احیای قلبی و ریوی c.p.r

[MR_Jentelman]

منظور از ايست قلبي ، حالتي است که ضربان قلب کاملاً از بين مي رود و منظور از ايست تنفسي ، از کار افتادن تنفس خودبخودي در فرد مي باشد . اين حالات مي تواند به دنبال سکته قلبي ، شوک ، خونريزي هاي بسيار شديد ، گير کردن اجسام خارجي در حلق ، غرق شدگي ، برق گرفتگي و … رخ دهد .

اقدامات اوليه :
چنانچه پس از وقوع ايست قلبي – تنفسي در کمتر از ۴ الي ۶ دقيقه به فرد مصدوم رسيدگي شود و عمليات احياء وي شروع گردد ، شانس زنده ماندن وي بالا خواهد رفت . قل از شروع عمليات احياء قلبي – ريوي ، بايد مطمئن شد آيا فرد وقاعآق دچار ايست قلبي – ريوي شده است يا خير ، چرا که انجام عمليات احياء قلبي – ريوي بر روي فردي که دچار ايست قلبي نشده باشد ، مي تواند منجربه ايست قلبي و مرگ وي شود .
جهت اطمينان از ايست تنفسي با مشاهده حرکات تنفسي قفسه سينه مي توان به وجود تنفس در مصدوم پي برد و يا مي توان گوش يا گونه خود را نزديک دهان وي قرار دهد تا صداي تنفس وي را شنيد يا جريان آن را حس کرد . سپس نبض بيمار را بررسي نمود .
بهترين محل نبض در بچه هاي کوچک ، نبض شريان راني است که در ناحيه کشاله ران لمس مي شود وبهترين محل نبض در بچه هاي بزرگتر و بالغين نبض گردني است که در ناحيه گردن و پشت ناي قرار دارد . لمس نبض بايد با دو انگشت نشانه و مياني صورت گيرد در صورتي که هيچ گونه نبضي احساس نشد و يا مصدوم تنفس خودبخودي نداشت

عمليات احياء بايد مطابق دستور ذيل انجام شود :
۱. بيمار را به پشت خوابانده ، وي را به آرامي تکان داد تا پاسخش به تحريک مشخص شود.
۲. اگر بدون پاسخ بود ، راه هاي تنفسي وي چک شود . چنانچه راه تنفسي بسته است ، با کمک انگشت راه تنفسي وي باز شود و چنانچه راه تنفسي باز بود ولي نفس نمي کشيد ، تنفس مصنوعي شروع شود .
۳. گردن وي را به جلو و سر او را به عقب خم نمايند .
۴. دو تنفس مصنوعي مناسب دهان به دهان به وي داده شود .
۵. نبض هاي وي لمس شود . اگر ضربان نبض ها لمس شد . بايد به تنفس مصنوعي ادامه داد و اگر لمس نشد ، ماساژ قلبي را شروع کرد .
۶. جهت انجام ماساژ قلبي بايد دست چپ خود را به حالت ضربدر بر پشت دست ديگر گذاشته ، پاشنه دست راست را بر روي جناغ سينه به اندازه دو بند انگشت بالاتر از محل دو شاخه شدن جناغ قرار داد . آرنج ها نبايد خم شوند و به کمک وزن بدن ، يک فشار محکم به قفسه سينه وارد شود تا جناغ سينه به اندازه تقريب ۴ الي ۵ سانتيمتر داخل برود .
تعداد ماساز قلبي بايد حدود ۸۰ بار در دقيقه باشد و به ازاء هر ۱۵ ماساژ قلبي بايد ۲ تتفس مصنوعي با روش دهان به دهان داده شود . در صورتي که فرد ديگري به امدادگر کمک مي کند ، بايد به ازاء هر ۵ ماساژ قلبي فرد دوم ، يک تنفس مصنوعي به وي بدهد .
۷. پس از گذشت يک دقيقه عمليات به مدت ۵-۴ ثانيه جهت لمس نبض گردني متوق نمود . اگر نبض لمس شد ، ماساژ قلبي را قطع نموده و چنانچه تنفس هم برقرار شده ، تنفس مصنوعي را متوقف کرد . در صورت عدم لمس نبض و عدم برقراري تنفس خودبخودي ، بايد ماساژ قلبي و تنفس مصنوعي را مجدداً شروع کرد و هر۳ دقيقه يک بار ، جهت لمس نبض ها به مدت ۵-۴ ثانيه عمليات را متوقف نمود .

نکات مهم :
۱.فرد را نبايد روي سطح نرم تشک و تختخواب خواباند ، بلکه سطح سختي مثل کف اتاق بهتر است .
۲. در تنفس دهان به دهان ، بايد بيني مصدوم را با دو انگشت خود بست ، تا هوايي که به ريه هايش دميده مي ود . مستقيماً از آن خارج نشود .
۳.موقعيت سر و گردن را بايد درست تنظيم کرد .
۴. طي عمليات احياء يک نفر را جهت خبرکردن اورژانس يا پزشک مأمور نمود .
۵. بايد دهان فرد کمک کننده با دهان مصدوم کاملاً مماس باشد ، تا هوايي از بين انها خارج نشود .
۶.عمليات احياء‌را بايد تا زماني که يک فرد با تجربه يا پزشک بر بالين بيمار برسد و يا تا زماني که وي به درمانگاه منتقل شود ، ادامه داد .
چنانچه مصدوم مشکوک به ضايعه نخاعي است بايد سر را مختصري به عقب کشيده ، به آرامي کمي به عقب خم نموده – سپس تنفس مصنوعي و ماساژ قلبي را ادامه داد .