Laminectomy

[*nura*]

لامینکتومی Laminectomy نوعی جراحی است که از آن برای کاهش فشار بر روی ریشه های عصبی که از ستون مهره خارج میشوند استفاده میشود. در این نوع از جراحی قسمتی از استخوانی به نام لامینا را که بر روی عصب قرار گرفته خارج میکنند تا فشار کمتری به آن وارد شود. آناتومی ستون فقرات از روی هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. قسمت اصلی تشکیل دهنده هر مهره را جسم مهره میگویند که به شکل یک استوانه کم ارتفاع است. به پشت جسم مهره یک حلقه استخوانی متصل شده که نخاع را در خود جای داده و از آن محافظت میکند. این حلقه با کنار هم قرار گرفتن چهار تیغه استخوانی درست میشود. دو تیغه که از پشت جسم مهره بیرون میزنند را پدیکول یا پدیکل Pedicle میگویند و سپس از انتهای پشتی این پدیکل ها دو تیغه دیگر خارج شده که به طرف هم میروند تا به هم متصل شوند. این تیغه های ثانویه را لامینا Lamina میگویند. از محل اتصال پدیکل و لامینا دو زائده استخوانی خارج میشود. یک زائده که از هر طرف به سمت خارج رفته و به آن زائده عرضی مهره Transverse process میگویند و یک زائده دیگر به نام زائده مفصلی Articular process که مفاصل فاست را میسازند. در محل اتصال دو لامینا در پشت حلقه استخوانی یک زائده دیگر به پشت میرود که به آن زائده خاری یا زائده شوکی Spinous process میگویند. دو پدیکول نیمه جلویی و دو لامینا نیمه پشتی حلقه استخوانی محافظ نخاع را میسازند. هدف از انجام عمل لامینکتومی چیست نخاع در درون یک محفظه بسته به نام کانال نخاعی است که از پشت سر هم قرار گرفتن حلقه های استخوانی پشت هر مهره درست شده است. گاهی اوقات به عللی نخاع در درون این حلقه استخوانی تحت فشار قرار میگیرد و یا ریشه های عصبی که از نخاع خارج میشوند در حین خروج از این حلقه استخوانی تحت فشار قرار میگیرند. برداشته شدن لامینا موجب کم شدن فشار از روی نخاع و ریشه های عصبی میشود این فشار به علت تنگ شدن کانال نخاعی و محدود شدن فضای درونی این حلقه استخوانی است و میتواند علل متفاوتی داشته باشد که مهمترین آنها عبارتند از هرنی دیسک بین مهره ای رشد استخوان های اضافه به نام استئوفیت یا اسپور به درون کانال نخاعی کلفت شدن رباط های اطراف کانال نخاعی جابجا شدن مهره ها و سر خوردن آنها بر روی هم تنگ شدن فضا موجب فشار به نخاع و ریشه عصبی و بروز علائم بیماری میشود. یک راه خوب برای برداشتن فشار از روی عصب برداشتن قسمتی از حلقه استخوانی است. از این حلقه استخوانی لامینا بیش از دیگر قسمت ها در دسترس است. با برداشتن لامینا میتوان حلقه بسته استخوانی را در یک طرف باز کرده و در نتیجه فشار روی نخاع و عصب را کم کرد. منبع :http://www.iranorthoped.ir/fa/news/2032

[*nura*]

عمل جراحی لامینکتومی چگونه انجام شده و چه عوارضی دارد ؟

برای انجام عمل جراحی لامینکتومی بیمار بیهوش یا بیحس شده و سپس به شکم بر روی تخت جراحی قرار میگیرد. پزشک جراح با شکافی که بر روی پوست پشت کمر میدهد راهی به سوی مهره باز کرده و آن را مشخص میکند. سپس با استفاده از ابزارهای برنده لامینای یک یا چند مهره مجاور را از دو طرف برش داده و از بدن خارج میکند. ممکن است کل زائده خاری هم با لامینا خارج شود. بعد از خارج کردن لامینا پزشک جراح میتواند برجستگی های استخوانی داخل کانال نحاعی را هم برداشته و فورامن را هم گشاد تر کند. با برداشته شدن لامینا نخاع مشخص میشود. با کنار زدن نخاع و ریشه های عصبی میتوان دیسک بین مهره ای را هم از همین مسیر ایجاد شده خارج کرد. به این کار دیسککتومی Discectomy میگویند.

لامینکتومی ستون فقرات در دو مهره مجاور کمری لامینکتومی گردنی

عوارض احتمالی عمل جراحی لامینکتومی چیست؟
عمل جراحی لامینکتومی مانند هر جراحی دیگر میتواند با عوارض احتمالی همراه باشد. مهمترین این عوارض عبارتند از:

• عوارض ناشی از بیهوشی
• لخته شدن خون در وریدهای عمقی اندام تحتانی
• عفونت
• آسیب به عصب : آسیب به عصب میتواند در حین جراحی و به علت کشیده شدن یا قطع عصب و یا بعد از جراحی و به علت تورم ناحیه جراحی و یا به علت ایجاد بافت اضافه در محل و فشار آن به عصب باشد. در صورت بروز این مشکلات اختلال حسی و حرکتی برای بیمار ایجاد شده و یا اختلالات قبل از عمل شدیدتر میشوند
• ناپایداری : در عمل جراحی لامینکتومی معمولا مفاصل فاست دست نخورده باقی میمانند تا بدینوسیله پایداری بین دو مهره مجاور کم نشود. با این حال در بعضی موارد که مفصل فاست بزرگ شده و به اعصاب نخاعی فشار وارد میکند پزشک جراح مجبور میشود تا مفصل فاست را هم خارج کند. در این موارد بین دو مهره مجاور ناپایداری ایجاد میشود. به همین منظور در صورتیکه جراح مجبور به خارج کردن مفصل فاست شود همراه با آن دو مهره مجاور را به هم جوش میدهد
• باقی ماندن درد

