کاراته

[ریپورتر]

کاراته‌ ( به ژاپنی:空手 ) یک نوع ورزش رزمی است. به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی (بدون سلاح) و شامل ضربه‌های سریع دست و پا.
کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و يکی از استادان اوليه و مبتکران اين فن بوديدهاراما است که حدود ۵۲۵ سال قبل از ميلاد مسيح مي زيسته است. وی که از پيشوايان مذهبی بودایی بود، به تنهايی از هند به راه افتاد و پس از راهپيمايی چند هزار کيلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبيعی بسيار مشکل موجود در آن زمان به چين رسيد و در ايالت هون نان و معبد شائولين اقامت گزيد. تعاليم بوديدهاراما شامل تمرينات شديد انضباطی و رعایت پرهيزکاری بود. وی 9 سال رنج و رياضت همراه با تفکر و برای اين که شاگردانش نيز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و انديشه تاب مقاومت بياورند و نيز با زورگويانی که تعاليم مذهبی و مردان دين را سد راه خود می‌‌ديدند به مبارزه و مقابله برخيزند 18 حرکت تمرينی را ابداع نمود که در حقيقت زير بنای حرکات کاراته امروزی است.
کاراته امروزی شکل تکامل يافته ای از کمپوی چينی (بوکس چينی) می‌باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده ميشد. از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چين سلسله کينک ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گيری از ورزيده شدن مخالفان و نيز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشير را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همين امر باعث شکوفايی هرچه بيشتر کاراته شد.
در سال ۱۹۲۱ يکی از بزرگ‌ترين استادان کاراته جزیره اوکیناوا گيچين فونا کوشی ۱۸۶۸-۱۹۵۷ توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نمايد و برخی ديگر از هنر جويان که تحت تعليم بزرگ‌ترين استادان اوکيناوا قرار گرفته بودند، تکنيک‌های سنتی را با يکديگر ترکيب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.
سال ۱۳۴۲ سال ورود كاراته به ایران توسط هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتكاران و فرهاد وارسته هستند می‌‌باشد.
در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک می‌شود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبک‌های اصلی و کنترلی و يک سبک نيمه کنترلی می‌‌باشد

[ریپورتر]

• سبک های کنترلی عبارت‌اند از:

• شوتوکان بنيان گذار: گيچين فونا کوشی. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود .

شوتوکان به ژاپنی: 松涛館 یکی از مهم‌ترین سبک های کاراته است، که توسط: گیچین فونا کوشی (۱۹۵۷-۱۸۶۸) بنیان گذاری شد.
شوتو لقب فوناکوشی (شوتو به معنی کاج های لرزان است و چون خانه ی فوناکوشی در جنگل کاج بود چنین نامی بر او نهادند ) و کان به معنای خانه یا مکتب است. علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم شوری ته در کاراته است.
اکنون رشته شوتوکان توسط یکی از استادان بزرگ جهان به نام استاد کانازاوا به صورت امروزی تر و علمی تربا نام شوتوکان s.k.i به جهانیان معرفی شده که به کمک نیروهای فیزیکی و بهره گیری از علم فیزیک کارهایی که به نظر خیلی‌ها سخت یا غیرممکن مینمایند را ممکن می‌کند. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شو





