یک سوال ساده ولی اساسی و استراتژیک

[نو آور]

سلام، به نظرتون ایران، از نظر سطح رفاه عمومی و درآمد سرانه، چطور می تونه ظرف یک مدت زمان معقول، همپای کشورهایی مثل آلمان، ژاپن و یا سوئیس برسه؟

[elinaaa]

سلام، به نظرتون ایران، از نظر سطح رفاه عمومی و درآمد سرانه، چطور می تونه ظرف یک مدت زمان معقول، همپای کشورهایی مثل آلمان، ژاپن و یا سوئیس برسه؟

سلام
سوال در ظاهر ساده ای هست ولی جوابش ساده نیست
مسلما برای رسیدن به اهداف بزرگ باید برنامه ریزی دقیق و حساب شده ای وجود داشته باشه و البته امکانات به میزان کافی در دسترس
به نظرم اگه با یه برنامه دقیق و درست پیش بریم این زمان میتونه کوتاه باشه در غیر این صورت شاید صد سال دیگه هم طول بکشه،گرچه نظرم خیلی کلی هست
نظر خودتون چیه؟!

[ابوالفضل92]

ایمان ،دانش،سخت کوشی، واقع بینی و خودباوری. به نظرمن این پنج موضوع میتونه مارو به اونا و حتی بالاتر از اونا هم برسونه.و اونا هم با این موضوعات منتها با جهان بینی خاص خودشون به اینجا رسیدن.

[حسین متقی]

مهم اینه ما در جهت مثبت در حال حرکت هستیم
سرعت حرکتمون هم کم نیست
در ضمن کشور های دیگه هم سرعت حرکتشون کم یا در جهت نزدیک به 0 هست البته در گاهی موارد به جهت منفی هم هستند

مهم اینه فروش نفت ما نصف شده و رشد اقتصادیمون منفی 5ونیم اگر درست یادم باشه

پس در واقع ما75درصد درامد نفتی رو کاهش دادیم
و نزدیک به 70 درصد کل درامدهای نفتیمون در گذشته رو الان با درامد های غیر نفتی جایگزین کردیم
گرچه قیمت دلار هم 3برابر شده
اما این نشون میده باز هم ما در حقیقت امر به ریال حدود 3 چهارم شده درامد نفتیمون(یعنی 25 درصد کاهش کل درامد)
و کل در امدمون حتی با احتساب افزایش جمعیت نیازمند کار فقط 5 درصد یا 5 صدم کاهش داشته
این یعنی اینکه20 درصد بقیه رو به نحوی با تولید داخلی پوشش دادیم و بعضی موارد هم با صادرات پوشش دادیم
خب این یه پیشرفت خوبه
این یعنی اگر سال اینده بتونیم رشد اقتصادیمون رو به نزدیک 1درصد برسونیم
یعنی یه جورایی رکورد رشد اقتصادی رو میشکونیم!! (البته با احتساب این مورد که تحریم هست و اگر نبود و ما این کارهارو انجام میدادیم رکورد میشد)
(ولی بدون تحریم ما مثل قبل ادامه میدادیم)
(البته اضافه میکنم خیلی از امار ها غلط و اشتباه است ولی خب بازم بهتر از هیچیه و همین حدودا هست)

[hossien]

از محسوسات به معقولات برسیم.
از دانش به محصول برسیم.
از دکترا به مهندسی برسی.
منظور از مهندسی اختراعات هست. یا هرچیزی که اراده کرد درست کنیم.

