یورش به نرماندی ، ساحل طلایی

[M@hdi42]

یورش به نرماندی ، ساحل طلایی

به نام خدا

قصد داریم چگونگی پیاده شدن متفقین در سواحل نرماندی در سال 1944 را که ورق جنگ را برگرداند برای شما عزیزان در چند قسمت شرح دهیم.

قسمت اول:

ساحل طلایی ، Gold Beach

مقدمه

عملیات طلا، که عموما با نام ساحل طلا شناخته می شود، اسم رمز یکی از عملیات های متفقین در جنگ جهانی دوم در طول حمله به سواحل نرماندی و فرانسه تصرف شده توسط آلمان بود که در 6 ژوئن سال 1944 به وقوع پیوست. پیاده شدن در ساحل طلا به لشکر پنجاهم پیاده نظام ارتش انگلستان به فرماندهی ژنرال داگلاس الکساندر گراهام و تیپ زرهی هشتم سپرده شده بود. قرار بود این نیروها در سه ناحیه اصلی در ساحل طلا پیاده شوند که از غرب به شرق به ترتیب، آیتم، جیگ که به دو منطقه سبز و قرمز تقسیم می شد، و کینگ که مانند جیگ، خود به دو منطقه سبز و قرمز تقسیم می شد نام داشتند.

نیروهای انگلیسی در حال پیاده شدن در ساحل طلا در 6ژوئن

ساحلی که باید توسط لشکر پنجاهم پیاده نظام مورد حمله قرار می گرفت، بین لی هامل و ور سور مر قرار داشت. قسمتی از لشکر هفتاد و نهم زرهی نیز به این لشکر ضمیمه شده بود تا در این حمله به آن کمک کند. تیپ 231 پیاده باید در "جیگ" در نزدیکی لی هامل پیاده می شد و تیپ 69 نیز باید در "کینگ" در روبروی ور سور مر پیاده می شد. تفنگداران دریایی شماره47 نیز باید در ساحل "آیتم" پیاده می شدند.



زمینه حمله به نرماندی

در سال 1942، متفقین به شوروی اطمینان دادند که جبهه ای را در غرب باز خواهند کرد تا بدین وسیله فشار بر روی ارتش محاصره شده شوروی کمتر شود. در حالی که آمریکا و انگلستان منابع و نیروی کامل برای یک حمله گسترده د باز کردن جبهه ای در غرب را نداشتند، نقشه های باز کردن جبهه ای در غرب با اسم رمز " پٌتک" کشیده می شد. به خاطر سنگین بودن جبهه شرقی، موقعیت آلمان در غرب اروپا رفته رفته تضعیف می شد و البته وضعیت جبهه شرقی نیز وخیم تر. در آگوست 1942 نیروهای انگلیسی-کانادایی عملیات نافرجامی را در فرانسه با نام عملیات "یوبیلی" در ساحل دیپ اجرا کردند. یکی از دلایل این حمله امتحان تاکتیک ها، و همچنین قدرت سنجی نیروهای آلمانی بود. حمله ضعیف طراحی شده بود و به همین دلیل به یک فاجعه تبدیل شد. 4,963 نفر از نیروهای انگلیسی-کانادایی کشته، زخمی یا اسیر شدند و در مقابل، تلفات آلمان تنها در حدود 590 کشته و زخمی شد. به دنبال پیروزی نیروهای آمریکایی-انگلیسی در مقابل ژنرال اروین رومل در شمال آفریقا در ماه می 1943، در جولای 1943 نیروهای آمریکایی-انگلیسی و کانادایی به سیسیل یورش بردند و تا ماه سپتامبر وارد ایتالیا شدند. در ماه دسامبر، به خاطر مقاومت شدید و موثر آلمانی ها، و همچنین به خاطر جغرافیای خشن شبه جزیره ایتالیا، سرعت پیشروی در ایتالیا به شدت کاهش یافت.

