چشم اندازهای زیبا و دیدنی از چرای گوسفندان

[solinaz]

چشم اندازهای زیبا و دیدنی از چرای گوسفندان

گوسفند پستانداری است از راسته سم داران از دسته زوج‌سمان، از گروه نشخوارکنندگان و از خانوداده گاوسانان و تهی‌شاخان. این حیوان را جهت استفاده از پشم، شیر و گوشتش اهلی کرده، به صورت گله‌های بزرگ نگهداری می‌کنند. برخی نژادهای گوسفند نر دارای شاخ مورب و حلقوی و پیچ دار می‌باشند و در این صورت به نام قوچ یا راک نامیده می‌شوند؛ ولی گوسفند ماده متعلق به هر نژادی که باشد، به طور عام به نام میش خوانده می‌شود.

انسان‌ها از شیر و گوشت گوسفند استفاده می‌کنند و از این نظر گوسفند حیوانی مفید برای انسان است. در مناطق بادیه نشین شیر گوسفند نوشیده می‌شود. پوستش برای کفش دوزی کاربرد دارد و پشمش برای ریسندگی و پارچه بافی کاربرد گسترده‌ای دارد. همچنین از فضولات گوسفند به‌ عنوان کود کشاورزی استفاده می‌شود. گذشته از این تماشای چرای گله های این حیوانات باهوش اما نجیب در دشت های بابرکت خدا خالی از لطف نیست.

حتی همین موجود مفید و زیباست که به امر پروردگار به جای حضرت اسماعیل(ع) که قرار بود توسط پدرش حضرت ابراهیم(ع) ذبح شود بعنوان قربانی برگزیده شد تا حضرت ابراهیم(ع) از امتحان الهی سربلند بیرون آید و حضرت اسماعیل(ع) زنده بماند. طبق حدیثی که از امام رضا(ع) روایت شده، ایشان فرموده اند: اگر خداوند چیزى گران قدرتر از قوچ در میان مخلوقات خود سراغ داشت، هر آینه او را فدای اسماعیل قرار میداد.

و حالا که در آستانه روز عید قربان قرار داریم چه بسیار گوسفندانی هستند که توسط حاجیان قربانی می شوند. قربانی کردن حاجیان در روز عید قربان، نمادی از قربانی کردن هواهای نفسانی و ذبح نفس اماره است. همان طوری که دستور خداوند به حضرت ابراهیم (ع) در مورد ذبح حضرت اسماعیل (ع) برای این منظور بوده است تا آن حضرت در پرتو این عمل با سرسخت ترین و ریشه دارترین عامل تعلق نفس که حب فرزند است مبارزه کند و با اطاعت از خدا تعلق نفسانی را ریشه کن سازد. بنابراین همان طور که اطاعت از این دستور نقش تربیتی بزرگی در جهت رهایی از زندان نفس و تعلقات حضرت ابراهیم (ع) و حضرت اسماعیل (ع) داشته و مقام و منزلت آنان را نزد خداوند بالاتر برده است، بر این اساس قربانی کردن حاجیان در واقع نوعی جهاد با نفس در جهت زدودن تعلقات و وابستگی های دنیایی و مادی و رهایی از زندان مال پرستی و دنیاطلبی است.

و اما توصیه ای به حاجیانی که در این روز قربانی می کنند: روز عید، روز شادی و سرور است. قاعدتا کسانی که گرسنه و فقیرند در این روز شادی نخواهند کرد، بنابراین مومنان و مسلمانان، اگر حاجی هستند به عنوان عمل واجب اگر گوشت قربانی در این روز به فقرا دهند، بخشی از نیاز آن ها را برآورده کرده و موجب شادی و سرور آن ها نیز در روز عید می شوند.