[hossien]

سلام، به نظرتون ایران، از نظر سطح رفاه عمومی و درآمد سرانه، چطور می تونه ظرف یک مدت زمان معقول، همپای کشورهایی مثل آلمان، ژاپن و یا سوئیس برسه؟

نظر خودتون چی هست ؟
چطور می تونیم به اونجا برسیم؟

[نو آور]

نظر خودتون چی هست ؟
چطور می تونیم به اونجا برسیم؟

سلام، ممنونم از بذل توجه شما؛ همانطور که بعضی از دوستان به درستی اشاره کردند، بعضی از سوالات به ظاهر ساده، در واقع پرسشهائی بنیانی و راهبردی هستند. یعنی زمانی که تلاش می کنید پاسخ درخوری برای آنها بیابید، در می یابید که این سوال تا چه حد مهم و اولویت دار است و راه حل آن، تا چه حد می تواند نکات کلیدی و مشکلات ما را روشن سازد.
خوب برای اینکه ببینیم کشور ما، چگونه به چنین سطحی از درآمد سرانه و رفاه می رسد، خیلی ساده باید ببینیم ساز و کارهای اقتصادی کشورهای ذکر شده، در دهه های گذشته چگونه بوده است و در مقابل، مکانیسمهای اقتصادی ما چگونه است؟
_ پیش از هر چیز؛ در آن کشورها، کلیه فعالیتهای اقتصادی توسط بخش خصوصی انجام می شود. دولت هم فقط از طریق نظام مالیاتی کسب درآمد می کند. بنابراین، دولت تلاش می کند هرچه بیشتر، فرآیندهای توسعه تولیدات بخش خصوصی را تسهیل کرده و رونق ببخشد.وقتی می گویم «کلیه فعالیتها»، منظورم دقیقا کلیه فعالیتهاست. شامل تولید برق، استخراج معادن، بهره برداری و انتقال منابع نفت و گاز، بانکداری، پالایشگاهها، انرژی هسته ای، مخابرات، پست، صنایع نظامی از ناو هواپیمابر گرفته تا طراحی جنگنده ها، صنعت بیمه، صنایع رایانه ای، کشتیرانی، هواپیمائی، حمل و نقل ریلی، دانشگاهها و ...
این کار تا آنجا جلو رفته که در بعضی کشورهای پیشرفته؛ پیمانکارها، حتی امور جاسوسی و امنیتی را نیز انجام می دهند!
در حالی که در کشور ما، به طور سنتی، همه فعالیتهای درآمدزا، تحت چنبره دولت است. یعنی دولت با زبان بی زبانی می گوید: عمده پولهای در گردش کشور در بانکهای من، استخراج ، انتقال و صادرات نفت و گاز مال من، تولیدات و صادرات پتروشیمی مال من، استخراج معادن آهن ، مس ، طلا ، نقره ، سرب و ... مال من، تولیدات نظامی در انحصار وزارت دفاع، مخابرات ثابت و سیستم وایمکس انحصارا مال سپاه، تلفن همراه مال من، وزارت دفاع و تامین اجتماعی، کشتی سازی مال تامین اجتماعی، انتقال نفت مال نفت کشهای من، هواپیما سازی مال وزارت دفاع، ذوب آهن مال من، فولادسازی مال من، نیروگاهها مال من، عوارض اتوبانها مال من، خودروسازی انحصاری مال من، پروژه های بزرگ مال قرارگاه، سیستم گسترده دانشگاهی مال من، صنعت بیمه مال من، اجازه ورود به بورس مال شرکتهای من، صنایع فضائی مال من، کانالهای رادیو و تلویزیون انحصارا در اختیار من، وامهای بزرگ بانکی برای شرکتهای من، بازار سرمایه در اختیار شرکتهای من، فروشگاههای زنجیره ای کشوری مال شهرداری و ....
