تحصیل در داخل یا خارج از کشور ... چرا ؟

[Sa.n]

سلام دوستان عزیز
امروز قصد داریم که درباره تحصیل در خارج از کشور بحث کنیم
که آیا خوب هست و موجب موفقیت میشه یا خیر و اگر میشه از چه مقطعی بهتر هست ؟
آیا در خارج از کشور احتمال موفقیت بیشتر هست یا کمتر ؟
در آخر تاپیک نتیجه مشخص میشه که اصلا تحصیلات در خارج از کشور مناسب هست یا خیر و اگر مناسب هست از چه مقطعی تحصیلات شروع بشه . ویا اگر نه به چه دلیل ؟
ما فرض رو بر این میگیریم که فردی توان مالی برای تحصیلات رو داشته باشه ، بهتره که چگونه تصمیم بگیره ؟
و یا اگر شما جای فرد ذکر شده بودید چه می کردید ، به چه دلیل ؟

دوستان توجه داشته باشند

1- عزیزانی که در تاپیک شرکت می کنند توجه داشته باشند که حتما برای انتخاب خود دلیل آورند .
2- از هرگونه مرتبط کردن تاپیک با مسائل سیاسی و بی مربوط به تاپیک جدا خودداری بفرمایید
3- از تمامی دوستان خواهش دارم که در بحث شرکت کنند چون امکان داره بحث ما به خیلی از دوستانی که چنین اهدافی دارند کمک بخصوصی کند.
4- بحث کاملا جدی می باشد و از عزیزان خواهشمندم که در تاپیک جدیت لازمه را به خرج دهند .
موفق باشید

[masoume.a.92]

سلام
مرسی از تاپیک خوبت
یکی از نظراتم اینه که اونور بیشتر برا تحصیلات آدم ارزش قائلند
همه چیز تخصصا جداست
ارزش هر رشته مشخصه
کارش همینطور مجزا و تخصصی و به ارزش واقعی خودش
و اینا و چیزای دیگه... فعلا همین
حداقل راجع به خودم با قاطعیت میگم.



آهان اینو یادم رفت.
بنظرم آدم اگه میخواد بره بهتر از همون طفولیت بره

[Sa.n]

سلام
مرسی از تاپیک خوبت
یکی از نظراتم اینه که اونور بیشتر برا تحصیلات آدم ارزش قائلند
همه چیز تخصصا جداست
ارزش هر رشته مشخصه
کارش همینطور مجزا و تخصصی و به ارزش واقعی خودش
و اینا و چیزای دیگه... فعلا همین
حداقل راجع به خودم با قاطعیت میگم.



آهان اینو یادم رفت.
بنظرم آدم اگه میخواد بره بهتر از همون طفولیت بره

سلام معصومه جان ممنون بابت نظرتون
فقط یک سوال داشتم این که شخصی بخواد از دوران ابتدایی تحصیلاتش در خارج از کشور تحصیل کنه ، بعدا که به ایران می خواد برگرده با مشکل رو به رو نمیشه که مثلا بعضیا میگن از فرهنگش دور میشه و از این جور صحبت ها
نظر شما در این باره چیه ؟

[masoume.a.92]

سلام معصومه جان ممنون بابت نظرتون
فقط یک سوال داشتم این که شخصی بخواد از دوران ابتدایی تحصیلاتش در خارج از کشور تحصیل کنه ، بعدا که به ایران می خواد برگرده با مشکل رو به رو نمیشه که مثلا بعضیا میگن از فرهنگش دور میشه و از این جور صحبت ها
نظر شما در این باره چیه ؟

خواهش میکنم.
خب ببینید بنده صرفا از جهت علم و تحصیلات و کار و اینا عرض کردم
دور شدن از فرهنگ و سایرموارد یکم مجزاست.

