واحد پانزر لهر


واحد پانزر لهر ، که عموما با نام پانزر لهر شناخته میشود ، یکی از واحد های زرهی و برجسته کل ارتش آلمان بوده که در ژانویه سال 1944 متشکل از سربازان سرآمد و تعلیم دیده (لهر:آموزش) تشکیل شد. این واحد را برای افزایش قدرت زرهی در برابر حمله پیش بینی شده متحدین از سمت غرب در نظر گرفتند.بزرگترین نقطه ضعف آن ، متمرکز بودن فرماندهان و تعلیم دهندگان واحد در یک یگان است.به خاطر برجسته بودن این واحد ، در مقایسه با واحد های پانزر معمولی ورماخت ، بیشتر مجهز شد. تنها واحدی بود که به طور کامل با تانک و خودرو های زرهی مجهز شد ، حتی با اینکه در چندین عملیات تا مرز نابودی جنگید .(همانند عملیات کبرا)

شکل گیری :
این واحد در پوتسدام شروع به شکل گیری کرد و پس از آن در ژانویه 1944، به نانسی فرانسه رفت تا فرآیند تشکیل کامل شود.این واحد را چند دسته از نیرو های سرآمد و برتر تشکیل دادند. کادر زرهی آن نیز از دانش آموختگان ممتاز پانزروافه (مسئول تشکیل گردان های زرهی و موتوریزه) بود. سربازان این واحد ، جزو با تجربه ترین سربازان پانزروافه هستند و در جبهه های شرق ، شمال آفریقا ، سیسیل یا ایتالیا جنگیده اند. بسیاری از آنها افتخارات زیادی برای شجاعتشان کسب کردند. با توجه به دلایلی که گفته شد ، این واحد را از همان ابتدای شکل گیری یک واحد برجسته شناختند.در اوایل 1944 ، به مجارستان رفت تا تعلیم کامل شود و دسته 901 ام خود را در همان جا جذب کرد . پس از مجارستان ، به عنوان قسمتی از لشگر هفتم ورماخت ، به فرانسه بازگشت و منتظر حمله متحدین ماند. واحد لهر به جدید ترین پانتر ها و پانزر های 4 موجود مجهز و یکی از برترین واحد ها از نظر زرهی گردید. همچنین دو گردان اول هر دسته پانزرگندیر ( نارنجک انداز) ، توپخانه(مجهز به توپ های خود کششی) و گردان شناسایی ( مجهز به خودرو زرهی پوما جدید) زرهی بودند (در شرایط معمولی ، فقط گردان های اول هر دسته مجهز به نیروی موتوریزه هستند) .گردان شناسایی و توپخانه در نرماندی به واحد پیوستند، دسته اول پانزر نیز به 8 عدد تایگر 1 و 5 عدد تایگر 2 مجهز گردید . با این حساب ، در مجموع همه دسته های پانزر روی هم 237 عدد تانک داشتند. یکی دیگر از مشخصه های نادر این واحد ، مجهز شدن گردان پانزرگندیر(نارنجک انداز) به لباس هایی با مقاومت بیشتر در برابر گلوله است.
1-نرماندی:
1.1-نبرد کان :
هنگامی که حمله متحدین در تاریخ 6 جون 1944 در نرماندی آغاز گردید ، این واحد در روز اول نبرد( که بسیار دشوار نیز بود) در عقب نگاه داشته شد. این واحد در 8 جون به میدان نبرد رفت تا مقابل انگلیسی ها و کانادایی ها بایستد. این واحد کنار 12امین واحد اس اس ، مستقر و در برابر حملات بی وقفه انگلیسی ها مقاومت و پس از آن ، در عملیات پرچ(تصرف تپه 112) ایفا نقش کرد. در 13 جون ، لشکر هفتم زرهی انگلیس خط دفاعی نیرو های آلمان را شکافت و روستای ویلرز-بوکیج را تسخیر کرد و تحدیدی جدی برای نیرو های آلمانی مستقر در خط مقدم گردید. عناصر اصلی این واحد یعنی واحد دوم پانزر و گردان 101 پانزر ، ماموریت یافتند تا نیروهای نفوذی بریتانیایی را نابود سازند. نبرد برای بازپس گیری این روستا از این جهت حائز اهمیت است که مایکل ویتمن از گردان 101 ام پانزر ، پس از 2 روز نبرد بی وقفه ، عقب نشینی نیرو های انگلیسی را دید ، اما واحد در 17 جون مجبور شد تا از موقعیت این روستا عقب نشینی کند. همانند بسیاری از واحد های آلمانی ، این واحد نیز در هنگام عقب نشینی تلفات سنگینی از نیرو هوایی متحدین متحمل گردید ، به طوری که تا اواخر جون ، واحد چندین بار از نیرو تخلیه شد. با اینحال ، موضع خود را در روستای تیلی فرانسه در برابر سنگین انگلیس و متحدانش حفظ کرد. تا اواخر جون ، واحد گزارش کرد که 3000 تن ، 51 دستگاه تانک و توپ سنگین ، 82 دستگاه خودرو زرهی و حدودا 300 وسیله نقلیه از دست داده است.
