معرفی انواع بیماری های واگیردار شایع

[ارغنون]

آشنایی با گلو درد و راه های درمان آن
گلودرد معمولاً نشان دهنده ی عفونت دستگاه تنفسی است. از آنجایی که یک بچه کوچک نمی تواند احساس گلودرد را به خوبی بیان کند. باید متوجه دشواری وی در بلعیدن غذا باشید.

گلودرد می تواند به علت التهاب لوزه ها (تونزیلیت) که توسط نوعی میکروب به نام استافیلوکوک ایجاد می شود، یا در بیشتر موارد به علت یک ویروس مثل ویروس سرماخوردگی یا آنفلوانزا ایجاد شود. در مواردی که عفونت در جای دیگری غیر از گلو باشد مثل لارنژیت (التهاب و عفونت حنجره) ممکن است کودک در گلو هم احساس درد و ناراحتی داشته باشد. همچنین در مواردی که غدد لنفاوی یا بزاقی موجود در گردن ملتهب می شوند (مثل اوریون) باز هم ممکن است احساس درد و ناراحتی در گلو وجود داشته باشد.

گلودرد در اغلب موارد جدی نیست اما در صورتی که یک عفونت استرپتوکوکی در حلق وجود داشته باشد باید حتماً با پنی سیلین درمان شود زیرا در صورت عدم درمان ، بعدها ممکن است عوارضی مثل درگیری کلیه ها و یا تب روماتیسمی داشته باشد.

نخستین اقداماتی که شما می توانید انجام دهید:
۱- اگر کودک از گلودرد شاکی است یا در بلعیدن غذا مشکل دارد و اشتهای خود را از دست داده است، گلوی وی را در نور مناسب معاینه کنید. به این ترتیب که از کودک بخواهید دهان خود را باز کرده و بگوید آآآ… در همین زمان زبان را با دسته یک قاشق تمیز به پایین ببرید و ته حلق را نگاه کنید تا متوجه هر نوع عفونت چرکی یا تورم و قرمزی لوزه ها بشوید!

۲- با کمک نوک انگشتان غدد لنفاوی زیر گردن را معاینه کنید تا متوجه بزرگی احتمالی آنها بشوید؛

۳- درجه حرارت بدن کودک را اندازه بگیرید تا از وجود تب مطلع شوید؛

۴- در صورت وجود گلودرد و بدحالی عمومی، تا زمان مراجعه به پزشک از فرستادن کودک به مدرسه خودداری کنید؛

۵- در صورت وجود گلودرد و سایر علائم عفونت مثل تب و بی حالی به پزشک مراجعه کنید. گلودرد استرپتوکوکی باید برای پیشگیری از بروز عوارض حتماً درمان شود.

اقداماتی که پزشک انجام می دهد:
دکتر برای تشخیص علت گلودرد، کودک را به دقت معاینه کرده و در صورت تشخیص عفونت استرپتوکوکی از آنتی بیوتیک (اغلب پنی سیلین) استفاده می کند. عفونت های ویروسی گلو احتیاج به درمان آنتی بیوتیکی ندارند.
اقداماتی که شما می توانید برای کمک به کودک خود انجام دهید:
- برای کاهش درد کودک از شربت استامینوفن استفاده کنید؛

- استفاده از مایعات خنک ، شدت گلودرد را کاهش می دهد؛

- مقادیر زیادی مایعات به کودک بدهید. در صورتی که کودک به علت گلودرد از خوردن غذا امتناع کند از غذاهای مایع مثل سوپ و آش استفاده کنید؛

- در صورت شکایت کودک از درد گوش (با کشیدن گوش در بچه های کوچکتر) گوش را بررسی کنید تا از وجود ترشح و چرک در گوش مطلع شوید؛

- مقدار زیادی مایعات خنک به کودک بدهید تا درد گلو کمتر شود؛

اقداماتی که پزشک انجام می دهد:
- در صورت احتمال وجود یک عفونت باکتریایی در گلو، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک تجویز کند اما برای عفونت های ویروسی ( که شایعتر هستند) درمان مشخصی وجود ندارد؛

- پزشک گوش کودک را معاینه می کند تا از وجود احتمالی عفونت و چرک در گوش مطلع شده و در صورت وجود عفونت ، آنتی بیوتیک تجویز کند؛

- اگر کودک از حملات مکرر تونزیلیت ( لوزه ها ) شاکی است و یا بزرگی ادنوئید (لوزه سوم) سبب عفونت های مکرر گوش میانی می شود، ممکن است لازم باشد به یک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید تا در صورت لزوم لوزه ها و ادنوئید را عمل کند.

