بیماری «بوسه» چیست؟

[ماری مریم]

بله، واقعیت دارد. بیماری بوسه، یک بیماری اثبات شده پزشکی است که همان‌طور که از نامش برمی‌آید به بوسیدن ربط دارد. اما بیماری بوسه چیست و چرا به آن بیماری بوسه گفته می‌شود؟


مونونوکلئوز عفونی یا بیماری بوسه، یکی از بیماری‌های مسری عفونی ویروسی در دستگاه تنفس، کبد و دستگاه لنفاوی است که عموما در نوجوانان و بزرگسالان در رده سنی ۱۲ تا ۴۰ سال و در پاره‌ای از موارد در نوزادان مشاهده می‌شود.



مونونوکلئوز عفونی به علت وجود ویروس‌هایی از خانواده هرپس‌ها بروز پیدا می‌کند و غالبا از طریق بزاق دهان منتقل می‌شود، به همین خاطر نام آن را «بیماری بوسه» گذاشته‌اند.

همچنین ویروس مونو از طریق قطرات کوچک عفونی پراکنده در هوا که ناشی از سرفه و عطسه‌ی فرد بیمار است، می‌تواند به فرد دیگر سرایت کند. در موارد کمتری هم به روش انتقال جنسی صورت می‌گیرد و در موارد نادری از راه ترانسفوزیون خون (تزریق خون به بیماران) سرایت می‌کند.

پروفسور عمر جویت عضو هیات علمی بخش بیماری‌های کودکان دانشکده پزشکی ترکیه می‌گوید: «۳۰ درصد از نوزادان در معرض ابتلا به بیماری بوسه قرار دارند که در آنها اکثرا با علایمی شبیه به آنفولانزا دیده می‌شود. ویروس این بیماری از طریق بوسه بر گونه‌ی نوزاد به او سرایت نمی‌کند، مگر اینکه روی پوست خراش یا زخمی وجود داشته باشد. راه اصلی انتقال آن بوسیدن لبهاست».

علایم بیماریاین عفونت با تب، گلودرد، سردرد، عرق شبانه، خستگی و ضعف، بی‌اشتهایی، تورم غدد لنفاوی ناحیه گردن، بزرگی کبد و طحال و اغلب سفتی عضلات مشخصی همراه است. دوره نهفته مونونوکلئوز عفونی ۷ تا ۱۴ روز است.

اگر چه این بیماری در اغلب موارد جدی نیست اما با این حال ممکن است در مواردی با التهاب کبد، زردی و یا بزرگ شدن طحال همراه باشد. ویروس مونونوکلئوز در تمام طول عمر در بدن شخص باقی می‌ماند، اما اغلب افراد در برابرش پادتن می‌سازند.

این بیماری عموما در طول دو تا سه هفته بهبود می‌یابد اما در برخی موارد ممکن است ۳ ماه طول بکشد تا بیمار بتواند انرژی طبیعی‌اش را دوباره به دست آورد.تنها راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری خودداری از تماس با فرد مبتلاست. تماس با افراد مبتلا به مونونوکلئوزعفونی، استرس، بیماری‌هایی که مقاومت بدن را کاهش می‌دهند و خستگی یا کار زیاد از عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به این بیماری است.

تشخیص و درمانبرای این بیماری همانند بسیاری دیگر از عفونت‌های ویروسی درمان قطعی خاصی وجود ندارد. درمان آن بیشتر جنبه حمایتی داشته و استراحت طولانی، رژیم غذایی سالم و خوردن مایعات فراوان بهترین راه برای بهبود بیماری است. قرقره کردن آب نمک گرم برای تسکین گلودرد، مصرف ایبوبروفن و استامینیوفن برای کاهش تب و درد و تجویز آنتی بیوتیک در صورتی‌که عوامل باکتریایی نیز در بیمار مشاهده شود از دیگر توصیه‌های پزشکی است.

منبع: زمان

باز نشر: سایت علمی نخبگان جوان