اشعه ايكس در سال 1895 توسط رنتگن Roentgen فيزيكدان آلماني كشف شد و بدليل ناشناخته بودن طبيعت اشعه در آن زمان، اشعه ايكس ناميده شد. گاهي اوقات اين اشعه را بنام يابنده آن نيز بيان مي‌كنند. برخلاف نور معمولي اين اشعه نامرئي است ولي مانند نور معمولي مسير حركت آن مستقيم و بر فيلم عكاسي نيز اثر مي‌گذارد. نفوذ اشعه ايكس در داخل مواد برخلاف نور طبيعي بسيار زياد بوده و بسادگي از بدن انسان، تخته، فلزات و بقيه مواد كدر عبور مي‌كند.
كمي بعد از كشف اين اشعه از آن جهت مطالعه ساختمان داخل مواد كدر استفاده شد. براي اينكار با قراردادن فيلم عكاسي در يك طرف جسم و تابش اشعه از سوي ديگر، تصويري حاصل مي‌شود كه ناشي از عبور كمتر اشعه از قسمتهاي متراكم با مقايسه با عبور بيشتر اشعه از قسمتهاي با تراكم كمتر جسم است. ناگفته نماند كه ميزان عبور اشعه ايكس از مواد مختلف نيز متفاوت است. لذا با اين روش (راديوگرافي) محلهاي شكستگي در استخوان و يا ترك در فلزات، ناخالص‌ها در مواد و محل آنها درجسم را مي‌توان مطالعه نمود.

◄ توليد اشعه ايكس:
اگر يک دسته الکترون سريع و پر انرژي به يک هدف فلزي در يک لوله تخليه برخورد کند، الکترون ها در اين برخورد سرعت خود را از دست داده و قسمتي از انرژي جنبشي آنها به پرتو X تبديل مي گردد. پرتو حاصل که به صورت يک طيف پيوسته ظاهر مي گردد داراي حداقل طول موج و يا حداکثر فرکانس است که به حداکثر انرژي الکترون وابسته بوده و از رابطه زير پيروي مي کند:





◄ تفرق اشعه ايكس:
سطوح A و B و C مطابق شكل 2 كه از ذراتي بطور منظم تشكيل شده‌اند را در نظر بگيريد. اگر موج الكترومغناطيسي چون اشعه ايكس با طول موج مشخص از سمت چپ به اين لايه‌ها برخورد كند، تحت شرايطي خاص در طرف راست منعكس خواهند شد.