غنچه نرگس

[Tadaei]

روزی تو خواهی آمد از کوچه های باران

:

ای ششم پیشوای اهل ولا
خلق را رهبری به دین هدی
پای تا سر خدانمایی تو
هم ز سر تا بپای صدق و صفا
زهر منصور زد شرر به دلت
آب شد پیکرت ز زهر جفا
خون شد از داغ تو دل شیعه

عالم از ماتم تو غرق عزا











شهید منتظر مرگ نمی‌ ماند، يلكه اوست که مرگ را برمی‌ گزیند.


شهید پیش از آنکه مرگ ناخواسته به سراغ او بیاید،


به اختیار خویش می‌ میرد و لذت زیستن را نیز می یابد


نه همانند کسي که دغدغه مرگ حتی آنی او را به خود وا نمی‌ گذاردش

و خود را به ریسمان پوسیده غفلت می‌آویزد





چند روز بعد از عملیات ، یک نفر رو دیدم که کاغذ و خودکار گرفته بود دستش ...هر جا می رفت همراه خودش می برد
از یکی پرسیدم: چشه این بچه؟
گفت: آرپی جی زن بوده
توی عملیات اونقدر آرپی جی زده که دیگه نمی شنوه
باید براش بنویسی تا بفهمه
كميل نوشت:گوشهایت را دادی تا ما چشم و گوشمان باز شود چشم و گوشمان که باز نشد هیچ، بماند!شرمنده ی ایثارتم شديم جوانمرد




و حال ما مختاریم! که از ولایت حمایت کنیم یا نه! و حال ما مختاریم! تا زمانی که صلح و صفا است از ولایت دم بزنیم و گاه فتنه و بلا، تقیه کنیم!و حال ما مختاریم! چرا که زین پس دنیا به کام نخواهد بود و اوضاع بر کسانی که از ولایت دم می زنندو شیعه مولا هستند سخت تر خواهد شد.و حال ما مختاریم! علوی باشیم، حسینی باشیم، مهدوی باشیم یا در کنار حرمله‌ها بایستیم!

روزی تو خواهی آمد از کوچه های بارانتا از دلم بشویی غمهای روزگارانتو روح سبز گلزار گل شاداب بی خارمرا از پا فکنده شکستنهای بسیارتو یاس نو دمیده من گلبرگ تکیدهروزی آیی کنارم که عشق از دل رمیدهترا نادیدن ما غم نباشد کـه در خیلت به از ما کم نباشدمن از دست تو در عالم نهم روی ، ولیکن چون تو در عالم نباشدروزی تو خواهی آمد از کوی مهربانیاما زمن نبینی دیگر به جا نشانی

[Tadaei]

ای یوسف فاطمه(عج) بیا

بگذار بگویمت دلم غم دارد

یک عالمه اشک و آه و ماتم دارد

عجّل بظهور، عصر آدینه ها

ای یوسف فاطمه تو را کم دارد

يا مهدی عجل علي ظهورك

[Tadaei]

[Tadaei]

جريـــمه مشـــق امشــب...!!!

جريـــمه مشـــق امشــب...!
صـــد بار بنويس...!آقايـي کــه يـــادش نبــــودم...!در قُنـــوت نمـــازش {يـــادم} کـــرد...!!!---------السلام علیک حین تحمد و تستغفر...!!!
اللهـــم عجــل لوليـــک الفـــرج---------چقدر غریبی رو زمین... غریب ترین از امام زمان عج سراغ داری...!؟----3 صلوات

[Tadaei]