دلیل می آورند که اینها صنایع استراتژیک هستند و نباید دست مردم کشور بیفتند. یا می گوید بخش خصوصی را آنقدر ضعیف نگه داشته ایم که توان مالی و فنی برای اداره پروژه های بزرگ را ندارد! باشد تا روزی صبح دولتش بدمد!
پس بخش خصوصی چه کند؟
خرید و فروش جزء، واردات جزء، تولید پفک نمکی، مونتاژ هوندا 125، تولید ماکارونی، ماست و پنیر، پیمانکاریهای جزء، موسسات قرض الحسنه کوچک، تعمیرگاهها، تولید پوشاک و ...
چنین صنعتی نه به اختراع احتیاج دارد، نه به دانش دانشگاهها، نه به واحدهای R & D، نه به تفکر توسعه،
برای عرضه به دنیا، چه چیزی غیر از نفت و فرآورده هایش داریم؟ صادرات غیر نفتی منحصر است به فرش، پسته، زعفران، آهن آلات، مواد معدنی خام
و مقدار بسیار کمی سایر موارد.
_ گاهی به ما گفته می شود که تولید کنندگان ایرانی ، حد زیادی از خودکفائی را برای ما رقم زده اند؛ بله، ما در کشور تولید داریم ولی این واژه اندکی گول زننده است. تولید ما عملا شدیدا وابسته به مواد خام وارداتی است. مثل در هر دوره عملا شش میلیون قطعه مرغ گوشتی تولید می شود. ولی اگر کمی بیشتر دقت کنیم، 90 درصد مواد اولیه آن وابسته به خارج است. از ذرت دانه ای گرفته تا کنجاله سویا و داروها و ادوات سالن.
به ما گفته می شود که بسیاری از داروها در کشور تولید می شود، ولی با تحقیق بیشتر در می یابیم که ماده خام دارو باید از خارج وارد شود و در کارخانه های داروسازی ما، به آن مقداری مواد پر کننده و مواد نگهدارنده افزوده می شود، بعد هم به صورت قرص و کپسول و شریت روانه بازار می شود.
به ما گفته می شود که کارخانه های لبنی ما کره تولید می کنند. ولی آیا می دانستید که ایران نمی تواند ماده اولیه استاندارد کره را بسازد و آن را از خارج کشور وارد می کند؟
درصد وابستگی صنعت خودروی ما به خارج از کشور هم که برای همگان معلوم است. در سایر صنایع هم کمابیش به همین صورت است.
این است که مهندسین ایرانی جنگنده قاهر 313 را طراحی می کنند ولی یک موتورسیکلت گازی تماما ایرانی هم نداریم!
چون بحث به درازا کشید در پستهای بعدی، به موارد دیگر اشاره خواهم کرد.

