اختراعات تصادفی
ما همیشه تصور می كنیم مخترعان و مكتشفان، برای اختراع یا اكتشاف چیزی اول برنامه ریزی می كنند و سپس با تلاش و كوشش بی وقفه به آن دست پیدا می كنند.در حالی كه همیشه این طور نیست.
گاهی اوقات برخی از اتفاقات تصادفی یا به اشتباه در بعضی از آزمایش ها ذهن خلاق دانشمندان را به خود مشغول می كند و مسیر مطالعات و تحقیقاتشان را عوض می كند تا به نتایج تازه ای برسند. شاید تعجب كنید اگر بدانید بسیاری از وسایلی كه امروزه از آن استفاده می كنیم به همین شیوه ساخته شده اند.
● ساخارین
ساخارین كه اولین ماده شیرین كننده مصنوعی است در سال ۱۸۷۹ به طور تصادفی توسط محققی به نام «كنستانتین فالبرگ» كه در آزمایشگاه دانشگاه «جان هاپكینز» كار می كرد ، كشف شد. به این صورت كه فالبرگ فراموش كرد قبل از صرف ناهار دست هایش را بشوید. اتفاقاً آن روز در جریان آزمایشات مقداری از یك ماده شیمیایی روی دست او ریخته بود. فالبرگ متوجه شد نانی كه در دستش گرفته است به صورت غیرعادی طعم شیرین گرفته است.
او چند سال روی ساخت ساخارین كار كرد و در نهایت در سال ۱۸۸۴ حق امتیاز آن را گرفت و ساخارین را به صورت انبوه تولید كرد.
این شیرین كننده مصنوعی در جریان جنگ جهانی اول كه شكر جیره بندی شده بود به محبوبیت زیادی دست پیدا كرد.
● ماكروفر
در سال ۱۹۴۵ ، «پرسی اسپنسر» مشغول انجام آزمایش هایی روی یك لوله خلأ كه «مگنترون» نامیده می شد بود كه ناگهان متوجه شد شكلاتی كه در جیبش بوده آب شده است. اسپنسر آزمایش دیگری روی ذرت انجام داد. وقتی ذرت ها در دستگاه جدید تبدیل به پاپ كورن شدند او فهمید كه این دستگاه قابلیت به وجود آوردن یك انقلاب جدید در زمینه تكنولوژی را دارد.
ماكروفر در سال ۱۹۵۰ به تولید انبوه رسید اما به علت حجم زیاد و قیمت بالا مورد اقبال عمومی قرار نگرفت. به مرور تا سال ۱۹۶۷ قیمت دستگاه و حجم و وزن آن كاهش یافت و همین مسئله موجب شد ماكروفر به آشپزخانه بسیاری از مردم راه پیدا كند.
● كرن فلكس(برشتوك)
در سال ۱۸۹۴ دكتر «جان هاروی» سرپرست آسایشگاهی در میشیگان بود. او و برادرش ویل هاروی تصمیم داشتند ماده غذایی بسازند كه هم برای بیماران مفید و مغذی باشد و هم با رژیم سفت و سخت آسایشگاه هماهنگ باشد. آنها یك روز به صورت تصادفی مقداری گندم آب پز را در معرض هوای آزاد قرار دادند. بعد از گذشت مدتی گندم پخته شده حالت بیات پیدا كرد.
دكتر هاروی وقتی متوجه این قضیه شد به جای آن كه آن مواد را دور بریزد، آنها را پرس كرد تا ورقه هایی از خمیر تولید كند ولی چون خمیر بیات و خشك شده بود، موقع پرس شدن خرد و تبدیل به پولك های ریز شد.
دكتر هاروی پولك ها را تفت داد تا آنها به شكل كورن فلكس امروزی دربیایند. پس از امتحان كردن این روش روی ذرت و سایر غلات، دكتر هاروی امتیاز تولید كورن فلكس را گرفت و در سال ۱۹۰۶ ویل هاروی كارخانه تولید كورن فلكس را تأسیس كرد.
البته چون ویل برای خوشمزه تر كردن كرن فلكس به دستور آن كمی شكر اضافه كرد، دكتر هاروی به خاطر پائین آمدن ارزش غذایی آن از همكاری با او سر باز زد.
غزاله مرعشی
گزارش : روزنامه ايران
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)