رهنمایی مبتدیانه درمورد پلیمر ها

["VICTOR"]

چسب :

از چسبها برای اتصال دادن پلاستیکها، چوبها، کاغذ، سرامیک و فلزات استفاده فراوانی می‌شود. خاصیت چسبانندگی یک بسپار به نیروهای چسبندگی آن بستگی دارد. بعضی از بسپارها به خاطر داشتن گروههایی با جاذبه‌های واندروالسی بیشتر چسبندگی خوبی دارند. بسپارهایی که چسبندگی خوبی نداشته باشند با افزودن یک اسید آلی یا موادی که گروههایی با جاذبه واندروالسی دارند، به صورت قابل اتصال در می‌آید. برای هر ماده‌ای با توجه به جنس و ساختار و نوع استفاده باید چسب مناسبی انتخاب کرد.

نیروهای چسبندگی

دو نیرو در مکانیسم اتصال چسبها دخالت دارد که عبارت‌اند از نیروهای واندروالسی و پیوندهای شیمیایی. نیروهای واندروالسی اساس اکثر فرایندهای چسبندگی هستند. این نیروهای جاذبه بین چسب و جسم مورد نظر عمل می‌کنند. پیوندهای شیمیایی قویترین نوع چسبندگی را ایجاد می‌کنند. این نوع اتصال وقتی رخ می‌دهد که جسمی که چسب روی آن استفاده می‌شود دارای گروههای شیمیایی واکنش دهنده با چسب باشد.
برخی از گروههای شیمیایی در پدید آوردن نیروهای واندروالسی خیلی مؤثر هستند و در صورت وجود در چسب یا جسم مورد نظر سبب ایجاد پیوند خوبی می‌شوند. از این گروهها می‌توان گروههای نیتریل، هیدروکسیل، کربوکسیل و آمید را نام برد.
کشش سطحی









برای ایجاد چسبندگی بین چسب و جسم لازم است که مواد با یکدیگر تماس پیدا کنند. در این حالت کشش سطحی تماس چسب با جسم جامد را کنترل می‌کند. تمام مواد دارای نیروهای سطحی هستند که در مایعات کشش سطحی و در جامدات به انرژی سطحی معروفند. کشش سطحی عامل ایجاد قطره در یک مایع است.
اگر انرژی سطح در جامد بیشتر از کشش سطحی مایع باشد، قطره چسب پخش شده و در سطح جسم جامد پخش و باعث خیس شدن و بهترشدن چسبندگی می‌شود. بنابراین با افزایش انرژی سطحی جامد و یا با کاهش کشش سطحی مایع می‌توان خیس شدن سطح جامد را بهبود بخشید.
کشش سطحی بحرانی کشش سطحی بحرانی، کشش سطحی لازم برای خیس کردن سطح جامد است. کشش‌های سطحی بحرانی فلزات تمیز و اکسیدهای فلزی بیشتر از کشش سطحی مواد آلی و آب است و بسپارهای آلی جامد کشش سطحی بحرانی کمتر از آب دارند. تشکیل اتصال با پلی اتیلن، CFCها و سیلیکونها به علت کمتر بودن کشش سطحی بحرانی آنها از کشش سطحی بحرانی اکثر چسبها به دشواری صورت می‌گیرد.
آماده سازی سطح برای چسبندگی (ایجاد اتصال)





برای بالا بردن استحکام یک اتصال، ایجاد یک سطح تمیز لازم است. زیرا تمیزی سطح باعث افزایش کشش بحرانی سطح و پخش شدن بیشتر چسب و در نتیجه افزایش چسبندگی می‌شود. برای آماده سازی سطح فلزات باید سطح جسم عاری از گریس و روغن باشد. اکسیدهای سطح جسم را به‌وسیله ترجیحا روشهای شیمیایی مثل استفاده از محلول اسید کرومیک می‌توان پاکسازی کرد.
همچنین در اثر ترکیب کروماتها با سطح جسم، ماده در برابر اکسایش محافظت می‌شود و رطوبت نمی‌تواند به داخل نفوذ کرده و باعث تخریب سطح تماس فلز و چسب شود (برای زدودن اکسیدها از سطح فلز می‌توان از روش سایش مکانیکی هم استفاده کرد). آلودگی هوا و رطوبت می‌تواند باعث کاهش اتصال پذیری و همچنین کاهش استحکام اتصالات بین چسب و سطح مورد نظر شود.