[*nura*]

تشخیص :

پزشک تاریخچه ی کامل بیمار را گرفته و یک معاینه ی بدنی را انجام می دهد. بعد از اینکه پزشک با بیمار در مورد مشکلاتش صحبت کرده و اطلاعات لازم را کسب می کند وی را دقیقا معاینه کرده و در صورت مشکوک شدن به تنگی کانال نخاعی بررسی های پاراکلینیکی را برای بررسی بیشتر انجام می دهد. تشخیص تنگی کانال نخاعی می تواند مشکل باشد زیرا علایم و نشانه های این بیماری مشابه بسیاری از بیماری های وابسته به سن است. آزمایشاتی ممکن است برای کمک در شناخت و مشخص نمودن علت واقعی علایم مورد نیاز باشد.
اشعه ی ایکس ممکن است حضور دیسک های تنگ شده یا مفاصل ضخیم شده ی فاست را نشان دهد. رادیوگرافی ساده می تواند تغییرات کلی را در ستون مهره نشان دهد ولی برای بررسی نخاع و ریشه های عصبی باید از روش های تصویربرداری دیگری استفاده کرد. استفاده از میلوگرافی به صورت تزریق دارو در اطراف نخاع و سپس عکس برداری از آن یکی از روش های تشخیصی است. امروزه این روش تا حد زیادی جای خود را به ام آر آی داده است.
اشعه ایکس(X-rays): اگرچه اشعه ایکس احتمال تنگی کانال نخاعی را تایید نمی کند ، اما می تواند در رد نمودن مشکلاتی که سبب بروز علایم مشابه می شوند ، از جمله شکستگی ، تومور استخوان یا نقص وراثتی موثر باشد.
تصویر برداری رزونانس مغناطیسی(MRI): ام آر آی(MRI) به منظور ارزیابی و بررسی بیشتر ساختمان نخاع انجام می شود ، و اسکن توموگرافی محوری کامپیوتری(CAT) و یا میلوگرام لومبار برای جزئیات بیشتر توصیه می شود.
میلوگرام سی تی(CT myelogram): توموگرافی کامپیوتری یا سی تی اسکن ، تصاویر اشعه ایکس گرفته شده از زوایای مختلف را برای ایجاد تصاویر با جزئیات بیشتر و سطح مقطع از بدن از جمله شکل و اندازه طناب نخاعی ادغام می کند. در میلوگرام سی تی ، سی تی اسکن بعد از تزریق رنگ کنتراست به داخل ستون فقرات انجام می شود. این عمل نمای طناب نخاعی و اعصاب را ترسیم کرده و قادر است دیسک های بیرون زده ، اسپورهای استخوان و تومورها را آشکار نماید.
گاهی اوقات پزشک معالج با استفاده از الکترومیوگرافی یا تست نوار عصب و عضله وضعیت ریشه های عصبی نخاع را بررسی میکند. هر کدام از این مطالعات قادرند اطلاعاتی راجع به حضور ، محل ، و شدت باریک شدگی مجرای نخاعی و فشار ریشه ی عصب فراهم نمایند.

منبع :http://body-encyclopedia.persianblog...88%D9%85%DB%8C
دکتر امیرحسین اسماعیلی

[*nura*]

لامینکتومی کمری برای تنگی کانال نخاعی(دکمپرسیون یا رفع فشار باز):

لامینکتومی کمری(لومبار) به عنوان دکمپرسیون یا فشارزدایی باز نیز شناخته شده است ، به طور معمول با تخفیف درد در اثر تنگی کانال نخاعی کمری که در درجه ی اول بر روی بیماران سالمند تاثیر می گذارد انجام می گیرد. تنگی کانال نخاعی بوسیله ی تغییرات دژنراتیو ایجاد شده که سبب بزرگ شدن مفاصل فاست می گردد. سپس این مفاصل بزرگ شده سبب به وجود آمدن فشار بر روی عصب ها شده و این فشار ممکن است با عمل جراحی لامینکتومی ، به طور موثر کاسته شود. عمل جراحی لامینکتومی کمری(لومبار) جهت برداشتن قسمت کوچکی از استخوان بر روی ریشه ی عصب و یا ماده دیسک از زیر ریشه عصبی طراحی شده است که باعث ایجاد فضای بیشتر برای ریشه های عصبی گشته و محیط درمان بهتری را فراهم می نماید.

جراحی لامینکتومی:
لامینکتومی کمری(دکمپرسیون باز) از میکرودیسکتومی(microdiscectomy) متفاوت است در این که انسزیون بزرگتر بوده و استریپینگ عضلانی بیشتری وجود دارد. ابتدا از طریق یک انسزیون طویل دو اینچی تا پنج اینچی در خط میانی و وسط کمر دسترسی پیدا می شود ، و عضلات چپ و راست کمر(ارکتور اسپینا) از لامینا در هر دو طرف برش داده شده و در چندین سطح مورد بازبینی و معاینه قرار می گیرند. بعد از نزدیک شدن به نخاع ، لامینا برداشته می شود و امکان نمایان نمودن ریشه های عصبی فراهم می گردد. مفاصل فاست ، که به طور مستقیم بر روی ریشه های عصب قرار دارند ممکن است از زیر برش داده شوند(آندرکات) تا فضای بیشتری برای ریشه های عصب فراهم آورده شود.
بعد از عمل لامینکتومی ، بیماران به مدت یک الی سه روز در بیمارستان سپری می کنند و حرکت و جنبش فردی بیمار(بازگشت به عملکرد نرمال) تا حد زیادی بستگی به وضعیت پیش از عمل و سن بیمار دارد. بعد از عمل جراحی لامینکتومی ٬ بیماران تشویق به راه رفتن می شوند. با اینحال ، توصیه می شود که بیماران از خم شدن ، جابجا کردن ٬ چرخاندن یا تغییر ناگهانی وضعیت بدن به مدت 6 هفته بعد از عمل جراحی پرهیز کنند تا از وارد شدن کشش به خط بخیه پیش از درمان آن جلوگیری به عمل آید.
دو نوع معمول از روش های دکمپرسیون یا رفع فشار جراحی ستون فقرات وجود دارد که عبارتند از: میکرودیسکتومی(میکرودکمپرس� �ون) یا لامینکتومی کمری(دکمپرسیون باز).
بیماری های متعددی از جمله تنگی کانال نخاعی ٬ فتق دیسک ٬ ایسمیک یا دژنراتیو اسپوندیلولیستزیس ٬ یا یک تومور نخاعی ممکن است باعث ایجاد حمله ی عصبی شده و به این جراحی ها نیاز باشد.

