معرفی ارتشبدهای رژیم پهلوی

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

معرفی ارتشبدهای رژیم پهلوی

از ديد ارتشبد حسين فردوست، اويسي افسري كم سواد بود كه در فروش محموله‌هاي بزرگ ترياك دست داشت، از ديد تيمسار قره‌باغي، اويسي فردي دروغگو و متملق بود و از ديد مردم، اويسي فردي جنايت‌كار بود كه در دو فاجعه 15 خرداد 1342 و 17 شهريور 1357 نقش اساسي داشت.
ارتشبد غلامعلي اويسي فرزند غلامرضا عامل كشتار مردم تهران در دو فاجعه بزرگ 15 خرداد 1342 و هفدهم شهريور 1357، در سال1297 در قم به دنيا آمد. او در سال 1315 دوره 6 سال دبيرستان نظام و در 1317 دورة دانشكده افسري را به پايان رساند. اويسي در 1317 تا 1331 در مشاغل گوناگون نظامي از جمله فرماندهي گروهان و گردان و آموزشگاه گروهباني لشكر 2، رياست شعبه بازرسي دژبان مركز و فرماندهي هنگ 52 دژبان ـ قرار داشت و در 1332 فرمانده هنگ 16 تيپ كازرون بود. پس از كودتاي 28 مرداد 1332، اويسي به دريافت نشان درجه 2 رستاخيز، نائل شد و به تدريج ترقي وي در هرم ديوان‌سالاري نظامي آغاز گرديد.
اويسي در سالهاي قبل از دهه 1340 و بعداز كودتاي آمريكائي 28 مرداد 1332 عضو «انجمن اخوت» گرديد. اين انجمن يك تشكيلات فعال فراماسونري بود وچهره‌هائي چون عبدالله انتظام، امير اسدالله علم و دكتر منوچهر اقبال در رأس آن بودند. اويسي به عنوان عضو فعال اين انجمن در كنار بخشي از وزيران و تيمساران شاه در جلسات آن ديده مي‌شد.
اويسي پس از طي دوره دانشگاه جنگ در تهران و دوره ستاد و فرماندهي در امريكا، در 1339 به رياست ستاد گارد و در 1341 به فرماندهي لشگر يك گارد رسيد و در همين سمت بود كه به عنوان فرماندار نظامي تهران به قتل عامل قيام‌كنندگان 15 خرداد 1342 دست زد. وي در 1348 فرماندهي ژاندارمري كل كشور و در 1351 فرماندهي نيروي زميني ارتش را عهده‌دار بود. اويسي در جريان انقلاب اسلامي بار ديگر عهده‌دار سمت فرماندار نظامي تهران و حومه شد. وي عامل كشتار خونين 17 شهريور تهران شناخته شد و به علت موقعيتش در رأس نيروي زميني، فرمانداري نظامي ساير شهرها را نيز تحت كنترل داشت. او در 14 دي 1357 به بهانه معالجه تقاضاي بازنشستگي نمود و از ايران خارج شد. اويسي در زمره نخستين افسران عاليرتبه متواري رژيم پهلوي بود كه با سرمايه سرويس‌هاي اطلاعاتي غرب فعاليت تروريستي عليه نظام نوپاي جمهوري اسلامي ايران را از خاك عراق و تركيه آغاز كرد.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