_{خب یکم دور میشه آدم از فضای ایرانو بی قانونی های ایرانی جماعت نظیر آشغال انداختن تو خیابون چسبوندن آدامس به زیر میز! نزدن راهنما نبستن کمربند ایمنی و...}

نه ولی از شوخی گذشته
از این نظر یکم مشکل پیش میاد
شاید بشه با برگشت مداوم در بین تعطیلات و اینا مشکلو حل کرد ولی دست خوده آدمه که چطور بمونه...
باید فرد ارتباط مداوم با ایران و ایرانی ها داشته باشه که این قضایا پیش نیاد
در ضمن دور نشدن از اصل و دیانت و قرهنگ نیاز به مداومت در انجام کاراهایی داره که یک فرد وقتی تو ایران هست انجام میداد......
یعنی مقیم اونور باشه ولی ایرانی بمونه و ایرانی زندگی کنه تا جایی که میتونه و شرایط بهش اجازه میده
_{آخه بعضیا جو میگیرتشون از خارجیا هم خارجی تر میشن بعضیا! کلا اصلا ایرانی بودنشونو کتمان میکنند!}

البته من شخصا مهاجرت یک نفر تنها رو اصلاااااااااا قبول ندارم حالا به هردلیلی که میخواد باشه
حتما باید با خانواده باشه
اگرم که اقوام و دوست و آشنای ایرانی هم باشه که فبها

نمیدونم تونستم درست منظورمو برسونم؟

درمورد دلیلم از اینکه از همون ابتدایی برن چون فرد از همون اول با سیستم آموزشی که به نظر شخصی من درست تره بار میاد و بهتره...
حالا از مقاطع دیگه هم برن بد نیست


کلا در ایران تحصیلات و کار یک صفای خاصی داره که هیچ جای دنیا نداره
بخصوص سیستم بروکراسی اداری

[Sa.n]

خواهش میکنم.
خب ببینید بنده صرفا از جهت علم و تحصیلات و کار و اینا عرض کردم
دور شدن از فرهنگ و سایرموارد یکم مجزاست.

_{خب یکم دور میشه آدم از فضای ایرانو بی قانونی های ایرانی جماعت نظیر آشغال انداختن تو خیابون چسبوندن آدامس به زیر میز! نزدن راهنما نبستن کمربند ایمنی و...}

نه ولی از شوخی گذشته
از این نظر یکم مشکل پیش میاد
شاید بشه با برگشت مداوم در بین تعطیلات و اینا مشکلو حل کرد ولی دست خوده آدمه که چطور بمونه...
باید فرد ارتباط مداوم با ایران و ایرانی ها داشته باشه که این قضایا پیش نیاد
در ضمن دور نشدن از اصل و دیانت و قرهنگ نیاز به مداومت در انجام کاراهایی داره که یک فرد وقتی تو ایران هست انجام میداد......
یعنی مقیم اونور باشه ولی ایرانی بمونه و ایرانی زندگی کنه تا جایی که میتونه و شرایط بهش اجازه میده
_{آخه بعضیا جو میگیرتشون از خارجیا هم خارجی تر میشن بعضیا! کلا اصلا ایرانی بودنشونو کتمان میکنند!}

البته من شخصا مهاجرت یک نفر تنها رو اصلاااااااااا قبول ندارم حالا به هردلیلی که میخواد باشه
حتما باید با خانواده باشه
اگرم که اقوام و دوست و آشنای ایرانی هم باشه که فبها

نمیدونم تونستم درست منظورمو برسونم؟

درمورد دلیلم از اینکه از همون ابتدایی برن چون فرد از همون اول با سیستم آموزشی که به نظر شخصی من درست تره بار میاد و بهتره...
حالا از مقاطع دیگه هم برن بد نیست


کلا در ایران تحصیلات و کار یک صفای خاصی داره که هیچ جای دنیا نداره
بخصوص سیستم بروکراسی اداری

