مقاله: تنوع ژنتیکی در چهار گروه فنوتیپی بوقلمون با استفاده از نشانگرهای rapd

استفاده از نشانگرهای dna برای تمایز گونه‌ها و سویه‌های طیور از دهه گذشته به سرعت در حال پیشرفت می‌باشد و تکنیک تکثیر تصادفی قطعات dna(rapd) با استفاده از آغازگرهای اختیاری کوتاه زنجیر، dna ژنومیک را تکثیر می‌کند و نوارهای الگوی اختصاصی فرد را بدون اینکه نیازی به اطلاعات قبلی از ژنوم وجود داشته باشد حاصل می‌کند. هدف از این تحقیق بررسی شباهتها و فواصل ژنتیکی چهار گروه فنوتیپی جمعیت بوقلمون موجود در ایستگاه تحقیقات بوقلمون کشور با استفاده از نشانگرهای rapd بود. نمونه‌های خون از 18 بوقلمون سفید، 16 بوقلمون طلایی، 24 بوقلمون الوان و 20 بوقلمون سیاه اخذ شد. پس از استخراج dna ژنومی، تکثیر قسمتهای مختلفی از ژنوم بوقلمون با استفاده از 15 آغازگر تصادفی انجام گردید. تعداد 5 آغازگر برای تجزیه و تحلیل نهایی مورد استفاده قرار گرفت که 53 نوار چند شکل و 14 نوار تک‌شکل حاصل نمودند. نتایج نشان داد که تشابه ژنتیکی بین جمعیتها 94/0 تا 98/0 بود. بیشترین فاصله ژنتیکی (06/0) بین فنوتیپهای سفید و طلایی و کمترین فاصله ژنتیکی (02/0) بین فنوتیپهای سفید و سیاه بدست آمد. بطور کلی با توجه به پارامترهای ژنتیکی محاسبه شده در گروههای تحت آزمایش، به نظر می‌رسد که جمعیتهای فنوتیپی ارزیابی شده از لحاظ ژنتیکی تشابهات زیادی با یکدیگر دارند و نمی‌توان فاکتور فنوتیپی رنگ را تنها معیار تمایز ژنتیکی آنها به حساب آورد. نتایج نشان داد که تکنیک rapd-pcr وسیله مناسبی برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در طیور می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: بوقلمون، تنوع ژنتیکی، نشانگر dna، rapd