نوری در تاریکی ها

جهان تاريك و پر ظلمت ، جهان خونرنگ و وحشتناك ، جهان بسيار دهشتزدا، و دلها تنگ و هر چيزى به چشم خلق نازيباست ، جهان تاريك و پر ظلمت ، و خورشيد زمان چون طشت پر خونى بر آشفته ، و اندر زير ابر تار و شبرنگى فرو رفته ، دگر بالا بلند قله ها نورى نمى ريزد، و آوایى نمى آيد، به جز ناله ، به جز شيون ، به جز آه يتيمان گنه نا كرده ی رنجور، به جز فرياد دژخيمان و جلادان خون آشام ، اندر زير شلاق ستمكاران بى عرضه گروهى ، برده مى نالند و خود بر خاك مى مالند، و با اين سرنوشت شوم و نفرت بار و دردانگيز، هم آغوشند و ميسازند و ميسوزند، و دود تند و باريك و سياه خشم مظلومان ، ز فرش خاك تا قلب عظيم عرش مى پيچد. جهان غرق است ، جهان غرق است در فخر و مباهات و تكبر، خود فروشيها، ستم ها، تيره سختيها، شرارت ها، مذلتها جهالت ها، مشقتها، جنايت ها، فقط آدم كشى ها و نفاق و كينه توزيهاست ، خيانتها، هوسها، دشمنى ها و چپاولهاست ، همه بت مي پرستند و ره بيگانه مى پويند، و اندر پيش هر موجود ناچيزى به غير از حق ، و جز معبود و خلاق و پديد ارنده مطلق ، جبين بر خاك ميسايند و رب خويش ميدانند، سراسر در لجنزارى كثيف و پست ميلولند، و زنها را چو حيوانى بى سبب با مشت ميكوبند، و آنها را سر ميز قمار خويش ميبازند، مروت مرده ، آثار عطوفت از ميان رفته ، پدر خود گور فرزند عزيز خويش ميسازد، و او را در دل خاك سياهش ميكند پنهان ، همه با يكديگر دشمن ، همه از يكديگر، حتى همه از خويشتن بيزار، ولى اندر دل هر مرد، بناگه ، نا خودآگه عشق مواج و خروشانى ، چو يك سيلاب ميجوشد، و نجوا ميكند ملت ، همه در انتظارند و همه در حسرت ديدار، كه كشتيان طوفان بلا در بحر بى ساحل ، بزودى لنگر اندازد، و اما بيچاره ملت را، از اين بدبختى و ظلم و فريب ثروت اندوزان ، و از دست تبه كاران ، رهايى بخشيد و گيرد دمار از روزگار ظلم ، رسيد آن لحظه موعود، حرا آغوش خود بگشود و در يك روز تاريخى برون از شهر مكه ، بر فراز صخره هاى سنگ ، امين خلق ، ظاهر شد.

[Tadaei]

«جمعه ی بی غروب»