پس از به دست آوردن تجربه های ارزشمند از حمله های آبی خاکی و همچنین نبرد در زمین، برنامه ریزان متفقین تصمیم گرفتند طرحی برای حمله به شمال فرانسه در سال 1944 بریزند. بر اساس دستور ژنرال دوایت دی آیزنهاور (فرمانده کل نیروهای متفقین)، و فردریک مورگان، برنامه ای برای حمله به فرانسه به عنوان عملیات ارباب(اورلرد) ریخته شد. بر اساس طرح اولیه، در ابتدا 5 لشکر با قایق های مخصوص باید تاریخ 1 می 1944 وارد ساحل فرانسه می شدند که بزرگترین عملیاتی آبی خاکی تاریخ نظامی جهان محسوب می شد. این حمله پس از آن برای سه شنبه 5 ژوئن 1944 برنامه ریزی شد و گستره شبه جزیره کوتنتین تا شهر کان در استان نرماندی برای عملیات کردن انتخاب شد. هفده بخش در امتداد خط ساحلی نرماندی با کدهای متفاوت از غربی ترین نقطه یعنی کد اوماها تا شرقی ترین نقطه حمله یعنی راجر نام گذاری شدند. مدتی بعد 8 ناحیه دیگر با کد یوتا به عملیات اضافه شد. بخش های جزئی تر به رنگ های سبز، قرمز و سفید تقسیم شدند. در این عملیات عظیم، نیروهای انگلیسی باید بین رود اورن و بندر ان بسین پیاده می شدند و بعد از تصرف شهر کان، باید خط مقدمی از کامونت لونته تا جنوب شرقی کان تشکیل می دادند. با این کار، فرودگاه های ارتش آلمان در آن منطقه تصرف می شد و همچنین ارتش آمریکا که در غرب در حال پیشروی به سمت شربورگ بود پوشش داده می شد. بعد از آن، از کان و اطراف آن، ارتش انگلستان می توانست به طرف جنوب یعنی فالیس و سپس به سمت شهر آرژنتان و رود توکیس و بعد از آن به سمت رود سن پیشروی کند.

نقشه حمله متفقین به نرماندی

پس از تاخیر به علت هر دو مشکل لجستیکی و آب و هوای نامناسب، عملیاتی ارباب، بزرگترین عملیات آبی خاکی تاریخ، 24 ساعت، یعنی تا روز ششم ژوئن 1944 به تعویق افتاد. آیزنهاور و مونتگمری، فرمانده دسته ارتش21، قصد داشتند در روز اول شهر کان و طی 90 روز پاریس را به تصرف خود در آورند.



اهداف

اهداف اولیه لشکر پنجاهم پیاده نظام در عملیات ارباب تصرف ساحل بین آرومانش و ور سور مر و سپس حرکت به سمت جنوب، منطقه ای با کد "مسیر ملی13" میشد تا جاده بین شهر بایوژ و کان تصرف شود. تیپ های 231 و 69 نیز باید وارد ساحل شده و اطراف ساحل را پاکسازی می کردند. به دنبال آنها تیپ های 51 و 151 پیاده نظام، باید با پشتیبانی تیپ 8 زرهی به سمت جنوب غربی و "مسیر ملی13" حرکت می کردند. وظیفه گروه47 تفنگدار دریایی نیز تصرف بندر ان بسین و سپس وصل شدن به نیروهای آمریکایی بود که به اوماها حمله می کردند. وظیفه نهایی لشکر پنجاهم وصل شدن به نیروهای کانادایی بود که در ساحل جونو پیاده می شدند.



خطوط دفاعی آلمانی ها در ساحل

در قسمت شرقی ناحیه که قرار بود نیروهای انگلیسی در آن پیاده شوند، قسمتی از نیروهای لشکر پیاده نظام استاتیک 716، شامل حضور داشتند. قسمت مرکزی فقط توسط جوخه سوم هنگ 441 داوطلبان شرقی حفاظت می شد که عمدتا از نیروهای داوطلب روسی تشکیل شده بود. این جوخه تعدادی توپ 50 میلی متری در درون سنگرهای بتنی و تعدادی نیز توپ 75 میلی متری در اختیار داشت.

در قسمت غربی ناحیه ای که قرار بود نیروهای انگلیسی در آن پیاده شوند، گردان یکم هنگ 916 لشکر 352 حضور داشت. نیروهای آلمانی که از شرق تا غرب ناحیه ای که قرار بود نیروهای انگلیسی در آن پیاده شوند ، خانه های روبروی ساحل را سنگر بندی کرده و درون آنها سنگر گرفته بودند. البته این خانه ها هم در مقابل بمباران هوایی و هم بمباران دریایی آسیب پذیر بودند.

چند توپخانه در پشت مونت فلوری، ریس، مرفونتین، کرولی و کرپون مستقر بودند و میتوانستند ساحل را زیر آتش خود بگیرند. در بالای صخره های ساحل سور مر پست های دیده بانی برای توپ های 155 میلی متری مستقر بودند. این توپ ها تقریبا 800 متر با ساحل فاصله داشتند.

