شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

http://www.ayehayeentezar.com/thread38810.html

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

حضرت فاطمه(س)مي‌فرمايند:

خداوند، رسيدگي به خويشان را براي طول عمر
و باعث فزوني در خويشان قرار داد.

(بحارالانوار/۲۹/۲۲۳)


چونان كه ادب به آبــرو افزايد
اخلاص، به قدر هر نـكو افزايد

اهل صله‌ي رحم اگر بود كسـي
فرمود: خدا بر اهـــل او افزايد

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

پس از تو غمگین نباید بود.

اکنون که تو رفته ای، تمام دردهایت به پایان رسیده اند.
اینک در جوار پیامبر خاتم نشسته ای و بی شک،
غصه هایت را سر بر دامان او از یاد می بری.

امّا اندوه من از بی تو ماندن است...، از تنها شدنِ حقیقت
بر روی این خاک پرفریب...، از درد دل های تلنباری که
پس از تو تنها قلب پرسکوت چاه، یارای شنیدنش را خواهد داشت.

تو را پنهان از چشم های بخیل روزگار به خاک سپردم تا حسرت
دیدار مزارت تا قیامت، دل های گنه کارشان را به آتش بکشد.

تو را که ناموس حق بوده ای، دور از دست ها و چشم های
نامحرم زمین دفن کردم.

بگذار همه تا ابد بدانند دختر معصوم رسول خدا چنان از امت
خویش در ستم بود که نخواست هیچ کس نشان مزارش را بداند.

بگذار این بی نشانی، به نشانه اعتراضی ابدی در دل تاریخ
جاودانه شود.اینک من برای روزهای بعد از این غمگینم؛

روزهایی که باید بی تو نفس کشید و سکوت کرد و خون دل خورد.
من برای این دنیای ستم کار و در غفلت غمگینم که از
این پس قرار است نشانه های خداوند را بر روی زمین
یک به یک بیازارند و بر گمراهی خویش بیفزایند.

از این پس اندوه من ابدی است؛ تا آن زمان که به تو بپیوندم.

شانه ای که پس از تابوت تو خسته و غمگین به خانه بازمی گردد
هیچ آرزویی جز ندیدن دنیا ندارد.

دیگر دنیا با تمام فراخی اش برای من تنگ است؛ وقتی تو را
در هیچ جای زمین نمی توان سراغ گرفت.

دیگر هیچ کس انگار در دنیا نیست؛ وقتی بین ازدحام مردم
بانوی بهشتی من حضور ندارد.

آه بانو! این کلبه محقر با تو فردوس برین بود برای من...،
برای من و فرزندانی که دیگر طاقت نگاه های سوگوارشان را ندارم.

وقتی که تو بودی، سفره خالی و بی رونقمان گوارا بود؛
آنچنان که گویا مائده های آسمانی برایمان پهن بود و گرسنگی
را کنار این سفره بی نان، با شمیم بهشتی تو از یاد می بردیم.

بانو! هنوز زمین نیازمندت بود. هنوز گرسنگان مشتاقند که
در خانه تو را بکوبند و تو افطار فقیرانه خود و خانواده ات
را انفاق کنی و با لب های روزه دار، از خداوند بشنوی که:

«وَیُطْعِمُونَ الطّعَامَ عَلَی حُبّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَأَسِیراً».





http://www.ayehayeentezar.com/thread38807.html

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

گریه نکن زهرا، علی طاقت ندارد
چون کوثر است این اشک ها قیمت ندارد

مثل تو را از دست دادن فاطمه جان
اصلا تو جای من بگو حسرت ندارد؟

اصلا برایم از تو دل کندن محال است
این حرفها کاری که با قسمت ندارد

آرام می گویم که طفلانت نفهمند
بعد از تو دیگر شوهرت عزت ندارد

باور کن از آن شب که درد آمد سراغت
دیگر علی هم یک شب راحت ندارد

کمتر بخوابان روی شانه زینبت را
این روزها که بازویت قوت ندارد

رخصت بده جبران کنم کم بودنم را
حیدر برای چند شب فرصت ندارد؟

برخیز بانویم تنورت رو به راه است
فضه به نان پختن هنوز عادت ندارد

ای کاش می مردم نمی دیدم عزیزم
دیگر جوانم آن قد و قامت ندارد

پیش علی سیلی زدند و پشت سر هم
گفتند گویا شوهرش غیرت ندارد

بستند دستان خدا را بین کوچه
گفتند راهی هم به جز بیعت ندارد

من فکر می کردم که بین شعله، آتش
کاری به کار چادر عترت ندارد

گفتم به خود آن روز این نامرد حتما
کاری به کار بانوی عصمت ندارد...

ای بشکند دستی که سیلی زد به رویت
گریه نکن زهرا، علی طاقت ندارد

شاعر : وحید محمدی

[فاطمه قطب تحریری]

زهرا ،زهرا، تکیه گه علیست، گر چه قدش خم است

در دست خانه دار او ،دستاس عالم است