اختراع و طرح تجاری سازی

[پلکان]

اختراع و طرح تجاری سازی

طرح تجاری سازی برای درآمد زایی از اختراع، راهی طولانی دارد تا خط مشی اختراع را تعیین کند. اگر متقاضی، اختراع را در یک محصول معین استفاده کند، شرایط بازار برایش مشخص می شود و با توجه به شناخت از شرایط محصول و بازار، امکان انتخاب روشی روشن برای اقدام در جهت کسب حق اختراع، وجود خواهد داشت. اما بسیاری از خط مشی ها اختراع، بر نقاط مبهمی از طرح تجاری سازی، خلق انعطاف، اعتبار و ارزش، بدون ایجاد هزینه های فراوان استوار است.
1- نقاط مبهم
اگر متقاضی، اطلاعات اندکی درباره ی وضعیت تجاری سازی و درآمدزایی اختراع احتمالی داشته باشد، گرایش متقاضی این است که حق انتخاب را به نحوی حفظ کند که فرصت های ممکن برای کسب درآمد از بین نرود. نقاط مبهم، ممکن است به علت ابهام در احتمال موفقیت ابداع، بازار بالقوه، تنظیم زمان برای بازار جغرافیایی و موفقیت باشد. بنگاه ها مایلند برای سرمایه گذاری، درک روشنی از محصول و بازار مبدعان در اولین سرمایه گذاری داشته باشند. موسساتی که به محققان دانشگاهی کمک می کنند باید برای تجاری سازی ابداعات، خواسته های مجوز گیرندگان یا خریداران بالقوه ی را در نظر بگیرند.
تقاضای ثبت در کشور های مختلف و استفاده از ادعاهای وسیع، ممکن است ابداع متقاضیان را با مسیرهای مبهمی از لحاظ محصول و بازار رو به رو کند. اشتباه و عدم اطمینان در این زمینه، بسیار فروان است. در رویارویی با این بی اطمینانی، معمولا سعی می شود که از روش تاخیر در تصمیم گیری استفاده شود.
تقاضانامه‌ی پی سی تی، برای موضوع نااطمینانی، راه حل بسیار خوبی را ایجاد می کند. متقاضی حدود سی ماه فرصت دارد تا تصمیم بگیرد کجا باید تقاضانامه‌‌ی خود را تسلیم کند؛ این مدت در برخی از کشورها تا 31 ماه افزایش می باید.
در بسیاری از رسته های اجاری و فنی، سی‌ماه برای ایجاد اطمینان در طرح های تجاری سازی، مدت کوتاهی است. از آنجایی که توسعه‌ی ابداعات اختراع شده، اغلب، بعد از تقاضانامه‌ی ابتدایی تا پایان زمان حق تقدم ادامه خواهد یافت، زمان واقعی برای خلق طرح های تجاری سازی، حدود 18 ماه یا کمتر است. در بسیاری از صنایع مذاکره‌ی مجوزها زمانی بیشتر از 12 ماه را به خود اختصاص می دهد به هرحال، باید توجه داشت حتی استفاده از راه طولانی پی سی تی، روزنه‌ی کوچکی را در ایجاد ساختار مالی و سازمانی مناسب برای تجاری سازی تقاضانامه‌ی اختراع، به وجود می آورد.
از آنجائی که هرگونه تغییر در خط مشی تسلیم تقاضانامه یا تغییر در تقاضانامه، هزینه‌ی مالی متعاقبی در فرآیند اختراع به وجود می آورد. یک متقاضی باید با وکیل یا نماینده در مورد موارد مبهم مشورت کند.
2- قلمرو حمایت
به نفع متقاضی است که دامنه‌ی حداکثری حمایت را برای محصول یا فرآیند اختراعی به دست آورد. از این رو، نمایندگان حق اختراع، سعی می کنند که ادعاهایی با وسعت زیاد برای موکلین خود پر کنند. اما گام نهادن در مسیر ادعاهای وسیع، در بسیاری از موارد، بررسی دقیق و طولانی بررسی کنندگان و هجوم به قلمروی رقبا را به دنبال دارد؛ بنابراین سبب طولانی شدن مذاکرات برای ثبت ابداع و در پی آن، تاخیر در صدور برگه‌ی اختراع خواهد شد. همچنینی هیچ تضمینی در پذیرش اختراع ادعاهای گسترده وجود ندارد و اگرهم ادعاها پذیرفته شوند، ممکن است باعث جلب اقامه‌ی دعوی از سوی رقیبان شود.
با این ادعاهای گسترده، یک شیوه‌ی عملی و معمول است، بسیاری از متقاضیان خواستار ثبت ادعاهای ضروری هستند تا بتوانند حمایت فوری از اختراع را دریافت کنند. اگر قصد بر آن باشد محصولی یا فرآیند بازاریابی شده حمایت شود، در این مورد، باید کاملا محدوده‌ی لازمِ حمایت از ابداع مشخص شود و این محدوده‌ی حمایت، بهتر و راحت پذیرفتنی است. اما اگر قصد بر آن باشد که مجوزِ ابداع به تعداد زیادی از شرکا داده شود و این امر، ایجاد مانع برای بسیاری از فنون رقیب را ضروری سازد، خط مشی حمایت، باید با محدوده‌ی ادعا و قلمروی سرزمینی وسیعی (هر دو) ادامه یابد که در نتیجه آن هزینه و خطرات نیز افزایش می یابد.