نیروهای ذخیره لشکر 352 در بایوژ مستقر بودند. یعنی در منطقه ای ایده آل برای ضد حمله و حمله متقابل به نیروهای پیاده شونده در ساحل. با این حال، حضور سربازان چترباز از لشکر هوابرد 101 آمریکا در نزدیکی مدخل رودخانه وایر، ژنرال کریس، فرمانده لکشر 352 آلمان را به سمتی سوق داد تا نیروهای خود را از منطقه بایوژ دور کرده و در حدود 30 کیلومتر به عقب تر ببرد. این یعنی قابلیت ضد حمله به ساحل توسط این لشکر از بین رفت و دیگر این امتیاز وجود نداشت.

سواحل کینگ سبز و جیگ در زمان حمله لشکر پنجاهم

تهاجم اولیه

قبل از پیاده شدن سربازان در ساحل، خطوط دفاعی آلمانی ها توسط بمب افکن های متوسط و سنگین، بمباران شد؛ به دنبال آن، بمباران ناوها با توپ های 150 و 200 میلی متری آغاز شد.

ناحیه کینگ (لا ریویرا -- ور سور مر)
به خاطر تفاوت جزر و مد در شرق و غرق ساحل، انگلیسی ها با 50 دقیق فاصله با آمریکایی ها، در ساعت 07:25 دقیقه در ساحل کینگ پیاده شدند. انگلیسی ها بر این باور بودن که می توان مواضع دفاعی مانند سنگرها، توپ های ضد تانک و مین ها که در ساحل بودند را در موج اول حمله پاکسازی کرد. با اینحال به خاطر باد شدیدی که از شمال غربی می وزید، سطح آب دریا در طول ساحل بالاتر از حالت پیش بینی شده بود. این سطح آب بالاتر باعث شده بود تعداد زیادی از مین ها و موانع دیگر به زیر آب بروند. این کار مهندسان که باید زیر آتش دشمن به پاکسازی مین ها و موانع می پرداختند را سخت تر می کرد. تصمیم گرفته شد که از تانک های دی دی(آبی خاکی) که باید توسط قایق ها به نزدیکی ساحل آورده شده و سپس از قایق ها خارج می شدند صرف نظر شود و در عوض قایق ها تانک هارا مستقیما در ساحل پیاده کنند. اولین موج قایق هایی که باید نیروهارا به ساحل می رساندند زیر آتش سنگین آلمانی ها قرار گرفته و تلفاتی متحمل شدند. گردان یکم هنگ همپشایر افسر فرمانده خود را از دست داد و یک دقیقه بعد از پیاده شدن در ساحل، دومین فرمانده آنها نیز کشته شد. به دنبال هنگ همپشایر، تیپ چهارم خدمات ویژه در حال حرکت به ساحل بود. آنها نیز زیر آتش سنگینی قرار گرفتند و فقط یکی از قایق های آنان به ساحل رسید.

تصمیم به وارد کردن مستقیم تانک ها به ساحل امتیازی برای انگلیسی ها شد زیرا هیچ نیروی زرهی آلمانی در منطقه وجود نداشت. بعد از ورود تانک ها به ساحل، شرایط به نفع انگلیسی ها سوق پیدا کرد و سنگرهای آلمانی سقوط کردند. البته تعداد زیادی از سنگرها و نقاط قوت آلمانی ها توسط بمباران دریایی نابود شده بودند و این کار را راحت تر کرده بود. این کار تجربه ای از عملیات یوبیلی بود. لا ریویرا مستحکم ترین نقطه بود که در ساعت 10:00 تصرف شد.

نیروهای لشکر پنجاهم پیاده، 6 ژوئن 1944، روز اول حمله

ناحیه جیگ (لی هامل)
سربازان هنگ ششم گرین هاوارد توسط تانک های دی دی(آبی خاکی) هنگ چهارم و هفتم دارگون، و تانک های مخصوص هنگ وست مینیستر دراگونس پشتیبانی می شدند. در این ناحیه دفاع ضعیف بود و نقاط قوت نیز قبل از اینکه بتوانند انگلیسی هارا زیر آتش سنگین خود بگیرند توسط آتش نیروی دریایی از بین رفتند.

