رامسری ها در معرض تششعات گاما و استنشاق گاز رادن

[حسین متقی]

رامسری ها در معرض استنشاق گاز رادن

استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه امیرکبیر با بیان اینکه بعضی نقاط دنیا از جمله رامسر، مقدار پرتوگیری از طریق پرتوگیری خارجی گاما و استنشاق گاز رادن، شاید بالاترین در جهان باشد؛ در واقع پرتوهای یون‌ساز هم دارای کاربرد گسترده‌ای هستند و هم در صورتیکه طبق قانون و مقررات و با رعایت استانداردها انجام نشود می‌تواند اثرات سویی در انسان و در نسل‌های آینده باقی بگذارد.

وی با بیان اینکه مقدار پرتوگیری گروهی ساکنان منطقه رامسر در سال بیشتر از حد کارکنان در راکتورهای هسته‌ای است
پیشنهاد کرد این منطقه که حدودا 5 کیلومتر مربع است به یک پارک آموزشی-پژوهشی با پرتوزایی طبیعی رامسر تبدیل شود .
به ساکنین آن در محل دیگری زمین اختصاص یابد.

به گفته این استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه امیرکبیر، مقدار پرتوگیری گروهی از این مردم در سال بیشتر از حد کارکنان در راکتورهای هسته‌ای است.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
واقعا خیلی جالبه
این موضوع رو شنیده بودم ولی نمیدونستم انقدر جدیه!!!
منبع خبر هم تو امضام هست

[plarak12]

رامسری ها در معرض استنشاق گاز رادن

استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه امیرکبیر با بیان اینکه بعضی نقاط دنیا از جمله رامسر، مقدار پرتوگیری از طریق پرتوگیری خارجی گاما و استنشاق گاز رادن، شاید بالاترین در جهان باشد؛ در واقع پرتوهای یون‌ساز هم دارای کاربرد گسترده‌ای هستند و هم در صورتیکه طبق قانون و مقررات و با رعایت استانداردها انجام نشود می‌تواند اثرات سویی در انسان و در نسل‌های آینده باقی بگذارد.

وی با بیان اینکه مقدار پرتوگیری گروهی ساکنان منطقه رامسر در سال بیشتر از حد کارکنان در راکتورهای هسته‌ای است
پیشنهاد کرد این منطقه که حدودا 5 کیلومتر مربع است به یک پارک آموزشی-پژوهشی با پرتوزایی طبیعی رامسر تبدیل شود .
به ساکنین آن در محل دیگری زمین اختصاص یابد.

به گفته این استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه امیرکبیر، مقدار پرتوگیری گروهی از این مردم در سال بیشتر از حد کارکنان در راکتورهای هسته‌ای است.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
واقعا خیلی جالبه
این موضوع رو شنیده بودم ولی نمیدونستم انقدر جدیه!!!
منبع خبر هم تو امضام هست

من دیگه اون سمتا نمیرم !!!!!!!!!!!!!!!!
بیچاره هم دانشگاهی ها که اهل اونجان

[جوان ایرانی]

رامسری ها در معرض استنشاق گاز رادن

استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه امیرکبیر با بیان اینکه بعضی نقاط دنیا از جمله رامسر، مقدار پرتوگیری از طریق پرتوگیری خارجی گاما و استنشاق گاز رادن، شاید بالاترین در جهان باشد؛ در واقع پرتوهای یون‌ساز هم دارای کاربرد گسترده‌ای هستند و هم در صورتیکه طبق قانون و مقررات و با رعایت استانداردها انجام نشود می‌تواند اثرات سویی در انسان و در نسل‌های آینده باقی بگذارد.

وی با بیان اینکه مقدار پرتوگیری گروهی ساکنان منطقه رامسر در سال بیشتر از حد کارکنان در راکتورهای هسته‌ای است
پیشنهاد کرد این منطقه که حدودا 5 کیلومتر مربع است به یک پارک آموزشی-پژوهشی با پرتوزایی طبیعی رامسر تبدیل شود .
به ساکنین آن در محل دیگری زمین اختصاص یابد.