روش آماده سازی سطوح بسپاری

برای چسباندن پلی اتیلن، پلی پروپیلن، تفلون و استالها با چسبهای معمولی سطح مورد نظر نیاز به آماده سازی ویژه‌ای دارد. تمیز کردن دقیق و مناسب این سطوح ضروری است. روشهای مختلفی برای آماده سازی این اجسام برای ایجاد اتصال وجود دارد. تفلون می‌تواند پس از شستشو با سدیم ایجاد اتصال کند. این امر سبب انتقال فلوئور از سطح جسم شده و لایه قهوه‌ای رنگ کربنی باقی می‌گذارد. دید کلی ساخت و مصرف چسب از گذشته رایج بوده است. در قدیم، از موادی چون قیر و صمغ درختان به عنوان چسب استفاده می‌کردند. در تمام قرون گذشته و همچنین قرن نوزدهم چسب‌ها منشاء حیوانی و یا گیاهی داشته‌اند. چسب‌های حیوانی بطور عمده بر مبنای کلوژن مامالیام Mammaliam بودند که پروتئین اصلی پوست، استخوان و رگ و پی است و چسب‌های گیاهی از نشاسته و دکسترین دانه‌های گندم، سیب زمینی و برنج تهیه می‌شدند.
کاربردهای متنوع چسب‌ از قرن نوزدهم بتدریج با پیدایش چسب‌های سنتتیک ساخته شده در صنعت پلیمر، چسب‌های سنتی و گیاهی و حیوانی از صحنه خارج شده است. صنعت چسب به صورت گسترده ای در حال رشد می‌باشد و تعداد محدودی وسایل مدرن ساخت بشر وجود دارد که از چسب در آنها استفاده نشده است. در اتصالات اغلب وسایل از یک جعبه بسیار ساده غلات گرفته تا هواپیمای پیشرفته بوئینگ ۷۴۷ از چسب استفاده شده است.
امکانات بشر می‌تواند بوسیله چسب‌ها اصلاح گردد. این مطلب، شامل استفاده از سیمان‌های سخت شده توسط UV در دندانپزشکی و سیمان‌های پیوند آکلریلیک در جراحی استخوان می‌باشد. پیشرفت جدیدی که اخیرا در کاربرد چسب حاصل گشت، اتصال ریل‌های فولادی و تراموای جدید شهر منچستر بود. چسب‌ها نه تنها برای موادی که بایستی چسبانده و بهم پیوسته شوند، بلکه در ایجاد چسبندگی برای موادی از قبیل جوهر تحریر، رنگها و سایر سطوح پوششی، وسایل بتونه کاری و وجوه میانی در مواد ترکیبی از قبیل فولاد یا بافت پارچه، در تایرهای لاستیکی و شیشه‌ یا الیاف در پلاستیک‌ها ضروری هستند.
اجزای تشکیل دهنده چسب‌ها مواد پلیمری چسب‌ها، همگی حاوی پلیمر هستند یا پلیمرها در حین سخت شدن چسب‌ها بوسیله واکنش شیمیایی پلیمر شدن افزایشی یا پلیمر شدن تراکمی حاصل می‌شوند. پلیمرها به چسب‌ها قدرت چسبندگی می‌دهند. می‌توان آنها را به صورت رشته‌هایی از واحدهای شیمیایی همانند که بوسیله پیوند کووالانسی به هم متصل شده‌اند، در نظر گرفت.
پلیمرها در دماهای بالا روان می‌گردند و در حلال‌های مناسب حل می‌گردند. خاصیت روان شدن آنها در چسب‌های حرارتی و خاصیت حل شوندگی آنها در چسب‌های بر پایه حلال، یک امر اساسی می‌باشد. پلیمرهای شبکه‌ای در صورت گرم شدن جریان نمی‌یابند، ممکن است در حلال‌ها متورم گردند، ولی حل نمی‌شوند. تمامی چسب‌های ساختمانی، شبکه‌ای هستند، زیرا این مورد خزش (تغییر شکل تحت بار ثابت) از بین می‌برد.
افزودنیهای دیگر بسیاری از چسب‌ها، علاوه بر مواد پلیمری دارای افزودنیهایی هستند از قبیل:


•مواد پایدار کننده در برابر تخریب توسط اکسیژن و UV.

•مواد نرم کننده که قابلیت انعظاف را افزایش می‌دهد و دمای تبدیل شیشه‌ای (Tg ) را کاهش می‌دهد.

•مواد پر کننده معدنی که میزان انقباض در سخت شدن را کاهش می‌دهد و خواص روان شدن را قبل از سخت شدن تغییر می‌دهد و خواص مکانیکی نهایی را بهبود می‌بخشد.

•مواد تغلیظ کننده.

•معرف های جفت کننده سیلانی.


تئوریهای چسبندگی درباره چسبندگی شش تئوری وجود دارد که عبارتند از:


تئوری جذب فیزیکی جذب فیزیکی شامل نیروهای وان‌دروالسی در بین سطوح می‌باشد که در بر گیرنده جاذبه‌های بین دو قطبی‌های دائم و دو قطبی القایی و نیروهای لاندن می‌باشد.
تئوری جذب شیمیایی تئوری پیوند شیمیایی در مورد چسبندگی، بر اساس تشکیل پیوندهای کووالانسی، یونی و هیدروژنی بین سطح می‌باشد. مدارکی مبنی بر اینکه پیوندهای کووالانسی با عوامل جفت کنندگی سیلانی تشکیل می‌شود، وجود دارد و ممکن است که چسب‌ها شامل گروههای هیدروکسی یا آمین باشند که با اتم‌های هیدروژن فعال از قبیل گروههای هیدروکسیل، اگر چوب یا کاغذ اجزا مورد عمل باشند، پیوند هیدروژنی ایجاد می‌کنند.
تئوری نفوذ تئوری نفوذ این دیدگاه را مطرح می‌کند که پلیمرها هنگام تماس ممکن است در همدیگر نفوذ کنند. بنابراین مرز درونی سرانجام برداشته می‌شود و نفوذ پلیمرها در صورتی اتفاق می‌افتد که زنجیرهای متحرک و سازگار باشند. به عبارت دیگر، دما باید از دمای تبدیل شیشه‌ای بالاتر رود.
تئوری الکتروستاتیک تئوری الکتروستاتیک، از این طرح سرچشمه گرفته است که وقتی دو فلز در تماس با یکدیگر باشند، الکترون‌ها از یکی به دیگری منتقل می‌شوند و بنابراین یک لایه مضاعف الکتریکی تشکیل می‌گردد که نیروی جذب را نشان می‌دهد. چون پلیمرها، نارسانا هستند، مشکل به نظر می‌رسد که این تئوری برای چسب‌ها کاربرد داشته باشد.
تئوری پیوند درونی مکانیکی اگر سطحی را که می‌خواهیم روی آن چیزی بچسبانیم، دارای سطحی نامنظم باشد آنگاه ممکن است چسب در ناهمواری‌های سطح، قبل از سخت شدن داخل شود. این ایده، باعث ظهور این تئوری شد که به اتصالات چسب با مواد متخلخل از قبیل چوب و نسوجات بسط داده شد. مثالی از این قبیل، عبارت از استفاده از اتو در لایه چسب و در لباس می‌باشد. لایه چسب‌ها، حاوی چسب‌های ذوبی هستند که پس از ذوب در پارچه نفوذ می‌کنند.
تئوری لایه مرزی ضعیف تئوری لایه مرزی ضعیف، پیشنهاد می‌کند که سطوح تمیز، پیوندهای قوی‌تری با چسب ایجاد می‌کنند. اما برخی آلودگیها از قبیل زنگ و روغن یا گریسها، لایه ای ایجاد می‌کنند که چسبندگی ضعیفی دارد. همه آلودگیها، لایه مرزی ضعیف تشکیل نمی‌دهند، زیرا در برخی حالات، آنها توسط چسب حل خواهند شد. در این محدوده، چسب‌های ساختمانی آکریلیک، برتر از اپوکسیدها هستند و این، بدلیل توانایی آنها برای حل کردن روغن‌ها و گریس‌ها می‌باشد.



آماده سازی سطح برای چسبندگی آماده سازی نامناسب یا نادرست سطح، احتمالا دلیل عمده شکسته شدن اتصالات چسبی می‌باشد. آماده‌ سازی سطح یک جسم با روش‌های زیر انجام می‌گیرد: روش های سائیدگی، استفاده از حلال‌ها، تخلیه شعله وکرونا، حک کردن تفلون، حک کردن فلزات، آندی کردن فلزات، استفاده از چند سازه ها.
انواع چسب‌ها چسب‌هایی که توسط واکنش شیمیایی سخت می‌شوند •چسب‌های اپوکسیدی: اپوکسیدها، بهترین نوع چسبهای شناخته شده ساختمانی هستند و بیشترین کاربرد را دارند. رزین اپوکسی که اغلب در حالت معمول استفاده می‌شود، معمولا دی گیلیسریل اتراز بیس فنل DGEBA)A) نامیده می‌شود و بوسیله واکنش نمک سدیم از بیس فنل A با اپی کلروهیدرین ساخته می‌شود. آمینهای آروماتیک و آلیفاتیک به عنوان عامل سخت کننده استفاده می‌شوند. این چسب‌ها به چوب، فلزات، شیشه، بتن، سرامیک‌ها و پلاستیک‌های سخت بخوبی می‌چسبند و در مقابل روغن‌ها، آب، اسیدهای رقیق، بازها و اکثر حلال‌ها مقاوم هستند. بنابراین کاربرد بیشتری در چسباندن کفپوش‌های وینیلی در سرویس‌ها و مکان‌های خیس و به سطوح فلزی دارند.

•چسب‌های فنولیک برای فلزات: وقتی که فنل با مقدار اضافی فرمالدئید تحت شرایط بازی در محلول آبی واکنش کند، محصول که تحت عنوان رزول شناخته شده و الیگومری شامل فنل‌های پلدار شده توسط اتروگرومتیلن روی حلقه‌های بنزن می‌باشد، بدست می‌آید. برای جلوگیری از تشکیل حفره‌های پر شده از بخار، اتصالات چسب‌های فنولیک تحت فشار، معمولا بین صفحات پهن فولادی گرم شده توسط پرس هیدرولیک سخت می‌شوند. بدلیل شکننده بودن فنولیکها، پلیمرهایی از جمله پلی وینیل فرمال، پلی وینیل بوتیرال، اپوکسیدها و لاستیک نیتریل اضافه می‌شود تا سخت‌تر گردند.

•چسب‌های تراکمی فرمالدئید برای چوب: تعدادی از چسب‌های مورد استفاده برای چوب نتیجه تراکم فرمالدئید با فنول و رزوسینول (۱و۳ دی هیدروکسی بنزن) هستند. بقیه با اوره یا ملامین متراکم می‌شوند.