پیشروی به سمت به لی هامل کند بود و انگلیسی ها متحمل مقداری تلفات شدند. مداخله هنگ 147 توپخانه سلطنتی، به افزایش سرعت پیشروی کمک کرد و در نهایت در ساعت 16:00 لی هامل تصرف شد. سپس هنگ69 به پیشروی خود به سمت جنوب یعنی کرولی و کرپون ادامه داد. در ساعت 16:00، نیروهای آلمانی ضد حمله ای کردند ولی نتوانستند انگلیسی هارا عقب برانند.


ناحیه آیتم
تفنگداران دریایی شماره47، یعنی آخرین نیروی کماندو که باید در ساحل پیاده می شد، در قسمت شرقی ساحل طلا، در شرق لی هامل در ساحل پیاده شد. وظیفه آنها پیشروی سریع و بلافاصله در عمق و سپس چرخش به راست(غرب) و 16 کیلومتر پیشروی برای تصرف بندر ان بسین بود. این تنها بندری بود که انگلیسی ها می توانستند برای مدتی تدارکاتی مانند سوخت را از طریق آن به نیروهای خود در فرانسه برسانند و به همین دلیل مهم بود.

پس از پیاده شدن در ساحل، تفنگداران دریایی شماره47 به سمت جنوب آرومانش پیشروی کردند و به سمت غرب چرخید تا بندر ان بسین را تصرف کند. پس از رسیدن به بند ان بسین، آنها در تپه 72 مستقر شده و سنگر بندی کردند. البته نبرد برای این بندر تا 8 ژوئن ادامه داشت و بعد از دو روز نبرد سنگین این بندر بالاخره به دست انگلیسی ها افتاد.



پشتیبانی دریایی

صدها فروند شناور نیروی "جی"(ابتدای حرف Glod به معنی طلا) را تشکیل داده بودند که وظیفه حمله به ساحل طلا را بر عهده داشت. در میان این نیرو، رزم ناوهای اچ.ام.اس آژاکس، اچ.ام.اس آرگنوت، اچ.ام.اس امرالد، اچ.ام.اس اوریون، نبرد ناو اچ.ام.اس وارسپیت نیروی دریایی انگلستان و رزم ناو فرانسه به اصطلاح آزاد، جورج لیگس وجود داشتند که وظیفه پشتیبانی آتش و همچنین بمباران قبل از پیاده شدن در ساحل را بر عهده داشتند. فرمانده داگلاس پنانت که سوار بر کشتی اچ.ام.اس بولولو بود فرماندهی نیروی "جی" را برعهده داشت.

رزم ناو اچ.ام.اس آژاکس

خطوط دفاعی آلمانی ها در زمین

توپخانه ها و خمپاره اندازهای آلمانی مقاومت سنگینی می کردند و آتش سنگینی بر روی نیروهایی که در ساحل پیاده شده بودند می ریختند ولی در ساعت 10:00، لا ریویر تصرف شد و چند ساعت بعد نیز لی هامل سقوط کرد و به تصرف انگلیسی ها در آمد.تفنگداران دریایی سلطنتی انگلیس بعد از اینکه توپخانه ور سور مر توسط رزم ناو اچ.ام.اس آژاکس نابود شد، در حدود 1.6 کیلومتر به سمت جنوب بندر ان بسین پیشروی کردند.

مجموع تلفات انگلیسی ها تا پایان عملیات به 400 نفر رسید. اطلاعاتی درباره تلفات آلمانی ها در دسترس نیست.

پایان قسمت اول



مترجم:kaveh



منبع

[transylvanya]

