آنگلوساکسونها اقوامی ژرمن بودند؛ که در انتهای سده ۴ میلادی و سالهای آغازین سده ۵ میلادی، انگلستان را از تصرف رومیان خارج کرده، نام خود را به این خطه داده، و کشور و ملت انگلستان را پایه گذاردند.
از جمله آنگلوساکسونها می توان به «آنگل»ها، «ژوت»ها، «فریزیها»ها و «ساکسون»ها اشاره نمود. قبرهای منطقه ساتن هو، به همراه یادداشتهای راهبانی چون عالیجناب «بید»، اطلاعات مربوط به تاریخ آنها را بیان میکند.
در انتهای سده ۴ میلادی، رهبر رومی انگلستان از قبایل آلمانی خواست که در انگلستان مستقر گردند. او با این تصمیم می خواست که ژرمنها را متحدانی صمیمی برای بخش رومی انگلستان سازد؛ تا از حملات پیکتزها جلوگیری کند.
اما نتیجه خلاف انتظار بود. سیل اقوام ژرمن، در آغاز سده ۵ میلادی، رومیان انگلیسی را ناگزیر به ترک جزیره نمود و سلتها را نیز به سمت غرب به عقب راند. آغاز قرون وسطا در انگلستان را، همزمان با همین تهاجمها ذکر کرده اند.
پاپ گرگوری کبیر، فرمان گسیل مبلّغان مسیحی به سوی آنگلوساکسونها را امضا می کند.
پیش از آمدن مسیحیت توسط رومی ها، مردم پیرو مذاهب سلتی و ژرمنی-مشتمل بر انواعی از ستایش و پرستش طبیعت- بودند. ۱۵۰ سال پس از آخرین یورشهای ژرمان ها، پاپ گرگوری کبیر رهبر کلیسای مسیحی، جرات کرد که میسیونرهای خود را به رهبری سنت آگوستین به سوی انگلوساکسونها بفرستد. شاه کنت از انگلوساکسونها با شاهزاده ای مسیحی از فرانکها ازدواج کرد. این ازدواج ،شاه کنت را مسیحی کرد و به موجب همکاری کنت با اگوستین، مسیحیت در جزیره گسترش یافت. تا سده هفتم، مسیحیان انگلستان تحت نظارت و کنترل مذهبی کلیسای رم قرار گرفتند.
در این زمان انگلستان از وحدت سیاسی برخوردار نبوده و به چندین کشور متخاصم تقسیم شده بود؛ که از جمله مهمترین آنها می توان به نورثامبریا، مرشا، کنت و و*** اشاره نمود.
سرانجام در سال ۸۲۹ میلادی، کلیه این ممالک، اگبرت، شاه وقت و*** را به عنوان پادشاه انگلستان برگزیدند. اگبرت نخستین پادشاه از سلسله ساکسونهای غربی بود؛ با این وجود در اسکاتلند و ایرلند حکومتهای محلی دیگری قدرت داشتند.
در زمان جانشینان اگبرت، انگلستان با هجوم اقوام نورمان مواجه گردید. در سده ۹ میلادی، آلفرد کبیر از و*** بزرگترین پادشاه انگلیس شمرده شد. او وایکینگهایدانمارکی را در سال ۸۷۸ میلادی شکست داد، و آنها را وادار کرد تا تقسیم انگلستان را به دو قسمت و*** و Danelaw به رسمیت بشناسند. آلفرد کبیر مدارس زیادی ساخت، نیروی دریایی بریتانیا را تشکیل داد و لندن را از دست دانمارکیها خارج کرد.
wikipedia
علاقه مندی ها (Bookmarks)