چاقی مرضی

[سونای]

مرض چاقی (Obesity) عبارت است از یک سری شرایط پزشکی که چربی بدن اضافی به صورت وسیعی انباشته شده و می‌تواند با اثری زیان بار بر سلامتی، موجب کاهش میانگین طول عمر و/یا افزایش مشکلات مربوط به سلامتی گردد.^[۱][۲] مردم می‌دانند زمانی که شاخص جرم بدن (BMI)، شاخصی که با تقسیم کردن وزن شخص بر حسب کیلوگرم بر توان دوم قد وی بر حسب متر، از ۳۰ (kg/m^۲) بیشتر شود، ۳۰ kg/m^۲، آن فرد چاق محسوب می‌شود.^[۳]



مرض چاقی احتمال ابتلا به بیماری‌های گوناگون، به خصوص بیماری‌های قلبی، دیابت نوع دوم، آپنه مسدود کننده خواب، انواع مشخصی از سرطان، آرتروز استخوان^[۲] و آسم^[۴][۲][۵] را افزایش می‌دهد. مرض چاقی بیشتر به وسیله ترکیب بیش از اندازه انرژی غذایی ورودی، تحرکات بدنی کم، و استعداد ژنتیکی، ایجاد می‌شود. هرچند اندک مواردی در ابتدا به وسیله ژن، اختلالات غدد درون ریز، داروها یا امراض روانی ایجاد می‌شوند. به عنوان شاهدی بر این نظریه، برخی از افراد چاق با وجود کم غذا خوردن، به دلیل محدود بودن متابولیسم کند بدن، دچار افزایش وزن می‌گردند. به طور میانگین، افراد چاق میزان مصرف انرژی بیشتری نسبت به همتایان لاغر خود دارند که این امر به دلیل میزان انرژی لازم برای نگهداری کردن از بدنی که دارای اضافه وزن است، می‌باشد. .^[۶][۷]رژیم غذایی و تمرینات ورزشی راه حل‌های اصلی مرض چاقی می‌باشند. کیفیت رژیم غذایی را می‌توان با کاهش مصرف غذاهای پرانرژی، مانند غذاهای پرچرب و شیرین، و همچنین استفاده بیشتر از غذاهای گیاهی رژیمی، افزایش داد. داروهای ضد چاقی ممکن است جهت کاهش اشتها یا جلوگیری از جذب چربی، در کنار یک رژیم غذایی مناسب استفاده شوند. اگر رژیم غذایی، ورزش و دارو مؤثر نباشند، بالن شکمی می‌تواند به کاهش وزن کمک کند؛ یا ممکن است جراحی برای کاهش حجم شکم و / یا طول روده، به جهت ایجاد سیری زودرس و کاهش توانایی جذب مواد مغزی، انجام گیرد.^[۸][۹]


مرض چاقی، با افزایش شیوع در بزرگسالان و کودکان، یکی از عمده ترین علل قابل پیشگیری مرگ و میر در سرتاسر جهان می‌باشد، و صاحب نظران آن را به عنوان یکی از جدی ترین مشکلات سلامت عمومی در قرن بیست و یکم می‌دانند.^[۱۰] مرض چاقی در بسیاری از مناطق مدرن جهان، (مخصوصا درجهان غرب) به عنوان لکه دار شدن شناخته می‌شود؛ با این وجود در گذشته در بسیاری از موارد چاقی به عنوان سمبول توانگری و باروری شناخته می شده است و هم اکنون نیز در برخی نقاط جهان این عقیده وجود دارد.^[۲][۱۱]

[سونای]

دسته بندی


"مرض چاقی" عبارت است از یک سری شرایط پزشکی که چربی اضافی بدن به صورت وسیع انباشته شده و ممکن است اثراتی زیان بار بر سلامتی داشته باشد.^[۱] مرض چاقی به وسیله شاخص جرم بدن و ارزیابی‌های بیشتر از شرایط توزیع چربی به وسیله نسبت کمر-کفل و فاکتورهای کلی وضعیت خطرپذیری قلبی-عروقی تعریف می‌شود.^[۱۲][۱۳] BMI به شدت به دو عامل مقدار درصد چربی بدن و مقدار مطلق چربی بدن وابسته می‌باشد.^[۱۴]
یک مرد بسیار چاق با مقدار BMI ۴۷ kg/m^۲: وزن ۱۴۶ kg (۳۲۲ lb)، قد ۱۷۷ cm (۵ ft ۱۰ in)






