پایگاه‌های زیر آبی یوسو

[Joseph Goebbels]

اتفاقاتی در عمق اقیانوسها که ما از آن بی خبریم

پایگاه‌های زیر آبی یوسو



منطقه ای که به احتمال زیاد بیشترین تعداد گزارش‌های مربوط به یوسوها را به خود اختصاص داده، آب‌های اطراف پورتوریکو است. به عنوان گوشه پایینی مثلث برمودا، این جزیره برای چندین دهه در مرکز بحث‌های مربوط به یوسوها قرار گرفته است



همشهری دانستنیها/شماره 69/سید معین عمرانی

منطقه داغ یوسوها
منطقه‌ای که عده‌ای هستند به احتمال زیاد بیشترین تعداد گزارش‌های مربوط به یوسوها را به خود اختصاص داده، آب‌های اطراف پورتوریکو است. به عنوان گوشه پایینی مثلث برمودا، این جزیره برای چندین دهه در مرکز بحث‌های مربوط به یوسوها قرار گرفته است. تمامی محققان یوفولوژیست و یوسولوژیست مدعی هستند که بهترین پرونده‌های مشاهده و برخورد با یوسوها در پورتوریکو اتفاق افتاده‌اند و به عبارت دیگر، این جزیره منطقه داغ یوسوهاست. لاگونا کاتاهنا، جزیره بکر و دست‌نخورده‌ای در گوشه جنوب غربی جزیره است. این دریاچه مدت‌هاست در مرکز توجه محققان و یوفولوژیست‌ها و یکی از مراکز مشاهده یوسوهاست. رِینالدو ریوس آیالا، از محققان یوسوها دراین‌باره می‌گوید: «من برای سال‌ها در مورد پرونده‌های مربوط به این دریاچه تحقیق کرده‌ام. البته مدت‌هاست که همه در مورد این جزیره همه سکوت کرده‌اند.» محقق دیگری به نام کارلوس تورِس نیز می‌گوید: «دریاچه لاگونا کاتاهنا جایی است که از دهه 1930، محل مشاهده صدها یوسو بوده است؛ اجسامی که می‌آیند و می‌روند و کسی نمی‌داند چه هستند و برای چه در آنجا رفت‌وآمد دارند.»

مشاهده بر فراز دریاچه
در تاریخ هشتم اکتبر 2002/16 مهر 1381، حدود ساعت 9 شب، کارلوس تورس، محقق یوسوها و پلیس اهل پورتوریکو، مدعی شد شاهد بیرون آمدن و پرواز یک جسم درخشان قرمز رنگ از درون آب‌های دریاچه لاگونه کاتاهنا با سرعت بسیار زیاد بوده است. سپس ناگهان این جسم متوقف شده و بالای سطح آب در هوا شناور می‌شود.

او توضیح می‌دهد: «من این جسم را با چشمان خودم دیدم. ارتش هم درگیر این مشاهده شد؛ چون آنها هم آن را دیدند. جسم پرواز کرد و دور شد، بعد از سمت کوه ایندی دوباره به سمت دریاچه برگشت و برای چندین دقیقه روی آب در هوا شناور شد. سپس ناگهان درون آب فرو رفت.

یکی دیگر از اعضای تیم تحقیقات یوسوها در پورتوریکو یعنی «پروژه آرگوس» به نام خوزپه کنیونِز مدعی است که از همین جسم در تاریخ 20 نوامبر 2004/30 آبان 1383 فیلم گرفته است. این احتمالا اولین مدرک ویدئویی در مورد یوسو در نزدیکی این دریاچه
اسرار آمیز است. در این ویدئو وسیله پرنده درخشان در حال بالا آمدن از آب دریاچه دیده می‌شود. این وسیله حدود یک دقیقه در هوا شناور می‌ماند و بعد پرواز کنان از آنجا دور می‌شود.

او توضیح می‌دهد: «در اواسط دهه 1990، با وجود صدها گزارش در مورد یوسوها، تلاش‌های زیادی برای بی اعتبار کردن این پدیده انجام شد. صدها نفر شاهد رفت و آمد این اجسام و نورها بوده‌اند. این مشاهدات در تمام نقاط پورتوریکو گزارش شده‌اند؛ مخصوصا دریاچه کاتاهنا و جاده شماره 303.»

جاده یوفو 303
این جاده یکی دیگر از مکان‌هایی است که ادعا می‌شود یکی نقاط داغ رفت و آمد یوسوها بوده و هست. یکی از مشهورترین این حوادث، سقوط سال 1997/1376 یکی از این اجسام در کوه ایندیو است که اثری از سوختگی و سوالات بی جواب بسیاری را بر جای گذاشت.
محققی به نام ویلسون سوسا می‌گوید: «در 5 می‌1997/15 اردیبهشت 76، یک یوفو آنجا سقوط کرد و زمین‌های زیادی را به آتش کشید. ماموران فدرال هم آنجا بودند و آن را از آنجا خارج کردند.»

