ووشو

[Outta_Breathe1020]

فرم‌های مقدماتی


فرم‌های مقدماتی وینگ چون در بستهٔ آموزشی دوره شاگردی قرار دارد، کاربرد و تکنیک‌های بیشتر در فرم‌های بعدی آموزش داده می‌شوند.

در متد وینگ چون هدف هر دوره، آموزش در حد نیاز هنرجو می‌باشد، از این حیث که در هر دوره، آموزش بر مبنای آن چیزی است که از قبل هنرجو آموخته‌است.

بدین ترتیب فرد به سرعت درک بیشتری نسبت به داشته‌های قبلی و جدیدش پیدا می‌کند.ممکن است هنرجو در ابتدا قسمت‌های مقدماتی راوقتی که آموزش می‌بیند، بطور کامل درک نکند (اگرچه با توضیحات مربی با توجه به درجه اش درک محدودی نسبت به آنها پیدا می‌کند)، به هر حال آموزش‌های اولیه به عنوان شالودهٔ اصلی در درجات بالاتر محسوب می‌شود.

سیو نیم تائو

سیو نیم تائو یا «فرم ایده‌های کوچک» شامل فرم پا به همراه حرکات سنتی دست می‌باشد.
چام کیو

فرم‌های پیشرفته

موک یانگ جونگ، وسیله تمرین مقدماتی و پیشرفته

چی سائو فرم‌های گوناگونی دارد که قسمتی ار آنها تنها وقتی آموزش داده می‌شود که فرد به یک مربی باصلاحیت تبدیل شده باشد.

در بخش بعد جزئیات بیشتری در مورد فرم‌های پیشرفته وینگ چون می‌خوانید.

[Outta_Breathe1020]

بیو جی


بیو جی (به معنای «انگشتان پیشرو») کاربرد تکنیک‌های دست(منظور از دست در اینجا، کف دست می‌باشد) باز را در بر می‌گیرد.(در مقابل تکنیک‌های دست بسته(همان مشت))یه همین خاطر است که این اسم بر آن نهاده شده‌است.

آدمک چوبی


موک یان جونگ لفظ به لفظ به معنای «ستون چوبی که به عنوان یک آدمک استفاده می‌شود» می‌باشد، در واقع جای یک حریف فرضی تمرینی را می‌گیرد. اگرچه آدمک چوبی را نمی‌توان به عنوان یک حریف هوشمند در نظر گرفت اما می‌تواند نماینده نیرو و انرژی حریف باشد.
سیستم درجه بندی

یکی از ویژگی‌های وینگ چون سیستم آموزش سازمان یافته اش می‌باشد. در حالیکه بسیاری از سبک‌های رزمی با روش غیر یکنواختی آموزش می‌دهند، ساختار سیستم مانند دوره‌های تحصیلی در مدارس است. بگونه‌ای که هر سطح روی سطح قبلی بنا می‌شود.

بر خلاف مدل آموزش سنتی استاد-شاگردی که یک شاگرد سالها یا حتی تا اخر عمر به دنبال استادش بود، متد آموزشی iwta به همه هنرجویان تضمین می‌دهد که در هر درجه تحصیلات کامل را دریافت کند.

یک فرد پر مشغله که در هفته تنها دو بار فرصت ورزش کردن دارد، هرگز ایده‌های مهمی که همکلاسی‌های تمام وقت، که ظاهراً همیشه در کلاس هستند (که یک امتیاز ناعادلانه‌است)، دریافت می‌کنند را از دست نمی‌دهد.

درجات شاگردی

دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود.

درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره آموزش داده می‌شود، به سه بخش تقسیم می‌شود:

درجات ۱ تا ۴، یادگیری مهارتهای پایه‌ای در سه فاصله مبارزاتی

درجه یک - مبانی اصولی سبک و مهارتهای حرکتی، درگیر شدن در فاصله دور، شروع سیو نیم تائو

درجه دوم - مبارزه در فاصله دور به همراه پل زدن ها، کل «سیو نیم تائو»

درجه سوم - گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی

درجه چهارم - گذار از از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیکو شروع فرم «چام کیو»

درجات ۵ تا ۸،

درجه پنجم - حملات در فاصله کوتاه و مبارزه هم‌زمان با هر دو دست


درجه ششم -

درجه هفتم -

درجه هشتم -

درجات ۹ تا ۱۲، کاربردها

درجه نهم - در مقابل تک مهاجم

درجه ده - در مقابل دو مهاجم

درجه یازدهم - در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد

درجه دوازدهم - در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد

در درجه ۹ شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد (همچنین در درجه ۸) بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن استفاده کند.مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه‌است، که بسته به مدرسه‌ای که هنرجو تحت تعلیم است، درجه ۸ و ۹ می‌تواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند. البته هیچ اجماعی روی این مسئله وجود ندارد چون هیچ مقایسه قراردی وریمی در این بین وجود ندارد.

در بعضی مدارس درجات مختلف با تی شرت‌های مختلف مشخص می‌شوند، مثل لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم، خاکستری برای درجه ۵ تا ۸ و مشکی برای درجه ۹ تا ۱۲.

[Outta_Breathe1020]

درجات مربیگری


در ادامه درجات شاگردی ۱۲ درجه استادی نیز وجود دارد. در سطوح مربیگری، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته وینگ چون WT آغاز می‌کند.
بیو جی

موک یان جونگ (آدمک چوبی)

لوک دیم بون کوآن فا («نیزه شش و نیم نقطه ای» یا چوب بلند)

بارت چام دائو (قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل)

سطوح مربیگری به خودی خود سه بخش تقسیم می‌شود:

1. ۱ تا ۴ تکنسینی
2. ۵ تا ۸ پراکتسینی
3. ۹ تا ۱۲ فیلسوفی

هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی در ورای چگونگی مبارزه دارد که در نسبت به همان سطح انتظار می‌رود. از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند. از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی را به خوبی درک کرده باشد.

تشکیلات و ترقی

سازمان رسمی و فراگیر وینگ چون با نام انجمن بین‌المللی وینگ چون می‌باشد. اداره مرکزی وینگ چون درهنگ کنگ است که توسط استاد بزرگ لئونگ تینگ رهبری می‌شود. انجمن بین‌المللی وینگ چون در بیش از ۶۰ کشور دنیا شعبه داشته و طرفداران بسیاری در دنیای غرب دارد.

امروزه بیش از ۲۰۰۰ مدرسه وینگ چون تنها در اروپا وجود دارد، که بیشتر آنها در کشور آلمان و همسایگانش می‌باشد.با بیش از ۱٫۰۰۰٫۰۰۰ هنرجو در سرتاسر دنیا، انجمن بین‌المللی وینگ چون یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های هنرهای رزمی می‌باشد. سازمان این رشد و ترقی را اساساً مدیون شاگرد ارشد آلمانی لئونگ تینگ، یعنی کیت کرنشپشت می‌باشد. سازمان اروپایی وینگ چون در قصر لانگنزل در کشور آلمان واقع شده‌است که بطور تمام وقت و بیش از ۶ ساعت در روز، وینگ چون را به هنرجویان علاقه مند آموزش می‌دهد. در اروپای شرقی، وینگ چون از سال ۱۹۸۵ حضور دارد که مرکز اصلی اش کشور مجارستان می‌باشد.

کاربردی بودن

آموزش وینگ چون به نیروهای امنیتی یگان‌های ویژه پلیس و بادی گاردها از ویژگی‌های اساسی وینگ چون کاربردی بودن آن است. بطوریکه توسط نیروهای پلیس بیش از ۵۶ کشور دنیا بکار گرفته شده‌است.در این میان آن چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌نماید، حضور اکثر قریب به اتفاق نیروهای امنیتی کشورهای توسعه یافته در لیست وینگ چون کاران می‌باشد. به عنوان مثال:

1. آمریکا: تکاوران تفنگدار دریایی آمریکا (U.S Marin Corps)، تیم رهایی گروگان FBI و CIA
2. بریتانیای بزرگ(انگلستان): sas
3. روسیه: SOBR
4. فرانسه: RAID، GIGN
5. آلمان: GSG۹، SEK، PSK، MEK، PSG و...
6. ایتالیا: NOCS، GIS
7. اسپانیا: GEO چین: پلیس هنگ کنگ
8. هلند: BBE، BSB، Rk
9. سوییس: Enzi an، Argus، Barracuda
10. و...
11. 
    

