ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان

[روابط عمومی سایت]

✿ روزجوان بر جوانان سرافراز ایران مبارک باد ✿

♥✿♥ ویژه نامه گرامیداشت روزجوانی ♥✿♥

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

قال رسول الله صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

إنَّ اللّه‏َ تعالى يُحِبُّ الشابَّ التائبَ .

پیامبر اکرم که درود خداوند براو وآلش باد فرموده اند:

خداوند متعال جوان توبه‏ كار را دوست دارد .

كنز العمّال : 10185 منتخب ميزان الحكمة : 290

روزجوان بر جوانان سرافراز ایران اسلامی مبارک باد




http://www.ayehayeentezar.com/thread37372.html

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

تا اوج آسمان ها

من همان کودک بازیگوشِ دیروزم؛ که سنگ شیطنت هایش
شیشه های شکننده ماتم را در کوچه هایِ تَنگِ دوستی می شکست.

بهارهایِ کمی را به تجربه نشسته ام؛
امّا ساقه های امید، از ستون های زندگی من بالا می روند.

من دوست دارم به سبک صدای باد، فریاد بزنم.
من دوست دارم حصار جهل را پاره کنم، شاهراهِ هدف
را بشناسم و در بیراهِ غفلت چشم نچرخانم.

من یقینم را از دست نداده ام؛ می خواهم تردیدهایم را به دور اندازم.
حنجره سکوت، مالِ من نیست؛ بگذارید فریاد بزنم.

می خواهم نردبانِ ترقی را با دستانِ خودم بسازم و پله های
پیشرفت را با گام های خودم طی کنم؛ یاری ام کنید.

می خواهم یک کاسه نور بردارم و یک جُرعه حقیقت سَرکشم.
نمی خواهم از شتابِ نسیم عقب بمانم.

نمی خواهم بند محدودیت بر دست هایم ببینم.
بگذارید دلتنگی هایم را چکّه چکّه فرو ریزم.

غرورم را قطره قطره در لبخندهایتان ذوب کنم.
بگذارید از چشمه معرفت بنوشم

و تمامِ یأس ها و درماندگی هایم را به دور بریزم.
بگذارید از تُنگِ تَنگِ محدودیت، به سویِ اقیانوسِ
تلاش و تکاپو و امید بشتابم.

بگذارید موجی شوم که گستاخ و مغرور، پیشانی عصیانش
را بر صخره های سختْ پیکرِ ساحل می کوبد.

بگذارید پرواز شوم؛ پر از احساسِ پرندینِ پرواز.
می خواهم به پنجره های طبیعت سپرده شوم.

باید به این تجربتِ شیرین تن دهم!
باید جاری شوم در آب ها و اوج بگیرم در آسمان ها.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ای جوان خـــــوش خــَـــرامِ بذله گو!
چشم خود بگشا، زمان بنگر چـــو مو

در جــــــوانی فکــــر پیری کن مـدام
عمر تـــــو چنـــــدان نگـــردد با دوام

در خیابان هـــــا چـــو پیری بنگـری
تــــو همـــــو باشی چو تیزی بنگـری

هر کجا پیری نمـــــودی تــــــو نظـر
شـــــو دقیـــــق و پیری خــود را نگـر

نا تــــوان پیری کــه در ره می رود
آن تو باشی عمر تــــــو ره مــــی دود

گر دگــــــر چشمی نـــدارد پر زنور
چشم تو چون او شود پـر درد و کور

گر دو گوشش کـر شده خود را ببین
گــــوش تــــو آینده گــــردد این چنین

گــــــر کنـــــار چشــــم او باشد لجن
چشم تو چون او شود در آن زمـــــن

گر سرش در لرزش و در اضطراب
چشم سر بگشا که رفتی در ســــراب

گـــــر عصــــا بردست او بینی همی
تکیه کن بر عمر و قـدرش دان همی

پس، بــُــرو قــــدر زمان خویش دان
نقش خـود را آن زمــان در پیش دان

هم نما بر جـــــمله پیران احـــــترام
هـــــم مهیا شـــو به این راه و مــرام

شایدت گـــــر عمر تــــــو یابد دوام
پیر گـــــردی ای جـــوانی در منـــام!

آن چـــــه را در آیـنه بینی تمـــــــام
پیر بیند بهـــــــترش در خشت خـــام

پس ز دانش های پیران درس گــیـر
تا نگشتی مثـــــل پیــران درس گـــیر

پس زبـــــان بــــــر بند نزد مهتران
تا نگویندت تـــــو خـامی ای جـــوان

گوش شو چـون نزد آنان مـی روی
تا فــــراگیـــــــری ز دانش بهـره ای

ای جهــــــول پر سخـن لب بند و گو
پیر مرشد! گفت و گو کن گفت و گو

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

می خواهم جریان داشته باشم



روز جوان مبارک



یک آسمان پرواز می خواهم و عرصه ای به وسعت
یک کهکشان. بال هایم فرصتی می خواهد،
تا پرواز را تجربه کند و اوج بگیرد.