معرفی ارتشبدهای رژیم پهلوی

او رهسپار پاريس شد و به شبكه‌اي پيوست كه با همراهي بهرام آريانا، اشرف پهلوي، رضا پهلوي و علي اميني و با مساعدت مالي سازمانهاي اطلاعاتي آمريكا و انگليس و اسرائيل سرگرم طرح نقشه كودتا در ايران بودند. روزنامه فيگارو چاپ فرانسه 4 روز پس از ورود اويسي به پاريس در گزارشي نوشت: «اويسي سعي مي‌كند كارتر را به انجام يك كودتاي نظامي در ايران متقاعد سازد.»
اويسي ابتدا به كمك جمعي از سلطنت طلبان و نظاميان فراري حكومت سرنگون شده شاه، ستادي را در پاريس تشكيل داد و اقدام به تشكيل «ارتش آزاديبخش ايران» گرفت. در چهارچوب اين ارتش يك گروه نظامي در تركيه پشت مرزهاي ايران، و يك گروه نيز در آن سوي مرزهاي عراق تدارك ديده شدند. اما در عمل وي نتوانست كاري از پيش ببرد. اويسي روز 11 بهمن 1362 در پاريس به دست افرادي ناشناس به قتل رسيد.
تيمسار قره‌باغي آخرين رئيس ستاد ارتش رژيم شاه مي‌گويد: «اويسي فردي دروغگو و متملق بود. او در دوره‌‌اي كه ازهاري نخست‌وزير شد، در تلاش براي رسيدن به اين مقام بود. اما وقتي اوضاع را نامناسب ديد، به دنبال تهيه گذرنامه و خروج از مملكت شد.» قره‌باغي مي‌گويد: «موضوع خروج اويسي در شرايط بحراني كشور را با شاه در ميان گذاشتم ولي او فقط گفت: اشكالي دارد؟ چه كار كنيم مي‌گويد مريض است...»

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

معرفی ارتشبدهای رژیم پهلوی

ارتشبد فریدون جم (زادهٔ 1293 در تبریز، مرگ4 خرداد 87 در لندن ) فرزند محمود جم، تیمسار ارتشبد ارتش ایران و از چهره‌های تحصیلکرده و نزدیک به حکومت رضا شاه و محمد رضا پهلوی بود.

او تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در تهران و پاریس به اتمام رسانید، سپس دوره دانشکده افسری سن سیر در پاریس را گذرانید. دوره دانشکده افسری تهران را نیز به پایان برد. دوره دانشکده جنگ در بریتانیا و چند دوره کوتاه مدت را نیز در آمریکا گذرانید. در ۱۳۱۶ به درجه افسری رسید و یک سال بعد با ازدواج با شمس پهلوی داماد رضاشاه شد.

فریدون جم درجات خود را در ارتش پیمود و با درجه سرتیپی، فرمانده دانشکده افسری شد. پس از آن درجه سرلشگری و بعد از آن سپهبدی گرفت. مدتی معاونت ارتش غرب با او بود و چندی فرماندهی ارتش شرق را تصدی می‌کرد. سرانجام به قائم مقامی ستاد بزرگ ارتشتاران رسید و بعد از ارتشبد بهرام آریانا با درجه ارتشبدی رئیس ستاد شد. چند سال در رأس ستاد قرار داشت تا به طور ناگهانی از ریاست ستاد برکنار و با سمت سفیر به مادرید رفت. درباره برکناری وی سخن زیاد گفته‌اند. جم بعد از برکناری بازنشسته شد و به مأموریت اسپانیا رفت. چهار سال در آنجا بود. وقتی مأموریتش پایان یافت، دیگر شغلی به او ارجاع نشد و در لندن اقامت گزید.

فریدون جم در ۱۳۵۷ توسط دولت بختیار چند بار برای عضویت در هیئت دولت دعوت شد و مذاکراتی را نیز با شاه انجام داد اما بدلیل نداشتن اختیارات کافی در وزارت دفاع، حاضر به پذیرش این پست نشد. او همچنین بیانیه بیطرفی ارتش در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ را از لحاظ حقوقی خلاف موازین می‌دانست. وی از مقاماتی در دوران سلطنت پهلوی بود که پس از انقلاب نیز خوشنام باقی ماند. او در سالهای پس از انقلاب از جهت گیریهای سیاسی پرهیز کرد اما در دوران جنگ به حمایت از نیروهای مسلح ایران پرداخت.





