افسانه هما (پرنده خوشبختی )

[Capitan Totti]

افسانه هما (پرنده خوشبختی )


هما

هما نام پرنده ای در ایران باستان است که لاشه های مردار را میخورد این پرنده در افسانه های ایران باستان مانند ققنوس و در افسانه های سایر کشور ها مانند مصر و یونان باستان پرنده ای صاحب کرامت به شمار می آمده است .
هما که در کوهستان های مرتفع و صخره ای زندگی میکند دارای دمی لوزی شکل و بال هایی دراز و باریک و پهن است . هم اکنون ایرانیان معتقدند که هما پرنده ای افسانه ایست و وجود خارجی ندارد هم چنین در افسانه ها آمده است که این پرنده باعث سعادت و خوشبختی میشود .


ایراینان باستان معتقد بودند هر کس هما را بکشد و خون جگرش را بخورد مادام العمر هر شب زیر سرش سکه ای طلا پیدا خواهد شد همچنین داستان کچلی که پرنده هما بر روی سر او مینشیند و تبدیل به شاه میشود در ایران باستان نشاندهنده اعتقاد ایرانیان باستان به خوش یوم بودن هما است .
همچنین وجود دو مجسمه سنگی از هما در تخت جمشید نیز گواهی بر این مدعاست .

منبع : فرهنگ ایران

[mahmoodmah]

هما یا مرغ استخوان‌خوار
(نام علمی: Gypaetus barbatus به معنی کرکس ریش‌دار)
نوعی کرکس بزرگ است که در کوه‌های مرتفع آفریقا، جنوب اروپا و آسیا زندگی می‌کند.

هما در تمام طول سال یک جا می‌ماند و هر فصل فقط یک یا دو تخم می‌گذارد. این پرنده مانند دیگر کرکس‌ها عمدتاً لاشه‌خوار است اما عمدهٔ غذای آن را مغز استخوان تشکیل می‌دهد.
هما استخوان‌های بزرگ را از ارتفاع زیاد به روی سنگ‌ها پرتاب می‌کند تا به قطعات کوچک‌تر شکسته شود. گاهی هم از لاک‌پشت‌های زنده به همین روش تغذیه می‌کند.

هما در اسطوره‌های ایرانی جایگاه مهمی دارد و معروف است که سایه‌اش بر سر هر کس بیافتد به سعادت و کامرانی خواهد رسید به همین دلیل به مرغ سعادت معروف شده‌است.

در افسانه‌های ایران مثل ققنوس در اساطیر مصر و یونان صاحب کرامت است. همادر ادبیات ایران به عنوان نماد سعادت است و برعکس جغد که نماد شوم است البته هما می‌تواندپرنده‌ای افسانه‌ای و اساطیری باشد در قصه‌ها و مثل‌های ایرانی از هما به عنوان پرنده سعادت یاد شده‌است.



در خرابه‌های تخت جمشید که پایتخت هخامنشیان بوده‌است دو مجسمه سنگی از هما پیدا شده‌است. این نشان می‌دهد که هما در زمان ایران باستان نیز پرنده سعادت بوده‌است.
جثهٔ هما بیشتر شبیه به یک شاهین عظیم‌الجثه است تا یک کرکس و تنها کرکسی است که سرش پر دارد. ارتفاع هما ۹۵ تا ۱۲۵ سانتی‌متر، فاصلهٔ بین دو بال آن ۲۷۵ تا ۳۰۸ سانتی‌متر و وزن آن ۴.۵ تا ۷.۵ کیلوگرم است.

منبع

[mahmoodmah]

هما (همای) جایگاه برجسته ای در ادبیات ایران زمین داشته است. در سروده های بسیاری از شاعران از هما به عنوان پرنده خوشبختی و سعادت یاد شده است. در ادبیات فارسی او را نماد فرّ و شکوه دانند و به شگون نیک گیرند.^[۵] همچنین آمده است "مرغی است که او را مبارک دارند و چون پیدا شود مردم به تفأل در زیر سایه ٔ او روند"^[۶].
نمونه هایی از یادکرد هما در ادبیات فارسی:

تو فرّ همایی و زیبای گاه ********** تو تاج کیانی و پشت سپاه (فردوسی)

همای سپهری بگسترد پر ************ همی بر سرش داشت سایه ز فر (فردوسی)

تا نبود چون همای فرخ کرکس ********** همچو نباشد به شبه باز خشین پند (فرخی)

کس نیاید به زیر سایه ٔ بوم ********** ور همای از جهان شود معدوم (سعدی)

همای گو مفکن سایه ٔ شرف هرگز********** بر آن دیار که طوطی کم از زغن باشد (حافظ)

تا همایم خوانده ای در کام دل ****** هرنواله استخوان می آیدم (خاقانی)

فرّ همای ملکی داشتی********** اوج هوای فلکی داشتی (نظامی)

چون تو همایی شرف کار باش********** کم خور و کم گوی و کم آزار باش (نظامی)

[SoOoLmaAaZ]

جالب بود

ممنون از اطلاعاتتون