ما چندان هم مردمان بافرهنگی نیستیم!

[setayesh shb]

زباله‌هایی که از پشت رل می‌آیند
شیشه ماشین را پایین می‌دهیم. بطری آب، ته‌مانده سیگار، پوست میوه و تخمه، پاکت چیپس و پفک را هر جا که دستمان برسد، پرت می‌کنیم. "شهر ما ، خانه ما" برای خیلی از ما فقط در حد یک شعار خنده دار مانده که هر کجا ضرورتش را احساس کنیم آن را به عنوان دم‌دستی‌ترین شعاری که نشان دهد چقدر شهروند قانونمداری هستیم، خرج می‌کنیم.
با نزدیک شدن به نوروز و افزایش مسافرت ها این معضل نیز بسیار بیشتر مشاهده میشود.

تعارف نداریم و نمی خواهیم خودمان را گول بزنیم، آیا جز تلی از آشغال در جنگل ها ، مراتع ، ساحل ها و کوهپایه ها می بینید؟! این زباله ها را نه مریخی ها بر پهنه طبیعت ایران ریخته اند و نه پای استکبار جهانی در میان است ؛ ما مردم با فرهنگ این کار را کرده ایم ، همان هایی که به زیبایی از گذار به دموکراسی سخن می گوییم ، با معنویت تمام نماز اول وقت می خوانیم و با هیجان ، از سفرهایمان به خارج تعریف می کنیم که حتی سگ ها هم از چراغ قرمز عبور نمی کنند!
بعد هم از قوطی نوشابه گرفته تا پلاستیک و بقایای مواد غذایی را در اطراف جایی که از آن لذت برده ایم می ریزیم و خوشحال و خندان به خانه هایمان برمی گردیم که چه خوش گذشت!
یک زمانی هست که کسی زباله ای در دل طبیعت می ریزد و نمی داند که چه جنایتی در حق طبیعت و نسل های آینده می کند. چنین کسی را حداکثر باید نادان نامید ولی وقتی که سال هاست آموزش داده می شود که زباله ها را بر طبیعت تحمیل نکنید چون 300 سال طول می کشد تا یک ظرف پلاستیکی تجزیه شود و به طبیعت بازگردد ، باز هم شاهد "گستردگی ملی زباله ریزی در طبیعت" هستیم چه باید بگوییم؟!

آیا واقعاً کار سخت و شگفت انگیزی است که هر خانواده ، کیسه زباله ای با خود ببرد و زائدات تفریحش را در آن بریزد و به سطل زباله منتقل کند؟! آیا این کار ساده تکنولوژی پیچیده ای می خواهد که بر اثر تحریم ها به آن دسترسی نداریم؟!

همه ما به خوبی می دانیم به عنوان شهروندان یک شهر باید خیابان ها و کوچه های شهری را که در آن زندگی می کنیم مانند خانه خود بدانیم و شاید کمترین کاری که از دستمان برمی آید هم این باشد که چهره شهرمان را با انداختن زباله روی زمین نازیبا نکنیم، اما خیلی از ما در این زمینه کوتاهی می کنیم.
یکی از راههای مناسب برای خودداری از این کار استفاده از کیسه های زباله خودرو هست که هم باعث کثیف نشدن داخل خودرو می شود و هم نیازی به پرتاب زباله به بیرون از ماشین نیست.


براساس قانون جدید رسیدگی به تخلفات رانندگی ریختن اشیا و ضایعات در سطح معابر به عنوان تخلف رانندگی محسوب شده و راننده متخلف باید متناسب با نوع تخلف، جریمه های 300 ‏، 400 و 500 هزار ریال بپردازد. اما تا زمانی که فرهنگ عمومی اصلاح نشود وضع این قوانین تاثیر زیادی ندارد.
پرتاب اشیا و زباله از داخل ماشین به خیابان علاوه بر اینکه چهره بسیاز زشت و زننده ای برای هر بیننده این صحنه دارد ، میتواند به دلیل ناتوانی راننده در کنترل وسیله نقلیه با مواجه شدن ناگهانی با اشیا و ضایعات موجود در سطح معابر باعث تصادفات خطرناکی شود.

جریمه زباله ریزها در برخی کشورها

برخورد با زباله ریزهای شهری شاید در نظر بسیاری از شهروندان ساده و کم اهمیت به نظر برسد، اما در بسیاری از کشورها جریمه ریختن زباله در سطح شهر آنقدر سنگین است که اگر آن دسته از معدود شهروندان متخلف ما در آنجا زندگی می کردند شاید مجبور بودند بابت پرتاب کردن زباله در سطح شهر بخش قابل توجهی از حقوق شان را بپردازند.

چندی پیش در منطقه "زی لاند" کشور هلند مردی که سیب خورده و آن را از ماشین بیرون پرت کرده بود به 2200 یورو جریمه محکوم شد و جالب تر این که شبکه های مختلف تلویزیونی ده ها بار تصویر او را نشان داد!

ریختن زباله در این کشور جریمه مالی سنگینی دارد و اگر شهروند متخلفی پول نداشته باشد باید به زندان برود؛ در کشور کره جریمه ریختن اندکی زباله در خیابان برابر با 11 تا 13 درصد پایه حقوق یک کارمند است؛ در سنگاپور ریختن زباله در معابر عمومی جرم محسوب می شود و پلیس می تواند فردی را که در معابر و خیابان ها آشغال ریخته جریمه کند.

جالب تر این که اگر فردی سه بار به دلیل کثیف کردن خیابان ها، توسط پلیس سنگاپور جریمه شود برای بار چهارم دولت او را مجبور خواهد کرد یکشنبه با پیشبندی که روی آن عنوان من شهر را کثیف کرده ام نوشته شده است، خیابان های شهر را جارو کند.

در انگلیس نیز پلیس رانندگانی را که از خودرو زباله به بیرون پرتاب می کنند، جریمه می کند.

در ژاپن هر کس که کوچک ترین زباله یا حتی آب دهان را در معابر عمومی بریزد ۸۰ تا۱۶۰ ین جریمه می شود.

لینک مستقیم این مطلب

[تووت فرنگی]

بعضی ها فقط لقبِ آدم را یدک می کشـــند ..