راه کاراته، راه زندگی من
گیچین فوناکوشی ابداع کننده سبک شوتوکان کاراته می‌باشد که امروزه از سبکهای اصلی کاراته محسوب می‌شود. وی در سال ۱۸۶۸ در جزیره اویاما متولد شد. فوناکوشی ۱۵ ساله بود که کاراته را با به وسیله یکی از همکلاسیهایش که پسر استاد آنکو آزاتو (استاد معروف اکیناوا) بود شناخت. فوناکوشی آنقدر اصرار کرد تا استاد راضی شد او را در کلاسش ثبت نام کند. زیرا آزاتو شاگردان زیادی را نگه نمی‌داشت ولی فوناکوشی که موفق شده بود رضایت استادش را جلب کند توسط استادش به استاد ماهر دیگری به نام آنکو ایتوسو معرفی شد. فوناکوشی در همان موقع به عنوان مربی یک مدرسه ابتدایی پذیرفته شد. فوناکوشی پس از گذشت چند سال با این حال هنوز از شرایط اجتماعی و وضعیت اقتصادیش راضی نبود. برای همین او تصمیم گرفت اوکیناوا را به مقصد توکیو ترک کند تا آنجا بتواند کاراته را به عموم ژاپنی‌ ها معرفی کند. برای اینکه بتواند شانس بیشتری بدست بیاورد ابتدا دیداری از تمامی مدارس اوکیناوا به عمل آورد و کاتاهای بیشماری را از سبکهای مختلف کاراته آموخت. تا بتواند در توکیو مکتبهای مختلف توکیو را به نمایش بگذارد.در سال ۱۹۲۲ این امر به تحقق پیوست و فوناکوشی کلاسهایی را در پایتخت ژاپن دایر کرد و شاگردانش اغلب از قشر فرهنگی و دانشگاهی بودند.از شاگردان ایشان می‌توان به دکتر فرهاد وارسته اشاره کرد که بنیانگذار کاراته در ایران بودند و اکنون هم دارای دان ۱۰ کاراته می‌باشند.



Masters of Karate in Tokyo (1930s)
(From left)Toyama Kanken, Ohtsuka Hironori, Shimoda Takeshi, Funakoshi Gichin, Motobu Choki, Mabuni Kenwa, Nakasone Genwa and Taira Shinken

[ریپورتر]

شيتوريو بنيان گذار: کنوا مابونی. شيتوريو متشکل از دو سيستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌‌باشد.







شيتوريو یکی از مهم‌ترین سبک های کاراته است، که توسط کنوا مابونی (1952-1889) بنيان گذاری شد.
شيتوريو متشکل از دو سيستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌‌باشد. شيتو از نام‌های دو استاد بزرگ اوکيناوايی گرفته شده است. بدين صورت که شی از نام ايتوسوآنکو استاد مسلم سيستم شوری ته و کلمه تو از نام هيگااونا کانريو بنيان گذار و استاد مسلم سيستم ناهاته. در این مکتب توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود.




کنوا مابونی (به ژاپنی: 摩文仁 賢和) (زاده: ۱۸۸۹ در اکیناوا ، درگذشته: ۱۹۵۲) یکی از معروف ترین استادان هنر رزمی کاراته و پایه‌گذار سبک شیتوریو است.
مابونی کاراته را زیر نظر دو استاد بزرگ این رشته ورزشی، یعنی آنکو ایتوسو و کانریو هیگونا آغاز کرد و اولی سیستم شوریته و دومی سیستم ناهاته را به او آموزش دادند. بدون شک آنچه به‌عنوان اولین ویژگی مابونی در ذهن ها تداعی می‌شود تعداد بسیار زیاد کاتاهایی بود که می‌دانست.
مابونی در سال ۱۹۲۸ اکیناوا را به قصد اقامت در توکیو ترک کرد قبل از اینکه برای همیشه در اوزاکا ساکن شود، میراثی شامل ۴۹ کاتا از خود بجای گذاشت که اساس سبک او را تشکیل می‌دادند و در اوزاکا بود که سبک خود را شیتوریو نامید.



اصول شیتوریو

• ریوسوی (آب روان)
• تنی (تغییر موضع)
• کوشین (انقباض و انبساط در عضلات بدن)
• هانگه کی (ضدحمله)
• راکا (گلهای افتاده)

کنوا مابونی

[ریپورتر]

گوجوريو بنيان گذار: میاگی چوجون. گوجوريو روش سفت و نرم، که در اوکيناوا شکل گرفت و و متعلق بعنوان پیونده سيستم ناهاته در کاراته می‌‌باشد.