به گفته این استاد دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه امیرکبیر، مقدار پرتوگیری گروهی از این مردم در سال بیشتر از حد کارکنان در راکتورهای هسته‌ای است.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
واقعا خیلی جالبه
این موضوع رو شنیده بودم ولی نمیدونستم انقدر جدیه!!!
منبع خبر هم تو امضام هست

سلام جناب متقی
من خبر رو متوجه نشدم چه جوری امکانش هست؟
در اثر فعالیت چه چیزی؟ یا چه چیزی موجب این کار شده ؟
حالا شاید دم سحر مغز من نمیکشه
اگر قادر به توضیح دادن هستید ممنون میشم

[حسین متقی]

سلام جناب متقی
من خبر رو متوجه نشدم چه جوری امکانش هست؟
در اثر فعالیت چه چیزی؟ یا چه چیزی موجب این کار شده ؟
حالا شاید دم سحر مغز من نمیکشه
اگر قادر به توضیح دادن هستید ممنون میشم

رادون یکی از عناصر شیمیایی جدول تناوبی است که نماد آن Rn و عدد اتمی آن ۸۶ است. این عنصر از گازهای بی اثر و پرتوزا است که توسط رادیوم به وجود می‌آید.


رادون یکی از سنگین‌ترین گازها بوده و برای سلامتی مضر است. پایدارترین ایزوتوپ آن Rn۲۲۲ است که نیمه عمرش ۳٫۸ روز بوده و در پرتودرمانی کاربرد دارد.

رادون که جزو گازهای بی‌اثر است از گازهای اثیل بوده و یکی از سنگین‌ترین گازها در دمای اتاق است. (سنگین‌ترین گاز تنگستن هگزافلورید WF۶ Tungsten Hexafluride است.) رادون در دما و فشار استاندارد گاز بی رنگی است ولی با سرما دادن به آن تا زیر درجه انجماد به رنگ سبز فسفری و درخشانی در می‌آید که با کاهش بیشتر دما به رنگ زرد و در نهایت در دمای ذوب به رنگ نارنجی مایل به قرمز تغییر می‌یابد. برخی از تجربیات نشان می‌دهند که فلوئور می‌تواند با رادون واکنش دهد و فلوئورید رادون کلاثریت‌های (clathrates) رادون را گزارش کرده‌اند.


تمرکز رادون طبیعی در جو بسیار ناچیز بوده و آبهای طبیعی در تماس با جو همچنان رادون را در عمل تبخیر از دست می‌دهند. بنابر این آبهای زیر زمینی در مقایسه با آبهای سطحی تمرکز بیشتری از رادون ۲۲۲ را در خود دارند به علاوه مناطق اشباع شده یک خاک معمولاً مقدار بیشتری رادون در برابر مناطق اشباع نشده دارند که این به دلیل کمبود انتشار رادون در جو است.


کاربردها
برخی بیمارستانها با انجام عمل پمپاژ گاز رادون از یک منبع رادیومی و ذخیره آن در لوله‌های بسیار کوچک که سوزن یا دانه نامیده می‌شود رادون تولید می‌کنند که در موارد درمانی کاربرد دارد.


رادون به دلیل از بین رفتن سریعش در هوا در پژوهش‌های آب‌شناسی برای مطالعه در باره چگونگی واکنش‌ها در آبهای زیرزمینی، جویبارها و رودخانه‌ها استفاده می‌شود.


تاریخچه
رادون در سال ۱۹۰۰ توسط فریدریش ارنست دورن (Friedrich Ernst Dorn) که آن را برون‌تابهٔ داریوم (Darium Emanation) نامید کشف شد. در سال ۱۹۰۸ ویلیام رامسی (William Ramsay) و رابرت ویتلا-گری (Robert Whytlaw-Gray) (که آن را نیتون نامید) آن را جدا کرده و چگالی آن را تعیین کردند و فهمیدند که رادون سنگین‌ترین گاز شناخته شده در آن زمان است. این گاز از سال ۱۹۲۳ رادون نامیده شد.


پیدایش
به طور میانگین در هر ۱x ۱۰^۲۱ مولکول هوا یک مولکول رادون وجود دارد. و در هر یک مایل مربع از خاک به عمق ۶ اینچ یک گرم رادیوم وجود دارد که به رادون تجزیه شده و مقادیر بسیار ناچیزی از این گاز کشنده را در هوا منتشر می‌کند. رادون همچنین در برخی از چشمه‌های آب گرم نیز یافت می‌شود.


