آدم‌های معتاد- بخوانید مبتلا به بیماری اعتیاد- هیچ امیدی به آینده ندارند و اگر امیدی هم داشته باشند امید به نشئگی بیشتر و هپروت قلمبه‌تر است! سال‌ها پیش از این وقتی واژه معتاد شنیده می‌شد در ذهن همه، ‌یک مرد 30 سال به بالا تصویر می‌شد اما این روزها افرادی که واژه معتاد بر آنها صدق می‌کند در جنسیت و سن تنوع و تعدد پیدا کرده‌اند؛ مرد، ‌زن، ‌پیر، ‌جوان و از همه بدتر، ‌نوجوان و دانش‌آموز. ‌این مرام آینده‌سوز و این عادت بنیان برکن در یک فرآیند نرم و مخملی، ‌بنیان زندگی‌ها را بر باد داده و منجر به سقوط خانواده‌ها می‌شود.

سی هزار دانش‌آموز مبتلا به اعتیاد در سال 86

آبان ماه سال 86، ‌سایت رسمی مجلس شورای اسلامی طی گزارشی اعلام کرد که ۶۵ درصد جمعیت معتادان کشور را ‌افراد زیر ۳۵ سال تشکیل می‌دهند. ‌در گزارش مجلس، ‌نسبت به گسترش اعتیاد در بین جوانان، ‌نوجوانان و به ویژه دانش‌آموزان هشدارهای لازم داده شد.
در این گزارش اعلام شد که آمار دانش‌آموزان معتاد در ایران ۲۰ هزار نفر و درصد معتادان زیر ۲۰ سال کشور 15/8 درصد از کل جمعیت معتادان است. ‌مجلس شورای اسلامی همچنین در این گزارش، ‌کاهش 18 میلیاردتومانی بودجه پیشگیری از اعتیاد را در دولت نهم به شدت مورد انتقاد قرار داد و اظهار کرد که پس از روی کار آمدن این دولت، بودجه پیشگیری از اعتیاد از ۲۰ میلیارد تومان به 2/4 میلیارد تومان کاهش یافته است! این آمار در حالی منتشر شد که یک ماه پیش از آن، ‌قائم مقام ستاد مبارزه با مواد مخدراعلام کرد که «۳۰ هزار دانش‌آموز معتاد در کشور وجود دارد.»
اما اندکی بعد، ‌سردار اسماعیل احمدی‌مقدم، فرمانده نیروی انتظامی و رئیس این ستاد وجود چنین آماری را تکذیب کرد و گفت: ‌«نمی توان گفت که در بین دانش‌آموزان هیچ معتادی وجود ندارد و یا اینکه تعداد آنها بسیار زیاد است ولی در میان ۱۴ میلیون دانش‌آموز آمار ۳۰ هزار تایی معتادان عدد قابل توجهی نیست و در این خصوص باید تدابیر لازم اتخاذ شود.»

افزایش دانش‌آموزان دارای اعتیاد

از سال 86 تا کنون دیگر آماری از دانش‌آموزان مبتلا به اعتیاد در کشور منتشر نشده اما بر اساس تحقیقات مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، ‌اعتیاد به طور کلی و به ویژه در بین دانش‌آموزان روندی رو به رشد داشته تا جایی که این مرکز اعلام کرده است: ‌«بررسی روند آسیب‌های اجتماعی شده نشان داده که برخی از آسیب‌ها همانند اعتیاد روندی کاملاً صعودی دارد به گونه‌ای که میزان آن در یک دوره هفت ساله تقریباً ۲ برابر شده است.»
این مرکز به مسؤولان کشور توصیه کرده «اولین و مهم‌ترین گام برای مقابله با مسائل اجتماعی باور به اجتماعی بودن این پدیده‌ها و توجه به این نکته است که ریشه آنها را باید درون جامعه جست و جو کرد.»

آمار خیلی بیشتر از اینهاست...

آمار خیلی بیشتر از 30 هزار دانش‌آموز است! دکتر هومن نارنجی‌ها، ‌مدیرکل امور فرهنگی و پیشگیری ستاد مبارزه با موادمخدر با اشاره به کاهش 3/1 ساله سن اعتیاد در کشور می‌گوید: ‌رقم 30 هزار نفری دانش‌آموزان معتاد، ‌فقط مربوط به گروهی است که خودخواسته به مراکز ترک اعتیاد مراجعه کرده‌اند، ‌اما رقم قابل توجهی از دانش‌آموزان نیز مصرف‌کنندگان تفننی محسوب می‌شوند.

دانش‌آموزانی که روی تخته سیاه به جای فرمول، ‌نورجیزک می‌بینند!