در کودکان وزن مناسب با توجه به سن و جنسیت متفاوت می‌باشد. مرض چاقی در کودکان و نوجوانان را، نمی‌توان با یک عدد معین، مشخص کرد؛ اما با توجه به گروه‌های تجربی نرمال، اصولا مرض چاقی با BMI بزرگ‌تر از ۹۵ درصد مشخص می‌گردد.^[۱۵] اطلاعات مرجعی که این درصدها را دربر دارند، از تاریخ ۱۹۶۳ تا ۱۹۹۴ ثبت شده‌اند و از این روی دربر گیرنده اثرات افزایش وزن‌های اخیر نمی‌باشد.^[۱۶]

BMI	طبقه‌بندی
< ۱۸٫۵	کمبود وزن
۱۸٫۵–۲۴٫۹	وزن طبیعی
۲۵٫۰–۲۹٫۹	افزایش وزن
۳۰٫۰–۳۴٫۹	درجه ۱ چاقی
۳۵٫۰–۳۹٫۹	درجه ۲ چاقی
≥ ۴۰٫۰	درجه ۳ چاقی

BMI با تقسیم کردن وزن شخص مورد نظر بر مجذور قد وی محاسبه شده، و در هر دو سیستم متریک یا سیستم آمریکایی بدین صورت بیان می‌شود:
متریک::
سیستم اندازه‌گیری آمریکا و امپریال: زمانی که وزن شخص مورد نظر بر حسب پوند می‌باشد، قد وی بر حسب اینچ خواهد بود.
کلی ترین تعریف استفاده شده در سال ۱۹۹۷ توسط سازمان جهانی بهداشت ارائه شده و در سال ۲۰۰۰ منتشر شد. مقادیر ارائه شده، در جدول سمت راست قرار دارند.^[۳] انجام برخی اصلاحات در تعاریف WHO برای برخی بدن‌های خاص صورت گرفته است. در تقسیم بندی‌های مربوط به جراحی، دسته III چاقی نیز به دسته بندی‌های اخیر اضافه شده، که بحث بر سر مقادیر دقیق داده‌های آن، کماکان ادامه دارد.^[۱۷]

• به ازای BMI ≥ ۳۵ یا BMI ≥ ۴۰ "چاقی شدید"
• به ازای BMI ≥ ۳۵ یا BMI ≥ ۴۰–۴۴٫۹یا BMI ≥ ۴۹٫۹"چاقی مرضی"
• به ازای BMI ≥ ۴۵ یا BMI ≥ ۵۰ "چاقی مفرط"

از آن جا که آسیایی‌ها به دلیل داشتن BMI کمتر از سفید پوستان دچار رشد منفی سلامتی می‌باشند، برخی کشورها معنی دیگری برای مرض چاقی در نظر گرفته‌اند. چنان که در ژاپن مرض چاقی به عنوان هر BMI بیشتر از ۲۵ تعریف می‌شود^[۱۸] در حالیکه در چین برای آن عدد بزرگتر از ۲۸ ملاک است.^[۱۹]

[سونای]

تأثیر بر سلامتی


وزن زیاد بدن عامل بیماری‌های متفاوتی می‌باشد، به خصوص بیماری‌هایی از قبیل: بیماری قلبی-عروقی، دیابت نوع دوم، آپنه مسدودکننده خواب، انواع خاصی از سرطان، آرتروز و آسم^[۲۰].^[۲][۵] در نتیجه مرض چاقی به عنوان عامل کاهش عمر متوسط شناخته می‌شود.^[۲]




مرگ و میر

Relative risk of death over 10 years for White men (left) and women (right) who have never smoked in the United States by BMI.[۲۱]