بعد از این ادعا، مسؤولان محلی و دولتی پدیده یوسوها و یوفوها را جدی گرفتند. در نتیجه، شهردار لاهاس در پورتوریکو مدتی پیش، جاده‌ای را که از وسط مناطق پررفت‌وآمد یوفوها می‌گذرد به‌عنوان «جاده یوفو شماره 303» نامگذاری کرد.

اما برای متخصصان این پدیده، اتفاقاتی که در اطراف این جزیره می‌افتد اهمیت بسیار بیشتری دارند. در تپه‌های اطراف لاهاس، معمولا یک بالون با تجهیزات راداری برای گشت فرستاده می‌شود. گفته می‌شود وظیفه اصلی آن، نظارت بر رفت‌وآمدهای وسایل نقلیه هوایی و هواشناسی است؛ اما محققان یوسوها مدعی‌اند کار اصلی آن، چیزی بیشتر از این بوده و برای نظارت و ضبط فعالیت‌های یوفوها و یوسوها از آن استفاده می‌شود.

یکی از محققان یوسوها می‌گوید: «ما مدارکی به دست آوردیم که نشان می‌دهد دولت، دستور تحقیق محرمانه‌ای را در این مورد صادر کرده است. دولت هرگز دستوری علنی برای این موضوع نداده بود. مردم هم از این پروژه خبردار نشدند. درنهایت هم طی این گزارش به این نتیجه رسیدند که این پدیده هیچ تهدیدی برای بشریت محسوب نمی‌شود.»

حجم عظیم گزارشات ادعایی مشاهده یوسوها در این جزیره گمانه‌هایی را مبنی بر وجود چیزی بیش از یوسوها در آب‌های نزدیک به ساحل گوشه جنوبی مثلث برمودا باعث شده است. متخصصان و محققان از تمام نقاط دنیا معتقدند که به احتمال زیاد یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های یوسوها در این منطقه قرار گرفته است.
خوزه مارتینِز دراین‌باره می‌گوید: «ما حدس می‌زنیم پایگاهی بین لاپاگرا و منطقه‌ای در نزدیکی کابو روحو قرار داشته باشد. همین‌طور حدس می‌زنیم که این پایگاه باید در جایی بسیار عمیق و در شبکه‌ای از غار‌ها در زیر زمین و دریا قرار گرفته باشد که به دریاچه لاگونا کاتاهنا هم ارتباط دارد.»
خوزپه کنیونز هم می‌گوید: «انگیزه آنها برای رفت‌وآمد به درون آب‌ها، احتمالا این است که آنها از این طریق می‌توانند از یک نقطه وارد آب شده و از نقطه دیگری از آن خارج شوند.»

نظرات مختلف
آیا تمام این وقایع می‌توانند به ناخودآگاه جمعی مردمان جزیره یا حتی فرهنگ اسرار آمیزی که در اطراف مثلث برمودا شکل گرفته است، ارتباط داشته باشند؟
به عقیده مارسلینو کانینو، در فرهنگ پورتوریکو با اینکه مردم در مورد مسائلی مثل چوپاکابرا یا مثلث برمودا زیاد صحبت می‌کنند، اصلا به هیچ‌کدام از این صحبت‌ها اعتقادی ندارند.اما کنینز با این مساله موافق نیست: «این یک واقعیت است. یوسوها در پورتوریکو واقعا وجود دارند. وقتی صدها گزارش و مشاهده در این باره وجود داشته باشد، چگونه می‌شود اعتبار آن را زیر سوال برد؟»

گزارشات نیروهای دریایی
گفته می‌شود یوسوها به نحوی وارد آب می‌شوند که با توجه به قوانین شناخته شده فیزیک مدرن برای ما قابل درک نیست. متخصصان از گزارش‌های مربوط به سفر این جسم در اعماق بسیار زیاد، گذشتن آنها از میان یخ‌ها و حرکت در آب با سرعت‌های مافوق صوت در شگفت هستند. در اواخر سال 1969/1348، ملوانان نیروی دریایی آمریکا در حالی که مشغول فعالیت روی پروژه یخ شکنی Deep Freeze در نزدیکی آنتارکتیکا بودند، ناگهان با یک جسم در آب فرو رونده ناشناس مواجه شدند که ویژگی‌های شگفت‌انگیزی از خود نشان می‌داد. آیوان سندرسون در مجله آرگوسی مطلبی در این مورد نوشت. او مدعی شد این جسم از درون یخ‌ها بیرون آمد و به سرعت از آنجا دور شد. این جسم که به شکل یک زیر دریایی بود و حداقل 30 متر طول داشت، با حالتی انفجاری از درون یخی ضخیم با سرعتی باور نکردنی بیرون جهید و ملوانان ارتش ایالات متحده هم شاهد آن بودند.