چگونه انجام جراحی دکمپرسیون:
با تکنیک های مدرن جراحی ستون فقرات ٬ عمل میکرودیسکتومی و لامینکتومی معمولا با یک مقدار حداقلی عوارض(برای مثال ٬ ناراحتی پس از عمل) و درجه ی بالایی از موفقیت در کاهش و تسکین درد کمر تحتانی و یا درد ساق پا انجام می شوند. گاهی اوقات علاوه بر روش رفع فشار ٬ عمل جراحی فیوژن ستون فقرات نیز به منظور دستیابی به رفع فشار کافی از ریشه های عصبی لازم است. این امر به ویژه در صورتی که ریشه های عصبی ترک کننده از نخاع (در سوراخ فورامن) فشرده شوند صادق است که موسوم به تنگی کانال فورامینال می باشد. رفع فشار تنگی فورامینال به سادگی با برداشتن استخوان مشکل است زیرا در صورتی که استخوان به طور کامل در محل فورامن برداشته شود ٬ معمولا برداشتن مفصل فاست نیز لازم است. برداشتن مفصل فاست منجر به ناپایداری می شود ٬ بنابراین یک همجوشی نخاعی جهت فراهم آوردن پایداری ضروری است.
فورامن را می توان از طریق روش قدامی(توسط جکینگ ٬ فضای دیسک در جلوی نخاع را باز کرده) یا با منحرف کردن مابین دو پیچ پدیکول تعبیه شده به صورت خلفی(از طریق پشت نخاع یا ستون فقرات) باز نمود. بعد از این که فورامن باز شد ٬ عمل جراحی همجوشی نخاعی نیز برای باز نگه داشتن آن انجام می شود بنابراین اینسترومنتاسیون یا ابزار دقیق(instrumentation) با موفقیت همراه بوده و تنگی کانال بعدا برگردانده نمی شود. به عنوان جایگزینی برای همجوشی ستون فقرات ٬ جداکننده ها یا اسپیسرهای زائده ی بین خاری ممکن است برای باز کردن کانال مرکزی و فورامن تعبیه شوند ٬ و محدودیت های حرکت و درد ناشی از تنگی کانال نخاعی را مد نظر قرار دهند.

