معرفی سری ناوشکن های کلاس Zerstörer 1934 - قسمت چهارم:Richard Beitzen

به نام خدا




در این قسمت با آخرین ناوشکن از این کلاس،یعنی Richard Beitzen آشنا خواهید شد.


این سری از ناوشکن ها،یعنی سری Zerstörer 1934 ، اولین کلاس ناوشکن های آلمانی بودند که بعد از جنگ جهانی اول ساخته شدند و بین سال های اکتبر 1934 و ژانویه 1935 به آب انداخته شدند.البته این سری ناوشکن ها زیاد خوب ساخته نشده بودند،دلیلش این بود که به خاطر شرایط آن دوران ، سریعا به آب انداخته شدند.یکی از مشکلات عمده این ناوشکن ها این بود که در آب های خیلی عمیق بسیار مرطوب میشدند و آب بیشتر جاهای آن را خیس میکرد.این باعث میشد تا توپ های جلوی ناوشکن غیرقابل استفاده شوند.همچنین این ناوشکن ها از نظر مکانیکی هم مشکلاتی داشتند.
موتورهای این ناوشکن ها که جدیدا طراحی شده بودند و از نوع توربینی بودند بعد از نصب مشکلاتشان مشخص شد: نگهداری از این موتورها سخت بود و بیش از حد باعث لرزش ناوشکن میشدند.علاوه بر اینها،این ناوشکن ها بردهای عملیاتی پایین داشتند(تقریبا نصف همتای انگلیسی) و همچنین مقدار مهمات و بار کمی میتوانستند حمل بکنند(باز هم نصف همتای انگلیسی).فقط یکی از این 4 ناوشکن از جنگ جان سالم به در برد.
لازم به ذکر است نام این 4 ناوشکن از نام های پرسنل نیروی دریایی آلمان که در جنگ جهانی اول کشته شده اند گرفته شده بود.



ناوشکن Z4 Richard Beitzen




ناوشکن Z4 Richard Beitzen چهارمین و آخرین ناوشکن از ناوشکن های کلاس Zerstörer 1934 است که به معرفی آن خواهم پرداخت.Beitzen مانند خواهران خود، در اواسط دهه 1930 برای کریگزمارینه(نیروی دریایی آلمان)ساخته شد.نام این ناوشکن از فرمانده ناوگروه قایق های اژدر افکن 14 گرفته شده بود که در مارس 1918 در نبرد دریایی کشته شد.
این ناوشکن در 30 نوامبر 1935 در بندر کیل به آب انداخته شد و در 13 می 1937 عملیاتی شد.ناوشکن Richard Beitzen طول کلی 119 متر و 114 متر آبخور دارد.عرض این ناوشکن نیز 11.3 متر بود.همینطور وزن این ناوشکن در حالت کاملا پر به 3,156 تن میرسید.توربین های بخار این ناوشکن توانایی تولید 70,000 اسب بخار نیرو را داشتند و میتوانستند ناوشکن را به سرعت نهایی 36 نات(67 کیلومتر بر ساعت)برسانند.دقیقا مانند دیگر ناوشکن های هم کلاس،این ناوشکن هم از نفت سیاه به عنوان سوخت استفاده میکرد و 752 تن نفت سیاه را با خود حمل میکرد که در ابتدا تصور میشد میتواند به آن برد عملیاتی معادل 8,100 کیلومتر با سرعت 19 نات(35 کیلومتر بر ساعت)بدهد.ولی در عمل با سرعت 19 نات فقط میتوانست 2,830 کیلومتر را طی کند.قسمت تسلیحات این ناوشکن نیز دقیقا مانند ناوشکن قبلی است.
بر روی این ناوشکن،5 توپ 128 میلی متری SK C/34 ، هر کدام در برجک هایی جداگانه و به صورت تکی نصب شده است.این توپ ها برای درگیری با اهداف دریایی مثل کشتی ها یا برای درگیری با اهداف زمینی میتوانستند مورد استفاده قرار گیرند.سلاح های ضد هوایی این ناوشکن را 4 توپ 37 میلی متری دو لول SK C/30 و 6 توپ 20 میلی متری تک لوله C/30 تشکیل میدادند.همچنین برای درگیری با زیردیایی ها،این ناوشکن 8 تیوب اژدر 533 میلی متری به اضافه 4 پرتاب کننده بمب عمقی(این نوع بمب ها که شبیه بشکه بودند از ناوشکن توسط دستگاهی به درون آب پرتاب میشدند و بعد از اینکه مقداری پایین میرفتند با قدرت زیادی منفجر میشدند و باعث آسیب دیدن یا غرق شدن زیردریایی هدف میشدند.)که در عقب این ناوشکن نصب شده بودند در اختیار داشت.برای هر پرتاب کننده بمب عمقی تقریبا 16 بمب ذخیره نیز توسط ناوشکن حمل میشد.علاوه بر اینها این ناوشکن توانایی مین ریزی نیز داشت.ریل های مین ریزی این ناوشکن در عقب نصب شده بودند و ظرفیت حداکثری 60 مین را داشتند..خدمه این ناوشکن شامل 10 افسر و 315 سرباز وظیفه میشد.