فریدون جم در روز ۴ خرداد ۱۳۸۷ در سن ۹۴ سالگی در شهر لندن درگذشت.
مرگ او دوسال بعد از مرگ همسر دومش فیروزه که رفیقه شاه بود رخ داد و تنها پسرش کامران هم سالها قبل در اثر اعتیاد جان باخته بود.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ارتشبد محمد خاتمی(یا خاتم ) فرمانده نیروی هوایی شاهنشاهی در سال ۱۲۹۷ و در محله صیقلان شهر رشت در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. وی فرزند محمود خاتمی و خواهرزاده سیدحسن امامی (امام جمعه وقت تهران) بوده است. مادر وی سیّده فاطمه امامی نام داشت. پس از گذراندن تحصیلات ابتدائی، دوره متوسطه را در دبیرستان البرز گذراند. خاتمی در سال ۱۳۱۸ داوطلب گذراندن نخستین دوره دوساله رشته هوایی شد و در سال ۱۳۲۰ موفق به أخذ درجه افسری گشت. او در سال ۱۳۲۴ با پرویندخت خدیوی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج فرزندی به نام صبریه خاتمی بود که از موارد مهم اختلاف خانوادگی او و فاطمه پهلوی همسر دوم خود بود. وی در سال ۱۳۲۶ و در یک سانحه هوایی همسر اول خود را از دست داد و از این موقعیت استفاده نمود و به فاطمه پهلوی پیشنهاد ازدواج داد. این پیشنهاد ازدواج مورد موافقت شاه قرار گرفت. ازدواج وی با فاطمه پهلوی در روز ۳۰ مرداد ۱۳۳۸ به وقوع پیوست. خاتمی از همسر خود فاطمه پهلوی دارای دو پسر به نامهای کامبیز (متولد ۱۳۴۱) و رامین (متولد ۱۳۴۶) می‌باشد. امروزه تمامی فرزندان وی در خارج از ایران سکونت دارند.
ارتشبد خاتمی در حال گفتگو با فرمانده نیروی هوایی آمریکا

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

وی در سال ۱۳۱۸ وارد اولین دوره رسته هوایی در دانشکده افسری شد و با درجه ستوان دوم هوایی فارغ‌التحصیل گردید. سپس در سال ۱۳۲۳ برای تکمیل آموزشهای خلبانی به کشور انگلستان رفت. پس از بازگشت به ایران و در سال ۱۳۲۵، به دلیل فوت خلبان مخصوص محمدرضا شاه پهلوی در یک سانحه هوایی، سرگرد خاتمی توسط تیمسار هدایت‌الله گیلانشاه (فرمانده وقت نیروی هوایی) به شاه معرفی شد و خلبان مخصوص او گردید.
وی دوره تکمیلی خلبانی با جت را در انگلستان و آلمان غربی و دوره ستاد هوایی را در سال ۱۳۳۰ در آمریکا با موفقیت به پایان رساند و به عنوان اولین خلبان جت و یکی از اعضای مؤسس تیم آکروجت نیروی هوایی ایران شناخته میشود. وی خلبانی هواپیمایی را که محمدرضا پهلوی در زمان ملی شدن صنعت نفت از ایران خارج شد به‌عهده داشت. این هواپیما ابتدا به عراق و سپس به ایتالیا رفت. با وقوع کودتای ۲۸ مرداد و بازگشت شاه، وی به درجه سرهنگی ارتقاء یافت و فرمانده یگان شکاری نیروی هوایی گردید. وی در ابتدا از فرماندهان مورد اعتماد محمدرضا شاه پهلوی بود. وی در سال ۱۳۳۷ با فرمان شاه به فرماندهی نیروی هوایی شاهنشاهی ایران منصوب گردید. خاتم در زمان جانشینی هدایت‌الله گیلانشاه دارای درجه سرتیپی بود. وی یک سال بعد درجه سرلشگری را دریافت نمود و در سال ۱۳۴۷ به درجه ارتشبدی ارتقاء یافت.