•چسب‌های آکریلیک: چسب‌های ساختاری شامل منومرهای آکریلیک توسط افزایشی رادیکال آزاد در دمای محیط سخت می‌شوند. منومر اصلی، متیل متاکریلات (MMA) می‌باشد، اما موارد دیگری از قبیل اسید متاکریلات برای بهبود چسبندگی به فلزات بوسیله تشکیل نمکهای کربوکسیلات و بهبود مقاومت گرمایی و اتیلن گلیکول دی متیل اکریلات برای شبکه‌ای کردن نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
کلروسولفونات پلی اتیلن، یک عامل سخت کننده لاستیک است و کیومن هیدورپراکساید و N،N دی متیلن آنیلین، اجزاء یک آغازگر اکسایشی- کاهشی هستند. پیوند دهنده هایی که برای اتصالات محکم مصنوعی به استخوان‌های انسان و پوششهای چینی برای دندان‌ها استفاده می‌شود نیز بر مبنای MMA هستند و بطورکلی برای جسباندن فلزات، سرامیک‌ها، بیشتر پلاستیک‌ها و لاستیک‌ها استفاده می‌شود و اتصالات پرقدرتی را ایجاد می‌کنند.

•چسب‌های غیر هوازی: چسب‌های غیر هوازی در غیاب اکسیژن که یک بازدارنده پلیمر شدن است، سخت می‌گردد. این چسب‌ها اغلب بر پایه دی متاکریلات‌هایی از پلی اتیلن گلیکول هستند. کاربرد این چسب‌ها، اغلب در محل اتصال چرخ دنده ها، تقویت اتصالات استوانه‌ای و برای دزدگیری می‌باشد.
•چسب های پلی سولفیدی: پلی سولفیدها در ابتدا به عنوان دزدگیر استفاده می‌شدند و یک کاربرد مهم دزدگیری لبه‌های آینه‌های دوبل می‌باشد. هر دو برای اینکه واحدها را باهم نگه دارند و مانعی در برابر نفوذ رطوبت ایجاد کنند. آنها به وسیله بیس (۲- کلرواتیل فرمال) با سدیم پلی سولفید تهیه می‌شوند و به منظور کاهش قیمت از پرکننده های معدنی استفاده می‌شود. به عنوان نرم کننده، از فتالات‌ها و معرف‌های جفت کننده سیلانی استفاده می‌شود و عامل سخت کننده آنها شامل دی اکسید منگنز و کرومات هستند.

•سفت شدن لاستیکی چسب‌های ساختمانی: بسیاری از چسب‌های ساختمانی، پلیمرهای لاستیکی حل شده ای در خودشان دارند. وقتی که چسب‌ها سخت می‌شوند، لاستیک به صورت قطراتی با قطر حدود ۱µm رسوب می‌کند. لاستیکهای استفاده شده در این روش شامل پلی وینیل فرمال (pvf) و پلی وینیل بوتیرال (PVB) هستند که هر دو بوسیله واکنش آلدئید مناسب با پلی وینیل الکل ساخته می‌شوند.

•سیلیکون‌ها: چسب‌های یک جزئی سیلیکون اغلب به چسب‌های ولکانیزه شونده در دمای اتاق (rtv) معروفند و شامل پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) با جرم‌های مولکولی در محدود ۱۶۰۰-۳۰۰ با گروههای انتهای استات، کتوکسیم یا اتر هستند. این گروهها توسط رطوبت اتمسفر، هیدرولیز شده، گروههای هیدروکسیل تشکیل می‌دهند که بعدا با حذف آب متراکم می‌شوند.
چسب‌های سیلیکونی نرم و مطلوب هستند و دارای مقاومت محیطی و شیمیایی خوبی هستند. این چسب‌ها به عنوان بهترین پوشش برای استفاده در حمام شناخته شده‌اند.




چسب چوب

چسب‌هایی که بدون واکنش شیمیایی سخت می‌شوند این چسب‌ها شامل سه نوع زیر می‌باشند


•چسب‌هایی که در اثر حذف حلال سخت می‌شوند:

◦چسب‌های تماسی: چسبهای تماسی احتمالا از معروف‌ترین چسب‌ها بر پایه حلال هستند. این‌ها محلول‌هایی از پلیمر در حلال آلی هستند که در دو سطح بکار می‌روند تا متصل شوند. ماده اصلی این چسب‌ها، لاستیک پلی کلروپرن (پلی کروپرن، پلی کلرو بوتادین) است و برای چسباندن روکش‌های تزئینی و پلاستیکهای محکم دیگر مثل ABS ، DVC به چوپ و محصولات فلزی و چسبهای تماسی DIY برای تخت کفش بکار می‌روند.