گوجوریو یکی از مهم‌ترین سبک های کاراته است، که توسط : میاگی چوجون (۱۹۵۳- ۱۸۸۸) بنیان گذاشته شد.
گوجوریو یعنی روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد


میاگی چوجون سبک گوجوريو را در اواخر سال 1920 در ژاپن پدید آورد. میاگی در سال 1931 در اقامتگاهی واقع در توکیو با گوگن یاماگوچی که بعدها معرف اصلی سبک گوجوریو در ژاپن شد آشنا شد.

[ریپورتر]

وادوريو بنيان گذار: اوتسوکا هيرونوری. وادوريو يعنی : راه صلح، روش صلح، روش صلح جويانه

وادوریو یکی از مهم‌ترین سبک‌های کاراته است، که توسط اوتسوکا هیرونوری (۱۹۸۲-۱۸۹۲) ابداع شد. وادوریو یعنی: راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه.

[ریپورتر]

• سبک های غیر کنترلی عبارت است از:

• کيوکوشين بنيان گذار: ماسوتاتسو اوياما کيوکوشين کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجريبات اوياما وسبک های ديگر است، به وجود آمد.

کیوکوشین کای یکی از سبک‌های کاراته و یکی از محبوب ترین رشته‌های رزمی در سراسر دنیاست.[نیازمند منبع] این رشته توسط ماسوتاتسو اویاما (۱۹۹۴-۱۹۲۳) رزمی کار اسطوره‌ای[نیازمند منبع] کره‌ای الاصل بنیان نهاده شد.
این رشته از عناصر مختلفی نشأت گرفته که شامل تجریبات اویاما و تکنیک‌های دیگر سبک‌های کاراته بوجود آمده است. کیوکوشین کای از سه لغت کیوکو ((بالاترین ،نهایت)) شین ((حقیقت، روح)) و کای ((گروه و انجمن)) ترکیب شده‌است.
این رشته در ابتدا اویاماریو و اویاما کاراته جوجیتسو نیز نامیده می‌شد. تاکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است. در کیوکوشین کای برای کاستن مقاومت حریف از تکنیک‌هایی بطور متوالی استفاده می‌شود.
این سبک تأکید زیادی بر روی تمرینات تنفسی و استقامتی دارد. از اینرو هنرجوی کیوکوشین بعد از سالها تمرینات مکرر دارای اندامی ورزیده می‌گردد. در سبک کیوکوشین تکیه اصلی بر حفظ سلامتی توام جسمی و روحی است، و در مبارزات کیوکوشین و اساسا در فلسفه آن پیروزی به هر قیمتی بر حیرف مقابل معنایی ندارد.
در مبارزات کیوکوشین (همانند ورزش های رزمی دیگر) دو حریف رودررو به چشمان یکدیگر خیره گشته و شجاعت و شهامت و دلیری را به هم منتقل می‌کنند. اگر یکی از حریف ها به زمین بخورد حریف دیگر به وی احترام گذاشته عقب می نشیند.
در فلسفه متعالی کیوکوشین هدف غائی تناوری جسم برای رسیدن به مکارم عالیه اخلاقی است و به هیچ روی خشونت در سبک کیوکوشین جایگاهی ندارد چرا که اساسا خشونت و کیوکوشن در تقابلند نه در تعامل. کیو کوشین نه تنها خشن نیست بلکه سعی در پرورش روحیه لطافت، افتادگی، و بزرگ منشی را در هنرجو دارد.

هونبوی کیوکوشین کای در توکیو.


