مِهبانگ یا انفجار بزرگ لحظه آغازین هستی را گویند که به وجود آمدن هستی از آن شروع شده‌است
.


در زبان پارسی «مِه» یعنی «بزرگ» و بانگ به معنای صدای بلند است.
یک نظریه بسیار شنیدنی - یا در واقع یکی از جالب ترین موضوعاتی که یک انسان در طول عمرش می‌تواند بشنود - این است که جهان فعلی ما از ذره بسیار کوچک تر از کوچکترین ذرات بنیادی بوجود امد البته علم فیزیک در ان لحظه وجود نداشت و به این حالت تکینگی گویند در واقع از این تکینگی جهان منفجر شد و از این ذره همهٔ ذرات بنیادی به وجود امدند و شروع کردند از مرکز آن دور شدن. که میلیاردها کهکشان و از جمله همین کهکشان راه شیری خودمان به وجود آمدند. این انفجار باعث انبساط جهان به صورت بادکنکی می‌شود البته نیروی دیگری که در این انبساط و کند شدن سرعت انبساط ان تاثیر دارد نیروی جاذبه‌است و خمیدگی‌های فضا زمان نسبیتی و در این صورت سه حالت متصور است ۱ - انبساط دائم ۲ - رسیدن به یک حالت ثابت و پایدار ۳ - انقباض بعد از انبساطتاریخچهٔ زمان نوشته استفن هاوکینگ