مدیریت مالزیایی

[**Royaye Sabz**]

مدیریت مالزیایی

درباره مديريت ژاپني و مديريت آمريكائي بسيار خوانده و شنيده ايد اما راز و رمز موفقيت و اقتدار كشورهائي همچون مالزي كه طي دهه هاي گذشته، جهش بي نظيري در رشد و توسعه اقتصادي داشته اند، به صورت جدي و فراگير مورد بررسي و كالبد شكافي مديريتي قرار نگرفته و يا اگر هم انجام شده باشد، شهرت نيافت و در دسترس قرار نگرفت.
در مالزي، «بهره وري» عامل اصلي توسعه ملي كشور محسوب مي شود و مديران اين كشور ملزم هستند توسعه ملي را از طريق ارتقاي «بهره وري كل عوامل» دنبال كنند. آنها معتقدند مردم با افزايش بهره وري مي توانند سازمان هاي بهره ور بسازند و به وسيله آن سازمان ها مي توانند اقتصاد مورد نظر خود را ارتقا بخشند كه سود اين بهره وري در سطح كشور به مردم خواهد رسيد و اين چرخه پيوسته ادامه پيدا خواهد كرد.
راهكار كشور مالزي براي توسعه، استراتژي لبخندهاست. آنان براي اين كار از حروف واژه SMILES كه به معني لبخندهاست بهره برده و براي هر كدام از حروف اين كلمه تعريفي را مطرح مي كنند كه افراد با به كارگيري آنها در پايان لبخند خواهند زد:
S از واژه Strategy، به معني آينده نگري، دورانديشي، راه رسيدن به هدف
M از واژه Measurement ، به معني اندازه گيري
I از واژه Innovation ، به معني نوآوري
L از واژه Learning ، به معني دانش اندوزي
E از واژه Enviroment ، به معني نگهداري محيط زيست و دوست داشتن آن
S از واژه Salary ، به معني حقوق و دستمزد است.
بنا به اعتقاد آنها با اجراي موارد شش گانه فوق، بهره وري در سازمان پديد خواهد آمد و ارتقاي بهره وري، موفقيت سازمان ها را به دنبال خواهد داشت. سازمان هاي موفق، كشور را سعادتمند مي كنند و كشور سعادتمند، مردم خوشبخت خواهد داشت و اين امر، خوشبختي، شادي، نشاط و لبخند به همراه مي آورد.