زنـــــان را میــــــازارید!!!

[aty.a]

پس از جنگ جمل، "عایشه" را به خانه "عبدالله بن خلف خزاعی" که در همان جنگ کشته شده بود بردند.

امام علی(علیه السلام) نیز پس از جنگ برای دیدن عایشه به محل سکونت وی رفت.

"صفیه" بانوی خانه (که شوهرش به دست سپاهیان امام(ع) کشته شده بود) همینکه امام را دید فریاد کنان گفت:

ای علی! ای قاتل خویشان و دوستان! ای کسی که بین مردم تفرقه انداختی!!! خدا فرزندانت را یتیم کند، همانطور که فرزندان مرا بی پدر کردی.

امام(ع) در مقابل اهانت های وی هیچ پاسخی نگفت و به اطاق عایشه رفت و گفت:

صفیه ما را با ناسزا استقبال کرد. عجبا! بزرگ شده است. چندی قبل که او را دیده بودم، دختر بچه ای بود.

پس از گذشت لحظاتی، امام برخواست تا برود. هنگام رفتن، صفیه بازهم بیشتر به گفتن سخنان زشت پرداخت،
به حدی که چند تن از یاران و همراهان امام از سخنان وی به شدت خشمگین شدند و خواستند آن زن بی ادب را ادب کنند.

ولی امام(ع) جلوی آنان را گرفت و فرمود:

خاموش باشید، پرده دری نکنید، به خانه کسی داخل نشوید، هیچ زنی را میازارید، حتی اگر دشنام دهد و خویشان و ناموس شما را ناسزا گوید. و یا امام شما را دشنام دهد و بی عقل و بی خرد بنامد.

پیغمبر(ص) ما فرمان داد: «زنان مشرک و کافر را مورد تعرض و اهانت قرار ندهیم.»

حالا چگونه می خواهید زن مسلمانی را آزار و اذیت کنید؟




منبع: ابن اثیر، ج4، ص8