اما این فقط یکی از گزارش‌هایی است که توسط نیروی دریایی کشوری در دنیا ادعا شده است.

ولادیمیر آجاجا که یوفولوژیستی روس است توضیح می‌دهد: «من یک پرونده در این مورد می‌شناسم که در نزدیکی لنینگراد اتفاق افتاد. در زمستان سال 1976/1355، یک یوسو به درون یخ‌ها شیرجه زد، کمی زیر آب حرکت کرد و سپس دوباره از زیر یخ‌ها بیرون جهید.»
کارل فیند از محققان سرشناس یوسوها می‌گوید: «آنها یخ را ذوب می‌کنند. اگر یک شهاب سنگ به یخ‌ها برخورد کند، آنها را به تکه‌های زیادی می‌شکند، در صورتی که یوسوها معمولا یک حفره تمیز از خود به‌جا می‌گذارند.»
شاهدان یوسوها هم اغلب ادعا کرده‌اند که بعد از خرج یوسو از آب، جهشی در آن ایجاد شده است.

ادوالترز، از ساکنان گالف بریز در فلوریدا که مدعی است عکس پولاروید از یک یوسو بر فراز آب گرفته، از این دسته است. در این تصویر که در تاریخ هفتم جولای 1988/16 تیر 1367 گرفته شده است، در زیر یوسو ادعایی، آب به صورت مارپیچ و گردباد مانند دیده می‌شود.

او در لحظه گرفتن عکس رو به شمال ایستاده بود و با یوسو تقریبا دو کیلومتر فاصله داشت. او متوجه شد که آب زیر این جسم به طرزی عجیب و با حالتی رقص گونه حرکت می‌کند. بعد متوجه شد که آب تا زیر این جسم در هوا بالا برده شده است. تصویری که او تهیه کرد به وضوح این مساله را نشان می‌دهد. چنین ادعا‌هایی باعث شده عده‌ای از متخصصان، این احتمال را از نظر دور نداشته باشند که ممکن است یوسوها از آب به عنوان نوعی سوخت استفاده کنند. از جمله این محققان می‌توان به کریس استایلز اشاره کرد که به این مساله اشاره می‌کند که برای همجوشی هسته‌ای به آب نیاز است و این ممکن است دلیلی بر این مساله باشد. از طرف دیگر، بسیاری از پرونده‌ها و گزارش‌های مشاهده یوسوها و یوفوها در مورد اجسامی بوده‌اند که بر فراز بسترهای کوچک و نه حتی آب‌های بزرگ پرواز می‌کردند.

توضیحات علمی حرکت در آب
نظریات مختلف علمی جدید در مورد نحوه حرکت یوسوها در آب ارائه شده است. به عقیده بیل برنز موتور محرک یوسوها، با تصوری که ما از موتور داریم بسیار متفاوت است. او بر این باور است که آنها از سیستمی استفاده می‌کنند که در اثر برهم کنش با میدان مغناطیس زمین خاصیت پیشرانه‌ای پیدا می‌کند.

استانتون فریدمن، فیزیکدان و یوفولوژیست مشهور هم می‌گوید: «با بررسی نیروهایی که در مایع احاطه کننده یوسو یعنی آب دریا که مایعی بسیار رسانا ست، وجود دارد می‌توان تمامی نیروهای مختلفی را که باعث حرکت در تمام جهات می‌شود توضیح داد. یک نمونه ساده و ابتدایی این نحوه حرکت، زیردریایی‌هایی هستند که با استفاده از میدان‌های الکترومغناطیسی با موفقیت امتحان و آزمایش شده‌اند.»

این زیر دریایی در اواسط دهه 1960 توسط دانشمندان دانشگاه سانتا باربارا در کالیفرنیا ساخته و آزمایش شده بود. در این سیستم از خاصیت رسانایی آب برای حرکت استفاده می‌شد و در خود زیر دریایی هم هیچ قطعه متحرکی وجود نداشت. آیا امکان دارد که یوسوها از چنین سیستمی استفاده کرده باشند؟
نظریه دیگری هم در این مورد وجود دارد که می‌گوید یوسوها در زیر آب از حبابی پوششی بهره می‌برند که باعث می‌شود با آب تماس نداشته باشند و از این طریق با سرعت‌های زیاد در آب حرکت کنند. مارکو پرینسیواد که استاد دانشگاه ریورساید در کالیفرنیاست این نظریه را مطرح کرده است.

اما در نهایت اینکه این اجسام چگونه در زیر آب با سرعت‌های بالا حرکت می‌کنند، هنوز به‌عنوان نظریه مطرح است و کسی از اسرار آنها آگاهی ندارد و این دقیقا باعث بحث‌های مختلف در این‌باره شده است. البته تحقیقات بیشتر در این زمینه ادامه دارد.

منبع : http://www.hamshahrimags.com/NSite/FullStory/News/?Id=24427