دقیقا همینطوره
حرفتون کاملا صحیحه
کاملا متوجهم
من منظورم همون بعضیایی بودن که فرهنگشون هم تغییر میکنه با رفتن به خارج
به نظر من اگر از این جور افراد برن خارج حتی در تعطیلاتشون هم بیان ایران باز هم فرقی به حالشون نداره
این افراد اصولا تاثیر پذیرند از محیط و گاهی دست خودشون هم نیست
اما خب ممکنه استعداد و شکوفایی خوبی داشته باشن در خارج از کشور
بقیه افراد هم هستن که علاقه به وطنشون حتی اگر از کودکی هم برن اجازه نمیده که فرهنگشون تغییر کنه و دوباره به ایران باز خواهند گشت
بین این دو دسته حتما در خانواده هاشون ذره ای وابستگی به ایران وجود داره ، به خاطر وجود بستگان و فامیل که دلیلی میشه برای بازگشتشون به ایران
اما خب به دلیل این که سطح علمی کشور های خارجی بالاتر از ایران هست خیلی بهتره که فرزند یک خانواده از دوران کودکی در خارج تعلیم ببینه و همینطور یکم هم ممکنه خطر آفرین باشه برای این که کودک در اون زمان شخصیتش شکل میگیره می تونه از محیط تاثیر پذیری داشته باشه ، اما به نظر من از سنینی که کودک به اندازه کافی به رشد عقلی رسیده باشه خیلی بهتره
البته در این زمینه نظرات کاملا متفاوته

[masoume.a.92]

دقیقا همینطوره
حرفتون کاملا صحیحه
کاملا متوجهم
من منظورم همون بعضیایی بودن که فرهنگشون هم تغییر میکنه با رفتن به خارج
به نظر من اگر از این جور افراد برن خارج حتی در تعطیلاتشون هم بیان ایران باز هم فرقی به حالشون نداره
این افراد اصولا تاثیر پذیرند از محیط و گاهی دست خودشون هم نیست
اما خب ممکنه استعداد و شکوفایی خوبی داشته باشن در خارج از کشور
بقیه افراد هم هستن که علاقه به وطنشون حتی اگر از کودکی هم برن اجازه نمیده که فرهنگشون تغییر کنه و دوباره به ایران باز خواهند گشت
بین این دو دسته حتما در خانواده هاشون ذره ای وابستگی به ایران وجود داره ، به خاطر وجود بستگان و فامیل که دلیلی میشه برای بازگشتشون به ایران
اما خب به دلیل این که سطح علمی کشور های خارجی بالاتر از ایران هست خیلی بهتره که فرزند یک خانواده از دوران کودکی در خارج تعلیم ببینه و همینطور یکم هم ممکنه خطر آفرین باشه برای این که کودک در اون زمان شخصیتش شکل میگیره می تونه از محیط تاثیر پذیری داشته باشه ، اما به نظر من از سنینی که کودک به اندازه کافی به رشد عقلی رسیده باشه خیلی بهتره
البته در این زمینه نظرات کاملا متفاوته

شما درست میفرمایی. حرف حق جواب نداره.
این دسته مذکور از عزیزان () همون هایی هستند که هنوز اونور نرفته فرهنگ و اصالت و دیانت ایرانی رو میذارن کنار و کلا تو ژست هستند.


شکل گرفتن شخصیت و اینا که فرمودی متاثره و لی خب با تدابیر والدین میشه در اکثر موارد شرایط رو کنترل کرد.
نظر شمام نظر خوبیه که شخصیت شکل بگیره و بعد مهاجرت... خیلی در عدم تغییر پذیری موثره
ولی مواردی تو دید هستند کسایی که بعد از اون سن خاص رفتند و بازم کلا هویتشون تغییر کرده
کلا هردوتاش نظر خوبیه.

ما که اسیر بروکراسی اداری ایرانیم و به همین سبب عمرا نمیریم!

[homeyra]

سلام دوستان عزیز
سلام

که آیا خوب هست و موجب موفقیت میشه یا خیر و اگر میشه از چه مقطعی بهتر هست ؟
از چند نفر که خارج از کشور تحصیل کردند،،شنیدم که بچه های ما تو مقطع راهنمایی و دبیرستان باسوادترن...بخصوص ریاضیات...

آیا در خارج از کشور احتمال موفقیت بیشتر هست یا کمتر ؟

موفقیت برای هرکس معنایی داره...موفقیت کم و زیاد نداره...آدم یا موفق هست یا نیست...موفقیت لحظه ایه....خیلی از اون کسایی که ما دلمون میخواد روزی هزار بار جاشون باشیم چون موفقن،خودشونو اونطور که باید موفق نمیدونن....اونی که کم و زیاد داره ،"تلاش" هست...تلاش هم به کشور و مکان مربوط نمیشه...اگه من با توجه به تلاشی که میکنم به اون جایی که میخوام برسم این یعنی موفقیت...

