نهنگ طوفان زده: داستانی لطیف و مصور از تنهایی، گم گشتگی، و قدرت نجات بخش عشق

["VICTOR"]

نهنگ طوفان زده: داستانی لطیف و مصور از تنهایی، گم گشتگی، و قدرت نجات بخش عشق

داستانی که به ما طعم شیرین آرامش در زندگی را می آموزد.

روان شناسان دریافته اند که در کنار فرزند بودن بهترین حالت برای رشد فرزندان است اما پرورش این توانایی که کودکی در تنهایی به رشد و بلوغ برسد چالش بزرگی است.

بنجی دیویس کارگردان انیمیشن و تصویر ساز اهل لندن با داستانی بسیار لطیف و اندیشمندانه به نام نهنگ طوفان زده اختلاف بین این دو حالت در رشد کودک را به تصویر کشیده است. کتابی زیبا که بی شک در لیست بهترین کتاب های کودک سال ۲۰۱۴ جای می گیرد. کتاب با حسی آٰرامش بخش به ما می گوید که چه وقت تنهایی تبدیل به دلتنگی می شود، داستانی که به ما می گوید وقتی پدر یا مادر کودکی در کنارش حضور ندارد بزرگ کردن کودک به تنهایی چه چالش بزرگی خواهد بود و اینکه عشق می تواند تا چد حد قدرتمند و نجات بخش باشد.











نویی پسر بچه کوچکی است که با پدر ماهیگیر خود و شش گربه شان در کنار دریا زندگی می کند. مادری در تصویر زندگی این پسر دیده نمی شود. دیویس با هوشمندی خاصی کمبود زندگی این کودک حساس را در این هوای نمک آلود به خوانندگان نشان می دهد.








هر روز صبح زود، پدر نویی خانه را برای کار بر روی قایق ماهی گیریش ترک می کند و تا هنگام تاریکی به خانه برنمی گردد.








یک روز صبح و پس از وقوع توفانی شدید که جزیره را زیر و رو کرده بود، نویی به طرف ساحل می رود و در دوردست چیز عجیبی می بیند.

کمی که جلوتر می رود با ناباوری متوجه می شود که نهنگ کوچکی در اثر طوفان بر روی شن ها افتاده است.

نویی می دانست که نهنگ ها نمی توانند بدون آب زنده بمانند اما نمی دانست چه طور به او کمک کند. بالاخره تصمیم گرفت که با یک گاری دستی نهنگ کوچک به گل نشسته را به خانه ببرد و اورا در وان حمام بگذارد تا احساس راحتی کند.

پسر بچه در مورد زندگیش در این جزیره تعریف می کرد و نهنگ هم با اشتیاق داستان هایش را گوش می داد.

اما نویی می دانست که راز این دوستی را نمی تواند برای مدت طولانی نگاه دارد و از این می ترسید که پدرش با دیدن این نهنگ در وان حمام عصبانی شود.










پسر کوچک تلاش کرد که موضوع را تا روز بعد مخفی نگاه دارد و چند ماهی هم از روی میز شام دزدکی برداشت و داخل وان انداخت. اما پدر توبی به راز این دوست تو وانی پسرش پی برد – برای ماهیگیر لحظه دردناکی بود، نه برای این که پسرش چنین کاری کرده بود بلکه به خاطر اینکه متوجه شد که پسرش چه حسرت نهفته ای را با خود حمل می کند.

پدر نویی عصبانی نشد

او به شدت درگیر کارهایش بود و هیچ گاه متوجه تنهایی نویی نشده بود.

پدر به پسرش گفت که نهنگ باید به دریا و جایی که به آن تعلق دارد بازگردانده شود.

نویی با این که می دانست این بهترین کار است اما خداحافظی از نهنگ برایش مشکل بود . او بسیار خوشحال بود که پدری دوست داشتنی دارد.










هنگامی که هر دوی آنها دوباره به زندگی عادی شان برگشتند، پسر کوچک همیشه در مورد دوست نهنگش با خود فکر می کرد و آرزو داشت که دوباره او را ببیند.










در صحنه پایانی، نویی و پدرش را می بینیم که برای پیک نیک به بالای تپه ای رفته اند و در آن جاست که آرزوی پسر تحقق می یابد – او یک نهنگ کوچولو را می بیند که در کنار یک نهنگ بزرگ در اقیانوس حرکت می کند و دمش را به علامت دوستی تکان می دهد. اما این لحظه شادی با لطافتی زیرکانه ما را به فکر فرو می برد – هیچکس نمی تواند حس محزون پسر بچه را هنگامی که در افق دو نهنگ را در کنار هم می بیند انکار کند، درست مثل این که نهنگ بزرگتر که مادر است به خانه خالی از مادر او آمده باشد.










پایان هوشمندانه داستان ما را به یاد جدایی های تلخ و شیرینی می اندازد که تک تک مان تجربه کرده ایم – پایانی با احساساتی متناقض ، تلخ، از این جهت که شخصیت اصلی داستان باید با دوست جدید و غیر معمول خود خداحافظی کند ، و شیرین به خاطر این که به ما می گوید هر دنیایی در حالت طبیعی خود پایدار و زیباست، دنیایی هایی که ممکن است برای لحظه ای با هم تلاقی کنند اما پس از آن هر یک در مسیر مشخصی قرار می گیرند و در برابر طبیعت یکدیگر سر تعظیم فرود می آورند.










منبع