انتخابات 7 اسفند؛ صدای بلند مردم برای مسؤولان

[فاطمه قطب تحریری]

نتیجه انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری و حواشی آن، حاوی درس ها و پیام های مهمی برای همگان ، به ویژه مسؤولان است که اگر ایران و بقای نظام جمهوری اسلامی برایشان اهمیت دارد، باید بدان توجه نمایند:

1 - مردم ایران، امیدوار شده اند. این امید را می شد در تمام ساعات 7 اسفند 94 و در همه شعبه های رأی گیری مشاهده کرد.
اگر مردم ایران از این که با صندوق های رأی می توان کاری از پیش برد، ناامید بودند، دلیلی نداشت ساعت های طولانی از روز تعطیل خودشان را صرف رأی دادن کنند.

این امید را باید قدر دانست و در تقویت روز به روز آن تلاش عملی کرد، همان طور که نظام، قدر امید مردم در انتخابات ریاست جمهوری 92 را دانست و با برجام، پاسخ عملی به آن داد و نتیجه اش شد حضور گسترده مردم در انتخابات مجلس و خبرگان 94 .

فراموش نکنیم که اگر به هر دلیلی و با هر قول و فعلی، این امید خدشه دار شود، احیای آن بسیار سخت، پرهزینه و ای بسا ناممکن خواهد بود. تاریخ نیز همین را گواه می دهد.

2 - صدای مردم را باید شنید. نمی شود مردم با صدای بلند و بسیار شفاف و گویا، سخنی بگویند و در نظامی که بر پایه مردمسالاری دینی است، آن را نشنید.

مردم در این دوره از انتخابات، هرگونه افراط گرایی را نفی کردند،
با صدای بلند گفتند که خواهان اصلاح امور هستند،
تأکید کردند که خسته شده اند از این همه بحث بی حاصل در خانه ملت می شود و دردی نمی کاهد،
اعلام کردند که خواهان تعامل با دنیا هستند و نمی خواهند بقیه عمر خود و زندگی فرزندان شان در تحریم و انزوا بگذرد،
گفتند که از بداخلاقی ها خسته شده اند،
تصریح کردند که خواستار آشتی ملی در داخل و خواهان "برجام 2" اند.
این صداها را باید شنید و در تحقق شان اهتمام ورزید. کشور متعلق به مردم است.

3 - لزوم بهبود رفتار با برخی اشخاص و گروه های سیاسی اثرگذار نیز از پیام های انتخابات 7 اسفند 94 است. برای نظام جمهوری اسلامیِ برآمده از آرای مردم، شایسته است که با چهره هایی که در نظر اکثریت یا حتی بخش قابل توجهی از مردم محبوب اند، خوش رفتاری شود.

این خوش رفتاری، در واقع احترام به مردم است و مردم نیز قدردان این احترام خواهند بود و نهایت این ماجرا، به تقویت اعتماد ملی و تثبیت نظام جمهوری اسلامی منتهی خواهد شد.

[mohamoha]

سلام.

1 - مردم ایران، امیدوار شده اند. این امید را می شد در تمام ساعات 7 اسفند 94 و در همه شعبه های رأی گیری مشاهده کرد.
اگر مردم ایران از این که با صندوق های رأی می توان کاری از پیش برد، ناامید بودند، دلیلی نداشت ساعت های طولانی از روز تعطیل خودشان را صرف رأی دادن کنند.
این امید را باید قدر دانست و در تقویت روز به روز آن تلاش عملی کرد، همان طور که نظام، قدر امید مردم در انتخابات ریاست جمهوری 92 را دانست و با برجام، پاسخ عملی به آن داد و نتیجه اش شد حضور گسترده مردم در انتخابات مجلس و خبرگان 94 .
فراموش نکنیم که اگر به هر دلیلی و با هر قول و فعلی، این امید خدشه دار شود، احیای آن بسیار سخت، پرهزینه و ای بسا ناممکن خواهد بود. تاریخ نیز همین را گواه می دهد.

مگه مردم قبلش توی انتخابات شرکت نکردند و تنها توی این انتخابات شرکت کردند؟ این عنوان که صفهای طولانی و ... مگه قبلا نبوده؟ فقط همین دوه بوده؟ آیا از اول انقلاب این گونه نبود؟
حرف شما متین است. ولی این امید از اول انقلاب وجد دارد. وقتی شما می گین حضور مردم در هفت اسفند نشان دهنده امید داشتن به از پیش بردن کاری با رای هایشان است، این عبارت یه جورایی معنی اش این می تونه باشه که انگار قبلش به از پیش بردن کاری با رای دادن امید نداشتن؟ یه جور غیر شفاف است این عنوان و متن و نمی شه زیاد جدیش گرفت.