ارتشبد خاتمی علاوه بر فعالیت نظامی در بخشهای اقتصادی، تجاری و کشاورزی نیز فعال بوده و از سهامداران عمده شرکتهای بورت، سیمان شمال، سیمان فارس، بانک اعتبارات، بانک عمران و کارخانه قند کرج به شمار می‌رفت.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ژنرال ارتشبد خلبان محمد خاتمی نفر سمت چپ.
وی در ۲۱ شهریور ۱۳۵۴ ضمن یک پرواز تفریحی با کایت، در سد دز سقوط کرد و جان سپرد. در همان زمان در بین فرماندهان نیروی هوایی، مساله عمدی بودن این حادثه توسط اعضای خاندان سلطنتی، مطرح شد و قوت گرفت. همچنین بعدها با انتشار کتاب یادداشتهای اسدالله علم (وزیر دربار)، معلوم می‌شود که شاه نسبت به مرگ محمد خاتمی خود را چندان متأثر نشان نمی‌دهد و علم نیز خوشحالی خود را از اینکه این واقعه باعث شکستگی شاه نشده است، ابراز می‌دارد. ارتشبد خاتمی در مقبره رضاشاه به خاک سپرده شد. قبر ارتشبد خاتم چهار سال پس از خاکسپاری وی توسط خلخالی ویران شد.
به گفته برخی منابع خاتمی مورد توجه فوق‌العاده مستشاران نظامی آمریکا بود؛ به طوری که آمریکاییها در یک طرح اضطراری او را کاندیدای جانشینی محمدرضا پهلوی کرده بودند، این طرح محرمانه به اطلاع شاه رسید و موجبات سوءظن شاه نسبت به خاتمی گردید. وی اختلافاتی با شاه داشت و شاه از خودسریهای وی ناراضی بود. همچنین کارشکنیهای عبدالکریم ایّادی در تضعیف کارایی وی موثر بوده است.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دریابد فرج الله رسائی (۱۲۸۷ در بندر پهلوی - ۱۳۸۱ در آمریکا). به مدت دوازده سال فرمانده نیروی دریائی ایران در زمان سلطنت محمدرضا شاه پهلوی بود.
وی دوران تحصیل ابتدائی را در گیلان و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون به پایان رسانید. در سال ۱۳۰۸ به عنوان دانشجوی افسری وارد نیروی دریائی ایران گردید. در آن زمان که تازه نیروی دریائی ایران تشکیل شده بود رسائی همراه گروه دیگری از افسران جوان برای تحصیل به ایتالیا اعزام شد و پس از پایان تحصیل در آکادمی نیروی دریائی ایتالیا همراه ناوهای خریداری شده ایران به خلیج فارس رسید که در همان موقع که مراسم رسمی تأسیس نیروی دریائی ایران در حضور رضاشاه صورت می گرفت، شرکت داشت و با درجه ستوان دومی به خدمت در نیروی دریائی ایران وارد شد. در وقایع شهریور ماه ۱۳۲۰ که متفقین ایران را اشغال کرده و نیروی دریائی ایران صدمه فراوان زدند، گروهی از افسران نیروی دریائی ایران را بازداشت کردند که سروان رسائی جزو آنان بود که پس از مدت کوتاهی از اسارت متفقین درآمد و ریاست دایره بررسی مطبوعات رکن دوم ستاد ارتش را عهده دار شد که به خاطر همین سمت در جلسات مجلس (لژ مطبوعات) شرکت می کرد.

از قرار معلوم رسائی سال‌ها قبل هم به لژ مطبوعات مجلس می رفته است که عمیدی نوری در خاطراتش چنین نوشته است: «روزی که ماده واحده خلع قاجار از سلطنت در مجلس مطرح بود من در لژ مطبوعات در کنار عباس مسعودی و شکرالله صفوی و فرج الله رسائی نشسته بودم که اینها هر سه نفر بعدها به مقام سناتوری رسیدند.»

وقتی رسائی به درجه سرهنگی رسید، فرماندار نظامی آبادان در جریان خلع ید شد و ضمناً سمت فرمانداری نظامی خرمشهر را هم برعهده داشت. در همان سال فرمانده نیروی دریائی جنوب شد.

رسائی در سال ۱۳۳۸ به درجه سرتیپی رسید و رئیس اداره کل نظام وظیفه شد.
رسائی بعداً به درجه سرلشگری رسید و در سال ۱۳۳۹ فرمانده نیروی دریائی ایران شد و مدت دوازده سال در این سمت قرار داشت که درجات سپهبدی و دریابدی نیز در این سمت به او داده شد که معادل (ارتشبدی) می‌باشد و یکی از ۱۸ تن امرای ارتش ایران می‌باشد که به این درجه رسیده اند.
پس از این که خانم سناتور دکتر مهرانگیز منوچهریان از سمت سناتور انتصابی استعفاء کرد جای خالی او به دریابد رسائی داده شد و اتفاقاً چند بار که در مجلس سنا به ایراد نطق پرداخت درباره تساوی حقوق زن و مرد بود و صریحاً می گفت معتقدم که در کلیه امور باید به زنان حقوق مساوی با مردان داده شود و خود او هم صاحب سه دختر بود و فرزند پسری نداشت و در موقعی که بانوان به‌دنبال تساوی حقوق خود بودند، یکی از طرفداران پروپا قرص حقوق بانوان، سناتور رسائی بود. دریابد رسائی که در سن ۶۲ سالگی در سال ۱۳۵۱ از خدمت در ارتش بازنشسته شد و تا روی آمدن جمهوری اسلامی مدت ۵ سال در مجلس سنا عضویت داشت و بعد با زحمت توانست خود را به خارج از کشور برساند و در آمریکا اقامت گزید.
فرج الله رسائی با فریده رسائی ازدواج کرد و اکنون دختران آنها (دکتر رسا- رویا- رعنا رسائی) در خارج از ایران اقامت دارند.