◦چسب‌های پمادی: چسب‌های بر پایه حلال مشهور که در ظروف پماد مانند به عموم فروخته می‌شوند، اغلب محلول‌هایی از لاستیک نیتریل (همی‌پلیمر یا بوتادین و آکریلونیتریل) در حلال‌های آلی هستند. •چسب‌هایی که با از دست دادن آب سخت می‌شوند:

◦محلول‌های آبی و خمیرها: نشاسته، ذرت و غلات، منابع عمده برای استفاده چسب هستند. موارد مصرف عمده برای چسباندن کاغذ، مقوا و منسوجات می‌باشد. کاربردهای آن شامل صفحات موجدار، پاکتهای کاغذی، پنجرگیری تیوپ، چسباندن کاغذ دیواری و چسب‌های تر شدنی مجدد با آب می‌باشد. چسب‌های تر شدنی توسط آب شامل پلی (وینیل الکل) (DVOH) که در تمبر‌های پُستی مورد استفاده قرار می‌گیرند و از لاتکس صمغهای طبیعی (مثلا صمغی و دکسترین) و پلی وینیل استات (DVN) همراه با مقدار زیادی DVOH پایدار کننده تولید می‌شوند. DVOH تنها پلیمرمعروفی است که از منومر خودش ساخته نمی‌شود.

◦امولسیونهای آبی: اجزا ترکیبی برای پلیمریزه شدن امواسیونی عبارتند از: آب، منومرها، پایدار کننده ها و آغازگر. محصول پلیمر شدن امولسیونی، شیرابه ای از ذرات پلیمر با پایدار کننده‌های جذب شده می‌باشد. معروف‌ترین مثال ،‌ چسب چوب DIY است که شیرابه آن، شامل پلیمر پلی وینیل استات (DVA) است و به میزان زیادی در کارهای کارگاهی و در چسباندن اتصالات تاق و زبانه برای درها، پنجره ها و مبلمان در کارخانه‌ها استفاده می‌شود و مثال دیگر در رنگهای امولسیونی بر پایه DVA هستند که برای پوشش سطح یا به عنوان چسب استفاده می‌شود. •چسب‌هایی که به وسیله سرد کردن سخت می‌شوند:

◦چسب‌های ذوبی: ماده اولیه چسب‌های ذوبی که از ابزار تفنگ شکلی خارج می‌شود، معمولا اتیلن وینیل استات (EVA) می‌باشد. کاربرد این چسب‌ها شامل استفاده در جعبه‌های مقوایی، صفحه کتاب، اتصالات حرارتی و نئوپان می‌باشد. از دیگر چسب‌های ذوبی می‌توان چسب‌های ذوبی پلی آمیدی، پلی اورتان، استرهای آلیفاتیک، پلی استر اشاره کرد. چسب‌های حساس به فشار چسب‌های حساس به فشار، دائما چسبناک باقی می‌مانند و به خاطر استفاده در نوار چسب‌ها و برچسب‌ها معروف هستند. این چسب‌ها بطور عمده بر پایه لاستیک طبیعی، همی پلیمر دسته‌ای و تصادفی، استیرن - بوتادین و آکریلیک هستند. PVC نرم شده و پلی اتیلن، مواد نوار معمولی هستند. یک طرف نوار با یک آستری یا لایه زیری پوشیده شده است. به همین دلیل، چسب دائما چسبناک می‌ماند و طرف دیگر، دارای پوشش آزاد کننده ای است که وقتی که نوار باز می‌شود، با چسب جدا می‌گردد. مواد آزاد کننده که اغلب استفاده می‌شود، همی پلیمری از وینیل الکل و وینیل اکتادسیل کاربامات است که در اثر واکنش با DVOH با اکتادسیل ایزوسیانات ساخته می‌شود.
معایب و مزایای چسب‌ها معایب ۱.عموما چسب‌ها بوسیله آب یا بخار آب سست می‌شوند.

۲.محدوده رهایی کار آنها کمتر از چسباننده‌های فلزی (مهره ها، پیچ ها و بست‌های آهنی و غیره) است.

۳.چسب‌ها توسط دمای تبدیل شیشه ای (Tg) و تخریب شیمیایی محدود شده‌اند.

مزایا :

۱.اتصال مواد غیر مشابه و لایه‌های نازک از مواد

۲.گسترش بار بر روی یک ناحیه وسیع

۳.زیبایی و حالت آئرودینامیک آنها بر روی سطوح خارجی اتصال

۴.کاربرد آنها با استفاده از ماشین روبات می‌باشد.

درسته مطالب بسیار طولانی بود ولی به نظرم مفیده !

[مه دوست]

من تازه متوجه شدم برای توضیح یک موضوع باید از اول شروع کرد...
فکر کنم برای کسی که تاحالا با این موضوع آشنایی نداشته این مدلی باید توضیح داد...خداروشکر شما که یه اطلاعات مقدماتی رو بدست آوردین ...حالا ما این را میگذاریم برای آیندگان

همه ی یا بهتر بگیم بیشتر مواد از مولکولها ساخته شده اند.

حالا خوده مولکول ها رو می تونیم از نظر تعداد اتم‏های تشکیل ‌دهنده و جرم یا وزن مولکولی به دودسته ی درشت مولکول و ریز مولکول تقسیم بندی کنیم.

درشت مولکولها از نظر تعداد اتم یا وزن دارای مقادیر بالایی هستند.

برای مثال : اگر چندین اسید آمینه به یکدیگر متّصل شوند، ایجاد یک الیگوپپتید می‌نمایند. اگر تعداد اسید آمینه‌ها زیاد شود ترکیب یک پلی‌پپتید خواهد بود امّا اگر وزن مولکولی بیش از۱۰٬۰۰۰ شود ترکیب را پروتئین می‌نامند. که پروتئین یک درشت مولکول هستش

حالا خوده درشت مولکول ها رو میتونیم به دو دسته ی دیگه تقسیم بندی کنیم.