دو سال پیش در گزارش مجلس شورای اسلامی روشن شد که تریاک، ‌حشیش، ‌کراک و قرص‌های روانگردان از شایع‌ترین انواع مواد مخدر در بین دانش‌آموزان است. ‌اما این روزها تنوع این مواد در گذر زمان به روز شده و دانش‌آموزانی که درگیر اعتیاد هستند به استقبال مصرف شیشه، ‌کریستال، ‌پان پراگ و نورجیزک رفته‌اند!

ماه عسل کمیسیون آموزش مجلس در گیرودار افزایش اعتیاد در مدارس!

پس از پیگیری‌های گزارشگر «جوان» روشن شد که اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان مردم در کمیسیون آموزش مجلس هشتم، ‌نه تنها هیچ جلسه‌ای برای بررسی معضل افزایش اعتیاد در مدارس کشور نداشته‌‌اند بلکه حتی از آمار موجود در این زمینه هم بی‌‌خبرند!
فرهاد بشیری یکی ‌از اعضای این کمیسیون است که به گزارشگر «جوان» می‌گوید: ‌« از آمارها بی‌‌اطلاعم و کمیسیون آموزش هم تا کنون جلسه‌ای برای بررسی مسأله اعتیاد در مدارس نداشته است.»
علیرضا سلیمی دیگر عضو این کمیسیون هم به «جوان» گفت: ‌اطلاع دقیق از آمار به دست آمده نداریم. ‌بهتر است تند نرویم، ‌موضوع مهمی نیست! مهم راه جلوگیری از اعتیاد است نه آمار آن. غلامحسین مسعودی ریحان نیز یکی دیگر از اعضای کمیسیون است که در گفت‌وگو با «جوان» ‌تصریح کرد: ‌تدبیری در این زمینه در کمیسیون آموزش شکل نگرفته.
از دیگر اعضای کمیسیون آموزش مجلس هشتم، ‌طیبه صفایی است که به پرسش «جوان» اینگونه پاسخ می‌دهد: ‌« تدابیری در زمینه بررسی و کاهش اعتیاد در مدارس انجام نشده و حتی راه جلوگیری از آن هم مشخص نشده است.»

آموزش و پرورش کجای معرکه است؟

دو سال پیش، ‌بعد از اعلام آمار افزایش اعتیاد در مدارس، ‌آموزش و پرورش در یک اقدام جدی(!) و با سرعت عملی قابل تحسین(!) این آمار را تکذیب کرد و به گونه‌ای موضع گرفت که انگار هیچ دانش‌آموز معتادی در کشور وجود ندارد! البته بعد از این تکذیبیه، ‌اقداماتی هم در این زمینه از سوی آموزش و پرورش صورت گرفت که در یک جمله می‌توان گفت: ‌«کافی و مؤثر نبوده است.» ‌دلیل اثرگذار نبودن این اقدامات را باید در کلیشه‌ای و تشریفاتی بودن آنها جست.
این در حالی است که مسؤولان آموزش و پرورش حتی از اعلام رسمی آمار دانش‌آموزان مبتلا به اعتیاد خودداری می‌کنند. ‌محمد بنیادی، معاون پرورشی آموزش و پرورش شهر تهران در پاسخ به این پرسش خبرنگار «جوان» که آمار دقیق دانش‌آموزان دارای اعتیاد چقدر است، ‌گفت: ‌شما حرمت بنده را نگه نداشته‌اید که آمار پرسیده‌اید. ‌ما نمی‌توانیم در این خصوص آماری ارائه کنیم. ‌هومن نارنجی‌ها، مدیرکل امور فرهنگی و پیشگیری ستاد مبارزه با موادمخدر درباره خودداری آموزش و پرورش از اعلام صریح این آمارمی گوید: ‌اطلاعات مربوط به موادمخدر در هیچ جای دنیا محرمانه نیست، ‌اما هنوز این فرهنگسازی در کشور ما رخ نداده است و مدیران، ‌وجود دانش‌آموزان معتاد را در مدارس، ‌به کلی منکر می‌شوند و این در حالی است که بیشتر آنان هیچ گونه اطلاعاتی درباره انواع موادمخدر، ‌طریقه و علائم مصرف آن ندارند.

از ما گفتن بود ...

با همه این تفاصیل، ‌آمارهای موجود در خصوص وضعیت گرایش به مواد مخدر دانش‌آموزان کشورمان را هنگامی که در کنار تغییر الگوهای مصرف مواد مخدر به کراک، ‌شیشه... ‌و به ویژه شیوع داروهای روانگردان قرار می‌دهیم، ‌وضعیت نگران‌کننده‌تر می‌شود، ‌به‌طوری که در گزارش‌های تطبیقی نیز شاهدیم بین مصرف مواد مخدر، ‌ایدز، ‌روابط ناسالم، ‌پرخطر و نامشروع ارتباط تنگاتنگی شکل گرفته است. ‌





محمد صادق زمانی
پایگاه اطلاع رسانی جوان