دوجوی مرکزی این سبک (همانند دیگر رشته های ورزشی ژاپن) هونبو نام دارد و در سال ۱۹۶۱ توسط اویاما در توکیو بنیان نهاده شد. بعد از فوت اویاما افراد زیادی مدعی رهبری سازمان فدراسیون شدند که از آن میان کانچو یوشیکازو ماتسوشیما به واسطه منش و کردار والایش از سوی غالب نمایندگان به‌عنوان رهبر جدید سازمان پذیرفته گردید.[نیازمند منبع] بنيانگذار اين سبک در ايران کانچو یوسف شيرزاد مي باشد.[نیازمند منبع]
در حال حاضر شیهان محسن آشوری رئیس کیوکوشین خاورمیانه و عضو هیئت رئیسه سازمان جهانی می‌باشد. شیهان داریوش باقری، شیهان افشین طباطبائی، و شیهان علی اکبر قاسمی نمایندگان رسمی سازمان در ایران هستند.



ماسوتاتسو اویاما (۱۹۲۳ - ۱۹۹۴):در سال ۱۹۲۳ درجنوب غربی کره متولد شد و در نه سالگی شروع به فراگیری کمپوی کره ای نمود. پس از خاتمه دبیرستان در سئول(پایتخت کره)، در سال 1938 پدرش او را به ژاپن فرستاد تا آموزش خلبانی ببیند. در ژاپن ابتدا جودو را آموخت و سپس به فراگرفتن کاراته زیر نظر فوناکوشی پرداخت. در 17 سالگی آنچنان پیشرفتی در کاراته داشت که به درجه دان 2 مفتخر شد و به دنبال آن در 22 سالگی به درجه دان 4 ارتقای یافت و پس از مدتی در خاتمه جنگ جهانی دوم، به مقام قهرمانی کاراته ژاپن نائل شد. وی سپس مدتی را به تمرینات سخت روحی و جسمی ادامه داد و سپس با ابداعاتی که در کاراته های موجود ایجاد نموده بود، کاراته کیوکوشین کای را بنیان گذارد. آنگاه وی شروع به مسافرت به اطراف دنیا به خصوص اروپا و آمریکا نمود. که در این مسافرتها شاهکار عملیات کاراته را به نمایش گذاشت ،از جمله مبارزات وی با گاوهای وحشی و شکستن اجسام سخت زبانزد خاص و عام است. سرانجام وی در سال 1956 بطور رسمی مقدمات اولین باشگاه کیوکوشین کای را در توکیو بنیان نهاد.وی در سال 1994 در سن 71 سالگی به خاطر بیماری سرطان ریه در گذشت

[ریپورتر]

• سبک های کاراته بسیار متعدد و بالغ بر صد نوع سبک رسمی در دنیا وجود دارد.اصول کلی و پایه ی سبک های کاراته با هم یکی است و فرق آن ها در نحوه ی بکار گیری آن هاست.
• بطور کلی سبک های کارته به سه دسته تقسیم می‌شود

• سبک های کنترلی

• سبک های غیر کنترلی

• سبک های رینگی

• برخی از سبک های مهم در کاراته:

• جو کای بو کاراته ( ترکیبی از جودو، کاراته ، بوکس )
• شوتوکان (با استفاده از این سبک حرکت های غیرممکن فیزیکی امکان پذیر می‌شود )
• شیتوریو ( سیستم ناهاته ، سیستم شوری ته ) این سبک توسط کنوامابونی ایجاد شد.
• کان زن ریو
• بودو
• گوجوریو
• کیوکوشین
• کیوکوشین کای (بر قدرت فیزیکی تاکید دارد )
• وادوریو
• آشیهارا
• انشین

[ریپورتر]