لامینکتومی
لامینکتومی عمل جراحی ستون فقرات و نخاع جهت برداشتن قسمتی از استخوان مهره ای به نام لامینا است. تغییرات بسیاری درعمل لامینکتومی وجود دارد. در ساده ترین شکل ٬ انسزیون ها یا برش های کوچکی از پوست ایجاد می شوند ٬ و عضلات پشت به جای اینکه شکاف داده شوند به کنار فشار داده می شوند و قسمت ها و بخش هایی از مهره مجاور لامینا دست نخورده باقی می ماند. در شکل مرسوم و متعارف عمل لامینکتومی لامینای بیشتری برش داده شده ٬ و تمامی ستون فقرات خلفی ٬ همراه با لیگامان ها و عضلات پوشاننده برداشته می شود.
دوره معمولی ریکاوری بسته به نوع لامینکتومی که انجام می شود بسیار متفاوت است.
لامینا یک قوس خلفی از استخوان مهره است که میان زائده خاری و پدیکول های جانبی و زوائد عرضی هر یک از مهره ها قرار دارد. زوج لامینا همراه با زائده ی خاری ٬ دیواره ی خلفی کانال و مجرای استخوانی ستون فقرات را تشکیل می دهد. اگرچه معنای تحت اللفظی لامینکتومی ٬ برداشتن لامینا است ٬ این عمل جراحی ٬ لامینکتومی معمولی و متعارف نامیده می شود و پروسه ی استاندارد ستون فقرات در جراحی مغز و اعصاب و ارتوپدی است ٬ که در آن لامینا و زائده ی خاری(spinous process) و بافت های رابط و لیگامان های پوشاننده برداشته شده و از طریق عضلاتی که این ساختارها را روی هم قرار داده اند شکاف ایجاد می شود. جراحی لامینکتومی مینیمال ٬ جراحی حفظ بافت است که عضلات را سالم باقی می گذارد ٬ زائده ی نخاعی را در ذخیره نگه می دارد و تنها یک یا دو لامینا را می گیرد. لامینکتومی برداشتن بخش میانی یک لامینا است و ممکن است با تکنیک و روش معمولی باز یا به شیوه ی مینیمال با استفاده از رترکتورهای توبولار و اندوسکوپ ها انجام شود.
برداشتن لامینا به منظور زیر انجام می شود:
(1) قطع پیوستگی حلقه ی محکم و سفت کانال نخاعی جهت فراهم نمودن انبساط بافت های نرم درون کانال (دکمپرسیون) ٬ یا
(2) به عنوان یک مرحله در تغییر کانتور ستون مهره ها ٬ یا
(3) به منظور اجازه ی دسترسی جراح به بافت های عمیق تر در داخل مجرا و کانال نخاعی. لامینکتومی همچنین نام یک عمل جراحی نخاعی است که به صورت مرسوم شامل برداشتن جفت لامینا همچنین ساختارهای حمایت کننده ی خلفی ستون مهره ها از جمله لیگامان ها و استخوان اضافی است.
لامینکتومی باز متعارف ٬ اغلب شامل برداشتن و برش لیگامان خلفی نخاع و همه یا تعدادی از زوائد خاری و مفصل فاست می باشد. برداشتن و حذف این ساختارها در تکنیک باز نیاز به برش تعدادی از عضلات پشت که متصل به آنها است دارد. لامینکتومی انجام شده به صورت پروسه جراحی مینیمال ٬ به قسمت های جلویی عضلات اجازه می دهد تا به جای برش عرضی به اطراف فشار داده شوند و معمولا شامل برداشتن استخوان کمتری نسبت به پروسه باز است.
میزان موفقیت جراحی لامینکتومی به علت خاص جراحی ٬ همچنین انتخاب بیمار مناسب و توانایی فنی جراح بستگی دارد. شاخص های عمل لامینکتومی عبارتست از:
(1) درمان تنگی کانال نخاعی شدید با تسکین فشار بر روی طناب نخاعی یا ریشه های عصب ٬
(2) دسترسی به یک تومور یا توده دیگری که در طناب نخاعی قرار گرفته ٬ یا
(3) یک مرحله در سامان دهی کانتور ستون مهره ها به منظور تصحیح بدشکلی ستون فقرات مانند کیفوز. برداشتن واقعی استخوان ممکن است با انواع ابزار جراحی ٬ از جمله دریل ٬ لیزر و رانگور انجام شود.
دوره ی بهبود پس از لامینکتومی بستگی به تکنیک خاص عمل دارد ٬ پروسه های تهاجمی به صورت مینیمال نسبت به جراحی باز دارای دوره ی ریکاوری کوتاهتری هستند. برداشتن مقادیر قابل توجهی از استخوان ها و بافت ها ممکن است به پروسه ها و روش های اضافی جهت پایدار نمودن نخاع از قبیل روش های همجوشی یا فیوژن نیاز داشته باشند ٬ و فیوژن نخاعی معمولا نیازمند یک دوره ی ریکاوری خیلی طولانی تری نسبت به جراحی لامینکتومی ساده است.
به منظور بازتر کردن کانال نخاعی و ایجاد فضای بیشتر برای اعصاب نخاعی و کیسه ی غلاف دار ٬ لامینای مهره ها برداشته یا برش داده می شود. درمان جراحی که شامل لامینکتومی است ٬ موثرترین درمان برای تنگی کانال نخاعی شدید است ٬ با اینحال ٬ اکثر موارد تنگی کانال نخاعی شدید نبوده و نیاز به جراحی ندارند. هنگامی که علایم ناتوان کننده ی تنگی کانال نخاعی در درجه ی اول لنگی نوروژنیک باشند و لامینکتومی بدون فیوژن نخاعی انجام شود ٬ معمولا بهبودی خیلی سریعی با تسکین طولانی مدت عالی وجود خواهد داشت. اما در صورتی که ستون فقرات ناپایدار و فیوژن مورد نیاز باشد ٬ دوره ی ریکاوری چند ماهه تا بیش از یک سال وجود خواهد داشت و تسکین علایم احتمالا کمتر است.
لامینکتومی برای اولین بار در سال 1887 توسط دکتر ویکتور الکساندر هیدن هورسلی ٬ پروفسور جراحی در دانشگاه کالج لندن انجام شده است. او برای روش دستیابی به موفقیت خود مورد تحسین قرار گرفت.
یک نوع متداول از لامینکتومی اجازه برداشتن یا تغییر شکل دیسک نخاعی به عنوان بخشی از دیسکتومی کمری را فراهم می کند. این روش درمانی برای دیسک هرنیه ٬ برآمده یا دیسک دژنره می باشد.

نتایج
در شناخته ترین موارد لامینکتومی های لومبار و توراسیک(کمر و قفسه سینه) ٬ تمایل عود کردن درد یا تنگی کانال نخاعی برای یک دوره ی 1-1.5 سال وجود دارد و تمایل به بهبود خیلی آهسته وجود خواهد داشت. براساس سرشماری سازمان بهداشت جهانی در سال 2001 ٬ بیشتر بیمارانی که تحت عمل جراحی لامینکتومی کمری(لومبار) قرار گرفته بودند ٬ یکسال بعد از عمل ٬ عملکرد نرمال خود را بدست آوردند.

لامینکتومی دکمپرسیو برای تنگی کانال نخاعی
عمل جراحی لامینکتومی دکمپرسیو رایج ترین نوع عمل جراحی انجام شده برای درمان تنگی کانال نخاعی می باشد. این جراحی به منظور کاستن فشار بر روی طناب نخاعی و نخاع یا ریشه های عصب نخاع ایجاد شده در اثر تغییرات وابسته به سن در نخاع صورت می گیرد. این عمل جراحی همچنین برای درمان سایر بیماری ها از قبیل آسیب های وارد آمده به نخاع ٬ فتق دیسک ٬ یا تومورها انجام می شود. در موارد بسیاری ٬ کاستن فشار بر روی ریشه های عصب می تواند از درد بکاهد و بیمار را قادر سازد تا فعالیت های روزمره ی خود را از سر گیرد.