2 - صدای مردم را باید شنید. نمی شود مردم با صدای بلند و بسیار شفاف و گویا، سخنی بگویند و در نظامی که بر پایه مردمسالاری دینی است، آن را نشنید.
مردم در این دوره از انتخابات، هرگونه افراط گرایی را نفی کردند،
با صدای بلند گفتند که خواهان اصلاح امور هستند،
تأکید کردند که خسته شده اند از این همه بحث بی حاصل در خانه ملت می شود و دردی نمی کاهد،
اعلام کردند که خواهان تعامل با دنیا هستند و نمی خواهند بقیه عمر خود و زندگی فرزندان شان در تحریم و انزوا بگذرد،
گفتند که از بداخلاقی ها خسته شده اند،
تصریح کردند که خواستار آشتی ملی در داخل و خواهان "برجام 2" اند.
این صداها را باید شنید و در تحقق شان اهتمام ورزید. کشور متعلق به مردم است.

اصلا انتخابات به این شیوه فعلی برای همین است دیگه. برای این است که مردم انتخابشون رو انجام بدن. دیگه نشنیدن صدای مردم یعنی چی؟ یعنی آیا غیر از کسانی که انتخاب می شن نفرات دیگه هم سر کار هستن؟ الان هر فردی سر کار است انتخابی مردم است. اینکه حالا فردی به وعده هایی که داده عمل نکنه اون چیز دیگه ای است که باید دفعه بعد به اون فرد رای نداد و به فرد دیگه ای رای داد. اما اینکه گفته بشه باید صدای مردم شنیده بشه یعنی چی؟ آخه فردی که با رای مردم اومده، دیگه این خودش تأثیر صدای مردم است. دیگه چگونه صدای مردم رو بشوند؟ وقتی این سر کار اومد یعنی صدای مردم به خواسته خودش رسید دیگه. آیا بحثی بعدش هم همی مونه غیر از تعهد کسانی که رای آورده اند به عمل کردن به تعهداتشون؟؟؟
در زمینه افراط گرایی باید گفت این همیشه مضموم بوده است. بارها مردم به افراط گرایی نه گفته اند. این بار اولش نیست. وقتی که راست افراطی شد به چپ رای دادن. وقتی چپ افراطی شد به راست رای دادن. افراط مال یه سمت نیست. مال هر دو سمت است. هر سمتی اگه افراط کنه به طرف مقابلش رای می دن. این رو یادمون باشه که فقط رقیبمون افراط نمی کنه. ممکنه خودمون هم افراط کنیم. اون وقت آیا افراط کردن رقیب بده و افراط کردن خودمون خوبه؟
این رو یاد بگیریم که چه پیروز انتخابات شویم یا شکست خورده انتخابات، افراط نکنیم.
افراط نکردن فقط مال زمان حضور در انتخابات نیست. بلکه مهمش اینه که همیشه افراط نکنیم. چه شرکت کننده باشیم، چه رای دهنده باشیم یا رای گیرنده، چه قبل انتخابات یا بعد انتخابات، یادمان باشد که افراط نکنیم.

3 - لزوم بهبود رفتار با برخی اشخاص و گروه های سیاسی اثرگذار نیز از پیام های انتخابات 7 اسفند 94 است. برای نظام جمهوری اسلامیِ برآمده از آرای مردم، شایسته است که با چهره هایی که در نظر اکثریت یا حتی بخش قابل توجهی از مردم محبوب اند، خوش رفتاری شود.
این خوش رفتاری، در واقع احترام به مردم است و مردم نیز قدردان این احترام خواهند بود و نهایت این ماجرا، به تقویت اعتماد ملی و تثبیت نظام جمهوری اسلامی منتهی خواهد شد.

بهبود رفتار با اشخاص هم به رفتار همون اشخاص با مردم و کلیت نظام وابسته است. اگه شخصی افراط گرایی کند، خوب طرد می شه و اگه افراط گرایی نکنه برخورد خوبی باهاش می شه. مسئولین نظام هم از همین مردم هستن که ساز و کارهای انتخاباتی و مسئولیت آنان مشخص است. اگه قراره که نظرات مخالف رو تحمل کنیم، باید همه طرفه باشه. فقط برای یه طرف نباشه که. حالا ممکنه یه فردی نقدی به فردی دیگه ای داشته باشه. این نقد داشتن دلیل بر رفتار نا مناسب نیست. در ضمن برخی مسائل دیگه هم است که بازم از خودمون است. یعنی من چیزی از غیر خودمون (یعنی مردم) نمی بینم. که بگیم باید برخی ها به صدای مردم توجه کنن. یعنی برخی ها رو از مردم جدا می کنین. اون برخی ها هم به نظرم از مردم هستن. حالا نظراتشون فرق می کنه و مخالف با بقیه باشن. یا رفتارشون و ... بازم از مردم هستن. یعنی شما می گی اینها جزو مردم نیست؟ یا منظورتون اینه که این برخی ها جزو کسانی که رای دادن به این اشخاص و گروه های سیاسی نبودن؟ این دو تا خیلی با هم فرق دارن. در ضمن رای دادن هم دلیل نمی شه که یه فرد برای همیشه ابد الآباد مورد تایید رای دهندگان باشه. این رو باید یادمون بمونه که اگه فردی تونست زمانی رای مردم رو به دست بیاره، خیالش جمع نباشه و هر وقت هر کاری دلش خواست انجام نده. چون ممکنه آرای مردم عوض بشه و دفعه بعد بهش رای ندن.