گاهی اوقات از اینترنت به عنوان شبکه شبکه ها یاد می شود و مبنای آن نیز روی یک اصل ساده استوار است؛ جابه جایی اطلاعات از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر بر اساس مسیریابی و آدرس دهی. به عبارت دیگر قلب شناسایی هر کامپیوتری در شبکه آدرسی است که آن را با نام (InternetProtocol)IPمی شناسیم. این آدرس همانند یک شماره تلفن برای هر کاربری منحصر به فرد است و در واقع اطلاعات مربوط به شخصی است که به طور اتوماتیک هنگام برقراری ارتباط یک کامپیوتر در شبکه به وسیله کامپیوتر دیگر گرفته می شود و آن را از دیگر سیستم ها قابل شناسایی می کند از جمله هنگام بازدید از صفحات مختلف وب، ارسال و دریافت پست الکترونیک، استفاده از یک محیط Chat یا... مقدار اطلاعات در دسترس درباره هر کاربری از طریق آدرس IP به نحوه ارتباط کاربران به اینترنت و دیگر اطلاعات در دسترس بستگی دارد. سازمان های بزرگی که مسیریاب و زیرساختار TCP/IP دارند، می توانند به طور مستقیم نشانی های IP را خریداری کنند و سازمان های کوچک تر یا ISP ها نیز بلوک هایی از نشانی های IP را خریداری کرده و آنها را به صورت استاتیک یا دینامیک در اختیار کاربران و مشتریان خود قرار می دهند. نشانی های استاتیک تا هنگام تغییر ISP برای کاربران ثابت باقی می مانند ولی نشانی های دینامیک در هر بار برقراری ارتباط در اینترنت تغییر می کنند. هر کامپیوتر یک آدرس منحصربه فرد دارد همانند یک شماره تلفن که در چهار شماره از بین اعداد صفر تا ۲۵۵ قرار دارند (به عنوان مثال۱۲۲،۱۸،۱۵۶و۲۰۶). در واقع پهنای نشانی های IP ۳۲ بیت است در نتیجه تقریباً ۴/۲ میلیارد نشانی متمایز را با آن می توان مشخص کرد البته به دلیل روش نشانی دهی ناکارآمدی که دارد محدودیت هایی در این تعداد وجود دارد. هر کامپیوتر صرف نظر از اینکه آیا به عنوان یک سایت وب کار می کند یا یک mail server یا برای هر کار دیگری مورد استفاده قرار می گیرد، یک آدرس IP دارد به طوری که می تواند به سراسر اینترنت دسترسی پیدا کند. برقراری ارتباط از طریق ارسال بسته های اطلاعاتی با نام Packets صورت می گیرد که شامل آدرس IP کامپیوتر مقصد نیز هست. نام های Domain نیازی به اشاره و یادآوری ندارند زیرا برای کار در اینترنت به عنوان یک ویژگی اختیاری قلمداد می شوند و نیازی به دانستن آنها نیست. به عبارت دیگر کاربران می توانند به جای وارد کردن آدرس IP آدرس دامین را وارد کنند. آدرس های IP به طور ذاتی هیچ ارزش مادی ندارند و در واقع این نام دامین است که از ارزش مادی خاصی برخوردار است. Domain Name System یا در واقع همان DNS محلی است که آدرس های IP به نام های دامین تبدیل می شوند. هنگامی که آدرس یک سایت (به عنوان مثال www.yahoo.com) به وسیله کاربری در یک مرورگر وارد شود، فرآیند مزبور آن نام را به آدرس IP آن سایت تبدیل می کند و این روش کاربران را قادر به دسترسی به سایت مورد نظرشان می کند.