هان مودو

هان مودو » اصولی از هنرهای رزمی فراگیر و جامع می باشد که شامل مطالعه تکنیکهای مبارزه با دست خالی ، تکنیکهای مبارزه با اسلحه ، مطالعه نیروی «کی» و مطالعه فلسفه هنرهای رزمی است. دکتر « هی یانگ کیم» در سال 1989، بعد از چهل سال تحصیل و تحقیق در مورد اصول هنر رزمی کره ای ، « هان مودو » را بنیان نهاد. وی طی یک سلسله تحقیق درمورد هنرهای رزمی، تکنیکهای و فلسفه های تمامی سبکها را اغلب مربوط به قرن گذشته میلادی بودند را جمع آوری نمود و همواره با تکنیکهای جدید و بدیع به صورت یک اصول متعادل و جامع درآورد . « هان مودو » توسط دولت کره به شماره ثبت 534 ، به عنوان هنر رزمی کره ای سنتی ثبت و رسمی شد. « هان » به معنای کره (ملت خوش بین ) ، «مو» به معنای هنرهای رزمی و «دو» به معنای روش است که در مجموع « هان مو دو » به معنای « روش هنرهای رزمی کره ای » می باشد . هدف اصلی هان مودو توازن است . بدین معنا که هنررزمی بین موارد ذکر شده زیر توازن برقرار می کند :
1- تکنیکهای مبارزه با دست خالی
2- تکنیکهایی که به کمک قدرت فیزیکی و نیروی « کی » انجام می شود
3- آموزش جسمانی و فلسفی ، ذهنی و روحی
4- تکنیکهای مربوط به سمت راست و چپ بدن
5- فلسفه و تکنیکهای سنتی و مدرن
اصول هان مودو به چهار قسمت اصلی تقسیم می شود .
1- یوکوان سول (Yuh Kwon Sul ) – مبارزه با دست خالی
2- موکی سول (Mu ki sul )- مطالعه تکنیکهای مبارزه با اسلحه
3- سان دو سول (sun do sul ) –مطالعه نیروی «کی»
4- هان چول هاک ( Han Chul Hak ) مطالعه فلسفه «هان »
یوکوان سولYuh Kwon Sul - مبارزه با دست خالی : یوکوان سول بزرگترین قسمت از تقسیمات هان مودو است که شامل : لگد زدن ، ضربه زدن پیچش مفاصل ،پرتاب، هان مودو هوشین سول (دفاع شخصی ) هیانگ( فرم ) و داریان ( مبارزه آزاد ) است .
هنر جویانی که تکنیکهای هوشین سول ( دفاع شخصی) را فرا می گیرند در خواهند یافت که تکنیکهایی را که آنها در سطح مبتدی فرا می گیرند در واقع پایه و اساس تمام تکنیکهایی خواهد بود که در طی پیشرفت خود دراین سیستم فرا خواهند گرفت . هیانگ ( فرم ) تقویت کننده تکنیکهای دفاع شخصی می باشد . هیانگ ( فرم) که بهمعنای فردیت در هنرهای رزمی میباشد اساس کار تکنیکهای هوشین سول ( دفاع شخصی ) است .
هیانگ ( فرم ) به هنرجویان این اجازه را می دهد که تکنیکهای را بدون همرزم و به تنهایی اجرا کنند .
دارایان به معنای مبارزه آزاد است ، سیستمی که سلاحهای هنرهای رزمی آشنا می شوند .
هنرجویان دوره آموزش با سلاحهای تهاجمی از قبیل : چوب، شمشیر را طی کرده و سپس استفاده از سلاحهای دفاعی مانند: طناب ، عصا، بادبزن را فرا می گیرند
هنرجویان هنگام مبارزه از تکنیکهای لگد زدن ، حمله ، پرتاب ، نگه داشتن ، خفه کردن استفاده می کنند . آنها این تکنیکها را در یک محط کاملاً سالم و مهیج فرا گرفته اند .
موکی سول (Mu ki sul ) مطالعه تکنیکهای مبارزه با اسلحه در سیستم های هان مودو هنرجویان در دوره های آموزشی خود با تعدادی از سان دو سول (Son do sul) مطالعه نیروی «کی » :
سان دو سول یا مطالعه نیروی « کی » ( انرژی درونی ) یکی از مواد حیاتی سیستم هان مودو است . در طی مراحل اولیه آموزش هان مودو و هنرجویان شروع به تمرین درست نفس کشیدن می نمایند که این عمل موجب تحریک جریان نیروی «کی » درتمام بدن می شود . با تمرین و گذشت زمان هنرجویان نحوه توسعه و جمع کردن انرژی «کی» را فرا گرفته و در مراحل پیشرفته سان دو سول نحوه کنترل جریان نیروی «کی» را در سرتاسر بدن یاد میگیرند .
در طی دروان آموزش هان مودو و هنرجویان نحوه استفاده از انرژی «کی» را هنگام اجرای تکنیکهای یوکوان سول و موکی سول فرا می گیرند
هان چول هاک (Han Chul Hak) – مطالعه فلسفه
آنچه که موجب جدایی سبک هان مو دو از سایر فعالیتهای رزمی مانند: شمشیر بازی ، بوکس و یا کشتی می شود فلسفه آن است. این موضوع باعث توجه و ارزش گزاری هنرجویان نسبت به فراگیری و اجرای تکنیکهای مودو می گردد.
حدود 10 هزار سال اجداد مردم کره جهت دسترسی به آب و هوای گرم و استفاده از دریا از زمینهای «فارمیل» ( Pharmil) واقع در آسیای میانه به سوی سواحل شرقی آسیا مهاجرت کردند و د رمکانی که اکنون «منچوریا» (Munchuria) و «پنسیلوانیا» (Peninsula) نامیده می شود مستقر شدند. در آنجا مردم کره تمدن یکسانی بر اساس فلسفه «هان» ایجاد نمودند. فلسفه «هان» منشاء کاملاً کره ای دارد . این فلسفه قبل از ارتباط مردم کره با همسایگان خود توسعه و تکامل یافته بود. فلسفه «هان» بر اساس چهار خصوصیت مجزا است.