1.2-نبرد های سینت-لو
در 2 جولای ، واحد دستوری مبنی بر ترک موقعیت و حرکت به سمت غرب گرفت که با این کار ، پشتیبانی برای واحد های نزدیک سنیت-لو( که در مقابل آمریکا مقاومت میکنند) باشد.منطقه های اطراف سینت-لو دارای پرچین های بلند قدیمی و راه های فرورفته در آب میباشد که به عنوان بوکاژ شناخته شده که بوکاژ باعث کاهش مانور و قدرت نیرو های زرهی و افزایش موقعیت های تدافعی برای پیاده نظام میشود. به محض ورود به بوکاژ ، واحد خود را در برابر 83 امین واحد پیاده نظام آمریکا مشاهده کرد. پس از شروع کردن چند نبرد ، لهر به پونت-هربرت حمله ور شد که در اشغال آمریکایی ها بود.در 11 جولای ، واحد به له دسرت (منطقه ای عمیق در بوکاژ) حمله کرد که نیروهای هوایی آمریکا و تانک های ام-10 ، 20 عدد از تانک های واحد را نابود کردند. تانک های باقی مانده به وایر کانال عقب نشینی نمودند( که در امنیت نسبی بودند). در دو هفته بعد ، واحد در برابر حمله های متحدین ایستاد ، شایان ذکر است که نیرو های متحدین از نظر عددی بسیار برتر از نیرو های این واحد بودند.در 19 جولای ، سینت-لو به دست آمریکایی ها افتاد. 6 روز بعد ، آنها اقدام به اجرای عملیات کبرا کردند ، این عملیات به منزله خروج آمریکایی ها از محل استقرارشان در نرماندی بود. عملیات با مقدار بسیار زیادی از نیرو های هوایی آماده گردید(بیش از 1500 بمب افکن). واحد در آتش مستقیم بمباران قرار داشت و متحمل خسارات فراوانی شد.پس از بمباران ، واحد زیر بمباران 1000 توپ از کالیبر های مختلف گرفت . پس از این بمباران ها ، واحد اول پیاده نظام آمریکا همراه 238 تانک شرمن ( از واحد دوم و سوم زرهی )به واحد لهر حمله کرد. نباید از واحد به کلی نابود شده لهر توقع داشت که 140 هزار مرد جنگی را متوقف کند ، برای همین در 5 آگوست پس از چندین نبرد ، به الانسون برای تجدید قوا و استراحت بازگشت.
2-نبرد آردن
2.1-عملیات واخت ام راین
در اوایل نوامبر ، پانزر لهر به 15 امین لشگر پانزر (قسمتی از لشگر جی) رفت تا برای عملیات تهاجمی نازی ها در زمستان آماده شود ، عملیات واخت ام راین که به نبرد آردن معروف است.در 21 نوامبر ، واحد که تا حدی تجدید قوا کرده بود ، دستور گرفت تا ضد حمله ای به آمریکایی ها(که در حال پیشروی به ساورنه بودند) بزند. ضد حمله نیز متوقف گشت و واحد نیز از خط مقدم فراخوانده و قدرت واحد به مقدار قابل توجهی کم شد. زمانی که باید برای تجدید قوای پانزر لهر و دیگر واحد ها گذاشته میشد به این معنا بود که تاریخ عملیات باید به تعویق افتد. روز قبل از حمله ( 15 دسامبر) ، واحد اصلا آمادگی همچین عملیاتی را نداشت . تنها یک گردان از 2 گردان زرهی واحد برای نبرد آماده بود. برای جبران این مشکل ، دو گردان ضد تانک(نابود گر تانک) و یک تیپ توپخانه به واحد اضافه کردند.گردان شناسایی واحد (مجهز به خودرو های زرهی ) تنها بخش آماده واحد در این نبرد است . عملیات در 16 دسامبر 1944 آغاز و این واحد از مناطق مرکزی به خطوط مقدم آلمان ها نقل مکان کرد.26 امین واحد پیاده نظام ورماخت مسئول گردید تا راه را برای واحد هموار کند ، اما گرفتار شده و واحد به سختی به راه ادامه داد. شرایط در 2 روز بعدی بد تر هم خواهد شد ، آمریکایی ها هنگ 901 ام پانزرگندیر را در ویلتز متوقف کردند ، همچنین هنگ 902 ام نیز در هسینگن با مقاومت شدید مواجه گردید.
