اصطلاحات سیاسی

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

طاق بحران؛ هلال بحران
(Arc of crisis)

برژینسکی مشاور امنیت ملی حکومت کارتر در سال1979 از یک طاق بحران نام برده است که از شاخ آفریقا و مصر تا هند امتداد دارد. به اعتقاد وی، سرنگونی رژیم محمد رضاشاه، روی کمانه ی شمالی این طاق بحران، یعنی ایران، ترکیه، پاکستان وافغانستان ( کشور هایی که بین شوروی سابق منطقه ی اقیانوس هند وخلیج فارس قرار گرفته اند) تاثیر می گذارد که خود باعث اتخاذ تصمیمات مهم درسیاست خارجی امریکا می گردد: مثل کوشش برای وادار کردن مصر واسراییل به نزدیکی هرچه بیشتر وتقویت پیوند های نظامی میان پاکستان، ترکیه، یمن ( شمالی) ودیگر کشور های عربی ضد شوروی سابق به منظور توسعه ی الگوی همکاری منطقه ای.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

آتلانتیک گرایی
(Atlantism)

اصلاح ژئوپولیتیکی که از جنبه ی تاریخی وجغرافیایی به بخش غربی تمدن جهان، از جنبه ی نظامی – راهبردی به کشورهای عضو سازمان پیمان اتلانتیک شمالی ( ناتو) ودر درجه ی اول به ایالات متحده ی امریکا، ازجنبه ی فرهنگی به شبکه ی خبری واطلاعاتی امپراتوری ها- رسانه های غربی، از جنبه ی اقتصادی- اجتماعی به نظام بازار به عنوان شکل مطلق زندگی اقتصادی گرایش دارد. هدف اتلانتیک گرایان، راهبرندگان تمدن غرب و پیروان آن ها در کشورهای دیگر جهان، قرار دادن نوع بشر تحت کنترول اجتماعی ، اقتصادی والگوهای فرهنگی تمدن غربی است. آن ها سازندگان نظام نوین جهانی شمرده می شوند که در آن، یک اقلیت ثروتمند جمعیت کره ی زمین از همه ی امکانات ومواهب بهره می برند که به بیلیون طلایی golden billion معروف اند.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

آتاشه؛ وابسته
(Attache)

عنوان وابسته به پایین ترین مقام در اعضای یک ماموریت دیپلماتیک اطلاق می گردد. ولی اغلب برای انجام وظایفی خارج از امور ساده ی دیپلماتیک نیز عنوان وابسته داده می شود. که در این صورت، وظایف خاص آن ها بعد از عنوان وابسته ذکر می شود: مثل وابسته ی نظامی، وابسته ی فرهنگی، وابسته ی بازرگانی، وابسته ی مطبوعاتی.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

اقتدار طلبی؛ قدرت گرایی؛ استبداد طلبی؛ فرمان پرستی؛ مرجع باوری
(Authoritarianism)

1- آیین مبتنی بر هواداری از سرسپردگی محض به مرجع اقتدار و مخالفت با آزادی فرد.
2- حکومتی که درآن، آزادی فردی به طور کامل تحت الشعاع قدرت دولت که معمولا در گروه کوچکی از پیشوایان یا متنفذان متمرکز است، قرار گیرد.
3- شیوه ای در اداره وحکومت که به موجب آن ، کارها بیشتر از روی دستورات بی چون وچرا وتهدید به مجازات صورت می گیرد و در آن از مشورت واقناع افراد اثری نیست.