بچه ها امروز دلم واقعا شکست... تمام کسایی که هر روز بغلشون میکردم بهم پشت پا زدن و غرورمو لگد مال کردن... بابام میگه : تو منتظر بهترین نتیجه ممکن در کوتاه مدتی... مامانم میگه :بی خیال بابا ... واسه چی خودتو ناراحت میکنی؟؟؟
خدا میگه: از اولشم مهر محبت نکردی که جوابی بگیری ازشون...
بعد من میگم: خب اگر وقتی من به کسی میگم دوستت دارم، نمیگه منم همینطور... لااقل نگه: ازت بدم میاد...
اگر کسی موج مثبت نمیده موج منفی هم نده...
اگه... اگه...
نمیدونم بازم ادمه بدم ؟؟؟ بازم هر روز برم پیش اونایی که چشم دیدن موفقیتمو ندارن... بغلشون کنم و بهشون بگم دوستشون دارم... نه بخاطر اینکه خودمو لوس کنم... برای اینکه در اون لحظه این تنها چیزیه که بهش نیاز دارن...
وقتی که به آینه نور میتابونیم اون آینه نورو بازتاب میکنه... اگه چیزی نتابونیم چیزی هم بازتاب نمیشه...
وقتی هر روز مهر و محبت خدا به دلمون میتابه چرا بازتابش نمی کنیم؟؟؟
اگر کسی چیزی بازتاب نکنه یعنی آینه نیس... چرا آینه نیستیم؟؟؟
آینه بودن سخته؟؟؟ سخته یه کم صداقت داشت؟؟؟ سخته بهم بگیم همدیگرو دوست داریم؟؟؟
مگه چقدر غرورمون میره زیر سوال؟؟؟
لعنت به هرچی پستیه ... به غرور... تنفر... حسادت...
به همه چیزایی که اینقدر ناراحتم کردن... ناامیدم کردن....
به همه چیزایی که بهم یاد دادن همیشه... همه چیز اونطور هم که ما میخوایم پیش نمیرن...
لعنت به چیزایی که بهم دوباره یادآوری کردن که چقدر تنهام وقتی دیگرون لگد مالم میکنن...
لعنت به چیزایی که رستاخیز روحیمو بردن زیر سوال... من تازه یه بحران روحی بزرگو پشت سر گذاشتم که اینطوری شد... مگه هر آدمی چقدر طاقت شکستو داره؟؟؟
کسی که این متنو داری میخونی... اگر تو هم مثل من داری این تجربه رو میکنی... ادامه اش بده!!! سر لج همه اونایی که پستن! بدبختن!!! مهم نیس که چقدر بی معرفتن... مهم اینه که... وای... نمیدونم مهم چیه... خداییش به نظرتون چی مهمه؟؟؟ وقتایی که کم میاریم چی مهمه؟؟؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)