این تنها گوشه‌ای از نیروهای امنیتی می‌باشد که از وینگ چون جهت دفاع غیر مسلحانه بهره می‌گیرند. در حال حاضر بیش از ۷۵٪ نیروهای امنیتی اروپایی یا به طور کامل مشغول فراگیری وینگ چون می‌باشند و یا اصول و تعدادی از تکنیک‌های برگزیده آن را آموزش می‌بینند.

[Outta_Breathe1020]

وی زی چوان

فن زی چوان یا مشت لغزان ، به سبب هشت حركت اصلی سریع آن كه به صورت رعد آسا اجرا می‌شود .

"با شان فن" ( مشت هشت حركتی سریع ) نیز نامیده می شود. "وومو" نام دیگر "یوفی" ژنرال مشهور سلسله سانگ جنوبی است .برخی از روی دست نوشته ها اینگونه تعبیر كرده اندكه فن زی چوان توسط "یوفی" در قرن 18 یعنیدر سال 1738 ابداع شده است."باشان فن" نام كهنی است كه در سلسله مینگ استفاده می شده. از گزارش "كویی" چنین بر می آید كه " با شان فن" یك فرم كامل و بی نقص از مبارزه با مشت در سلسله مینگ بوده است.

در طی حكومت سلسله "كوینگ"، فن زی چوان در شمال چین ، ‌بویژه در مناطق " راوتینگ"، "لیشیان" و "گائوتینگ" دراستان " هه بی" در منطقه امپراطوران "شیان فنگ" و "تونگری (1874- 1851) مشهور بود. راهبی به نام "ژائوكنی " در " رائوینگ" در استان هه بی زندگی می كرد كه نه تنها در فن زی چوان متخصص بود،‌ بلكه در "چائو جیائو چوان" (هنر ضربات پا) نیز استاد خوبی به شمار می آمد. او هنرها و مهارت های مشت زنی را با ظرافت به خانواده های "دوان " و "ونگ" آموخت .هنگامی كه برادران "دوان ژیكو سو" و دوان ژی یانگ، سبك چائو جیائو را می آموختند، برادران "ونگ لاوزی و ونگ ژان او" فن زی چوان را فرا می گرفتند. سپس این دو خانواده آموخته های خود را با یكدیگر تبادل كردند. فن زی چوان بر استفاده از دست‌ها تأكید دارد،‌ در حالی كه چائو جیائو بر استفاده از پاها تأكید می كند، بنابراین فن زی چوان نوین مهارت‌های استفاده از ضربه های پا را نیز به خوبی داراست .

پس از آنكه فن زی چوان در استان هه بی معرفی شد، در شاخه‌های زیادی گسترش یافت."مشت لغزان بال عقاب"در بردارنده پایه هایی از تلفیق حركت‌های بال عقاب ، دویدن و مشت لغزان است. هنگام كه ضربه زده می شود گاهی دست در حالت مشت كرده است و گاهی به صورت بال عقاب ،‌ حركت‌های اصلی شامل: ضربه های مشت، اتمام ناگهانی ،‌ ضربه با آرنج ، قفل كردن ، فنون كشتی ، سائیدن و گرفتن و حركت های فرعی شامل : گردش به طرفین،‌ بلند كردن ،‌ چرخیدن،‌ نفوذ كردن، افتادن ، ‌ضربه‌های چكشی و ناگهانی می باشد.