[نو آور]

تصمیم گرفتم فعلا موانع عمده اقتصاد ایران را اول فهرست وار ذکر کنم و بعد چنانچه در هر موردی نیاز شد، توضیحات تکمیلی را ارائه کنم.

موانع اقتصاد ایران:

_ اینکه بانکهای ما، به طور کلی، خاصیت بانک ندارند و هیئت مدیره آنها، اهمیتی هم برای بخشنامه های دولتی قائل نیستند و عملا در فعالیتهای واسطه ای مشغولند (تجارت پول می کنند)
_ عدم تلاش کافی برای رفع وابستگی خارجی در تامین مواد خام مورد نیاز بخش تولید در کشور (مثل ماشن آلات خط تولید، قطعات الکترونیکی و رایانه ای، مواد شیمیائی سنتزی و ...). اصولا تولید ما شدیدا متکی به واردات مواد اولیه است.
_بوروکراسی سنگین در مسیر مجوزات راه اندازی کسب و کار و اخذ وام
_ مشکل رانت خواران در اقتصاد ما
_ معضل وجود سهم بزرگ بخش خصولتی در اقتصاد ما
_ وجود آموزش تئوری محور و عدم وجود ارتباط منطقی و هماهنگ بین صنعت و دانشگاه (باید سهم درآمد دانشگاه از شهریه و بودجه دولتی کم شود و در عوض، سهم قراردادهای صنعتی زیاد شود)
_ عدم حمایت واقعی از نخبگان کارآفرینی، مخترعین و شرکتهای دانش بنیان
_ عدم هدایت سرمایه های سرگردان به سمت تولیدات دانش محور و صادرات محور
_ سهم بزرگ خام فروشی منابع معدنی به خصوص نفت در gdp ما
_ عدم توانائی دولت در تشخیص درآمد و تعیین مالیات منصفانه به ویژه در مورد سه دهک بالائی جامعه
_ سهم آقا زاده ها و ارگانهای دولتی در اقتصاد کشور
_ خریدهای دولتی از کالاهای خارجی به جای ایرانی
_ وضع تعرفه های گمرکی نامتعادل و غیر کارشناسی
_ عدم انگیزه تولید کالای با کیفیت در میان صنعت گران کشور، بیشتر به دلیل بعضی انحصارات
_ معضل خشک سالی و عدم مدیریت بهینه منابع محدود آب در کشور
_ عدم تلاش برای دستیابی به فن آوری های راهبردی مثل فن آوری ساخت نیمه هادیها
_ عدم توزیع متوازن نخبه ها در همه رشته های تحصیلی دانشگاهی و مهارتی (بخش بزرگی از ریشه این مشکل، فرهنگی است)
_ عدم توانائی در استعدادیابی صحیح نخبگان و عدم حمایت واقعی و هدایت آنها به زمینه های صحیح
_ عدم تربیت دانش آموزان و دانش جویان برای کسب روحیه کارآفرینی مستقل، خود اشتغالی، دوری از مشاغل اداری دولتی و کسب مهارتهای زندگی
_ عدم حرکت از اقتصاد دولتی به سمت اقتصاد مبتنی بر بخش خصوصی واقعی
_ عدم توازن در رشد صنعتی و تکنولوژیکی در استانهای مختلف کشور
_ عدم اتکا به شرکتهای دانش بنیان در حل مشکلات صنعتی کشور
_ بالا بودن تاریخی میزان متوسط ابتلا به تنبلی کاری در میان عموم جامعه ایرانی
_ اینکه اکثر قوانینی که از ابتدا به منظور نظام مند کردن و تسهیل امور کسب و کار در کشور وضع شده اند، عملا به ترمزی برای آن تبدیل شده اند.
_ عدم حمایت واقعی دولت و سیستم قضائی از حقوق مالکیت معنوی صاحبان ایده و آثار
_ عدم توانائی یا انگیزه برای شناسائی شایسته ترین افراد جهت انتصاب به سمتهای مدیریتی دولتی و قانون نویسی سیستمی
_ مشکلات کشور با دنیا
_ مشکل فرار مغزها و سرمایه ها از کشور به دلیل فرآهم نبودن بستر ها
_ عدم امکان رشد سریع شرکتهای نوپای تولیدی و خدماتی به دلیل ساختار سیستم دولتی و بانکی
_ عدم توجه کافی به خودکفائی بنیانی در برخی حوزه های حساس و استراتژیک مانند صنایع نیمه هادی
_ عدم واقعی بودن قیمت برخی کالاها مانند سوخت و انرژی
_ عدم آزاد سازی و شناور سازی قیمت برخی کالاهای اساسی جهت خود تنظیمی تدریجی بازار

[نو آور]

مزایای اقتصاد ایران:

_ وجود منابع مواد خام معدنی نسبتا متنوع در کشور
_ وجود منابع انرژی ارزان در کشور
_ وجود نیروی انسانی فراوان جوان و مستعد آموزشهای صحیح
_ وجود وسعت سرزمینی و جمعیتی برای تشکیل یک بازار داخلی خوب
_ موقعیت جغرافیائی کشور و دسترسی به آبهای آزاد

[navid sadeghpour]

یه ذره عاقل باشید...وقتی این همه دزدی تو مملکت داریم وقتی دولت اینهمه بدهکاری بالا آورده وقتی بخش قابل توجهی از اقتصاد دست سپاهه وقتی ...بازم بگم...میخواید ایران بشه آلمان!
صنایع ایران از اول هم وابسته بود متاسفانه الان هم تو صنایع راهبردی همین وضعیت هست.اکثر این کشورهای پیشرفته نظیر آلمان درآمد عمده شون از طریق صنایع و توریست هست و حمایت از سرمایه گذار داخلی و خارجی که تو ایران دیگه معلومه چرا اینا رو درست و حسابی نداریم.