مرض چاقی به عنوان یکی از علل قابل پیشگیری مرگ و میر در سرتاسر جهان شناخته می‌شود.^{[۱۰][۲۲][۲۳]} مطالعات وسیع آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها نشان داده است که احتمال مرگ در BMI ۲۰–۲۵ kg/m^۲،^[۲۱][۲۴] در افراد غیر سیگاری، و BMI ۲۴–۲۷ kg/m^۲ در افراد سیگاری، در کمترین حالت خود قرار دارد. در افراد سیگاری با افزایش در مقدار هر دو مورد BMI و استعمال سیگار، خطر افزایش می‌یابد.^[۲۵][۲۶] BMI بیش از ۳۲ در میان زنانی که سابقه بیش از ۱۶ سال پریود را دارند، باعث دو برابر شدن میزان مرگ و میر می‌شود.^[۲۷] در آمریکا تخمین زده شده است چاقی منجر به افزایش ۱۱۱۹۰۰ تا ۳۶۵۰۰۰ مرگ و میر در طول یک سال شده است^[۲]،^[۲۳] این در حالی است که یک میلیون (۷٫۷٪) از مرگ و میر اروپا مربوط به اضافه وزن می‌باشد.^[۲۸][۲۹] به طور متوسط، چاقی طول عمر را حدود ۶ تا ۷ سال کاهش می‌دهد:^[۲][۳۰] BMI بین ۳۰ تا ۳۵ متوسط طول عمر را بین ۲ تا ۴ سال کاهش می‌دهد،^[۲۴] در حالی که چاقی شدید (BMI بیشتر از ۴۰) متوسط طول عمر را حدود ۱۰ سال کاهش می‌دهد.^[۲۴]

[سونای]

بیماری


چاقی خطر بسیاری از وضعیت‌های فیزیکی و ذهنی را افزایش می‌دهد. این همایندی‌های مرضی اغلب به صورت سندرم متابولیک،^[۲] نشان داده می‌شوند که ترکیبی است از اختلالات پزشکی شامل: دیابت نوع دوم، فشار خون بالا، بالا بودن کلسترول خون و بالا بودن تری گلیسرید خون.^[۳۱]
این دشواری‌ها یا به طور مستقیم در اثر چاقی به وجود می‌آیند یا به طور غیرمستقیم به مکانیزم‌هایی مربوط می‌شوند که دارای یک علت مشترک نظیر رژیم غذایی ضعیف یا یک سبک زندگی بی تحرک هستند. شدت ارتباط بین چاقی و وضعیت‌های خاص متفاوت است. یکی از قوی ترین آنها ارتباط با دیابت نوع دوم است. چربی زیاد بدن در ۶۴٪ موارد در مردان و در ۷۷٪ موارد در زنان علت دیابت است.^[۳۲]
پیامدهای سلامتی در دو طبقه بزرگ قرار می‌گیرند: آنهایی که به اثرات افزایش توده چربی مربوط می‌شوند (نظیر آرتروز، آپنه انسدادی در خواب، بدنامی اجتماعی) و آنهایی که دلیلشان افزایش تعداد سلول‌های چربی (دیابت، سرطان، بیماری عروق قلب، بیماری کبد چرب غیرالکلی) است.^[۲][۳۳] افزایش چربی بدن باعث تغییر پاسخ دهی بدن به انسولین و در نتیجه مقاومت در برابر انسولین می‌گردد. چربی انباشته همچنین یک حالت قابلیت تشدید التهاب، ایجاد می‌کند^[۳۴][۳۵] و یک حالت قابلیت تشدید لخته.^[۳۳][۳۶]



حوزه پزشکی! وضعیت! حوزه پزشکی! وضعیت!