1.«هان» به معنای رهبر و پیشوا است . مردم کره رهبری و راهنمایی را از صاحب منصبان عالی مقام دریافت می کنند. به عنوان مثال : امپراطور که رهبر کشور، پدر رهبر خانواده و معلم که هدایت کننده جامعه محسوب می شوند.
2.«هان» به معنای بزرگ یا کل است . هر شخص به عنوان عضو مهمی از جامعه به عنوان کل محسوب می شود. ایجاد توازن در جامعه مسئله بسیار مهمی است زیرا این امر موجب شادی و نشاط تک تک افراد جامعه و در نتیجه کل جامعه می شود.
3.«هان» به معنای روشنی و خوش بینی است. روشنی در زبان کره ای اشاره به کلمات صلح ، پاکیزگی و صداقت در زندگی دارد. خوش بین بودن مسئله ای است کاملاً مجزا ارتباطی به مشکلاتی که شخص در زندگی با آن مواجه است ندارد .
4.«هان» به معنای آموزش سطح بالا است . مردم کره ارزش زیادی برای آموزش و فرهنگ قائل هستند . آنها برای آموزش در سطح برتر چه از نظر ادبی و چه از نظر هنرهای رزمی با یکدیگر رقابت می کنند.
این چهار خصوصیت فلسفه «هان» بر تمام جوانب جامعه کره نفوذ نموده است. این خصوصیات در فرهنگ ، مذهب ، اقتصاد ، سیاست و بخصوص هنرهای رزمی گنجانده شده است. در واقع این خصوصیات نقش مهمی در تشکیل هویت و شخصیت مردم کره دارد.«چوایی چی ون» محقق بزرگ و جنگجوی مبارز

[ریپورتر]

كيوكوشين كاراته

درعكس استاد سليمان مهديزاده رئيس وبنيانگذار سبك گوجوريو وسبك كندو (شمشير سامرايي)وهمچنين استاد ساساكي ساساگامي رئيس سبك شيتوريو جهان ورئيس كميته فني كاراته ژاپن ومدرس جهاني ديده مي شوند.