2.2-باستگن
در 18 دسامبر ، ورق برگشت . 26 امین واحد پیاده نظام پل رود کلرو را برای عبور واحد ایمن ساخته و راه را به سوی جاده و راه آهن باستگن باز کرد.گردان شناسایی زودتر از واحد حرکت کرد تا قبل از پیوستن واحد به باستگن به ویلتز حمله کند. اسب سواران 26 امین واحد پیاده نظام خودشان را بین ستون های واحد گیرانداختند و باعث شدند سرعت واحد بسیار پایین آید. در 19 دسامبر ، هنگ های پانزر به مانع در راه برخوردند که گروه نبرد چری(گیلاس ، خود بخشی از 9امین واحد زرهی ایالات متحده بود) آن را محافظت میکرد. پس از پیروزی های اولیه ، پیشروی های لهر با تلفات سنگین همراه شد. گروه نبرد چری عقب نشینی کرده و راه برای رسیدن با باستگن دوباره باز گردید. با اینحال ، قسمت اعظم نیرو های زرهی واحد به شمال (ماگرت) فرستاده شدند تا از 26امین واحد پیاده نظام پشتیبانی های لازم را به عمل آورند.پس از گرفتن ماگرت ، یکی از افراد محلی بایرلین (فرمانده واحد) را از یک ستون آمریکایی شامل 50 تانک که در شمال حرکت میکنند ، با خبر کرد.غافل از اینکه تنها 2 عدد از تانک های آمریکایی در نزدیکی هستند و با خبری غلط مبنی بر تصادم واحد دوم اس اس ، داس رایش با نهمین واحد زرهی ایالات متحده ، بایرلین دستور توقف و ایجاد مانع روی جاده را صادر کرد.پس از مدتی واحد لهر دوباره رهسپار شد و به دهکده باستگن رسید . واحد 101ام چتربازان ایالات متحده (عقاب های در حال فریاد) قبل از آنها در این دهکده ساکن شدند.پس از آن لهر تقسیم شد ، نصف واحد ماند تا به 26امین واحد پیاده نظام کمک کند و نصف دیگر با بیشتر نیروهای زرهی ، به راهشان به سمت رود موز ادامه دادند.در چند روز آینده ، قسمتی از واحد که مانده بود ( بیشتر آن از هنگ 901 ام پانزرگندیر بودند) ، خودش را با حملات پی در پی به باستگن فرسوده ساخت. باقی مانده نیروها به سمت شرق میرفتند ، در حالی که از چند پیروزی کوچک مثل تسخیر تدارکات آمریکایی ها خوشحال بودند ، اما به یک مقاومت مثال زدنی در نزدیکی سینت هابرت برخوردند . پس از مدت کمی ، به جنگ سنگینی در جنوب باستگن وارد شد.پس از آن ، واحد برای تصرف باستگن کنار رفت و با واحد دوم اس اس و 116 واحد پانزر برای حمله به دینان و موز ادغام گردید.