در آخر تاپیک نتیجه مشخص میشه که اصلا تحصیلات در خارج از کشور مناسب هست یا خیر و اگر مناسب هست از چه مقطعی تحصیلات شروع بشه . ویا اگر نه به چه دلیل ؟
به نظر من از اول دانشجویی خوبه...ولی از اون بهتر دوره ارشد و دکتراست...البته به رشته هم مربوط میشه....بعضی رشته ها تو کشورمون اصلا مناسب نیست و باید رفت....بعضی رشته ها هم برعکسه....

ما فرض رو بر این میگیریم که فردی توان مالی برای تحصیلات رو داشته باشه ، بهتره که چگونه تصمیم بگیره ؟
و یا اگر شما جای فرد ذکر شده بودید چه می کردید ، به چه دلیل ؟
من خودم رفتن رو ترجیح میدم ولی دوران ارشد و دکترا...برای دوران کارشناسی ایران خوبه...اون چیزی که باید یاد بگیری رو میگیری....

نظر سنجی رو جواب ندادم چون گزینه من توش نبود...(بعد از کارشناسی)

[Sa.n]

موفقیت برای هرکس معنایی داره...موفقیت کم و زیاد نداره...آدم یا موفق هست یا نیست...موفقیت لحظه ایه....خیلی از اون کسایی که ما دلمون میخواد روزی هزار بار جاشون باشیم چون موفقن،خودشونو اونطور که باید موفق نمیدونن....اونی که کم و زیاد داره ،"تلاش" هست...تلاش هم به کشور و مکان مربوط نمیشه...اگه من با توجه به تلاشی که میکنم به اون جایی که میخوام برسم این یعنی موفقیت...

سپاس از شرکتتون در تاپیک
این سوال رو پرسیدم چون اکثرا میگن فلانی رفت فلان کشور تحصیل کرد الان یک فرد سرشناس و موفقه ، همه هم این موضوع رو به خاطر کشوری که درش فرد تحصیل کرده می دونن

[m.g.s.t.r]

کی از نظراتم اینه که اونور بیشتر برا تحصیلات آدم ارزش قائلند
همه چیز تخصصا جداست
ارزش هر رشته مشخصه

البته این تنها با تحصیل مرتبط نیست و بیشتر به کار و زندگی در خارج مربوط میشه

[Almas Parsi]

با سلام به همه دوستان

و تشکر از ساغر عزیز برای طرح این نظرسنجی
در ابتدا ترجیح میدم از حسن ها و معایب تحصیل در خارج کشور صحبتی کنم و بعد از اون بپردازیم به سن تحصیل

البته پاسخ دادن به این سوال و نظرسنجی چون ابعاد گسترده ای داره کار ساده ای نیست و بایستی همه جوانب اون در نظر گرفته بشه چون علاوه بر توان مالی شرایط افراد با هم متفاوته
آموزش کار تیمی و روحیه تحقیق و همچنین امکانات آموزشی و پژوهشی و به روز بودن رو میتونیم در فضاهای آموزشی خارج از کشور به سبک مطلوبی اشاره کنیم که در ایران همه این موارد با نقاط ضعف های فراوانی همراه هست
مورد بعدی شرایط و فرهنگ کنونی در کشور ما که فرد در حال تحصیل چون جدای از این اجتماع نیست پس درگیر با اون مشکلات خواهد بود از جمله ترافیک وحشتناک که همیشه غیر قابل پیش بینی و تشخیص هست واین مساله به تنهایی تمامی برنامه های فرد رو به اشکال میزنه و فرد نمیتونه مدیریت درستی برای برنامه هاش داشته باشه

محدودیت هایی که در رشته های تحصیلی دارن و قوانینی که وضع میشن و برداشته میشن لطمات زیادی به فرد میزنه

مثلا زیر شاخه فلان رشته تحصیلی بنا به دلایلی در هیچ دانشگاهی تحصیل نمیشه و فرد مجبوره دست از علایقش برداره و به آنچه که شرایط بهش اجازه میده روی بیاره و بعد از چند سال قانونی وضع میشه اون رشته تحصیلی تایید میشه ولی در دورترین نقاط کشور که باز خودش برای تحصیل مشکلاتی در بر داره