ای خورشید، اینک، اوّلین اشعه های نورت، گونه های کوهساران را خواهد نواخت و جمال دشت و دمن را خواهد نمود. ای خورشید، چه بسیار گلهایی که در دل شب خفته اند و با طلیعهی تو شکفتهاند! چه بسیار درختانی که در سیاهی شب غنوده اند و با روشنایی تو رخ نموده اند! چه سبززارانی که در نبود تو آرمیده اند و با سرود تو بردمیده اند! چه رودها که در غروب تو بر سینه ی سنگها لغزیده اند و در طلوع تو دشتها را درنوردیده اند!
ولی افسوس! افسوس که هنوز، خورشید ما، رخصت تابیدن بر سرزمین دیدگان به ره مانده ی انتظار را نیافته است و سینه ی سیاه این شب دیجور را نشکافته است ! هنوز نور خویش را بر دشتهای خشک غربت نباریده است و قلب غنچه ی صبری در گرمای شعاعش نبالیده است.ای چراغ آسمان! اینک ز افق شرق می تراوی و با دستان روشنت، کنج هر تاریکی را می کاوی. اینک جمالت را آشکار می سازی و جمعه ی دیگر را می آغازی. اینک چشمان شب زنده دار را نوید صبح می بخشی و بر دلهای بیدار می درخشی. چه شب های سیاهی که با آمدنت رخت بربستند و تیرگی هایی که بر خاک سیاه بنشستند! چه بسیار ستارگان دلداده ای که بر سرچشمه ی نور ره یافتند و چه شب زدگان آواره ای که از ظلمت لیل رخ برتافتند!ولی افسوس! افسوس که هنوز، خورشید ما، از افق آرزو، جمال امید را نمایان نمی کند و پروردگار مهربان، شب یلدای غیبت را پایان نمی کند. صبح جمعهای دیگر سر می رسد و ندای ملکوتی آفتاب کعبه که « الا یا اهل العالم انا بقیة الله» به گوش حلقه به گوشان نمی رسد.ای آفتاب عالم تاب! اینک قرص کاملت بر فراز آسمان می درخشد و بد و نیک را به لطف عام، گرمای حیات می بخشد. هر چند نمی توان به رویت دیده دوخت، امّا چه بسیار دلهای سرد را که می توان به گرمای عطوفتت افروخت. ماه شب افروز، وام دار نورافشانی هر روز توست و باران زندگی بخش، مادرش ابر را، مدیون تو یی که ابر نیز بی وجود تو، دمی نمی ماند. چشم زندگی، بر جمال تو روشن است و طبیعت را به یمن تو، لباس سبز زندگی بر تن است.اما افسوس! افسوس که هلال رنج کشیده ی و حرمان دیده ی خورشید ما، رخصت آزادی از زندان ابر را نمی یابد و دمی بی دغدغه ی غربت چشیدگان یار نادیده، نمی خوابد. انتظار ، جانش را به حلقوم می رساند و تأخیر انتقام، طعم اشک را هماره بر دیدگانش می چشاند؛ اشکی که خون می شود و از فرق عزاداران حسین علیه السّلام، بر محاسن سفید غیبت می لغزد و جامه ی دریده ی صبر را به سرخی گونه ی رقیه سلام الله علیها، خضاب می کند.ای عروس کهکشان، دمی صبر کن. اکنون که می روی تا بر مناره ی ظهر، اذان جمعه را بگویی، افتادگان را اذن رسیدن بده. به دنبال تو دلبستگانی می آیند که بار هر غروب جمعه، بر دوششان نشسته است و زیر حجم فراق، کمرهای طاقتشان شکسته است. اندکی آهسته تر ای خورشید، مگر نه این است که زمان را تو تعیین می کنی؟ مگر نه این است که اگر روزی از دنیا باقی بماند، آن قدر بر آن خواهی درخشید، تا خورشید تو، سر برآورد و بذر فرح را در خاک پاک کعبه بکارد؟ ای خورشید، آیا نمی ود که امروز بیشتر بتابی و شبی را به خاطر خدا نخوابی؟ آیا نمی شود که اذان را تو بگویی و آن گاه، آنقدر بمانی و بپایی تا در صف های نماز نور، عطر اقامه ی آن دلدار را ببویی؟ای حباب درخشان؛ مرا هنوز با تو سخن بسیار است و جان خسته ام از درد هجر بیمار است. ای بلند چراغ فلک؛ اینک بار ناامیدی جمعه ای دیگر را بر دوش خستگان مگذار و کمی بر بلندای انتظار طاقت بیار. اوج آسمان جانمان را وامگذار و ما را با حسرت و غربت جمعه ای دیگر تنها مگذار.آه ای نور دور! اکنون که می روی تا بر عصرگاه خود تکیه زنی ، کمی آهسته تر:«ای ساربان آهسته تر، کارام جانم می رود وان دل که با خود داشتم، با دل ستانم می رود»ای کاش امروز را به خاموشی نمی گراییدی و این هنگام را ساعتی افزون می پاییدی! کاش بر کرسی غروب نمی نشستی و عهد دیرینه ی هر روزه ات را، امروز می گسستی!امّا چه سود از این درازای گفت و شنود ؟ می دانم ؛ می دانم که تو نیز این همه را می خواهی و نمی توانی. می دانم و می بینم که در هر غروب، دلت از غصّه خون می شود و هر صبح با چشمان خون بار از مشرق سر برمی آوری! پس بیا؛ بیا و تو نیز با من مویه کن؛ بیا و بخوان سرود هجران را:آه ای جمعه ی بی غروب، ای طلیعه ی مطلوب! آه ای روزگار رهایی، ای زندگی خدایی! ای آفتاب همیشه روشن من! ای شاداب بی زوال زمن! پس کدامین طلوع است که بی غروب خواهد ماند؟ پس کدامین شروع است که تا پایان خواهد رسید؟

خدا را، خدا را برخیز که جمعه ها رفت و هفته ها رفت و غصه بماند!
روزها رفت و ماه ها رفت و گریه ها بماند!سالها رفت و عمرها رفت و ناله ها بماند!

[Tadaei]

[Tadaei]

«تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد»
«دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی»

[Tadaei]

دانی که انتظار تو با ما چه می کند؟
طوفان ببین با پهنه دریا چه می کند
آشفته ام چو موج به دریای زندگی
آشفتگی ببین به دل ما چه می کند
یکدم بپرس این همه غم این همه بلا
در خاطر شکسته ز غم ها چه می کند
دور از بهار روی تو بی برگی مانده ام
بی برگی و بار مانده به دنیا چه می کند؟
بنشین ز راه لطف دمی در کنار دل
آخر بپرس این دل تنها چه می کند؟

[zoh_reh]

غنچه نرگس!
دل تنگ من غروب جمعه را دلتنگ می کنه ، یا دل تنگ غروب جمعه تاثیرشو رو من میذاره؟!

غنچه نرگس !
انگار در هر صورت دلهای تنگ بهانه تو رو دارند!
بهانه ای قدیمی! اینقدر تکرار شده که علتش هم مجهول شده!

غنچه نرگس به چه بهانه ای میشه دلتنگیها غروب کنند؟
انتظاری قدیمی به یه وصل جالب برسه؟
خدایا نکنه مانع وصل باشم!!!