دریابد رسائی یکی از امرای شریف و خوشنام ارتش ایران بود که در سن ۹۳ سالگی در آذر ماه سال ۱۳۸۱ در آمریکا درگذشت.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ارتشبد جعفر شفقت در ۱۲۹۴ در تبریز متولد شد. پس از طی دوره ابتدائی و متوسطه در ۱۳۱۲ وارد دانشکده افسری شد و پس از طی دوره دو ساله دانشکده مزبور، درجه افسری گرفت و خدمات نظانی خود را در صف آغاز کرد. در همان ایام دوره دانشکده حقوق را به پایان رسانید و به خدمت در گارد سلطنتی مشغول شد و سرانجام به فرماندهی گارد جاویدان منصوب گردید. از اهم مشاغل او در آن دوره فرماندهی لشکر رضائیه و فرماندهی لشکر تبریز بود. چندی هم رئیس ستاد نیروی زمینی و معاون نیرو بود تا به فرماندهی ارتش دوم منصوب شد. بعد ژنرال آجودان شاه و رئیس سران نظامی بود تا به قائم‌مقامی ریاست ستاد مشترک ارتش برگزیده شد. در اواخر سال ۱۳۵۶ که اوضاع در استان آذربایجان وخیم شد و سپهبد آزموده احضار و از استانداری عزل شد، به جای او ارتشبد جعفر شفقت استاندار آذربایجان گردید و چند ماه در آنجا با ملایمت حکومت می‌کرد. در دی ماه ۱۳۵۷ در دولت شاپور بختیار مقام وزارت جنگ را به عهده گرفت. چند دوره ستاد و فرماندهی را در آمریکا گذرانیده بود. در سال ۱۳۷۹ در خارج از کشور درگذشت.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