معرفی مختصر :
لشکر352 پیاده نظام (352.ID) واحد عملیاتی ارتش آلمان در طول جنگ جهانی دوم درجبهه غربی بود، 352 به دلیل دفاع سرسختانه از ساحل اوماها درD-Dayشتاخته می شود.
تاریخچه :
این لشکر در نوامبر 1943 در فرانسه تشکیل شد و فرماندهی آن به عهده ی سپهبد دیتریک کرایس از زمان تشکیل تا نابودی _درژوئیه 1944_ بود.سازمان رزمی 352 بهتر از اکثر لشکر های آلمان در سال 1944 بود؛در آن زمان بر اثر نبرد های فرسایشی، بخش پیاده نظام آلمان دچار کاهش شدید پرسنل شده بودو استعداد هر لشکر به طور کلی به شش گردان کاهش یافته بود.با این حال،352 هنوز 9 گردان عملیاتی داشت.
: D-Day
وظیفه352در دفاع از ساحل با بهبود موانع آغاز شد،جای گذاری موانع در طول خط ساحلی و همچنین برش و تخلیه الوار از جنگل های نزدیک و مین کاری ساحل انجام شد،سربازان به 10 میلیون مین نیاز داشتند، اما کم تر 10000قطعه مین در دسترس بود.
اولین گروه از موانع - در حدود 250 متری - از خط جزر و مد - شامل ' بلژیک گیتس- ورقه آهنی تقویت شده ساخته شد . بعد هم یک گروه ازموانع صد چتر باز. در نهایت یک ردیف از موانع فلزی، از جمله 'خارپشت' از جنس فولاد.اگرچه آلمان ها مین های زیادی به این موانع ضمیمه کرده بودند،تحت تاثیر آب و هوا تعدادی از آنها از بین رفته بودند.
سربازان هنگ های 916 و 726 با احداث سنگر،هشت پناهگاه بتنی،35 سایت توپ، شش چاله خمپاره انداز،چند سایت برای 35 Nebelwerfer، (راکت انداز چند لوله) و 85 آشیانه تیربار،آماده دفاع شدند.
در سحرگاه روز 6 ژوئن1944،گردان اول ازهنگ915، که تنهاعنصر ذخیره 352 بود، طی یک عملیات فریب _به عنوان بخشی از عملیات تایتانیک_به دور ازسواحل اوماها و گلد و مناطق فرود واحد101هوابرد هدایت شد.نیروهای این واحد تمام صبح روز6 ژوئن مشغول جستجو در جنگل ها برای پیدا کردن محل فرود چتربازان بودند.
هنگ916 در D-Day(عملیات ارباب)مشغول نبرد با لشکر های1و 29 ایالات متحده در ساحل اوماها بود.واحد352 به دلیل قرارگیری در ارتفاع،دید خوبی بر منطقه داشت و همین مسئله باعث تلفات بالای نیروهای مهاجم در ساعات آغازین نبرد شده بود.واحد916 در بامداد روز 7 ماه ژوئن پس از اینکه فرمانده، سرهنگ ارنست گت (Ernst Goth)،گفت دیگرنمی تواند مواضع را حفظ کند،عقب نشینی کرد. باقیمانده لشکر در درگیری های شدید در bocageبرای دفاع از سنت لو در برابر آمریکایی ها شرکت کرد.
پس از حمله :
واحد352پس از حمله نابود شد. در 30 جولایabgekämpft_آبگه کامپف_ اعلام شد، به این معنی که دیگر برای نبرد مناسب نبود. بعد از آن به عنوان لشکر Volksgrenadier 352 در سپتامبر بازسازی شد و در نبرد بالژ جنگید. پس از آن،دفاع مناطق تریر و Moselle مبارزه کرد تا زمانی که در اواسط مارس 1945 از بین رفت، باقیمانده کوچک آن در سراسر راین پخش شدند. برای آخرین بار به عنوان یک گروه رزمی در اواسط ماه آوریل استفاده شد و کار خود را در نزدیکی دارمشتات به پایان رسانید.

[transylvanya]

یگانهای درگیر :

آلمان :

در مجموع : 73 لشگر (15لشگر زرهی)

متفقین :

در ابتدا 15 لشگر و سپس 85 لشگر . در مجموع یکصد لشگر .

برخی از یگان ها :

آلمان نازی :

352 پ.ن. تحت فرمان سپهبد دیتریش کرایز (متوفی).

709 پ.ن. تحت فرمان سپهبد کارل-ویلهلم فون شلیبن (متوفی).

716 پ.ن. تحت فرمان سپهبد ویلهلم ریشتر .

یکم زرهی اس اس تحت فرمان سرتیپ تودور ویش .

نهم زرهی(ورماخت) تحت فرماندهی سپهبد اروین یولاس .

یست و یکم زرهی (ورماخت) تحت فرمان سپهبد اسوین گرولینگ .

243 پ.ن. تحت فرمان سپهبد هانس هلمیک .

94 پ.ن. تحت فرمان سپهبد برنهارد اشتاینمتز .

91 پ.ن. تحت فرمان سپهبد ویلهلم فالی . در بمباران متفین کشته شد . بلافاصله آجودان وی ،برنهارد کلوسترکمپر ، فرماندهی واحد را به عهده گرفت .

لشگر های اس اس :

2 و 9 و 10 و 12 و 17 اس اس .

گردانهای مستقل :

101 و 102 و 501 زرهی اس اس .

سپاه ها :

یکم و دوم زرهی اس اس .

ارتش :

پنجم زرهی اس اس .