برای افرادی که تحصیلات آموزشی رو صرفا برای مدرک نمیخوان و روحیه پژوهش دارند تحصیل در خارج از کشور توصیه میشه چون در این زمینه در خارج از کشور بها و ارزش بیشتری قائل هستند

بزرگترین مشکل سیستم آموزشی کشور ما سطحی نگر بودن و غیر کاربردی بودنه
دانشگاه های کشور ما به وفور نظریه پرداز تربیت میکنند که در عمل نمیتونند بازدهی داشته باشند
ولی این رو هم نباید فراموش کرد برای تحصیل در خارج زندگی و اقامت در یک کشور بدور از وطن بایستی فرد روحیه ای قوی داشته باشه و به منظور خوشگذرانی نرفته باشه و میشه اطمینان داشت در زمینه علم و فناوری موفقیت در اون فضا تضمینیه

اگر هم فرد بتونه در شرایط خارج از کشور تحصیل کنه و با اون شرایط سازگار بشه مسلما از مزایای دیگرش اینه که زبان دیگری رو جز زبان مادری هم یاد گرفته و با فرهنگ های سایر ملل هم آشنایی پیدا میکنه ارزشهای تحصیلی و اجتماعیش افزایش پیدا خواهد کرد و از همه مهمتر با استاندارد های دنیای جدید و فناوری های نوین آشنایی پیدا خواهد کرد

از بزرگترین معایب دوری از وطن هم دوری از خانواده و از دست دادن شرایطی که برای فرد تا سالها یک عادت دوست داشتنی بوده چون فقط اون عادات در فرهنگ خودش رواج داشته و اجین شدن با زبانی غیر فارسی و دوری از زبان مادری که اگر فرد نتونه با شرایط خودش رو وفق بده ممکنه دچار افسردگی و غم غربت هم بشه

و گاهی هم در برخی افراد مادی گرایی آزار دهنده خواهد بود و ممکنه با فرهنگ های غیر متعارف روبرو بشه و خوشایند روحیاتش نباشه و مشاهده برخی افراد که در شرایط بی محدودیتی از هویت خودشون دور شدند و ....

البته باز هم انتخاب کشور و دانشگاه مورد نظر و رشته تحصیلی بسیار مهم هست
واما از چه مقطعی تحصیل مناسب هست باز بستگی به شرایط خانوادگی فرد داره

به اعتقاد من هم همونطور که دوستان اشاره کردند بهتره فرد شخصی از اعضای خانواده به همراهش باشه...
اگر شرایط رو از کودکی داشته باشه بهتره ولی مشروط به اینکه اصالت ایرانی بودن فراموش نشه
در تمامی مقاطع میشه فرد چنین تصمیمی بگیره ولی بهترین کار اینه که اگر قصد تحصیل فرزند در خارج از کشور بود والدین پیش نیازها رو پیش از رفتن فرزندشون فراهم کنند مثلا آموزش زبان بزرگترین مساله هست و تحصیل فرزندشون در ایران بایستی تا حدودی نزدیک به استاندارد های خارج کشور باشه و این امر فقط با انتخاب محیط های آموزشی استاندارد قابل اجراست..

به نظر من اگر قراره هزینه بشه این هزینه بایستی از قبل از رفتن هم اعمال بشه و شرایط مطلوبی رو برای فرد فراهم کنند تا فرد با مشکلات کمتری در خارج از کشور مواجه بشه

و طبعا برای اشخاصی که در مراحل بالاتر تصمیم به تحصیل خارج از کشور دارن شرایط کمی سخت تر هست چون اگر زمینه فراهم نشده باشه تطبیق اون فرد با شرایط جدید براش سخت خواهد بود

در آخر این نکته بسیار مهمه که :
همه این شرایط مشروط به اینکه فرد تحصلیلات عالیه رو در خارج از کشور تکمیل کنه و خدمتش رو در کشور خودش انجام بده ارزشمنده و نباید فراموش کرد که ایرانی به ایرانی بودنش افتخار میکنه و اگر هم تصمیم داره بره و خارج از کشورش تحصیل کنه فقط به نیت خدمت به هم میهن و کشور خودش باید باشه ....


با تشکر از توجه شما دوستان