر روي سكوهاي شناور انجام مي شود و كاني هاي بي ارزش به داخل دريا باز گردانده مي شوند كه ظرفيت اين سكوها بيشتر از 2000 تن بر ساعت مي باشد.
آرايش ثقلي ماسه ها توسط مارپيچ هاي مخروطي انجام ميگيرد و طي آن ميزان كانيهاي سنگين موجود در ماسه هاي ساحلي كه حدود 2% است، به بيش از 90% افزايش مي يابد. محصول پرعيار شده ثقلي، ابتدا خشك شده وسپس توسط جداكننده هاي الكتريكي با فشار قوي تميز داده مي شود. پس از آن از جداكننده هاي مغناطيسي با شدت كم استفاده مي شود كه مينتيت را از ساير كانيها جدا مي كند و سپس جداكننده هاي مغناطيسي با شدت زياد، كانيهاي پارامنيتيك (ايلمنيت و مونازيت) را از كانيهاي ديامينيتيت (روتيل و زيركن) جدا مي نمايند. بدين ترتيب محصولات مجزا از ايلمنيت ، مونازيت ، روتيل و زيركن بدست مي آيد. در صورت لزوم مي توان براي تميز كردن محصولات بدست آمده، در انتهاي مسير از جداكننده هاي الكترواستاتيكي استفاده نمود. براي تميز كردن محصولات پرعيار مونازيت و زيركن، از جداكننده هاي الكترواستاتيكي سرندي و براي تميز كردن محصولات پرعيار شده ايلمنيت و روتيل از جداكننده هاي الكترواستاتيكي صفحه اي استفاده مي شود.