کیوکوشین یکی از سبکهای اولیه و اصلی گروه آزاد (اوپن) است در سبک کیوکوشین توجه خاصی روی قدرت بدنی و استقامت جسمانی وجود دارد از این رو بعد ازگذشت چند سال هنرجوی کیوکوشین دارای اندامی تنومند و عضلاتی بسیار قوی و قدرت بدنی زیادی خواهد شد. البته علاوه بر مسائل جسمانی در ابعاد معنوی اصولی مانند نظم و انضباط ، دقت عمل- تمرکزذهنی- ادب و احترام - تواضع و فروتنی و دیگر مفاهیم عالیه انسانی و اجتماعی به طور مستمر تمرین و آموزش داده می شود.به طوری که در مقیاس عملی افراد رده بالا (کسانی که مدارج عالیه را در کاراته دارند)
از شخصیت اجتماعی قوی و با اعتماد بنفسی برخوردارند، دارای اخلاق نیکو و رفتار پسندیده میباشند و اکثرا در موقعیتهای اجتماعی خودشان موفق هستند
به طور کلی بایستی یا دآور شویم که در تجربه و عمل ثابت گردیده افرادی که به ورزش کاراته روی می آورند بعد از چند سال چنان شخصیتی والا و ارزشمند در کنار اندامی زیبا و قدرتمند پیدا میکنند که در حالت عادی انتظار چنین پیشرفت هائی از این افراد کمتر مدنظر بوده است.
دستیابی به شرایط ویزه معنوی و روانی کاراته مستلزم احاطه بر توانائیهای فیزیکی و جسمی است یعنی میبایستی با ممارست و پیگیری مدام اندامهای بدن را به گونه ای پرورش و رشد داد تا امکان یادگیری فنون و تکنیکهای پیچیده کاراته فراهم شود.
همه فنون کاراته بر مبنای علمی استوار است یعنی بنیانگذاران و پیشگامان با دقت نظر و مطالعه و تحقیق و رفع نواقص هر فن و اصلاح و تکمیل آن در طول سالیان متمادی و مطابقت آنها با روشهای علمی. پزشکی و حرکت مفاصل، کاراته را به شیوه امروزین به دست ما رسانده اند هرچند گاه نیز یک استاد با دیدی کارشناسانه و ارائه نظری تازه در باب یک یا چند حرکت با تکیه بر مفاهیم علمی کاراته را متحول نموده اند مرحوم استاد اویاما مبتکر سبک کیو کوشین یکی ازاین بزرگان بوده است کیو کیشین به معنای نهایت حقیقت و آن اشاره به این دارد که انسان باغلبه فیزیکی براندامهای جسمش ودستیابی به یک قدرت فنی وتوان بدنی فوق العاده بایستی به اعتلای روح وروان وابعاد معنوی خودش بپردازد تابه نهایت حقیقت (کمال) برسد چون کلیه اصول کاراته دارای منطق علمی است پس یادگیری وآموزش آن نیز بایستی براساس روشهای علمی وریاضی وتربیت بدنی صورت گیرد تابهترین بازده وکارائی حاصل شود چه عدم توجه به مطالب علمی ورزش امکان کزروی و وارد آوردن آسیب وناراحتی رابه دنبال خواهد داشت بطور مثال درحدود 6ماه طول می کشد تاعضلات-تاندونها و مفاصل یک فرد مبتدی از نظر فیزیکی آمادگی لازم راپیدا کند تامربی بتواند فنون خاص ودروس اصلی کاراته رابه وی آموزش دهد لازمه این مهم حضور مرتب وبی وقفه هنر جو در طول این مدت است البته اگر کسانی سابقه تمرینات ورزشی در رشته دیگری را داشته باشند مدت آمادگی جسمانی آنها کاهش خواهد یافت.