قلب‌شناسی	بیماری ایسکمیک قلب:[۳۷] آنژین و ایست قلبی[۲] فشار خون بالا[۲] سطح غیرعادی کلسترول[۲] تشکیل لخته وریدی عمیق و آمبولی ریه[۳۸]	پوست شناسی	ترک‌های بارداری[۳۹] آکانتوز سیاه[۳۹] انسداد لنفاوی[۳۹] سلولیت[۳۹] پرمویی[۳۹] التهاب چین‌های پوستی[۴۰]
درون‌ریزشناسی و پزشکی تناسلی	مرض قند[۲] سَندرُم تُخمدان پُلی‌کیستیک[۲] اختلالات مربوط به قاعدگی[۲] ناباروری[۲][۴۱] دشواری‌های دوران بارداری[۲][۴۱] نارسائی‌های زایمان[۲] مرگ جنین داخل رحم[۴۱]	معده‌ای-روده‌ای	ریفلاکس معده‌ای مروی[۲][۴۲] بیماری کبد چرب[۲] سنگ کیسه صفرا (سنگ کیسه صفرا)[۲]
عصب‌شناسی	حمله[۲] ران‌درد بی‌حسی‌آور[۴۳] میگرن[۴۴] سندرم مجرای مچ دستی[۴۵] زوال عقل[۴۶] زیادی فشار داخل جمجمه‌ای ایدیوپاتیک[۴۷] اسکلورز چندگانه[۴۸]	سرطان‌شناسی[۴۹]	پستان، تخمدان مری،مربوط به روده بزرگ کبد، مربوط به لوزالمعده کیسه صفرا، معده آندومتری، مربوط به گردن رحم پروستات، کلیه لنفاوی غیر هاجکینی، مولتیپل میلوما
روان‌پزشکی	افسردگی در زنان[۲] بدنامی اجتماعی[۲]	پزشکی دستگاه تنفس	آپنه انسدادی در خواب[۲][۵] سندروم تنفس کم به دلیل چاقی[۲][۵] آسم[۲][۵] افزایش دشواری‌های زمان بیهوشی عمومی[۲][۷]
روماتولوژی و ارتوپدی	نقرس[۵۰] کم تحرکی[۵۱] آرتروز[۲] کمردرد[۵۲]	اورولوژی و کلیه‌شناسی	ناکارآمدی جنسی[۵۳] بی‌اختیاری ادراری[۵۴] نارسایی مزمن کلیوی[۵۵] کاهش فعالیت بیضه یا تخمدان[۵۶] مخفی بودن آلت تناسلی مرد[۵۷]

[سونای]

تناقض بقا


اگرچه شواهد موجود مؤید پیامدهای منفی چاقی در اکثر افراد جامعه است، در برخی از زیرگروه‌ها با افزایش bmi ظاهراً سلامتی هم ارتقا یافته است، پدیده‌ای که با عنوان تناقض بقای چاقی شناخته می‌شود.^[۵۸] این تناقض اولین بار در سال ۱۹۹۹ در افراد چاق و دارای اضافه وزن که تحت همودیالیز قرار داشتند تعریف شد،^[۵۸] و پس از آن در افراد دارای نارسایی قلبی و بیماری سرخرگ محیطی نیز مشاهده شده است (pad).^[۵۹]

در افرادی که دارای نارسایی قلبی بودند، آنهایی که دارای bmi بین ۳۰٫۰ و ۳۴٫۹ بودند نسبت به کسانی که وزن عادی داشتند کمتر دچار مرگ شدند. این امر به این حقیقت مربوط می‌شود که افراد هرچه بیشتر بیمار می‌شوند بیشتر کاهش وزن پیدا می‌کنند.^[۶۰] نتایج مشابهی در سایر انواع بیماری‌های قلبی به دست آمده است. در افراد دارای چاقی کلاس i و بیماری قلبی، سایر مشکلات قلبی نسبت به افراد دارای وزن عادی که بیماری قلبی هم دارند بیشتر نیست. با این حال، در افرادی که دارای درجات بالاتر چاقی هستند، خطر سایر رویدادها بیشتر است.^[۶۱][۶۲] حتی پس از جراحی کنارگذر قلب، هیچ گونه افزایشی در مرگ و میر افراد چاق و دارای اضافه وزن مشاهده نشده است.^[۶۳] یک مطالعه نشان داد که بقای بهتر می‌تواند این طور توصیف شود که افراد چاق پس از رویداد قلبی بیشتر درمان می‌شوند.^[۶۴] یک مطالعه دیگر نشان داد که اگر کسی بیماری انسداد مزمن ریوی (copd) را در افرادی که دارای pad هستند در نظر بگیرد، مزایای چاقی از بین می‌رود.^[۵۹]

[سونای]

علت‌ها



در سطح فردی به نظر می‌رسد که ترکیبی از دریافت انرژی غذایی بیش از حد و کمبود فعالیت بدنی دلیل اغلب موارد چاقی است.^[۶۵] موارد بسیاری محدودی در درجهٔ اول به دلایل ژنتیک، پزشکی، یا بیماری روانی می‌باشد.^[۶۶] از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که افزایش نرخ چاقی در سطح اجتماعی به دلیل رژیم‌های کاملاً در دسترس و خوش‌طعم،^[۶۷] وابستگی بیشتر به خودرو، و خطوط تولید ماشینی می‌باشد.^[۶۸][۶۹]

مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۶ انجام شد، ده عامل احتمالی مؤثر بر افزایش چاقی در دوران اخیر را شناسایی کرده است: (۱) خواب ناکافی، (۲) مختل کننده‌های غدد درون‌ریز (آلوده کننده‌های محیطی که در سوخت و ساز لیپید دخالت می‌کنند)، (۳) تغییرپذیری کاهش یافته در دمای محیط، (۴) کاهش میزان دخانیات، زیرا استعمال دخانیات اشتها را کم می‌کند، (۵) افزایش استفاده از داروهایی که می‌تواند موجب اضافه وزن شود (مثلاً]]آرام بخش‌های ناهمگون[[)، (۶) رشد نسبی نژاد و گروه‌های سنی که سنگین وزن‌تر هستند، (۷) بارداری در سنین بالاتر (که ممکن است موجب استعداد چاقی در بچه‌ها شود)، (۸) فاکتورهای ریسک]]وراژنتیک[[که با گذر نسل‌ها منتقل می‌شوند، (۹) انتخاب طبیعی برای بی‌ام‌ای بالاتر، و (۱۰) جفت‌گزینی که منجر به افزایش تمرکز فاکتورهای ریسک چاقی می‌شود (این کار با افزایش واریانس جمعیت در وزن باعث افزایش افراد چاق می‌شود).^[۷۰] در حالی‌که شواهد محکمی در تأیید تأثیر این مکانیزم‌ها بر افزایش گسترش چاقی وجود دارد، شواهد هنوز هم قاطع نیست، و نویسندگان اعلام می‌کنند که این موارد احتمالاً کمتر از آن‌چه در پاراگراف قبل مطرح شد، تأثیرگذار هستند.

[سونای]

رژیم غذایی

Map of dietary energy availability per person per day in 1961 (left) and 2001–2003 (right) in kcal/person/day.[۷۱] [COLOR=#b3b۳b3] [/COLOR] no data <1600 1600–1800 1800–2000 2000–2200 2200–2400 2400–2600 2600–2800 2800–3000 3000–3200 3200–3400 3400–3600 >۳۶۰۰

متوسط سرانهٔ مصرف انرژی در جهان از سال ۱۹۶۱ تا ۲۰۰۲^[۷۱]


سرانهٔ میزان انرژی رژیم غذایی تفات چشمگیری میان مناطق و کشورهای مختلف دارد. همچنین این میزان با گذر زمان تغییر محسوسی داشته است.^[۷۱] از اوایل دههٔ ۱۹۷۰ تا اواخر دههٔ ۱۹۹۰ متوسط کالری در دسترس هر فرد (میزان غذایی که خریداری می‌شود) در تمام نقاط دنیا به‌جز اروپای شرقی افزایش داشته است. ایالات متحد با ۳۶۵۴ کالری برای هر فرد در سال ۱۹۹۶، بالاترین میزان دسترسی را داشته است.^[۷۱] این عدد در سال ۲۰۰۳ به ۳۷۵۴ افزایش یافت.^[۷۱] در طول دههٔ ۱۹۹۰، اروپایی‌ها ۳۳۹۴ کالری برای هر فرد داشته‌اند، در منطقهٔ درحال توسعهٔ آسیا ۲۶۴۸ کالری برای هرفرد، و در منطقهٔ پایین‌تر از صحرای آفریقا این عدد ۲۱۶۷ برای هر فرد بوده است.^{[۷۱][۷۲][۷۳]}

در دسترس بودن گستردهٔ راهنمایی‌های تغذیه‌ای^[۷۴] تأثیر کمی بر مشکلات ناشی از پرخوری و انتخاب رژیم تغذیه‌ای نامناسب داشته است.^[۷۵] از سال ۱۹۷۱ تا ۲۰۰۰، میزان چاقی در ایالات متحد از ۱۴٫۵٪ به ۳۰٫۹٪ افزایش یافته است.^[۷۶] در همین مدت، افزایشی در متوسط میزان انرژی غذایی مصرف شده رخ داد. برای زنان، متوسط افزایش برابر با ۳۳۵ کالری در روز بود (۱۵۴۲ کالری در ۱۹۷۱ و ۱۸۷۷ کالری در ۲۰۰۴)، در همین حال متوسط افزایش برای مردان، ۱۶۸ کالری در روز بود (۲۴۵۰ کالری در ۱۹۷۱ و ۲۶۱۸ کالری در ۲۰۰۴). بخش بیشتر این انرژی غذایی به دلیل افزایش مصرف کربوهیدرات بود و نه مصرف چربی.^[۷۷] منابع اصلی کربوهیدارت‌های اضافی، نوشیدنی‌های شیرین‌شده، که امروزه حدود ۲۵ درصد از انرژی غذایی روزانه جوانان را در امریکا شامل می‌شود،^[۷۸] و چیپس سیب‌زمینی است.^[۷۹] این نظر وجود دارد که نوشیدنی‌های شیرین‌شده در افزایش میزان چاقی نقش دارند.^[۸۰][۸۱]