تشنه ام؛ تشنه تر از ماهی به اقیانوس، تشنه تر از
خاک تفتیده کویر به باران.
نگذارید روحم در انجماد بی قیدی های پوچ، مرداب شود!

می خواهم جریان داشته باشم؛ چون رودخانه ای سرکش
اما زلال؛ بروم به سمت آب های آزاد،
بروم به سمت دریا، اگر دریا قبولم کند.

ریشه هایم اما هنوز پا نگرفته اند؛ بگذارید به استواریتان
تکیه کنم. دست هایم را رها نکنید. می روم؛
دو قدم به جلو و گاهی هم یک قدم به عقب.

پیش رویم پر از دو راهی تردید است؛
من یقین خویش را گم کرده ام.

به خیالتان، نشاط عمرم را در پای کدام جاذبه
جا گذاشتم، که این گونه مرا از خود می رانید؟

مرا به من وا می گذارید؛
آن هم درست در لحظاتی که بی پناه مانده ام؟!

پرنده ای در اوج پر کشیدنم. می شناسیدم؟
من گذشته شمایم، آینه روزهای نشاطتان.

جوانه زدنم را بارها شاهد بوده اید و پا گرفتنم،
خستگی هایم، غرورم، آرزوهایم، فریادهایم، خاموشیم، خروشم و ... .

مادر! قد کشیدنم را ببین!
من همان کوچک دیروز توام، که در اوج دلتنگی هایم،
سر به دامن مِهرت می گذاشتم و بغض ناتمام
دلم را فرومی خورم،تا اشک هایم را نبینی؛

هنوز نیازمند دست های نوازشگرت هستم،
در چشم هایم التماس موج می زند.

با شما هستم، پدر!
دست هایت را که برای پا گرفتن من، پینه بسته، بر
شانه هایم بگذار.نگاهم کن، که نگاهت هزار حرف نگفتنی دارد.

من جوانم؛
فرزند امروز سرزمینم، فرزند فردای سرزمینم،
بالنده و رها، سراپا شوق و هیجان.

سرزمین من، زادگاه سروهای تناور عشق است
که جوانه هایش، تمثیلی است از جوانی من.

من آذرخش امیدم، می دوم؛
رو به جلو، به سمت تلاقی آسمان و دریا.

سکون؟ ... نه! در من راه ندارد.
گاهی، چموشانه پیش می روم؛ از توقف بی زارم
پرم از هیجان، پرم از فریاد، پرم از نگاهی باز؛

رو به آن دور دست ها،رو به فرداهای روشن.
خورشید را در چشمانم ببینید.
دست هایم را بفشارید، تا پای امیدتان را استوار کنم.

ام البنین امیدی



روز جوان مبارک

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

جوان در قرآن

چکيده:

قرآن در مورد جوانان گزارش و ارزش گذارى چشم گيرى دارد و آنان را داراى قدرتى مى داند كه در بعد روحى اش به خير خواهى ، آرمان گرايى ، ستيز با فساد محيط ، همگرايى و الگوپذيرى قابل تفسير مى باشد. اگر جوانان از آسيب هاى: ركود فكرى ، حماقت ناشى از خودخواهى ، نااميدى ، حاكميت غريزه جنسى و احساس حقارت مصون بمانند و بزرگسالان در حوزه تعبد ، آموزش ، پرورش ، مدارا ، احترام به شخصيت ، معرفى الگو و ازدواج با آنان همكارى نمايند تاريخ به شكل مطلوب رقم مى خورد.

كليد واژه‏ ها : جوان ، قرآن ، نيروى جوانى ، آموزش ، پرورش ، كمال طلبى ، آرمان گرايى ، آسيب پذيرى ، تعبد ، الگو ، هميارى ، شخصيت.
قرآن فصل جوانى را فرصت استثنايى عمر انسان مى‏ داند. اين واقعيت در آيات متعدد، با تعبيرات گوناگون مطرح شده است.
گفته ‏هاى قرآن در باب شناخت نيرو و استعداد جوانى به دو بخش گزارش و ارزشگذارى، قابل تقسيم است:


نويسنده:سيد ابراهيم سجادي













گزارش ها

در بخش گزارش، قرآن از رخدادهاى تاريخى ياد مى ‏كند كه به دست جوان طرّاحى و اجرا شده است. در اين قسمت، هم اتفاقات تلخ و هشداردهنده كه اشاره به آسيب پذيرى فوق‏ العاده اين قشر دارد، مطرح مى ‏شود و هم از شاهكارهاى مثبت و سرنوشت ‏ساز آنان سخن به ميان مى ‏آيد.