شرایطی که در عمل برداشتن لوزه ها بایددر نظر گرفته شوند عبارت اند از:

الف – عمل جراحی معمولاً قبل از ۴ سالگی انجام می شود؛

ب – زمان شروع تونزیلیت و طول مدتی که کودک از حملات مکرر تونزیلیت شاکی بوده مهم است. اغلب پزشکان پیش از تصمیم گیری برای عمل دو سال صبر می کنند؛

ج – در صورتی که حملات تونزیلیت آن قدر در طول سال تکرار می شوند که در تحصیل کودک ایجاد اشکال می کنند و یا باعث ایجاد اشکال در تغذیه کودک می شوند، عمل لوزه توصیه می شود.
اقداماتی که شما می توانید برای کمک به کودک انجام دهید:
- در صورت تب از شربت استامینوفن و پاشویه استفاده کنید و کودک را در یک اتاق گرم نگه دارید؛

- مایعات فراوان به کودک بدهید؛

- از غذاهای مایع مثل سوپ و آش که فرو دادن آن راحت است استفاده کنید؛

- طبق آخرین تحقیقات غِرغِره آب نمک، احتمال انتقال عفونت از حلق به گوش میانی را بیشتر می کند. بنابراین امروزه توصیه می شود که کودک را وادار به غرغره نکنید.

التهاب لوزه ها (تونزیلیت)
تونزیلیت ، به التهاب حاد لوزه ها است که اغلب بر اثر یک عفونت ویروسی ایجاد می شود. لوزه ها در انتهای حلق و در خلف زبان قرار گرفته اند و نخستین سد دفاعی بدن در مقابل میکروب ها هستند که میکروب ها را به دام انداخته و نابود می کنند و مانع ورود آنها به دستگاه تنفس می شوند. در طی این روند خود لوزه ها نیز ممکن است عفونی و ملتهب شوند و علائمی مثل گلودرد، تب و تورم غدد لنفاوی گردن را ایجاد کنند. ادنوئید (لوزه سوم) که در عقب بینی قرار گرفته است نیز تقریباً اغلب در سنین مدرسه و هنگامی که لوزه های بزرگ برای نخستین بار با عفونت مواجه می شوند، دیده می شود. به تدریج که کودک بزرگتر می شود مقاومت وی در مقابل عفونت بیشتر شده و لوزه ها کوچکتر می شوند، بنابراین میزان بروز تونزیلیت کاهش می یابد.

تونزیلیت در اغلب موارد بیماری مهمی محسوب نمی شود مگر این که همراه با اوتیت مدیا ( عفونت گوش میانی ) باشد و یا عامل ایجاد کننده آن استرپتوکوک باشد زیرا همان طور که قبلاً گفته شد عفونت استرپتوکوکی می تواند همراه با عوارضی مثل نفریت (درگیری کلیه ها) یا تب روماتیسمی باشد.

علائم احتمالی:
- گلودرد گاه می تواند سبب مشکل در بلع شود؛

- لوزه های قرمز و متورم که ممکن است با لکه های زرد چرک پوشیده شده باشد.

- درجه حرارت بالای ۳۸ درجه سانتیگراد

- غدد لنفاوی متورم در گردن، تنفس دهانی،

- خرخر کردن هنگام خواب و صدای تودماغی در صورت بزرگی ادنوئیدها،

- بوی بد دهان.

نخستین اقداماتی که شما می توانید انجام دهید:
۱- همان طور که قبلاً توضیح داده شد، در صورت شکایت کودک از گلودرد و یا مشاهده مشکل در بلغ غذا، انتهای گلو را به کمک دسته یک قاشق تمیز و در نور مناسب بررسی کنید، ممکن است لوزه ها قرمز، متورم یا پوشیده از نقاط چرکی زرد رنگ باشند؛

۲- برای اطمینان از وجود یا عدم وجود تب ، درجه حرارت بدن کودک را اندازه بگیرید؛

۳- با کمک انگشتان ، غدد لنفاوی گردن و زیر چانه را معاینه کنید تا در صورت وجود تورم و درد متوجه شوید.