این ناوشکن همانطور که گفته شد چهارمین و آخرین ناوشکن از کلاس ناوشکن های Zerstörer 1934 است.ناوشکن های هم کلاس شامل Z1 Leberecht Maass - Z2 Georg Thiele و Z3 Max Schultz میشود.از بین این ناوشکن ها فقط Z4 از جنگ جان سالم به در برد.Z1 و Z3 در کنار یکدیگر در 21 فوریه 1940 غرق شدند و Z2 در 13 آپریل 1940 در نارویک نروژ غرق شد.


سوابق عملیاتی Z4 Richard Beitzen



ناوشکن Leberecht Maass اولین ناوشکنی بود که بعد از جنگ جهانی دوم در آلمان ساخته شد.ساخت Richard Beitzen دو و نیم ماه بعد از شروع ساخت Z1 شروع شد و 28 ماه بعد از Z1 کاملا عملیاتی شد.این کلاس از ناوشکن ها از تعدادی مشکل رنج میبردند.یکی از مشکلات عمده این ناوشکن ها این بود که در آب های خیلی عمیق بسیار مرطوب میشدند و آب بیشتر جاهای آن را خیس میکرد.این باعث میشد تا توپ های جلوی ناوشکن غیرقابل استفاده شوند.موتورهای این ناوشکن ها که جدیدا طراحی شده بودند و از نوع توربینی بودند بعد از نصب مشکلاتشان مشخص شد: نگهداری از این موتورها سخت بود و بیش از حد باعث لرزش ناوشکن میشدند.علاوه بر اینها،این ناوشکن ها بردهای عملیاتی پایین داشتند(تقریبا نصف همتای انگلیسی) و همچنین مقدار مهمات و بار کمی میتوانستند حمل بکنند(باز هم نصف همتای انگلیسی).
با شروع جنگ جهانی دوم در 1939،Beitzen همراه با کرویزرهای Köln ، Leipzig و Nürnberg به منطقه دانزیک/دانزیگ رفت.در دسامبر 1939، Beitzen یکی از ناوشکن هایی بود که در عملیات مین ریزی در نیوکاسل شرکت کرد که اینبار هم سه کرویزر Köln ، Leipzig و Nürnberg همراهش بودند که البته کرویزرهای Köln و Nürnberg مورد اصابت اژدرهای انگلیسی قرار گرفتند.
Richard Beitzen در چندین عملیات مین ریزی دیگر در مرزهای دریایی انگلیس نیز شرکت داشت.در اوایل 1940 این ناوشکن در ناوگروه دوم ناوشکن ها در دریای شمال خدمت میکرد.در 22 فوریه 1940،Richard Beitzen و 5 ناوشکن دیگر Z3 Max Schultz, Z1 Leberecht Maass, Z6 Theodor Riedel, Z13 Erich Koellner و Z16 Friedrich Eckoldt به جنوب شرقی انگلیس که دریای Dogger Bank نام دارد رفتند تا با عملیاتی به نام Wikinger به کتشی های تجاری انگلیسی حمله بکنند.در مسیر ، این ناوگروه اشتباها مورد حمله یک جنگنده هنکل 111 آلمانی قرار گرفت.یک بمب به Leberecht Maass برخورد کرد و باعث شد قسمت هدایت این ناوشکن از بین برود و همچنین باعث شد این ناوشکن از وسط بشکند،در حالی که 280 نفر از خدمه این ناوشکن کشته شده بودند در حال غرق شدن بود.بین خدمه کشته شده،فرمانده ناوشکن نیز بود.فقط 60 نفر از خدمه این ناوشکن جان سالم به در بردند.در طول عملیات نجات خدمه،ناوشکن Z3 Max Schultz به یک مین دریایی برخورد کرد و غرق شد و تمام خدمه آن کشته شد.



در تاریخ 13 آپریل 1940،Richard Beitzen تنها ناوشکن باقی مانده از کلاس Zerstörer 1934 بود.این ناوشکن سال اول جنگ را در دریای بالتیک و شمال گذراند و در اکتبر 1940 به برست فرانسه برده شد.طی ماه ژانویه 1941 این ناوشکن موقتا به روتردام برده شد و سپس دوباره به برست برگردانده شد.بعد از حمله آلمان به شوروی، Beitzen به عنوان بخشی از ناوگروه ششم ناوشکن ها به Kirkenes برده شد و بر علیه کشتی ها و ناوهای روسی از آن استفاده شد.در آگوست 1941 این ناوشکن مورد اصابت چند گلوله توپ توپ های دفاع ساحلی شوروی در شبه جزیره کلا(کولا)قرار گرفت.در ژانویه 1942 در چند عملیات کوچک اسکورت،مخصوصا اسکورت ناو Tirpitz ،شرکت کرد و بعد از مدت کوتاهی به لوهاور فرانسه رفت.در فرانسه در یک عملیات اسکورت دیگر شرکت کرد و چند کشتی آلمانی را از برست تا آلمان اسکورت کرد.بعد از این به نروژ رفت تا در نبرد دریایی بارنتس در 31 دسامبر 1942 شرکت کند.بعد از این ، اکثرا برای اسکورت و گشت از این ناوشکن استفاده میشد.چند سال بعد در اوسلو نروژ در 14 می 1945 این ناوشکن به تصرف انگلیسی ها در آمد و در فوریه 1946 به بندر Rosyth برده شد.نهایتا در 1949 این ناوشکن اوراق شد.


پایان



نویسنده و مترجم:
kaveh