جراحی فیوژن
لامینکتومی ٬ استخوان(قسمت هایی از مهره) و یا بافت ضخیم شده که موجب باریک شدگی و فشرده شدن طناب نخاعی شده است را برمی دارد. این پروسه به صورت برش جراحی در کمر انجام می گیرد. در برخی موارد ٬ عمل جراحی فیوژن نخاعی ممکن است در همان زمان برای کمک به پایدار کردن بخش های درمان شده ی نخاع با دکمپرسیو لامینکتومی انجام شود. عمل جراحی فیوژن نخاعی ٬ عمل ماژور است و معمولا چند ساعت بیشتر طول نمی کشد. روش ها و متدهای متفاوتی در عمل جراحی فیوژن نخاعی وجود دارد:
در برخی موارد یک روش فیوژن اضافی(به نام فیوژن اینسترومنتد) (instrumented fusion) انجام می شود که در آن ایمپلانت های فلزی(مانند رادها ٬ هوک ٬ سیم ٬ پلیت ٬ یا پیچ) برای نگه داشتن مهره ها به یکدیگر محکم می شوند تا استخوان جدید میان آنها رشد کند. تکنیک های ویژه ی گوناگونی وجود دارند که در عمل جراحی فیوژن به کار برده می شوند ٬ اگرچه پروسه اصلی یکسان است. تکنیک ها در نوع ایمپلانت های فلزی یا استخوان به کار برده شده و این که جراحی ممکن است به صورت قدامی(از جلو) یا خلفی(از عقب) انجام شود تغییر می کنند. روش انتخاب شده به تعدادی فاکتور بستگی دارد که از جمله ی آنها می توان به فاکتورهای سن و وضعیت سلامتی ٬ موقعیت تنگی کانال نخاعی(در انتهای کمر یا گردن) ٬ شدت فشار ریشه عصب و علایم همراه با آن و تجربه ی جراح اشاره کرد. عمل جراحی فیوژن احتمال عوارض و زمان ریکاوری بعد از جراحی را افزایش می دهد.

بعد از عمل جراحی:
بسته به وضعیت سلامتی بیمار و درجه عمل جراحی ٬ چند ماه یا بیشتر ممکن است نیاز باشد تا بیمار قادر باشد فعالیت های روزمره و نرمال خود را از سر گیرد.
جراحی تنگی کانال نخاعی زمانی مد نظر قرار می گیرد که:
- علایم شدید ٬ فعالیت های روزمره ی نرمال را محدود نمایند و شدیدتر از آن شوند که بتوان آنها را کنترل کرد.
- درمان غیر جراحی درد را تسکین ندهد و شدت علایم کمپرسیون عصب تنگی کانال نخاعی (مانند کرخی یا ضعف) بدتر شوند.
- بیمار توانایی کمتری برای کنترل مثانه یا روده نسبت به حالت معمول داشته باشد.
- زمانی که متوجه تغییرات ناگهانی در قابلیت و توانایی پیاده روی به صورت یکنواخت شود.
اکثر موارد تنگی کانال نخاعی در ناحیه تحتانی کمر یا لومبار به وجود می آیند. در صورتی که دچار تنگی کانال نخاعی در ناحیه گردن یا سرویکال هستید ٬ پزشک ممکن است عمل جراحی را پیشنهاد کند زیرا این وضعیت می تواند باعث ایجاد آسیب طناب نخاعی و عصب و در نهایت فلج گردد. تصمیم در مورد عمل جراحی تنها بر مبنای نتایج آزمایش تصویر برداری اخذ نمی شود. حتی در صورتی که نتایج آزمایش های تصویربرداری ٬ افزایش فشار بر روی طناب نخاعی و ریشه های عصب نخاع را نشان دهند ٬ تصمیم در مورد عمل جراحی به شدت علایم و توانایی انجام فعالیت های نرمال روزمره نیز بستگی دارد.
در برخی موارد ٬ عمل جراحی فیوژن نخاعی به صورت همزمان جهت پایدار نمودن استفاده می شود. جراحی فیوژن نخاعی ممکن است عملکرد بیمار را بهبود بخشد و درد را تسکین دهد. آن همچنین قادر به جلوگیری استخوان ها از حالت متحرک در پوزیشن هایی که می توانند طناب نخاعی را فشرده نمایند و بر روی آن فشار وارد کنند موثر باشد. جراحی برای تنگی کانال نخاعی معمولا انتخابی است اما در صورتی که علایم را نتوان با درمان غیر جراحی تسکین داد توصیه می شود.

تحقیقات نشان می دهند که:
- از هر 100 نفری که این عمل جراحی را انجام داده اند ٬ 80 نفر از نتایج آن راضی بوده اند ٬ یعنی 20 نفر از این عمل جراحی ناراضی بوده اند.
- از هر 100 نفری که جراحی شده اند ٬ 10 تا 20 مورد بعد از چند سال به خاطر برگشت علایم نیاز به جراحی مجدد داشته اند. این به معنای آن است که 80 تا 90 مورد از هر 100 مورد نیازی به جراحی مجدد ندارند. تا 3 ماه ٬ افرادی که عمل جراحی انجام دادند متوجه بهبود بیشتر در علایم خود شده و می توانند فعال تر از کسانی که عمل جراحی انجام ندادند باشند. این تفاوت حداقل چهار سال بعد از جراحی ادامه می یابد.
علایم ممکن است بعد از چند سال بازگشت داشته باشند. جراحی ثانویه ممکن است نیاز باشد در صورتی که :
تنگی کانال نخاعی در ناحیه ی دیگری از نخاع پیشروی داشته باشد.
پروسه اولیه جراحی در کنترل علایم موثر واقع نشود.
عدم پایداری پیشروی کند یا فیوژن اتفاق نیافتد.
رشد مجدد بافت (لامینا) بر روی طناب نخاعی یا ریشه های عصب نخاع فشار وارد نماید.
جراحی فیوژن نخاعی ممکن است همزمان با لامینکتومی دکمپرسیو انجام شود. جراحی فیوژن نخاعی ممکن است به پایدار نمودن بخش ها و قسمت هایی از نخاع که با جراحی لامینکتومی دکمپرسیو درمان شده اند کمک نماید. به طور کلی ٬ فیوژن تنها در صورتی انجام می شود که یک ناحیه از نخاع ناپایدار باشد که به معنای این است که استخوان های کوچک می توانند خیلی حرکت داشته باشند. این حرکت اضافی باعث ایجاد ساییده شدگی و پارگی بافت های نرم می شود ٬ که منجر به آزردگی و درد می گردد. هدف از جراحی فیوژن ٬ جلوگیری از حرکت بافت های آسیب دیده در نخاع است به گونه ای که بافت های نرم محافظت شوند.