با افزایش وابستگی جوامع به تراکم انرژی، وعده‌های غذایی مفصل، و وعده‌های غذای آماده، نگرانی در مورد ارتباط مصرف غذای آماده و چاقی بیشتر می‌شود.^[۸۲] در ایالات متحد، در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۵، مصرف غذاهای آماده سه برابر و میزان دریافت انرژی غذایی از این وعده‌ها چهار برابر شده است.^[۸۳] سیاست‌گذاری کشاورزی و روش‌ها در ایالات متحد و اروپا منجر به کاهش قیمت غذا شده است. در ایالات متحد، اختصاص یارانه به غلات، سویا، گندم، و برنج براساس لایحهٔ کشاورزی ایالات متحد باعث شده است تا مواد اولیهٔ غذاهای فرآوری شده در مقایسه با میوه و سبزیجات ارزان باشد.^[۸۴]
افراد چاق در مقایسه با افراد با وزن طبیعی، به‌طور پیوسته میزان غذایی که مصرف می‌کنند تا کمتر اعلام می‌کنند.^[۸۵] این مطلب هم با آزمون‌هایی که بر روی افراد در اتاق کالری سنج^[۸۶]انجام می‌شود تأیید شده است و هم از طریق مشاهدهٔ مستقیم.

[سونای]

شیوهٔ زندگی بدون تحرک


شیوهٔ زندگی بدون تحرک نقشی اساسی در چاقی دارد.^[۸۷] در سرتاسر جهان، تغییری اساسی در جهت کارهای کمتر نیازمند به نیروی بدنی بوده است،^{[۸۸][۸۹][۹۰]} و امروزه حداقل ۶۰٪ از جمعیت دنیا تمرین بدنی ناکافی دارند.^[۸۹] مهمترین دلیل این امر افزایش استفاده از حمل و نقل ماشینی و رواج بیشتر فن آوری کاهندهٔ کار خانه می‌باشد.^{[۸۸][۸۹][۹۰]} به نظر می‌رسد در کودکان کاهشی در سطوح فعالیت جسمی به دلیل راه رفتن و تربیت بدنی کمتر رخ داده است.^[۹۱] گرایش‌ها در جهان نسبت به زمان تفریح فعال فعالیت جسمانی ناشفاف‌تر است. سازمان بهداشت جهانی خاطرنشان می‌کند که مردم در سرتاسر دنیا سرگرمی‌های فعال کمتری دارند، در حالی‌که مطالعه‌ای در فنلاند^[۹۲] حاکی از افزایشی در این زمینه است و مطالعه‌ای در امریکا نشان می‌دهد که فعالیت بدنی در اوقات فراغت تغییر چندانی نکرده است.^[۹۳]

هم در کودکان و هم بزرگسالان، ارتباطی میان مدت زمان تماشای تلویزیون و خطر چاقی وجود دارد.^{[۹۴][۹۵][۹۶]} در یک بررسی مشخص شد که ۶۳ مورد از ۷۳ مطالعهٔ انجام شده (۸۶٪) نشان می‌دهد که میزان چاقی در کودکان با افزایش قرار گرفتن در معرض رسانه‌ها، افزایش یافته است، که این میزان به نسبت زمانی که به تماشای تلویزیون می‌گذرد افزایش می‌یابد.^[۹۷]

[سونای]