ایزوتوپها
برای عنصر رادون ۲۰ ایزوتوپ شناخته شده است. پایدارترین ایزوتوپ رادون، رادون ۲۲۲ است که محصول فروپاشی (ایزوتوپهای دخترخوانده) رادیوم ۲۲۶ است که با نیمه عمر ۳٫۸۲۳ روز ذرات آلفا پرتوزا از خود می‌تاباند. رادیوم ۲۲۰ حاصل تجزیه توریوم (Thorium) است که تورون نامیده می‌شود که نیمه عمر آن ۵۵٫۶ ثانیه است و پرتو آلفا از خود بازمی‌تاباند. رادون ۲۱۹ از آکتینیوم (Actinium) گرفته شده و آکتینون نامیده می‌شود که تاباننده پرتو آلفا بوده و نیمه عمرش ۳٫۹۶ ثانیه است.


هشدارها
رادون گازی سرطان زاست. رادون یک ماده پرتوزا است و همیشه باید با احتیاط کامل با آن کار کرد. از آنجا که این عنصر ذرات آلفا از خود می‌تاباند تنفس آن بسیار خطرناک است. همچنین حاصل تجزیه‌ای آن غباری تشکیل می‌دهد که به راحتی وارد جریان هوا شده و برای همیشه در بافتهای شش میچسبد و در یک قسمت از آن به سختی متمرکز می‌شود. محلهایی که در آنها رادیوم، آکتینیوم و توریوم نگهداری شده‌اند باید به دقت هوا داده شوند تا از انباشتگی آنها جلوگیری شود. انباشتگی رادون در هوا یکی از خطرات جدی در منابع سرب و اورانیوم است. انباشتگی رادون در فضای زیرزمین ساختمان و آب انبار خانه‌ها نیز باعث به وجود آمد نگرانیهای زیادی در این رابطه شده است چرا که بسیاری از سرطانهای ریه به دلیل ارتباط با گاز رادون در هر سال گزارش می‌شوند.



منبع ویکی پدیا فارسی http://fa.wikipedia.org/

[حسین متقی]

رادون و سرطان: پرسش و پاسخ


Radon and Cancer: Questions and Answers


نکات کلیدی در این قسمت:


رادون گازی رادیواکتیو است که در اثر تجزیة طبیعی اورانیوم در سنگ‌ها و خاک در هوا منتشر می‌شود (سؤال یک)
ذرات رادیواکتیو ناشی از رادون به سلول‌های پوشانندة ریه صدمه وارد کرده و منجر به سرطان ریه مي‌شوند (سؤال سه)
از جمله مطالعات نشان‌دهندة ارتباط بین رادون و سرطان ریه، می‌توان به تحقیقاتی که روی کارگران شاغل در معادن اورانیوم زیرزمینی انجام شد و مطالعات مربوط به قرارگرفتن عموم مردم در معرض رادون‌ در منازل اشاره کرد (سؤال پنج و شش)
انجام آزمایش تنها شیوة اطمینان يافتن از بالا رفتن سطح گاز رادون در منزل است. متخصصان سلامت که در این زمینه فعالیت می‌کنند افراد را تشویق می‌کنند که تست رادون را انجام دهند و در صورت نیاز، آنها را ترغیب می‌کنند که مطالعاتي انجام دهند (سؤال هفت).
1. رادون چیست؟


رادون گازي رادیواکتیو است که در نتیجه تجزیة طبیعی اورانیوم در سنگ‌ها و خاک، در هوا منتشر می‌شود. رادون گازی بی‌رنگ، بی‌بو و بی‌طعم است که از درون زمین به بیرون تراوش می‌کند و در هوا پخش می‌شود. در بعضی از مناطق، بسته به زمین‌شناسی محلی، رادون در آب‌های زمینی حل می‌شود و در هنگام استفاده از آن، در هوا منتشر شود. به‌طور معمول سطح رادون در خارج از منازل (در نواحی غیرسربسته) پایین است. البته در بعضی از مناطق که تهویة مناسبی وجود ندارد (مانند معادن زیرزمینی) رادون در محل جمع می‌شود و سطح آن به‌حدي می‌رسد که می‌تواند خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد.


2. عموم مردم چگونه در معرض رادون قرار می‌گیرند؟


رادون تقریباً در تمام وضعیت‌های آب و هوایی وجود دارد. همة افراد روزانه مقداری رادون (در سطح کم) را استنشاق می‌کنند، كه كساني که به میزان زیاد رادون استنشاق می‌کنند بیش‌تر از دیگران در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه قرار دارند.