خطرات
عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی ممکن است از تاثیر سایر مشکلات پزشکی و شدت مشکل نخاعی ناشی شوند. این عوارض ممکن است در یک فرد بزرگسال وخیم تر باشند.
عوارض احتمالی عبارتند از:
مشکلات ناشی از بیهوشی عمومی
عفونت عمیق در زخم جراحی
عفونت پوستی
نخاع ناپایدار(که بعد از لامینکتومی های چندگانه بدون استفاده از فیوژن نخاعی شایع تر است)
آسیب عصبی ٬ از جمله ضعف ٬ کرخی ٬ یا فلج
پارگی در بافت فیبری که طناب نخاعی را می پوشانند و عصب نزدیک طناب نخاعی که گاهی اوقات نیازمند یک جراحی ثانویه است
مشکلات در کنترل ادرار یا مثانه و روده
مرگ (نادر) وابسته به جراحی ماژور
جراحی کمر می تواند فشار بر روی نخاع را تخفیف دهد ٬ اما درمان تمامی تنگی کانال نخاعی نیست. ممکن است درد قابل ملاحظه ای بلافاصله بعد از عمل وجود داشته باشد و درد ممکن است برای یک دوره ی زمانی ادامه داشته باشد. برای برخی از مردم ٬ بهبود می تواند هفته ها یا ماه ها به طول بیانجامد و ممکن است به فیزیوتراپی طولانی مدت احتیاج باشد. جراحی ٬ فرایند دژنراتیو را متوقف نمی کند و علایم ممکن است ٬ گاهی در عرض چند سال بازگشت داشته باشند.
X-STOP یک پروسه و روش جراحی تهاجمی به شیوه ی مینیمال است که برای تسکین و تخفیف علایم دردناک تنگی کانال نخاعی کمری طراحی شده است. این دستگاه در پشت ستون فقرات تعبیه می شود و باعث جلوگیری از خم شدن بیش از حد بیمار به سمت عقب در بخش تنگ شده می شود ٬ موقعیتی که برای بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی می تواند سبب ایجاد درد در پا(سیاتیک) و یا درد در ناحیه ی تحتانی کمر شود.
این دستگاه توسط مدترونیک (Medtronic) ساخته شد و برای استفاده توسط اداره ی انجمن غذا و داروی آمریکا(FDA) در نوامبر 2005 مورد تایید قرار گرفت. از زمان تایید FDA ٬ بیش از 10000 روش X-STOP در ایالات متحده به انجام رسیده است.
X-STOP که مخفف “سیستم رفع فشار یا دکمپرسیون زائده ی بین خاری” است ٬ یک ایمپلانت تیتانیوم است که داخل کمر در سگمنت کمری ستون فقرات که دچار تنگی کانال نخاعی نشانه ای است(تنگ کننده ی مجرای استخوان که سبب تراکم ریشه های عصبی می شود) قرار داده می شود.
ایمپلانت X-STOP مابین زوائد خاری در پشت سطح کمری(یک یا دو سطح) قرار می گیرد که در آنجا تنگی کانال نخاعی حضور دارد. زوائد خاری ٬ برجستگی های نازکی از پشت استخوان های ستون فقرات هستند که به عضلات و رباط ها اتصال دارند ٬ آنها معمولا می توانند درست زیر پوست احساس شوند زیرا برآمدگی های استخوانی تا پایین پشت ستون فقرات امتداد دارند.
زائده خاری(spinous process) یک زائده ی پشتی از هر قوس مهره ای است که از اتصال دو تیغه یا لامینا ایجاد می گردد. زوائد خاری در خط میانی ستون فقرات از ناحیه ی گردنی به طرف پایین آن قابل لمس هستند. قسمتی از ستون مهره که از روی پوست به دست می رسد زائده خاری مهره است. برجسته بودن این قسمت از مهره اگر بدون مشکل دیگری باشد بیماری محسوب نشده و نیاز به اقدامی ندارد.
طراحی X-STOP مانع از خم شدن بیش از اندازه ی بیمار به سمت عقب(خم کردن بیش از اندازه ی ستون فقرات و نخاع) در سگمنت هایی می شود که درمان شده اند ٬ اما با اینحال امکان حرکت خمشی به سمت جلو(فلکسیون) و چرخش ناحیه ی تحتانی کمر تا یک حد معین را فراهم می آورد ٬ بنابراین آن برخی از حرکت ها را در ناحیه ی انتهایی کمر حفظ می کند. برای بیمارانی که با معیارهای خاصی روبرو هستند ٬ تعبیه ی X-STOP ممکن است به عنوان یک جایگزین برای جراحی لامینکتومی باز در نظر گرفته شود ٬ استاندارد جراحی کنونی مراقبت برای درد پا از تنگی کانال نخاعی کمری.
