روشهاي رفتاري شما با كودكان

[نارون1]

آدلر ميگه :

پشت هررفتار ناسالم بچه ها احتمالا يكي يا چندتا از اين اهداف است :

-توجه طلبي
-قدرت طلبي
-انتقام طلبي
-ضعف طلبي

[وحید 0319]

سلام مجدد

پیغمبر اسلام در مورد بچه ها فرموده اند که بچه ها باید تا سن 7 سالگی بازی کنند

این به نظرم یکی از بهترین مشاوره های زندگی است

خب الان در زمان حاضر میشه گفت این تحقق پیدا کرده ولی بازی که مدنظر پیامبر هست با بازی که بچه های الان انجام میدن 360 درجه فرق میکنه

منظور بازی از نگاه پیامبر بازی پدرومادر و خویشان با فرزند و بازی هایی است که فکر و ذهن فرزند رو پرورش بده نه اینکه ساعتها پای تلفن همراه و تبلت و .... به بطالت بگذره چیزی هم از اون عاید بچه نشه

در مورد رفتارهای ناسالم بچه هم خیلی خوب اشاره شد

اصلی ترین رفتار بچه برای جلب توجه هست خواهرزاده بنده وقتی بچه بود تو سن 4 ماهگی باهاش صحبت میکردم اونم با زبون خودش حرف میزد و خیلی لحظات شیرینی هست اونایی که با بچه ها هستن بهتر متوجه میشن و اگه چندثانیه بهش توجه نمیکردی دوباره با زبون خودش میگفت که منو نگاه کن و حرف بزن

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

به نظرم بحث دروغگویی رو ادامه بدیم تا بتونیم به یک نتیجه مطلوب برسیم و از کنار اون در مسایل دیگر بعد دروغگویی صحبت کنیم...نظر بنده هست .... البته شما صاحب اختیار هستین

بسیار خوب هست

[yas-90]

درود بر همگی

به قول دوستان بحث گسترده ای هست ولی میشه اصلی که در همه موارد نقش مهمی داره رو مهم تر شمرد ...همون الگو برداری...مسلما ما اگر از فرزندمون چیزی رو میخوایم باید بهش اونو نشون بدیم و این مسلما موقعی بیشتری اثر رو داره که خودمون اون رفتار رو داریم چون بیشترین ارتباط کودک ابتدا با والدینش هست

لفظ دروغ سفید لفظ جالبی بود برام....فکر کنم میتونیم جور دیگه ای برای کودک توضیح بدیم که وقتی کسی هدیه ای تهیه میکنه این یعنی اینکه برای ما ارزش قائل شده حتی اگه اون هدیه رو خیلی دوست نداشته باشیم اونقدر کارِش ارزشمند هست که باید به خوبی از فرد قدردانی شه و اینجوری میتونه بدون دروغ یک تشکر زیبا داشته باشه.....نیازی نیست حتما بگه خوشگله میتونه بگه خیلی خوشحالم کردید که برام هدیه گرفتید(این کلمات رو میشه به کودک یاد داد ...کودکان درس هایی که یاد میگیرن رو معمولا خوب پس میدن)

درمورد اصول کلی تربیتی فکر کنم اگر والدین با رفتارهای کودک در سنین مختلف آشنا باشن خیلی بهتر میتونن اونها رو درک کنن و برای اون رفتارها هم پاسخ مناسبی ارائه کنن که خب شاید داشتن یک مشاور برای تربیت کودک چیز بدی نباشه


درمورد اینکه با شکست مواجه میشن دلایل زیادی هست که خب منم به چند تایی که به ذهنم میرسه اشاره میکنم....شاید چون

1)از کودک انتظار رفتاری رو دارن که خودشون اون رو رعایت نمیکنن یا در مواجهه با اون رفتار، اون رو ناپسند نمی شمارن

2) رفتارهای کودک رو بر اساس فکر و سن خودشون قضاوت میکنن و درمورد الگوی رفتاری کودکان آگاهی خوبی ندارن....مثلا کودکی که رویا پردازی میکنه رو همش دروغگو میخونن...یا کودکی که در سنی قرار میگیره که احساس مالکیت زیادی داره و حتی چیزی که پیدا میکنه رو فکر میکنه مال خودشه رو به جای راهنمایی درست، لفظ دزدی برای بکار میبرن

3) کودک رو با مواردی روبرو میکنن که مناسب سن اون نیست و کودک متناسب با سن خودش رشد نمیکنه .... یک مثال ساده هر فیلمی خودشون میبینن بچه هم باهاشون میشینه میبینه(منظورم حتی همین تلویزیون خودمون هم هست همه فیلم ها مناسب بچه ها نیست حتی اگه ایرانی باشه .... من خودم چند اثر نامطلوبش رو به چشم دیدم)

4) روش های تنبیهی رو زیاد به کار میبرن

5) زمان زیادی رو برای بچه اونجور که باید نمیذارن بویژه پدرایی که وقت زیادی رو برای کار میذارن و مادران شاغل که بچه ها رو به پرستار یا شخص دیگه میسپارن که اونا مسلما نقش زیادی در تربیت کودکشون ایفا میکنه ....بچه همونقدر که به بازی با همسن و سالای خودش نیاز داره نیاز داره با پدر و مادر خودش هم هم کلام بشه و بازی کنه و خیلی چیزا رو از پدر و مادرش به این شکل یاد بگیره

و ....