از ارتشبد رضا عظیمی اطلاعات زیادی در منابع تاریخی در دسترس نیست و متن زیر از آرشیو روزنامه کیهان و نوعی معرفی شخصیتی و بیوگرافی مختصری از اوست .
ارتشبد رضا عظيمي در سال 1909 در تهران متولد شد. او در 1929 از دانشكده افسري تهران فارغ التحصيل شد. در 1942 او فرمانده يك گردان تانك در لشكر دوم بود، يك سال بعد او فرماندهي گردان سوم و چهارم پياده را به عهده گرفت، او در 1946 جانشين فرمانده لشكر دوم شد. در سال 1948 از دانشكده فرماندهي و ستاد فارغ التحصيل شد و در سال 1949 جانشين فرمانده لشكر چهارم گرديد. او در سال 1950 به درجه سرتيپي رسيد.
در 1951 پس از خدمت به عنوان فرمانده تيپ خوي و پادگان دژبان تهران، عظيمي به ايالات متحده اعزام شد تا از مركز پياده، مركز توپخانه، دانشگاه جنگ نيروي زميني فرماندهي ستاد عمومي و ستاد نيروي زميني بازديد به عمل آورد. در اوت 1952 كه شهر تهران تحت حكومت نظامي بود او فرماندهي نظامي را به عهده داشت، ولي پس از دو ماه از اين شغل برداشته شد، زيرا اوضاع شهر بهبود نيافت.
عظيمي متعاقباً به عنوان معاون اول رئيس ستاد (1953) ؛ فرمانده، لشكر يكم (54 - 1953) ؛ رئيس اداره پرسنلي و نظام وظيفه (57 - 1954) ؛ رئيس پرسنلي (59 - 1957)؛ جانشين فرماندهي كل نيروي زميني شاهنشاهي ايران (61 - 1956) خدمت كرد و از 1961 فرمانده كل نيروهاي زميني شاهنشاهي ايران و از 1966 تا زماني كه وزير جنگ شد، آجودان شاه بود. او در 1954 سرلشكر و در 1960 سپهبد شد و در 1966 به درجأ ارتشبدي ارتقا يافت.
اطلاعات شخصي
تيمسار عظيمي ، احساساتي، عصباني و با اين وجود دوست داشتني و صميمي است. او از زخم معده رنج مي برد و در 1966 در انگلستان تحت معالجه بوده است. عظيمي مجرد است و فقط در ضيافت هاي بسيار مهم اجتماعي حضور مي يابد. او يكي از تحسين كنندگان ادبيات فارسي است. او در سال 1971 از يوگسلاوي، در 1973 از روسيه شوروي و 1977 از عربستان سعودي بازديد نمود. عظيمي فرانسه را به رواني و كمي به انگليسي صحبت مي كند.
او فرماندهي نيرومند، قاطع، شديداً نظم گرا و مديري برجسته است كه براي نشان دادن استعدادهاي كامل خود شديداً محتاج هويدا مي باشد. او نسبت به محمدرضا شاه پهلوي (فرمانرواي ايران از 1941) بسيار وفادار بوده و با او در ارتباط نزديك است (در سالهاي 1971 - 1972 آجودان شاه بود) و توسط شاه به سمت كنوني منصوب گرديد، تا شاه بتواند قدرت شديدتري را در وزارت جنگ اعمال كند. او به عنوان يكي از افسران عاليرتبه ارتش از تجربأ قابل ملاحظه اي در فرماندهي و ستاد برخوردار است و از سال 1961 تا 1966 به عنوان فرمانده نيروي زميني شاهنشاهي ايران خدمت نموده است. او در سال 1951 يك سفر معارفه اي به آمريكا انجام داد.
وي گرايش به غرب داشته و نسبت به امريكا روحيه دوستانه دارد و با پرسنل امريكائي همكاري مي كند.
او بسيار وطن پرست و وفادار نسبت به شاه است، و او را فردي بسيار نزديك به شاه مي دانند. او از بحث و تبادل نظر پيرامون مسائل سياسي خودداري مي ورزد.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ارتشبد حسن­ طوفانیان فرزند مهدی در سال 1291ش. در تهران متولد شد. او در سال 1312 به استخدام ارتش در آمد و در دوران سلطنت محمد­رضا پهلوی، مهم­­ترین مشاغل وی چنین بود: فرمانده آموزشگاه خلبانی، رئیس دایره 2 طرح­های استراتژیک اداره سوم ارتش، معاون هوایی اداره سوم ارتش، مدیر عامل سازمان صنایع نظامی، آجودان مخصوص شاه، رئیس اداره خرید و سفارش­های خارجی صنایع نظامی و جانشین وزیر جنگ. او به عنوان مسئول خریدهای نظامی ایران در سال­های 1350 و در دوران رونق اقتصاد نفتی، شهرت جهانی یافت و مطبوعات غرب، گزارش­های متعددی درباره معاملات تسلیحاتی ایران و کمیسیون­های طوفانیان درج ­کردند؛ از جمله مطبوعات آلمان غربی گزارش دادند که طوفانیان در یک معامله تسلیحاتی با شرکت­های این کشور، مبلغ 3 میلیون مارک، کمیسیون دریافت داشته است.
نام ارتشبد حسن طوفانیان به علت نقش وی در معاملات اسلحه ایران، شهرت جهانی یافته بود. وی به سبب طی دوره نظامی در آمریکا و آشنایی زیاد با مستشاران نظامی آمریکایی در ایران، از طریق آنها به محمدرضا معرفی شد و از آن پس، خریدهای گزاف اسلحه ایران را ترتیب می­داد؛ اما این تصور، صحیح نیست که وی، نوع سلاح­ها، کشور و شرکتِ خریدار را تعیین می­کرد؛ چون همه اینها را محمدرضا دیکته می­کرد و او تنها مجری بسیار خوبی بود.
طوفانیان ظاهراً در سمت سرپرستی اداره صنایع نظامی، مأمور خریدهای میلیاردی اسلحه بود؛ ولی درصد­های سرسام­آور دلّالی و پورسانتاژِ خریدهای نظامی، مستقیماً به حساب شاه واریز می­شد. هیچ­کس جز او، اجازه سرک کشیدن در این تجارت پرسود را نداشت. مخابرات نیز به دستور شاه، زیر نظر طوفانیان قرار گرفته بود.
ارتشبد حسن طوفانیان یکی از چهره­های مرموز ارتش در رژیم گذشته بود که عنوان رسمی وی، معاون یا جانشین وزیر جنگ و رئیس سازمان صنایع نظامی بود؛ ولی از هیچ مقامی، حتی رئیس ستاد بزرگ و وزیر جنگ، دستور نمی­گرفت و اطاعت نمی­کرد. او تمام خریدهای نظامی ایران از خارج بر عهده داشت که ارزش سالانه­اش به هزاران میلیون دلار می­رسید. هیچ­کس از کم و کیف این معاملات و ارقام درشت کمیسیون اطلاع نداشت. این مبالغ را کارخانجات فروشنده اسلحه می­پرداختند.