X-STOP (سیستم دکمپرسیون یا رفع فشار زائده ی بین خاری) یک ایمپلانت ستون فقرات است که به منظور درمان بیماران با سن 50 سال یا بیشتر که از درد یا گرفتگی در پا (لنگش متناوب نوروژنیک) در اثر تنگی کانال نخاعی کمری رنج می برند طراحی شده است. این دستگاه از جنس تیتانیوم(یک فلز) ساخته شده و اخیرا یک دستگاه مرکب از تیتانیوم/PEEK(فلز/پلاستیک) معرفی شده است. روش X-STOP به عنوان جایگزینی برای لامینکتومی باز قدیمی توسعه داده شد که یک روش و پروسه جراحی گسترده تری است.
علاوه بر راهنماهای بالینی ٬ شماری از مسائل جهت کمک به بیماران در مورد تصمیم گیری X-STOP به عنوان یک انتخاب درمانی برای تنگی کانال نخاعی کمری وجود دارد.
پروسه را می توان تحت بیهوشی موضعی انجام داد و به بیمار اجازه داده می شود تا همان روز به منزل برود. بنابراین ٬ آن ممکن است یک انتخاب برای بعضی از بیماران سالمند که برای بیهوشی عمومی مناسب نیستند باشد.
در صورتی که X-STOP در تسکین دادن درد بیمار مناسب کافی نباشد ٬ بیمار هنوز گزینه داشتن یک جراحی لامینکتومی ستون فقرات را داراست. برای بعضی از بیماران ٬ داشتن دو عمل جراحی بالقوه(یکی X-STOP و دیگری لامینکتومی) ممکن است نامطلوب باشد و بنابراین بیماران خاصی ممکن است ترجیح دهند که جلو بروند و عمل لامینکتومی را انجام دهند.
پروسه و روش X-STOP تهاجمی تر از تزریق استروئید اپیدورال است ٬ اما کم تهاجمی تر از جراحی لامینکتومی باز با عمل جراحی فیوژن می باشد.
سایز و اندازه ی برش پوست و عضله مورد نیاز برای پروسه ی X-STOP با اندازه ی برش مورد نیاز برای یک جراحی لامینکتومی تهاجمی به صورت مینیمال معادل است. در مقایسه با یک لامینکتومی مرسوم ٬ روش X-STOP به میزان قابل توجهی برای بافت های ساختاری نگهدارنده(استخوان و لیگامان ها) ٬ کم مخرب تر است. در حالیکه هزینه های متوسط برای X-STOP کمتر از جراحی لامینکتومی است ٬ هزینه ها هنوز قابل توجه هستند(برای مثال 15000 تا 20000 دلار). حامل های بیمه و درمان معمولا این پروسه را پوشش می دهند.
دستگاه X-STOP علایم تنگی کانال نخاعی در ستون فقرات کمری را مورد توجه قرار می دهد ٬ اما برخلاف لامینکتومی ٬ آن بخش هایی از دیواره ی کانال نخاعی را بر نمی دارد. پروسه ی تعبیه ی X-STOP یک دکمپرسیون یا برداشتن فشار غیر مستقیم در نظر گرفته می شود.
برخی از بیماران دارای تنگی کانال نخاعی کمری دارای تنگی نخاعی با سطوح متعدد و یا المان هایی از ناپایداری نخاعی(برای مثال ٬ دژنراتیو اسپوندیلولیستزیس) هستند و در نتیجه برای استفاده از روش X-STOP کاندیداهای خوبی نمی باشند. این دستگاه نخاع کمری بیمار را به کیفوز بیشتر فشار می آورد که برخی از پزشکان بر این باورند که ممکن است تنش بیشتری را در ناحیه ی تحتانی کمر اضافه نماید. این روش در بیمارانی که هنگام خم شدن به جلو دارای کاهش درد هستند بهتر عمل می کند.
بعد از اینکه فشارهای وارده بر نخاع برداشته شد و نخاع تثبیت گردید ، درمان بر روی مراقبت های حمایتی و توانبخشی متمرکز می شود. اعضای خانواده بیمار، پرستاران و تیم های آموزش دیده تخصصی می توانند به مراقبت های موردنیاز بیمار کمک کنند. ازجمله این مراقبت ها می توان اموری ازجمله استحمام ، لباس پوشیدن ، تغییر وضعیت بدن جهت جلوگیری از زخم فشاری و سایر کمک ها را نام برد.
اقدامات توانبخشی می تواند شامل فیزیک درمانی ، کاردرمانی و مشاوره در خصوص کمک های حرکتی باشد. به طور کلی هر برنامه درمانی براساس نیازهای خاص بیمار طراحی می شود.
خدمات مذکور ممکن است از همان ابتدا یعنی هنگامی که بیمار در بیمارستان بستری است، ارائه شوند. پس از بستری شدن بیمار در بیمارستان ، برخی از بیماران مجازند که از تسهیلات توانبخشی استفاده نمایند. برخی دیگر نیز ادامه برنامه های توانبخشی خود را در مراکز سر پائی و یا در خانه دنبال می کنند.
در صورت بهبودی بیمار و کاهش درد ، می توان از روش های حرکت درمانی و ورزش های مخصوص ، جهت بهبودی بیشتر بیمار استفاده کرد. این حرکات با افزایش انعطاف پذیری و تقویت عضلات احاطه کننده ی ستون فقرات ، میزان بهبودی را افزایش خواهند داد .
سبک زندگی و درمان های خانگی

