بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
|
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿ ۱ ﴾ |
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند ( ۱) |
|
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿ ۲ ﴾ |
و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند ( ۲)
|
|
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿ ۳ ﴾ |
و به فرشتگانى كه [در درياى بىمانند] شناكنان شناورند ( ۳) |
|
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿ ۴ ﴾ |
پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگيرندهاند ( ۴) |
|
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿ ۵ ﴾ |
و كار [بندگان] را تدبير مىكنند ( ۵) |
|
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿ ۶ ﴾ |
آن روز كه لرزنده بلرزد ( ۶) |
|
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿ ۷ ﴾ |
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد ( ۷) |
|
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿ ۸ ﴾ |
در آن روز دلهايى سخت هراسانند ( ۸) |
|
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿ ۹ ﴾ |
ديدگان آنها فرو افتاده ( ۹) |
|
يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿ ۱۰ ﴾ |
گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمىگرديم ( ۱۰) |
|
أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿ ۱۱ ﴾ |
آيا وقتى ما استخوانريزههاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مىگيريم] ( ۱۱) |
|
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾ |
[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيانآور است ( ۱۲) |
|
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾ |
و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] ( ۱۳) |
|
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿ ۱۴ ﴾ |
و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود ( ۱۴) |
|
هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿ ۱۵ ﴾ |
آيا سرگذشت موسى بر تو آمد ( ۱۵) |
|
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿ ۱۶ ﴾ |
آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد ( ۱۶) |
|
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿ ۱۷ ﴾ |
به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است ( ۱۷) |
|
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾ |
و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى ( ۱۸) |
|
وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿ ۱۹ ﴾ |
و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى ( ۱۹) |
|
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿ ۲۰ ﴾ |
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود ( ۲۰) |
|
فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿ ۲۱ ﴾ |
و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد ( ۲۱) |
|
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿ ۲۲ ﴾ |
سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست ( ۲۲) |
|
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿ ۲۳ ﴾ |
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد ( ۲۳) |
|
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿ ۲۴ ﴾ |
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم ( ۲۴) |
|
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿ ۲۵ ﴾ |
و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد ( ۲۵) |
|
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿ ۲۶ ﴾ |
در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است ( ۲۶) |
|
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿ ۲۷ ﴾ |
آيا آفرينش شما دشوارتر استيا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است ( ۲۷) |
|
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿ ۲۸ ﴾ |
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد ( ۲۸) |
|
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿ ۲۹ ﴾ |
و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد ( ۲۹) |
|
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿ ۳۰ ﴾ |
و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد ( ۳۰) |
|
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿ ۳۱ ﴾ |
آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد ( ۳۱) |
|
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿ ۳۲ ﴾ |
و كوهها را لنگر آن گردانيد ( ۳۲) |
|
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۳ ﴾ |
[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد ( ۳۳) |
|
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿ ۳۴ ﴾ |
پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد ( ۳۴) |
|
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿ ۳۵ ﴾ |
[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد ( ۳۵) |
|
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿ ۳۶ ﴾ |
و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد ( ۳۶) |
|
فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿ ۳۷ ﴾ |
اما هر كه طغيان كرد ( ۳۷) |
|
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۳۸ ﴾ |
و زندگى پست دنيا را برگزيد ( ۳۸) |
|
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۳۹ ﴾ |
پس جايگاه او همان آتش است ( ۳۹) |
|
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿ ۴۰ ﴾ |
و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت ( ۴۰) |
|
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۴۱ ﴾ |
پس جايگاه او همان بهشت است ( ۴۱) |
|
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿ ۴۲ ﴾ |
در باره رستاخيز از تو مىپرسند كه فرارسيدنش چه وقت است ( ۴۲) |
|
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿ ۴۳ ﴾ |
تو را چه به گفتگو در آن ( ۴۳) |
|
إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿ ۴۴ ﴾ |
علم آن با پروردگار تو است ( ۴۴) |
|
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿ ۴۵ ﴾ |
تو فقط كسى را كه از آن مىترسد هشدار مىدهى ( ۴۵) |
|
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿ ۴۶ ﴾ |
روزى كه آن را مىبينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكردهاند ( ۴۶) |
علاقه مندی ها (Bookmarks)