ژنتیک






همانند بسیاری دیگر از وضعیت‌های پزشکی، چاقی نیز نتیجه فعل و انفعال بین ژنتیک و عوامل محیطی است. چند شکلی بودن در ژنهای گوناگون اشتهاء و متابولیسم را کنترل می‌کنند و زمانی که غذا و انرژی کافی وجود دارد زمینه را برای چاقی فراهم می‌کند. از سال ۲۰۰۶ بیشتر از ۴۱ سایت در مورد گسترش چاقی در زمان وجود شرایط مناسب به وجود آمده‌اند.^[۹۹] افرادی با دو نمونه از ژن fto ژن چاقی و توده چربی پیدا شده‌اند که به طور میانگین وزنشان ۴-۳ کیلوگرم بیشتر است و در مقایسه با افرادی که در خطر چاقی قرار ندارند، ۱٫۶ بیشتر در خطر هستند. .^[۱۰۰] درصد چاقی که بر اساس جمعیت مورد آزمایش می‌توان به تنوع ژنها نسبت داد از ۶٪ تا ۸۵٪ است.^[۱۰۱]
چاقی یک ویژگی مهم در بسیاری از سندرمها مانند سندرم پرادر-ویلی و سندرم باردت-بیدل, سندرم کوهن, سندرم مُمو است. گاهی اوقات واژه “چاقی بدون سندرم” برای تشریح این وضعیت بکار می‌رود.^[۱۰۲] در افرادی با چاقی مفرط زود رس) که با توجه به شروع قبل از ۱۰ سالگی و توده بدنی که سه درجه استاندارد دیویشن بالاتر از معمول باشد، مشخص می‌شود(۷٪ از آنها دارای جهش یک نقطه‌ای dna هستند.^[۱۰۳]
مطالعاتی که بر خلاف تمرکز بر ژنهای خاص، بر الگوهای وراثتی تمرکز کرده‌اند دریافته‌اند که ۸۰٪ از فرزندان والدینی که به چاقی مبتلا هستند چاقی والدینی، والدین چاق بوده‌اند، در مقایسه با کمتر از ۱۰٪ فرزندان والدینی که وزن معمول داشته‌اند به چاقی مبتلا می‌شوند^[۱۰۴]فرضیه ژنهای مقتصد ادعا می‌کند که به دلیل کمبود رژیم غذایی در طول تکامل انسان، افراد متمایل به چاقی هستند. توانایی آنان در دریافت فواید در دورهای کمیاب فراوانی از طریق ذخیره انرژی به صورت چربی در طول دوره‌هایی که تنوع غذایی در دسترس بوده، سودمند بوده است، و احتمال نجات افراد با ذخیره چربی بیشتر هم زیادتر بود. هر چند این تمایل به ذخیره چربی در جوامعی با ذخایر غذایی ثابت یک ناهنجاری بشمار می‌رود.^[۱۰۵] این تئوری با انتقادات زیادی روبرو شد و همچنین دیگر تئوریهای تکامل محور مانند فرضیه ژنهای توده‌ای و فرضیه رخ مانه توده‌ای مطرح گردید.^{[۱۰۶][۱۰۷]}

[سونای]

سایر بیماریها


برخی از بیماریهای جسمی و ذهنی و مواد دارویی که برای درمان آنها استفاده می‌شود، می‌تواند خطر ابتلا به چاقی را افزایش دهد. بیماریهای دارویی که خطر چاقی را افزایش می‌دهند شامل چندین سندرم ژنتیکی نادر (در بالا لیست شده) همانند مادرزادی و شرایط اکتسابی است: هایپوتیرودیزم,کوشینگز سیندرم ,گروث هورمون دفیشنسی,^[۱۰۸] و ایتینگ دیس ادردر: بینگ ایتینگ دیس اوردر.^[۲] نایت ایتینگ سیندرم با این وجود چاقی به عنوان یک اختلال روانپزشکی به شمار نمی‌رود و در لیست بیماریهای روانی قرار ندارد. [[^[۱۰۹] خطر اضافه وزن و چاقی در بیمارهایی با اختلالات روانپزشکی در مقایسه با افرادی که به این اختلالات مبتلا نیستند، بیشتر است.^[۱۱۰]

ممکن است درمانهای خاص موجب اضافه وزن و یا تغییر در ترکیب بندی بدن شود؛ که شامل انسولین سولفونیلور آتیپیکال آنتیپ سایکتیک ,تیازولیدیندیون ,آنتی دپرزنت ,استریودز نمونه‌های خاص آنتی کالوانسنت ,فنیتوین ,والپروت ,پیزوتیفن و برخی از اشکال هورمونال کانتراسپشن.^[۲]