2.3-حمله به دینان
پس از یک روز تجدید قوا ، لهر دوباره به میدان نبرد بازگشت. در راهش به سینت هابرت جنگید و به نظر می آمد که راه دینان و موز دوباره باز است.پس از رسیدن به رشفر (دهکده قبل از دینان)، بایرلاین ، فرمانده واحد ، به مردانش گفت :
"خیلی خوب بچه ها ، چشماتون رو ببندید و برید تو ! "
دسته مهاجم ، تیپ 902 ام پانزر گندیر ، با دیواری از خمپاره مواجه شد . نبرد نیز پس از آن آسانتر نگردید .در 23 دسامبر ، واحد تمام روز را برای تسخیر رشفر جنگید و تلفات زیادی نیز داد . سرانجام آمریکایی ها عقب نشینی کردند . آمریکایی ها فقط 25 مرد کشته و 15 مرد زخمی تلفات دادند ، با وجود اینکه کل روز را در برابر یک واحد برجسته میجنگیدند( در ویکیپدیا ذکر شده که این قسمت نیازمند منبع است ، احتمالا دروغی بیش نیست - م).راه دوباره باز گردید و واحد قبل از رسیدن به باستگن ، به واحد دوم زرهی ایالات متحده برخورد کرد.در کریسمس 1944 ، در جلگه کنار رود موز ، 3 واحد پانزر همراه واحد 9ام پانزر ، به لشگر هفتم ایالات متحده حمله ور شدند . ابرها کنار رفتند و نیروی هوایی متحدین به صحنه برگشت و واحد های پانزر را متوقف ساخت.واحد لهر به چند حمله دست زد اما همگی توسط نیروی هوایی متحدین به شکست گرایید ( این مطلب نیز مانند مطلب بالا نیازمند منبع است – م). اوضاع برای آلمانی ها خوب پیش نرفت ، گروهی که از واحد دوم پانزر بود ، بسیار به جلو پیشروی کرد و ارتباط رادیو ای اش را با بقیه از دست داد . این گروه برای جلوگیری از شناسایی و در نتیجه ، نابودی توسط بمب افکن ها ، فقط در شب حرکت میکرد.بیشتر واحد دوم پانزر ، در نزدیکی دینان محاصره شدند. در 26 دسامبر ، واحد لهر چندین تلاش برای آزاد سازی آنها انجام داد اما همه تلاش ها به لطف نیروی هوایی متحدین بی نتیجه ماند.پس از یک شکست دیگر توسط واحد نهم ، دستوری مبنی بر عقب نشینی واحد لهر صادر گردید. 600 نفر از واحد دوم ، تصمیم گرفتند که بدون تجهیزات پا به فرار بگذارند و به عقب برگردند. به عبارت دیگر ، تمامی تجهیزات (اعم از تانک های تایگر 2 ) را برای متحدین در حال حمله به عنوان هدیه جای گذاشتند. به موز دست نخواهد یافت ، عملیات واخت ام راین شکست خورد.
3-کمک از باستگن
باقی مانده واحد دوم ، به عقب بازگشت تا با آخرین تلاش ، باستگن را همراه لهر تصرف کند. وقتی که پانزر لهر شروع به قرار گیری در محل های از پیش تعیین شده کرد ، واحد 4ام زرهی ایالات متحده ، با رهبری جورج اس پاتن ، اقدام به حمله برای آزاد سازی باستگن نمود.دقیقا از محل های پیش تعیین شده پانزر لهر . مکان های جلو به راحتی به دست پانزر لهر افتاد ، و تنها یک روزنه باقی مانده بود تا واحد 101ام چتر بازان ایالات متحده محاصره شود.سپس پانزر لهر گرفتار چندین عملیات نا موفق برای بستن روزنه گردید ، در پایان، واحد خسته از میدان نبرد بیرون رفت . پانزر لهر بار دیگر شکست خورده میدان نبرد را ترک کرد.
4-هلند ، رماگن ، عملیات حقیقی
پس از شکست حمله آردن ، پانزر لهر باردیگر تجدید قوا نمود ، گرچه که به حالت استاندارد خودش برنگشت. تمامی ارشد ها و با تجربه ها مرده بودند ، پانزر لهر اوایل 1945 ، همانند نقطه کوچکی از پانزر لهر اولیه است . پس از تجدید قوا ، به شمال(راین لند) رفت تا در عملیات حقیقی ، مقابل لشگر 21 ام کانادا قرار گیرد. نبرد بسیار سنگینی را تجربه کرد و دوباره متحمل خسارات فراوان شد.پس از تسخیر پل لودندرف( در تاریخ جنگ جهانی 2 به رود روی رامگان معروف میباشد) ، پانزر لهر دستور گرفت تا قسمت پایانی پل را نابود سازد. عملیات موفقیت آمیز نبود ، گرچه که واحد خوب عمل کرد و خسارات زیادی را متحمل ساخت( این قسمت نیز نیازمند منبع است – م). تعداد بیشمار متحدین و پشتیبانی هوایی دائمی ، واحد لهر را به یک سایه ضعیف تبدیل نمود . هنگام عقب نشینی به شمال غربی آلمان ، در روهر محاصره شدند و باقیمانده افراد پانزر لهر که روزی یکی از قدرتمند ترین واحد های بود ، به ایالات متحده تسلیم شد. گفتنی است که در این منطقه یکی از بیشترین مقاومت ها را شاهد بودیم و پس از محاصره ، حدود 300 هزار نفر زندانی شدند .