اپیدمیولوژی کوکسیدیوز در گوساله ها

[Dr.vet]

گونه های ایمریا را در تمام مناطق می توان پیدا کرد . اووسیت انگل در خاک آب و علوفه مناطقی که نشخوارکنندگان پرورش می یابند به فراوانی وجود دارد . به همین دلیل گوساله دیر یا زود به انگل آلوده می شوند . بعد از اسپوروگونی بسته به شرایط محیط اووسیست قادر به ادامه حیات و آلوده نمودن حیوانات برای مدت چندین هفته یا ماه می باشند . محیط خشک به همراه گرما یا سرمای شدید از عفونت زایی اووسیست ها می کاهد . نکته مهم این است که اووسیست ها می توانند در زمستان های طولانی و در زیر لایه ای از برف و یا مدفوع انباشته شده خاک و یا بستر کف دامداری زنده باقی بمانند . حرارت ملایم محیط هوای کافی و شرایط مرطوب اسپروگونی را تحریک نموده و زنده مانی اووسیست ها را تسهیل می کند . بطور کلی شرایط عمومی دامپروری ها تا اندازه زیادی در میزان واگیری و ابتلا به کوکسیدیوز موثر می باشد . برای مثال تظاهر اشکال کلینیکی کوکسیدیوز در محل های نگهداری دام که تهویه نامطلوب داشته و بدین ترتیب غلظت آمونیاک و دی اکسید کربن در محل زیاد باشد و رطوبت از حد طبیعی بالاتر باشد و بستر نیز از مدفوع انباشته شده باشد قریب الوقوع است . تماس ممتد با تعداد کم اووسیست ( وضعیتی که در دامداری ها حاکم است ) منجر به ایجاد یک مقاومت اندمیک در دامها می شود

درنتیجه وجود کوکسیدیا در یک گله همواره به معنی حتدث شدن علائم کلینیکی بیماری نمی باشد . در موارد کوکسیدیوز حقیقی اسهال به همراه دفع اووسیست ها بیماری زا نظیر آیمریا بویس ، آیمریا زورنی و گاها آیمریا آلابامنسیس قابل رویت می باشد . چون آیمریاها قدرت تزاید فوق العاده ای دارند گوساله های مبتلا در اثنای دوره کمون بیماری میلیون ها اووسیست دفع می نمایند که به طور قابل ملاحظه ای محیط را آلوده می کنند . اووسیست ها ظرف چند روز هاگ گذاری نموده و برای چند ماه و یا بیشتر از یک سال در دمای 4 درجه سانتی گراد آلودگیخود را حفظ می نمایند . به این ترتیب محیط بعد از درمان گوساله ها برای مدت طولانی آلوده باقی می ماند . علوفه مراتع آـلوده ممکن است حاوی تعداد زیادی اووسیست باشد که تا 8 ماه پس از انبار شدن نیز قدرت آلوده کنندگی خود را حفظ می نمایند .

استرس وارده به گوساله نظیر از شیر گرفتن ، هوای نامساعد ، نقل و انتقال ، غذای ناکافی و یا ابتلا به سایر امراض عفونی روند بیماری را وخیم تر می نمایند .


شواهدی در دست است که می توان با اصلاح نژاد گوساله های مقاومی یدست آورد .گاوهای بالغ در طول دوره زندگی به طور مرتب به انواع کوکسیدیاهای بیماری زا و غیر بیماری زا آلوده می شوند . و اووسیست های آن ها را به گوساله های جوان منتقل می نمایند . ابتلا به 3 تا 5 گونه کوکسیدیای بیماری زا و غیر بیماریزا در بالغان امری طبیعی است . گوساله ها عموما به کوکسیدیا حساس می باشند ولی بالغان متعاقب ابتلا های اولیه ایمنیت بدست می آورند . ایمنیت در بالغان قاطع نبوده ولی از شدت علائم کلینیکی به طور چشمگیری می کاهد . یک گونه از آیمریا به تنهایی و یا به همراه با سایر گونه های بیماری زا ممکن است ایجاد بیماری نماید ولی ندرتا همان گونه دوباره در حیوان سالم ایجاد بیماری می کند .



در شکل مدیریتی که از همان ابتدا گوساله ها از مادر جدا می گردد ، به نظر نمی رسد بالغان در انتقال کوکسیدیا به گوساله ها تاثیری داشته باشند .شروع دفع اووسیست گونه های مختلف آیمریا در گوساله ها از سن 3 هفتگی می باشد . با توجه به اینکه دوره اختفای آیمریا حدود 2 هفته می باشد بنابر این به نظر می رسد که ابتلای گوساله ها بلافاصله بعد از تولد صورت می گیرد . مهمترین منبع آلودگی مدفوع حیوانات بیمار و آنهایی که ناقل هستند می باشد . گوساله ها با خوردن آب آلوده و یا لیسیدن یکدیگر مبتلا می شوند .

منبع: http://www.dr-bagherzadeh.blogfa.com