اقدام همراه حضرت موسى عليه السلام به نابودى غلامى (يعنى جوانى كه تازه صورتش موى و سبيل در آورده بود)، به اين دليل كه به نيروى تهديد شده نسبت به پدر و مادرش تبديل شده بود، گواهى است بر آسيب پذيرى جوان. قرآن مى‏گويد: «فَانطَلَقَا حَتَّى إِذَا لَقِيَا غُلاَماً فَقَتَلَهُ» (كهف /74)

«پس آن دو به راه خود ادامه دادند تا اين كه به نوجوانى برخوردند پس معلم موسى او را كشت».
همراه حضرت موسى ‏عليه السلام راز و رمز اين اقدام به ظاهر ناخوشايند را، اين گونه توضيح داد:
«وَأَمَّا الْغُلاَمُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَن يُرْهِقَهُمَا طُغْيَاناً وَكُفْراً» (كهف /80)
«اما آن نوجوان (كه كشتم) پدر و مادر با ايمان داشت و ترسيديم كه آن دو را به طغيان و كفر بكشاند.

ماجراى پسر نوح و هلاكت او به دليل مخالفت با پدرش، نمونه ديگرى است براى آسيب ‏پذيرى جوان؛ چه آن كه تعبير «بُنَىّ» به معناى جوان است. چنانكه در آيات: يوسف /5 و لقمان /13 و صافات /12 به همين معنا مى ‏باشد. و سيره قوم نوح نيز اين بود كه روحيه مخالفت با نوح عليه السلام را در سنين جوانى در فرزندان‏شان پرورش مى ‏دادند. در روايتى آمده است:

«كان الرجل منهم يأتى بابنه و هو صغير فيقفه على رأس نوح فيقول يا بنى ان بقيت بعدى فلا تطيعن هذا المجنون» 1

«سيره هر مردى از قوم نوح اين بود كه پسرش را در خوردسالى مى ‏آورد بالاى سر نوح‏ عليه السلام و مى ‏گفت: اگر بعد از من زنده بودى، از اين مرد ديوانه پيروى مكن».
سيره تبليغاتى تربيتى قوم نوح چونان جا افتاده بود كه نوح ‏عليه السلام در مقام مناجات با پروردگارش عرض كرد:

«إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلاَ يَلِدُوا إِلَّا فَاجِراً كَفَّاراً» (نوح /27)

«همانا اگر آنها را باقى بگذارى بندگانت را گمراه مى ‏كنند و جز نسل فاجر و كافر به دنيا نمى ‏آورند».
موج سيره تبليغاتى مخالفان كنعان پسر نوح را نيز در سنين جوانى به دور از ديد پدرش به كام خود برد، به گونه‏ اى كه ترس از طوفان هم نتوانست او را به همراهى با پدر وا دارد.

«وَنَادَى نوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِى مَعْزِلٍ يَا بُنَىَّ ارْكَبْ مَعَنَا وَلاَ تُكُن مَعَ الْكَافِرِينَ. قَالَ سَآوِى إِلَى جَبَلٍ يَعْصِمُنى مِنَ الْمَاءِ» (هود /43 - 42)

« نوح فرزندش را كه در گوشه ‏اى بود، صدا زد: پسرم همراه ما سوار شو و با كافران مباش گفت: به زودى به كوهى پناه مى‏ برم تا مرا از آب حفظ كند».
در بخش گزارش‏هاى مثبت ، قرآن به نقل مواردى مى ‏پردازد كه جوان صرفاً به دليل روحيه فضيلت پذيرى ويژه اين مقطع سنى به اقدام تاريخى و آموزنده دست يازيده است:














نمونه يكم :

حضرت ابراهيم ‏عليه السلام در جوانى به رشد لازم دست يافت و بر اساس آن به سراغ بت شكنى و پى آمد منفى آن شتافت.

« وَ لَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِهِ عَالِمِينَ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِى‏أَنْتُم لَهَا عَاكِفُونَ» (انبياء /51 - 52)

«ما رشد ابراهيم را از پيش به او داديم و به او آگاه بوديم آن هنگام كه به پدر و قوم او گفت اين مجسمه‏ هاى بى روح چيست كه همواره آنها را مى ‏پرستيد».

«فَجَعَلَهُمْ جُذَاذاً إِلَّا كَبِيراً لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ قَالُوا مَن فَعَلَ هذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ قَالُوا سَمِعْنَا فَتىً يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ» (انبياء / 58-60)

«همه بتها را قطعه قطعه كرد مگر بزرگ آنها را، بدين منظور كه شايد به سراغ آن بيايند. گفتند: كه با بتهاى ما چنين كارى را كرده است؟ بى ترديد او از ستمگران است. گفتند: شنيده ‏ايم كه جوان ابراهيم نام درباره بتها سخن مى‏ گفته است».