دسته ی اول آنهایی هستن که از واحدهایه ثابتی تشکیل شده اند...یعنی واحد های یکسانی (،مونومر ، تکپار) طی واکنش پلی مریزاسیون بهم متصل میشن ویک مولکول بسیار بزرگ و طویلی رو که پلیمر نامیده میشه ایجاد میکنن.

تقریبا میشه قطار مسافر بری رو مثال زد ... که در واقع از بهم متصل کردنه چندین واگن شبیه بهم یک ساختار بزرگ وطویلی رو ایجاد کردن ...که به هر یک واگن مونومرگفته میشه و به خوده قطار پلیمر(البته باید تعداد بسیار زیادی واگن بهم متصل بشه تا ما بتونیم به قطار بگیم پلی مر)

پلیمرها مثله ...
پلی اتیلن : که از بهم پیوستنه تعداده بیشمار از واحد(مونومر) اتیلن ایجاد میشه


پلی اورتان : که از بهم پیوسته تعداده زیادی از این تک واحد ایجاد میشه


پلی استر : زنجیر اصلی پلیمری این پلی مر دارای اتصالات استری میباشد ( منظور از Rها یعنی عنصر کربن ) كه از واكنش تراكمی یك تركیب الكلی چند عاملی و یك اسید چند عاملی مانند گلیكول و اسید فوماریك تهیه میشود. حال از متصل شدنه تعداد بیشماری از واحدی که در عکس پایینی در داخل پرانتز است ایجاد میشود.



و همچنین پلی مر ها می تونن از چندین مونومر که با هم تفاوتهایی هم دارن ایجاد بشن مثل پلی پپتید و همچنین پرو تئین که از بهم پیوستنه اسید آمینه های متفاوت تشکیل میشن. (پروتئین چندعدد پلی پپتید است که به صورت مارپیچی بهم متصل است)

دسته ی دوم درشت‌ مولکول‌ها آن‌هایی هستند که نمی‌توان در آنها بخش‌هایی را به عنوان تکپار یافت که با تکرارشان درشت‌مولکول را به وجود آورده باشند.(در واقع مونومر خاصی ندارند) ساختار مولکولی این دسته از ترکیبات دارای بخش‌هایی است که هر یک خارج از مولکول مورد نظر، یک ریزمولکول به حساب می‌آیند و دارای هویت مجزّایی هستند امّا برای ایجاد درشت‌مولکول با ریزمولکول‌هایی پیوند دارند که هریک متعلّق به خانواده‌ای متفاوت از ترکیبات شیمیایی است. از این گروه می‌توان لیپیدها را نام برد.

همینطور که دیدین این مطلب فقط تعریف اولیه ی پلیمر بود.

امیدوارم مطلب درست بیان شده باشه و اشتباهی هم وجود نداشته باشه



http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%...A9%D9%88%D9%84
http://www.sagami002.ir/sn/aboutOrtan
http://www.forum.lianportal.com/thread12602.html
http://www.pmpcompany.ir/pmppersian/polyurethane.html

[fr.chemi3t]

با سلام
طبق گفته های بچه ها و خودتون

پليمر يا ملکول بزرگ ، يا ماکرو ملکول ها به موادی گفته می شود که از بهم پيوستن تعداد بسيار زيادی ملکول کوچک يا منومر تشکیل شده اند که بين آنها پيوند شيميايی کووالانسی وجود دارد.

بنابراین هر ملکول سنگین پلیمر از تعداد بسیار زیادی واحد ساختمانی تکرار شونده که به آن مونومر گفته می شود ، ساخته شده است .
( یک = mono ، قسمت = mer ) ← یک قسمتی = monomer ← بسپار = Polymer

n (CH2 = CH ) → ~CH2 -CH- CH2 -CH-CH2 -CH~

برای روشن شدن موضوع یک رشته تسبیح را در نظر بگیرید که دانه های هر تسبیح نماد یک مونومر, نخ آن نماد پیوند کوولانسی و کل یک زنجیر تسبیح را یک پلیمر فرض نمایید.جالب است که هرچه تعداد دانه های مونومر بیشتر باشد خواص پلیمر مورد نظر بهتر خواهد بود.و برای اینکه ماده ای پلیمر محسوب گردد باید تعداد این دانه ها 1000عدد باشد.اگر تعداد دانه ها کم باشد برای مثال 10تا 100 عدد باشد الیگومر گفته می شود.
در مقايسه وزن ملکولی یک پلیمر با وزن ملکولی ساير مواد آلی مانند متان CH4 سبکترين ( 16 ) و تری گليسريد با وزن ملکولی ( 100 ) ,پلیمر تقريباً سنگين ترين ماده هستند .
خب این یه مقدمه برای صحبتم
حالا میریم سر
وزن ملکولی پليمر: بين چندين هزار تا چند ميليون متغير است ، برای ترکيبات سه بعدی از اين مقدار هم متجاوز است . خواص پلیمرها: بدين جهت این ترکیبات دارای خواص کاملاً اختصاص مربوط به خود می باشند :
• مثلاً هیچیک از آنها فرّار نیست.
• اغلب آنها کم محلول و یا نامحلول هستند.
• برخی از آنها اصلاً ذوب نمی شوند و بعضاً نقطه ذوب مشخصی ندارند و آنهایی هم که ذوب می شوند گستره ذوب دارند .
تمام این خصوصیات به علت ساختمان ماکروملکولی پلیمرهاست .
این یسری اطلاعات پایه