رادون می‌تواند از طریق شکاف دیوارها، سقف‌ و یا ستون‌هاي ساختمان وارد خانه شده و درون محل سکونت افراد متراكم شود. علاوه براین مقداری رادون از مواد ساختماني یا آبی که از چاه‌های حاوی رادون به‌دست آمده در هوا پخش مي‌شود. ممکن است سطح رادون در منازلی که عایق‌بندی مناسبی دارند یا روی خاک غنی از اورانیوم ساخته شده‌اند بیش‌تر باشد، و چون زیرزمین‌ها و طبقات اول به زمین نزدیک‌ترند، معمولاً‌ سطح رادون در این قسمت‌ها بیش‌تر است.


3. رادون چگونه موجب ابتلا به سرطان می‌شود؟


رادون به سرعت تجزیه می‌شود و ذرات بسیار کوچک رادیواکتیو را در فضا منتشر می‌کند. این ذرات در صورت استنشاق به سلول‌های پوشانندة لایة ریه آسیب وارد مي‌کنند و سرانجام در معرض رادون بودن برای مدت طولانی می‌تواند منجر به ابتلا به سرطان ریه شود. سرطان ریه تنها سرطانی است که ارتباط آن با استشاق رادون تأیید شده است.


4. چه تعداد از افراد به سبب قرار گرفتن در معرض رادون به سرطان ریه مبتلا شده‌اند؟


كشيدن سیگار رایج‌ترین دلیل ابتلا به سرطان ریه است. خطر رادون در زمینة ابتلا به سرطان ریه بسیار کم‌تر از سیگار است.


با آنكه رابطة بین رادون و كشيدن سیگار کاملاً مشخص نشده است ولی قرار گرفتن در معرض دود سیگار و گاز رادون منجر می‌شود خطر ابتلا به سرطان ریه افزايش يابد ـ در مقایسه با حالتی که تنها یکی از این عوامل وجود دارد ـ بیش‌تر موارد مرگ‌ومير ناشی از سرطان ريه بر اثر قرار گرفتن در معرض رادون، در میان سیگاری‌ها رخ می‌دهد.


5. دانشمندان چگونه متوجه نقش رادون در ابتلا به سرطان ریه شدند؟


هنگامی‌که دانشمندان متوجه شدند تعداد زیادی از کارگران شاغل در معادن زیرزمینی اورانیوم به دلیل قرار گرفتن در معرض رادون در اثر سرطان ریه فوت کرده‌اند رادون را به‌عنوان یک عامل به‌وجودآورندة مشکل‌آفرين برای سلامت افراد، شناسایی کردند. نتایج تحقیق دربارة کارگران معدن با مطالعاتی که روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شد تأیید گردید. آزمایش روی حیوانات نشان‌دهندة وجود تعداد زیادی از تومورهای ریه در میان موش‌هایی بود که در معرض مقدار زیادی گاز رادون قرار گرفته بودند.


6. دانشمندان در مورد رابطة بین رادون و سرطان ریه به چه یافته‌هایی دست پیدا کرده‌اند؟


دانشمندان معتقدند رادون، عامل به‌وجودآمدن سرطان ریه در انسان‌ها است. در تحقیقات جدید كه با هدف بررسي تأثیرات گاز رادونِ موجود در محل سکونت بر خطر ابتلا به سرطان ریه متمرکز شده است، دانشمندان سطح رادون منازل افراد مبتلا به سرطان ریه را باسطح رادون منازل افراد غیربیمار مقایسه کرده‌اند.


در یکی از این تحقیقات که با حمايت مؤسسه ملی علوم سلامت محیطی انجام می‌شود، میزان در معرض رادون قرارگرفتن زنان ساکن آیوا(Iowa) که بیش از 20 سال در یک خانه سکونت داشته اند بررسی شده است. در میان شرکت‌کنندگان در این تحقیق 413 زن مبتلا به سرطان ریه و 614 زن سالم بوده‌اند. در طی این تحقیق، سطح رادون در منازل تست شد،‌ بافت‌های سرطانی ریه مورد آزمایش قرار گرفت و دانشمندان اطلاعاتی را در مورد ویژگی‌های خانه و مسائل دیگر جمع‌آوری کردند. نتایج این تحقیق نشان‌دهنده‌ی وجود رابطه‌ای بین سرطان ریه و قرارگرفتن در معرض رادون بود.