نمونه دوم :

اسماعيل، در سنين نوجوانى در اوج بردبارى و حلم، قدم نهاد و در پاسخ مشورت خواهى پدرش كه خواب ديده بود وى را سر مى‏ برد، گفت: به مأموريتت عمل كن و خواست خداوند را انجام بده مرا ثابت قدم خواهى يافت:

«فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلاَمٍ حَلِيمٍ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَىَّ إِنِّى أَرَى فِى الْمَنَامِ أَنِّى أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِى إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ وَنَادَيْنَاهُ أَن يَاإِبْرَاهِيمُ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا كَذلِكَ نَجْزِى الْمُحْسِنِينَ» (صافات /101 - 105)

«ما به ابراهيم بشارت نوجوان حليم و بردبار را داديم، هنگامى كه آن غلام در عرصه فعاليت، همكار پدرش شد، ابراهيم گفت: پسرم: خواب ديده ‏ام كه تو را ذبح مى ‏كنم، نظرت در اين باره چيست؟ گفت: پدرم: دستورى كه به تو داده شده اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى يافت. وقتى هر دو تسليم شدند و ابراهيم جبين اسماعيل را بر زمين گذاشت، او را ندا داديم كه ‏اى ابراهيم، آن مأموريتى كه در عالم خواب به عهده‏ ات گذاشته شده بود، انجام دادى ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‏ دهيم».

http://www.ayehayeentezar.com/thread12356.html

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

جوانی شور است و اشتیاق، امید است و آرزو؛
شوری که باید آن را جهت داد تا چون عقربه ای شناور
در ناملایمات و توفان های زندگی، رهنمون سعادت گردد

که مردان بزرگ، عظمت نام خویش را ثمره جوانی می دانند
و رمز موفقیّت را در شناخت آن.

جوانی نردبانی است که پله هایش را با دست های خویش
باید ساخت، و با گام های خویش، می بایست
به سمت بلندترین نقطه آسمان گام برداشت

همچون اشتیاق جاری در خون جوانانی که خون خویش
را به خاک ریختند، تا «جوان» زنده بماند و امام
جوانان، در خلوت اشک و غربت، تنها نماند.

سلام بر جوانانی که در جوشش زندگانی و در اوج جوانی
لبخندهای پیر مراد خویش را، ره توشه نمودند و کشته شدن

در جوانی را بهتر از پیر شدن در حسرت و خسران برگزیدند
و رفتند، تا فراموشی سال های دور از خانه را به یاد ما بیاورند

رفتند، تا همراه با قافله جوانان کربلا، در روشنایی سرسبز
حضور، بال های یکدست خویش را رها نمایند.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

خداوندا !
بگذار روزهای جوانی ام را با نفس فرشته هایت شماره کنم !
جوانی ام راخوش بوتر از پیراهن یوسف کن !

روزهای جوانی ، دلنشین اند ؛ دلنشین تر از نگاه لیلی ؛
خوش آواتر از صدای تیشه فرهاد و خواستنی ترند از عشق .

جوانی ، روزگارماندنی ترین خاطره هاست . . .
جوانی پلی میان کودکی و پیری است .

خوشبخت آن کسی است که این پل را به سلامت بگذراند
تا می توانی جوانی کن و جوان باش

اما یادت نرود که درگذشت زمان را چاره ای نیست که درمان کند
و این ناچاری به خاطر این است که قدر جوانی ات را بدانی . . .

روزجوان مبارک باد

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

و توای جوان عزیز عطر زندگي، تو را فرا مي گيرد
که بر اين موهاي به هم تافته کودکي،شانه اي زني و به پا خيزي؛

بزرگ شده اي.ديگر نه آني که در کوچه ها مي دويدي
و کسي متوجه او نبود.

امروز، همه تو را مي بينند که در اين ميانه زودگذر
چگونه پيکار مي کني و چه از خود به جاي مي گذاري

تا روزگاري که توانت فرسوده شد و به کناري نشستي
به نظاره آن بنشيني.

وقت تنگ است
عطر زندگي اين گونه تو را فرا مي گيرد
و از اين پس، تو هستي که شانه هايت

براي به دوش کشيدن بار زندگي، مهيا شده است.
نوبت پدرانت گذشته است و نوبت کودکانت نيز مي رسد.

مشت هايت را گره کن، روي پايت بايست که تا توان داري،
تکيه گاه بسياري هستي و خاطره اين روزها

براي روزهاي ناتواني ات، مايه سرخوشي و سرمستي است
و عطر زندگي را در آن هنگامه هم به مشامت مي رساند.

برخيز، وقت تنگ است.

[نارون1]

سلام

ولادت حضرت علي اكبر (ع) ، و روز جوان رو به خودم و همه جوانان عزيز سايت نخبگان تبريك ميگم

شاد و موفق باشيد