حالا

منظور از پلیمریزاسیون چیست؟
تعداد بسيار زيادي از منوموها بوسیله فرایندی به نام پلیمریزاسیون هم پیوسته و یک ملکول بسیار بزرگ را تشکیل می دهند:
n( CH2 = CH ) → ~CH2 -CH- CH2 -CH-CH2 -CH~
| | | |
Cl Cl Cl Cl

به عبارت ديگر *پلیمریزاسیون* واکنشی شیمیایی است که طی آن تعداد فوق العاده زیادی از ملکولهای منومر با ایجاد پیوند کووالانسی بوسیله اعمال فشار و حرارت ودر حضور کاتالیست به یکدیگر متصل می شوند تا تشکیل یک ملکول بسیار بزرگ (ماکروملکول) را بدهند .این عمل در راکتورهای بزرگ در پتروشیمی ها انجام می شود.

[fr.chemi3t]

انواع پلیمرها :پلیمرهـای طبیعی نظیرخانواده سلولزی ها ( پنبه ، کتان ، کاغذ ، چوب و ……… ) ، پروتئین ها ( پشم ، ابریشم ، چرم و ……….. )

پلی سیلیکات ها تقسیم می شوند .

پلیمرهای مصنوعی ساخت دست بشر که اکثریت مطلق مواد پلیمری را تشکیل می دهند ( پلاستیک ها ، لاستیک ها ، چسب ها ، رنگ ها ، فوم ها ، کامپوزیت ها ) پلیمرهای بازیابی شده که منشاء طبیعی داشته و برخی عوامل روی آن استخلاف شده اند نظیر نیترات سلولز ،

انواع پلیمر

پلاستیک: پلاستیک ها موادی هستند مصنوعی ، که از ملکول های بزرگ و سنگین تشکیل شده اند و می توان آنها را تحت فشار و حرارت قالب گیری نمود,,خصوصیت دیگر پلاستیک این است که برخلاف لاستیکها در برابر نیروی وارده مقاومت نشان می دهد. .

لاستیک: یک لاستیک در مقابل نیروی کم تغییر شکل زیادی داده و حداقل تا 300% طول آن در دمای محیط افزایش می یابد و زمانی که تنش قطع می گردد به حالت اولیه خود بر می گردد.

کامپوزیت: موادي هستند كه از دو سازندة كاملاً متفاوت از نظر خوّاص مكانيكي ، همچنين با درصدهاي وزني بالا تشكيل شده اند که در نهايت موجب بهبود و ارتقاء خواص محصول مي شوند .

هدف از ساخت يك كامپوزيت تقويت فاز ضعيف ( مثل پلي استر ) و تبديل آن به يك مادة مركب مستحكم (مانند فايبرگلاس) با استفاده از يك تقويت كننده مكانيكي ( الياف شيشه ) است .

رنگ: موادي پوشش دهنده هستند كه نقش تزئين و حفاظت از سطح قطعه را بعهده دارند.

پوشش هاي آلي عموماً از اختلاط چهار جزء مهم رزين، رنگدانه، حلاّل و مواد افزودني بدست مي آيند.

در صنعت رنگ سازي اساس كار پخش رنگدانه در رزين مي باشد، ذرات رنگدانه بايستي به صورت يكنواخت در محيط پخش شوند.

پاية اصلي پوشش آلي را رزين تشكيل مي دهد، انتخاب نوع پوشش از روي نوع رزين انجام مي پذيرد. رزين وظايف عمده اي را بعهده دارد، ايجاد فيلم روي سطح مورد نظر از وظايف اصلي رزين است، رزين بوسيلة اين خاصيت قادر خواهد بود سطح زيرين را از محيط اطراف جدا كند.

معمولاً رزين به صورت مايع روي سطح پهن شده و با انجام يك يا چند واكنش پليمريزاسيون جامد مي شود. با اينكه رزين مايع خود ساختمان پليمري دارد ولي سطح پليمريزه شده و جرم ملكولي آن بالاتر مي رود.

مهمترين رزين ها عبارتند از :

رزين هاي پلي استر ، رزين هاي پلي اتر ، رزين هاي پلي اورتان ، رزين هاي پلي وينيلي ، رزين هاي اكريليك .

رنگدانه ها :

ذرّات جامدي هستند كه براي بوجود آوردن خصوصيات معيني در رنگ پراكنده مي شوند.

اين خصوصيات عبارتند از : رنگ ظاهري ، پوشانندگي ، دوام ، استحكام مكانيكي و محافظت از سطوح فلزي در برابر خوردگي.

چسب:

فوم:موادي جامد هستند كه توسط يك گاز منبسط شده و حاوي تعداد بسيار زيادي حفره ( Cell) با شكل و اندازه يكسان مي باشند .