در فن زی چوان اجرای فرم به صورت آهنگین (ریتمیک) با حركت های آرام و تند و پیوسته و ناپیوسته است. مشت در فن زی چوان به طور نفوذی و روبه جلو و آزادانه از سختی به نرمی تغییر می یابد و به طور مستقیم به عقب برمیگردد. وقتی دست به سمت بیرون ضربه می زند،‌ پا با حركتی تند آنرا همراه می كند، هنگامی كه با سرعت به طرفین حركت می شود،‌بدن به هم قفل می شود. هرگز مشت بی هدف پرتاب نشده و همیشه هنگام جمع كردن ضربه زده شده برای زدن ضربه دوباره آمادگی وجود دارد.اجرای فرم در فن زی چوان كوتاه و مختصر است. حركت های آن سریع و هماهنگ و در قالب الگوهای فشرده صورت می گیرند. هنگام اجرای فرم،‌ حركت‌های پا آرام و پیوسته ،‌در موقعیت فیزیكی ایستاده و حركت ها در محور یك چهار ضلعی است. در یك لحظه هر دو مشت مستقیم ضربه می زنند و سپس برای ضربه دوباره به عقب باز میگردند. فنون متنوع و حركت‌ها مانند گردباد هستند و به سرعت چشم بر هم زدن انجام می شوند.

ضربه های مشت در فن زی چوان به تندی رگبار قطره های باران و به سرعت شعله ور شدن یك فیتیله‌ی باروتی است، مشت لغزان بر خشكی، سرعت، سختی و حركت های ارتجاعی تأكید دارد.

در نسخه ای از كوان جینگ چنین آمده است كه:

در طول تاریخ شیوه های مبارزه با مشت شامل


32 فرم چانگ چوان از امپراطور "تای زو" (سلسله سانگ)
‌
لیبو چوان (مشت شش مرحله ای )

هوچوان (مشت تقلید میمون)

فن زی چوان( مشت هشت حركتی سریع )
غیره وجود داشته است گرچه نام های آنها متفاوت است، اما اجرای فرم ها بطور كلی مشابه است و این سبكها از بهترین سبك ها بشمار می آیند.

حال پس از گذشت سالیان متمادی وبا توافقات مقامات شائولین در چین در میان نامهای کونگ فو- ووشو- چوان فا – شائولین نام ووشو را برای جهانی شدن این ورزش برگذیده وفدراسیون جهانی این ورزش تشکیل گردید که در میان سبکهای زیر مجموعه فدراسیون جهانی ووشو سبک فن زی چوان از سبکهای اصلی به حساب می آید.

[Outta_Breathe1020]

ساندا

سان شو یک استیل از ووشو که یک هنر رزمی چینی محسوب می شود . این هنر رزمی ترکیبی از تئوری ها و تکنیک های ووشو است که سبک جدیدی را با توانایی ها و قوانین جدید در سطحی قویتر و پیشرفته تر ارائه می دهد.

در این رشته رزمی، یک مجموعه کامل از همه فنون نبرد بدون اسلحه، در چنگال گرفتن حریف، کشتی، مبارزه به روی زمین و دفاع در برابر حریفی که اسلحه بدست دارید دیده می شود.

سان شو در حقیقت نوعی از کیک بوکسینگ به حساب می آید که در آن ضربات لگد و مشت به یک اندازه مورد استفاده قرار می گیرد اما همه این ضربات در نهایت به در دام انداختن حریف منجر می گردد.

در این رشته، یک مبارز می تواند برای افزایش هیجان در مبارزه، حریف خود را با دست از روی Leitai یا سکوی مسابقه پرتاب کرده و یا هل دهد. در دهه 1960 و همزمان با پیشرفت ورزش ووشو، سان شو نیز بهدستور و همت دولت چین تبدیل به یک ورزش رسمی و مستقل جهانی گردید.

به منظور تعریف یک شیوه مشخص مبارزه در کونگ فو اساتید این فنون از سر تا سر چین جمع شده و میراث به جای مانده از مبارزان قرون قبل کشور خود را بسط و گسترش دادند.

بعدها برای کمتر کردن میزان آسیب در این مبارزات، تدابیر خاصی در نظر گرفته شد و هر ساله مسابقات قهرمانی جهان را برگزار می کند.

منبع