دانشمندان چندین تحقیق مشابه را، در نقاط مختلفي از دنيا انجام دادند. بسیاری از این مطالعات، نشان‌دهندة وجود رابطه‌اي بین گاز رادون موجود در محل سکونت و سرطان ریه بود ولی این نتیجه در همة تحقیق‌ها به‌دست نیامد. دلیل وجود این تناقض بین مطالعات، اندازة کوچک جامعة آماری در بعضی از مطالعات، سطح متغیر رادون در بسیاری از خانه‌ها و دشواری اندازه‌گیری میزان در معرض رادون قرارگرفتن انسان‌ها در طول زمان بود.


محققان داده‌های آنالیز شدة همة تحقیقات انجام شده در کانادا را با هم ترکیب کردند. در اثر قراردادن این داده‌ها در کنار هم، دانشمندان موفق شدند داده‌های مربوط به هزاران نفر از انسان‌ها را با یکدیگر مقایسه کنند. نتایج این بررسی نشان داد که خطر ابتلا به سرطان ریه در آنهايي که در محل سکونت خود در معرض رادون قرار دارند کمی بیش‌تر از دیگران است. این افزايش خطر، با سطح خطر تخميني در مطالعات انجام شده روی کارگران معادن زیرزمینی سازگار بود.


علاوه براین دانشمندان در حال حاضر در زمینة روش‌های دقیق‌تر اندازه‌گیری سطح قرارگرفتن افراد در معرض رادون در طول زمان تحقیقاتی انجام می‌دهند در یکی از بررسي‌هايي که در سال 2002 منتشر شد، روی 110 بيمار مبتلا به سرطان ریه و 231 فرد سالم انجام شد. مانند بررسي قبلی، دانشمندان سطح رادون داخل منازل را اندازه‌گیری کردند. علاوه براین، در این تحقیق از روش جدید «بررسی شیشه» برای تخمین چگونگي تأثير و میزان رادون در طول زمان استفاده شد. در این روش جدید،‌ دانشمندان اندازه‌گیری را روی جسمی شیشه‌ای (نظیر آینه) که حداقل 15 سال در منزل فرد قرار داشت،‌ انجام دادند ( درصورت تغییر محل سکونت، این جسم شیشه‌ای نیز به خانة جدید منتقل شده بود). در این مطالعه هر دو روش اندازه‌گیری رادون، بیانگر وجود رابطه‌ای بین قرارگرفتن در معرض رادون برای مدتی طولانی و سرطان ریه بود و نتایج با نتایجی که از تحقیقات قبلی به‌دست آمده بود همساني داشت.


7. چگونه می‌توانيد از بالا بودن سطح رادون در خانه‌هايتان اطلاع پیدا کنيد؟


انجام آزمایش تنها روش تشخیص وجود سطح بیش از حد رادون در خانه است. سطح رادون داخل خانه، تحت تأثیر ترکیب خاک زیر و اطراف خانه و میزان سهولت ورود رادون از خارج به داخل منزل قرار می‌گیرد. گاهی ممکن است سطح رادون داخلی در دو خانة هم متفاوت باشد و این امر باعث می‌شود استفاده از نتایج تست خانة مجاور تخمین نادرستي از میزان رادون موجود در خانة دیگر باشد. علاوه براین، عواملی نظیر میزان رطوبت،‌ فشار هوا و سایر موارد، منجر به تغییر سطح رادون در ماه‌های مختلف یا حتی روزهای مختلف سال شود. به همین دلیل دو نوع تست بلندمدت و کوتاه‌مدت وجود دارد.


آشکارگرهای کوتاه‌مدت،‌ سطح رادون را برای دورة زمانی بین 2 تا 90 روز اندازه می‌گیرند و این مدت زمان به نوع دستگاه بستگي دارد. تست‌های بلند‌مدت، میزان متوسط تجمع رادون را برای بیش از 90 روز اندازه می‌گیرند. به دلیل متغیر بودن سطح رادون در روزها و ماه‌های مختلف، تست بلندمدت، سطح رادون را بهتر مشخص می‌کند. انجام هر دو تست تقریباً‌ ساده و کم‌هزینه است. یکی از كارشناسان محلی یا ايالتي در زمینة رادون می‌تواند تفاوت بین دستگاه‌ها را برای شما توضیح دهد و با توجه به نیاز و شرایط شما مناسب‌ترین تست را به شما پیشنهاد کند.

منبع موسسه تحقیقات درمان و اموزش سرطان www.NCII.ir