فوم هاي پليمري را به صور مختلف طبقه بندي مي كنند ، يكي از مهمترين اين دسته بندي ها بر مبناي دماي عبور شيشه اي (Tg 1 ) استوار گشته است :

الف : فوم هاي نرم و انعطاف پذير ب : فوم هاي سخت

از خصوصیت مهم فومها عایق صدا و الکتریسیته بودن و ضربه وهمچنین سبکی زیاد آن است.

الیاف:در صنعت نساجی استفاده می شوند.از نظر خصوصیت مکانیکی بر خلاف لاستیکها در برابر نیرو طولش افزوده نمی گردد و قابلیت

- - - به روز رسانی شده - - -

انواع پلیمرها :پلیمرهـای طبیعی نظیرخانواده سلولزی ها ( پنبه ، کتان ، کاغذ ، چوب و ……… ) ، پروتئین ها ( پشم ، ابریشم ، چرم و ……….. )

پلی سیلیکات ها تقسیم می شوند .

پلیمرهای مصنوعی ساخت دست بشر که اکثریت مطلق مواد پلیمری را تشکیل می دهند ( پلاستیک ها ، لاستیک ها ، چسب ها ، رنگ ها ، فوم ها ، کامپوزیت ها ) پلیمرهای بازیابی شده که منشاء طبیعی داشته و برخی عوامل روی آن استخلاف شده اند نظیر نیترات سلولز ،

انواع پلیمر

پلاستیک: پلاستیک ها موادی هستند مصنوعی ، که از ملکول های بزرگ و سنگین تشکیل شده اند و می توان آنها را تحت فشار و حرارت قالب گیری نمود,,خصوصیت دیگر پلاستیک این است که برخلاف لاستیکها در برابر نیروی وارده مقاومت نشان می دهد. .

لاستیک: یک لاستیک در مقابل نیروی کم تغییر شکل زیادی داده و حداقل تا 300% طول آن در دمای محیط افزایش می یابد و زمانی که تنش قطع می گردد به حالت اولیه خود بر می گردد.

کامپوزیت: موادي هستند كه از دو سازندة كاملاً متفاوت از نظر خوّاص مكانيكي ، همچنين با درصدهاي وزني بالا تشكيل شده اند که در نهايت موجب بهبود و ارتقاء خواص محصول مي شوند .

هدف از ساخت يك كامپوزيت تقويت فاز ضعيف ( مثل پلي استر ) و تبديل آن به يك مادة مركب مستحكم (مانند فايبرگلاس) با استفاده از يك تقويت كننده مكانيكي ( الياف شيشه ) است .

رنگ: موادي پوشش دهنده هستند كه نقش تزئين و حفاظت از سطح قطعه را بعهده دارند.

پوشش هاي آلي عموماً از اختلاط چهار جزء مهم رزين، رنگدانه، حلاّل و مواد افزودني بدست مي آيند.

در صنعت رنگ سازي اساس كار پخش رنگدانه در رزين مي باشد، ذرات رنگدانه بايستي به صورت يكنواخت در محيط پخش شوند.

پاية اصلي پوشش آلي را رزين تشكيل مي دهد، انتخاب نوع پوشش از روي نوع رزين انجام مي پذيرد. رزين وظايف عمده اي را بعهده دارد، ايجاد فيلم روي سطح مورد نظر از وظايف اصلي رزين است، رزين بوسيلة اين خاصيت قادر خواهد بود سطح زيرين را از محيط اطراف جدا كند.

معمولاً رزين به صورت مايع روي سطح پهن شده و با انجام يك يا چند واكنش پليمريزاسيون جامد مي شود. با اينكه رزين مايع خود ساختمان پليمري دارد ولي سطح پليمريزه شده و جرم ملكولي آن بالاتر مي رود.

مهمترين رزين ها عبارتند از :

رزين هاي پلي استر ، رزين هاي پلي اتر ، رزين هاي پلي اورتان ، رزين هاي پلي وينيلي ، رزين هاي اكريليك .

رنگدانه ها :

ذرّات جامدي هستند كه براي بوجود آوردن خصوصيات معيني در رنگ پراكنده مي شوند.

اين خصوصيات عبارتند از : رنگ ظاهري ، پوشانندگي ، دوام ، استحكام مكانيكي و محافظت از سطوح فلزي در برابر خوردگي.

چسب:

فوم:موادي جامد هستند كه توسط يك گاز منبسط شده و حاوي تعداد بسيار زيادي حفره ( Cell) با شكل و اندازه يكسان مي باشند .

فوم هاي پليمري را به صور مختلف طبقه بندي مي كنند ، يكي از مهمترين اين دسته بندي ها بر مبناي دماي عبور شيشه اي (Tg 1 ) استوار گشته است :

الف : فوم هاي نرم و انعطاف پذير ب : فوم هاي سخت

از خصوصیت مهم فومها عایق صدا و الکتریسیته بودن و ضربه وهمچنین سبکی زیاد آن است.

الیاف:در صنعت نساجی استفاده می شوند.از نظر خصوصیت مکانیکی بر خلاف لاستیکها در برابر نیرو طولش افزوده نمی گردد و قابلیت