آموزش رزمی در ایالات متحده
مدتِ کوتاهی پس از ارتقای طوفانیان به درجه سرهنگی، وی برای گذراندن دوره افسری رزمی به آمریکا اعزام ­شد. از زمان حضور وی در آنجا و طی یک دوره افسری رزمی در دانشکده فرماندهی و ستاد نیروهای هوایی آن کشور در پایگاه ماکسول ایالت آلاباما، یک تحول شگرف را در زندگی وی شاهدیم. گذراندن این دوره، نقطه عطفی در حیات نظامی و سیاسی طوفانیان است و چنین می­نماید که دوره مذکور، سکوی پرتاب او به مسئولیت­های بالاتر و مهم­تر بود.

عضویت در کمیته نظامی پیمان بغداد
در اواخر 1333 دو کشور انگلیس و آمریکا برای ایجاد یک کمربند امنیتی و خط دفاعی در برابر اتحاد جماهیر شوروی ـ که در واقع، بخشی از سیاست محاصره و قرنطینه شوروی بود ـ پیمان بغداد را منعقد کردند. در پنجم اسفند 1333 عهد­نامه ­الحاق ایران به پیمان همکاری متقابل عراق و ترکیه در بغداد امضا شد. حضور حسن طوفانیان به عنوان نماینده ثابتِ نظامی ایران در کمیته نظامی پیمان بغداد ـ که بعدها به سنتو تغییر نام یافت ـ دارای اهمیت است.
طوفانیان در این باره می­گوید: «برای طرح­ریزی پیمان بغداد می­رفتم بغداد و می­آمدم ... مرتباً هر وقتی که برای طرح­ریزی می­رفتم بغداد، جزء طراح­­ها بودم؛ چون مسئولش بودم.» این، نشان­دهنده اعتماد محمدرضا پهلوی به اوست. وی تقریباً از بدو تکوین این پیمان تا انتهای حیات سیاسی – نظامیِ آن، عضو ثابت کمیته نظامی بود. رضایت از عملکرد او در کمیته نظامی بغداد باعث ارتقای وی در مهر 1336 شد که به درجه سرتیپی نایل آمد. در همان سال به سمت عضویت کمیسیون دائمی سازمان دفاع غیرنظامی کشور منصوب شد.
طوفانیان از ابتدای دهه چهل به جرگه آجودان­های محمدرضا پهلوی پیوست و در سفرهای داخلی و خارجی متعدد، شاه را همراهی می­کرد. وی در آبان 1340 به عنوان آجودان شاه برگزیده ­شد و در 28 فروردین 1345 به درجه سپهبدی نایل آمد و در چهارم آبان 1347 نشان درجه اول همایون به او اهدا شد. در پی آن، وزیر دربار شاهنشاهی، مدال تاجگذاری به وی داد و در یازدهم دی 1348 نشان درجه یک خدمت به او داده ­شد. طوفانیان در زمان سپهبدی، مسئولیت ریاست اداره چهارم ستاد بزرگ ارتشتاران را بر عهده داشت. او در پاییز همین سال به عالی­ترین رتبه نظامی در ارتش پهلوی که همانا ارتشبدی بود، دست یافت و در 39 شهریور 1352 نشان درجه یک یاس به او داده شد