برای تنگی کانال نخاعی گردنی:
اعمال سرما یا گرما: برخی از علایم تنگی کانال نخاعی گردنی ممکن است با اعمال پک های گرما یا سرما به گردن بیمار برطرف شوند.
اجتناب از آسیب ها: مراقب آسیب ها به سر و گردن باشید چراکه می توانند سریعا علایم را وخیم تر کنند.
برای تنگی کانال نخاعی کمری:
استفاده از عصا یا واکرها: این وسایل کمکی علاوه بر فراهم نمودن پایداری و ثبات ، می توانند در برطرف نمودن درد به دنبال خم شدن به جلو هنگام راه رفتن کمک نمایند.
کاهش وزن اضافی: وزن اضافی ، سبب وارد آوردن فشار اضافی بر مفاصل و استخوان ها خصوصا در ناحیه تحتانی کمر می شود.



منبع :http://drreyhani.ir/%D8%AC%D8%B1%D8%...6%D8%A7%D9%84/
دکتر ریحانی یساولی
جراح و متخصص ارتوپدی

[*nura*]

ست لامینکتومی :


لیست ابزارها :

	تعداد	نام ابزار	نوع	اندازه	نگاره
رتراکتورها (کنار زننده‌ها)
۲عدد	آرمی-ناوی		۵/۱۶ اینچ
۲ عدد	گولت		۱/۲ اینچ
۴عدد	نگه دارندهٔ خودکار ویت لانر	کند و تیز	۱/۲ اینچ
۲عدد	نگه دارندهٔ خودکار جلپی		۷ اینچی
۲عدد	نگه دارندهٔ خودکار بکمن - آدسون	ت‍یز	۱۲ اینچ
۲عدد	مای فیلد	کوچک	۱/۲ اینچ
۴عدد	تایلور	کوچک	۱/۴ اینچ
۶عدد	نگه دارندهٔ خودکار داونینگ	کوچک، متوسط، بزرگ
۲عدد	گسترندهٔ مهره‌ای یا لامینار	کوچک و بزرگ
۱عدد	نگه دارندهٔ خودکار سخت شامه با ۳ تیغه
۲عدد	اسکوویل با بازوهای لولایی و تیغه‌ها	مستقیم و یا زاویه دار	۱ و ۱/۲ اینچ
۲عدد	رترکتور ریشه عصب	زاویه دار و با تیغه	۱/۴ اینچ
۶عدد	ریشه عصب لاو	مستقیم و زاویه دار	۴۵ و ۹۰ درجه
۲عدد	هوک سخت شامه کوشینگ		۱/۲ اینچ
۱عدد	هوک عصبی	کند و عمیق	۱/۴ اینچ
۲عدد	هوک عصبی گراهام		۷ اینچ
فورسپس
۲عدد	بافتی/ دندانه دار		۶ اینچی
۲عدد	آدسون	بدون دندانه	۱/۴ اینچی
۴عدد	کوشینگ	با و بدون دندانه	۷و ۸ اینچی
۲عدد	کوشینگ	ظریف	۳/۴ اینچی
۳عدد	بایونت هاردی	بدون دندانه	۱/۴ اینچی
۱عدد	بِایونت دو قطبی و سیم (مانند مالیس و سیلور گلاید)
قیچی
۱عدد	مایو	مستقیم	۱٫۴ اینچی
۱عدد	مایو	منحنی	۱٫۴ اینچی
۱عدد	متزنبام		۷ اینچی
۱عدد	پاتز	۴۵درجه	۲/۱اینچ
۱عدد	قیچی نخ
کلمپ
۴عدد	شان‌گیر	غیرنافذ	۱/۲اینچی
۴عدد	شان‌گیر	نافذ	۱/۲و۵ اینچی
۱۸عدد	کرایل	خمیده	۱/۲ اینچی
۶عدد	موسکیتو	خمیده	۴/۱اینچی
۲عدد	کوخر	مستقیم	۱٫۴ اینچی
۲عدد	کوخر- لاولاس	دندانه کوتاه ظریف	۶ اینچی
۲عدد	پین	خمیده	۴/۱ اینچی
۴عدد	سوزن گیر		۶ و ۷ اینچی
۲عدد	فورسپس گاز(پنس جفت)		۱۰ اینچی
لوله ساکشن یا سرساکشن
۳عدد	فرازیر	۷، ۹، ۱۱
۱عدد	یانکور
رانژور
۱عدد	رانژور دوکارهٔ لکسل		۱/۲ اینچ
۱عدد	رانژور دوکارهٔ استیل-لوئر		۱/۲ اینچ
بالابرنده‌ها و جدا کننده‌ها
۲عدد	کریسون	سربالا و سر پایین
۲عدد	جدا کنندهٔ پنفیلد	دو طرفه	۱/۲و۷ اینچ
۲عدد	جدا کنندهٔ فریر		۸اینچ
۳عدد	بالابر کاب	کوچک، بزرگ، متوسط
۲عدد	بالابر کی		۱ و ۳/۴ اینچ
۱عدد	بالابر ضریع لانگن بک		۱۱/۱۶ اینچ
متفرقه
۱عدد	تیغه اسپاچولای واحد الکتروسرجیکال
۵عدد	دسته بیستوری	شماره ۳، ۴، ۷
۱عدد	خط کش	۶ اینچ
۱عدد	پروب	قابل انعطاف	۱۲ تا ۱۶ سانتی‌متر
۱عدد	هدایت کننده	شیاردار	۱۲ تا ۱۶ سانتی‌متر
۱عدد	چاقوی کوردوتومی (مانند باسی یا هامبی)
۲عدد	جوکر		۶اینچ
۱عدد	چیزل فریر	خمیده	۱/۲ اینچ
۱عدد	مالت
۴عدد	کورت طویل ۰-۳
۲عدد	کورت حلقه‌ای	کوچک، متوسط	۶اینچ
۴عدد	اعمال کنندهٔ گیرهٔ لیگاتور هموکلمپ یا اعمال کنندهٔ گیرهٔ وک	کوتاه، متوسط	۶اینچ
۱عدد	گالی پات
۱عدد	رسیور	کوتاه، متوسط	۶اینچ

منبع : http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%...88%D9%85%DB%8C