[ریپورتر]

فلسفه کاراته دو


فلسفه کاراته دو مهمترین جنبه ی آموزشی است زیرا این یعنی آموزش روان از نقطه نظر سنتي
و قتی شا گردان این هنر در بدو امر وارد یک دو جو می شوند آنها برابري را یاد می گیرند .
تمام آنها باید از پایین شروع کرده و خود را به سطوح بالا تر بکشانند در نتیجه آنان بدون در نظر
گرفتن تفاوت های فردی و سبکی خاص کاراته فضایل بالا تری را یاد می گیرند که عبارتند از.
احترام ، همدردی ،حق شناسی ،پاک دامنی .
کاراته راهی است که از طریق آن شخص فرو تنانه به ضعف های خود واقف می شود و در اینجاست
که از طریق این فضایل ضعف های خود را به نقاط قوت تبدیل می کنند



گسترش کاراته

اوایل قرن بیستم بود که یک گروه از استادان اوکیناوا یی الاصل به نامهای

گیچین فوناکوشی، کنوا مابونی ، موتوبو ،چوموها ناشیرو ،شین کو

ماتایوشی و شین پان شیروما در آن دوره نهضت کاراته را در ژاپن به امید

به دست گرفتن هویت ملی از انجمن هنرهای رزمی ژاپن به راه انداختند .

در اواسط سال ۱۹۳۰ وقتی که اصلاحاتی روی آن انجام گرفت به وسیله


دولت ژاپن مورد قبول قرار گرفت و متعاقبا ترقی کرد .

یوتو کوکای (انجمن هنر های رزمی ژاپن )در سال ۱۸۹۵ تاسیس شد.

این انجمن به وسیله ی بهترین هنر مندان رزمی ژاپن اداره می شد .

بعد از مذاکره با بوتو کوکای و بعد از نمایشات عمومی و خصوصی استادان

کاراته ترتیبی دادند تا بوتو کوکای معاری برای پذیرش کاراته در داخل برنامه

های خود تدوین نماید. استادان اوکیناوایی در ژاپن ابتدا رسما در موارد زیر

توافق کردند :

۱- کاراته می بایست گروه های مختلف خود را متحد کند

۲- گروه های کاراته می بایست لباس متحد الشکلی برای خود بر گزینند

۳- گروه های کاراته باید مواد و استاندارد هایی برای امتحان و میزان

کارایی در نظر بگیرند وقالب های رقابتی را سازمان دهند

استادانی چون فوناکوشی و مابونی کارهارا به انجام رساندند و کاراته در

بوتوکاکای پذیرفته شد از طریق نفوذ این سازمان کاراته در ژاپن شروع

رشد و شکوفایی کرد . در طی این مدت یک شاخه از انجمن در ناها

اوکیناوا تاسیس شد .در ژاپن وقتی بوتوکوکای خطوط کلی خود را بر طبق

پوشید و قرارداد ، بیش از آنچه که در اوکیناوا در اصل شناخته شده بود

وضعیت نظامی به خود گرفت با چنین ابداع و نو آوری چهار سبک اصلی

کاراته (شوتوکان، وادوریو، شیتوریو ،گوجوریو) شکل گرفتند.

در طی گذشت سالها و تربیت یافتن بهترین مربیان زیر نظر استاد فونا

کوشی مانند ناکایاما،اویاما ،آبه ،کانازاوا و ... سبک هایی از J K A گرفته

شد که عبارتند از سبکهای شوتو کانWskF،شتو کان SKA ،شتوکان ملی ا

یران ،شوتوکان JSKA و...

همه ی اینها بر گرفته شده از زحمات و مرارت های استاد بزرگ شوتو کان

JKA فونا کوشی می باشد.به احتمال زیاد هر چقدر سبک از شوتوکان JKA

جدا شود هنوز به نفوذ و اسکلت بندی قویترین سبک که توسط استاد

بزرگ پایه ریزی شد پی نخواهیم برد .

شوتوکان ((خانه شوتو))((مکتب شوتو))

شوتو لقب فوناکوشی و کان خانه و مکتب وی بوده است .شوتو کان در

حال حاظریکی از چهار سبک اصیل و بزرگ کاراته دنیا محسوب می شود

علاوه بر آن شوتو کان متعلق به شوریته در کاراته می باشد